ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ; Η ΑΠΕΙΛΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΘΑ ΔΙΑΛΥΣΕΙ ΟΣΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ;

JERONYMO, JERONYMO, Δ.Ι.Σ ΚΑΙ ΚΟΥΛΗ, ΚΟΥΛΗ, ΓΕΝΤΙ ΚΟΥΛΕ, ΤΡΙΣ.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Καλιμαυκίδης

Από την αρχή εδώ και ένα χρόνο δεν αναπαύομαι, κάτι δεν μου κάθεται καλά και με τίποτε δεν πείσθηκα...

Τίποτε δεν είναι πια το ίδιο στον ναό που πήγαινα.

Μάλωσα, με μάλωσαν, παραφέρθηκα, με είπαν αντάρτη, ζήτησα συγνώμη, ηρέμησα και απλά έφυγα.

Το συζήτησα με τον φίλο μου τον ιερέα, ζήτησα την συγνώμη του για τα λάθη μου, εξομολογήθηκα πήρα την ευχή του και μου έγραψε ένα στίχο που με χαρακτήρισε.

Μου λέει ηρέμησε, μην τρελαίνεσαι...  Σαν Οδυσσέας έζησες στην χώρα των Κυκλώπων..

Έτσι έφυγα και επιτέλους βρήκα ένα Μετόχι στο πουθενά.

Κινήθηκα έξυπνα και κοίταξα την πάρτη μου, έτρεξα με χαρά και ενθουσιάστηκα .

Μικρό το εκκλησάκι στα βουνά χωρίς ρεύμα και μεγάφωνα, λίγος κόσμος και μια δυο μάσκες, αναπαύθηκα και ευχαριστήθηκα και ξαναπήγα.

Των ΒΑΪΩΝ, ο υπέροχος ιερέας ανακοίνωσε το πρόγραμμα και την Ανάσταση στις 9, κάνοντας υπακοή. στον ηγούμενο και μετά την ανάσταση θα κάνει τον όρθρο νομίζω.

Ένας άγνωστος με ρώτησε αν άκουσε καλά, ναι του απάντησα. Μπερδεύτηκα μου λέει, ήρθα εδώ γιατί αλλού δεν αναπαυόμουν.

Όπως όλοι οι παριστάμενοι του απαντώ.

Τι κάνουμε σεβαστοί πατέρες και αδελφοί;

Υπακοή τώρα και μετά εμβόλιο;

Για τι πράγμα συζητάμε τόσο καιρό, αντί να συζητάμε την μετάνοιά μας και να εξομολογούμαστε τα λάθη και τις αμαρτίες μας.

Τι κάναμε δυο χιλιάδες χρόνια και τι κάνουμε τώρα, τι άλλαξε;

Γενικό μπέρδεμα ,άρθρα, λόγια, εξηγήσεις, ομιλίες, συσκέψεις, ανακοινώσεις από γνωστούς και αγνώστους ιερείς και άσχετους,

ΓΙΑΤΙ;

Βλέπεις παπάδες που μέχρι χθές άκουγες και τώρα τα γυρνάνε τα νερά τα στέλνουν μαζί με το ποτάμι.

Ας μου πεί κάποιος εμένα τον άσχετο και αμαρτωλό ολιγόπιστο και εγωιστή να υπακούσω σε τί και γιατί..

Δεν είμαι από τα καλά παιδιά γι αυτό πάω στην εκκλησία.,Ένας λαϊκός είμαι. φορτωμένος με χίλια δυό κουσούρια και ελαττώματα που θέλω σιγά σιγά να τα ξεφορτωθώ, εξηντάρισα πια ..

Στα 70 του αγίασε ο Άγιος Παϊσιος, εγώ που βρίσκομαι και που πάω;

Λίγοι μπελάδες είχαμε στο κεφάλι μας, ήρθαν και οι παπάδες;

Είχα χάρτη πηδάλιο και δυσκολευόμουν να βρω τον δρόμο.

Τώρα μου πήραν τον χάρτη και βομβάρδισαν τον δρόμο.

Έπεσαν οι οδοδείκτες, οι σκοποί (επίσκοποι) που νόμιζα ότι γνώριζα, στήνουν παγανιές και μπλόκα.,.

Έτσι μου λέει το ένστικτο μου.

Ελάχιστοι δεν αλλάζουν τα λόγια τους και ας «πρέπειν τους φυλακή»,

Να υπακούσω σε ποιόν και γιατί να πρέπει;

Άσε με να κάνω λάθος δε γουστάρω να σωθώ, λέει ενα τραγούδι.

ΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ, έμαθα πέρσι από έναν αρχιμανδρίτη και το κράτησα, ηρέμισα .και ας σφάλλω.

Ήρθε στο νού μου η παρατήρηση του Χριστού στην Μάρθα.

Μάρθα,Μάρθα για πολλά μεριμνάς και τυρβάζεις.

Θα μιμηθώ την τακτική της αδελφής της, της Μαρίας και θα κάτσω να ακούσω τον επισκέπτη Χριστό που χτυπάει την πόρτα μου στην ώρα που Αυτός μόνον γνωρίζει και φέρνει μαζί Του το φως της Ανάστασης.

Να η λύση κι ο Θεός βοηθός.

Δεν θα πάω πουθενά την ώρα που θέλουν και όπως με θέλουν, για το χατήρι κανενός .

Μετά τις 12 θα ανάψω ένα κεράκι από το καντήλι μου, θα πούμε το Χριστός Ανέστη οικογενειακά μεταξύ μας και ας μην είμαστε άψογοι και αναμάρτητοι θα πούμε συγνώμη θα αγκαλιαστούμε θα φιληθούμε στο πρόσωπο .

Μυστικό Δείπνο, όχι ρεβεγιόν δημοσίως...

Αυτό δεν ήθελαν με τις κλειδαριές, τις αποστάσεις και τα φίμωτρα;

Να με διώξουν ή να μου κάνουν τη ζωή δύσκολη με το φίμωτρο.

Θέλουν να φοβηθώ να υπακούσω για να τα ξηλώσουν όλα και βρήκαν την ώρα να περάσουν τον φόβο τους.

Ας γελάσω, με τους άσχετους.

Βρήκαν την ώρα να αλλάξουν την ώρα που άνοιξε η πόρτα, ο Λίθος του μνημείου και βγήκε το Φως.

Έτσι θα απέχω, τους ρίχνω πόρτα στη φάτσα τους τη φιμωμένη.

Δεν με διώξατε, δεν με εξορίσατε, εγώ σας καταδίκασα να μείνετε εκεί στους φόβους σας, όπως ο Διογένης.

Πείθομαι και μπαίνω στο πιθάρι μου λεύτερα και μαζεύω τον ήλιο της δικαιοσύνης..

Δεν αλλάζω τίποτε ούτε την ώρα, ούτε το πρόσωπο, ούτε το ύφος .

Δεν με ενδιαφέρει και όπου βγει, όσο βγει .

Όταν ζορίσουν πιο πολύ τα πράγματα, που σίγουρα θα ζορίσουν, όταν θα πάψει το χρήμα, οι μισθοί, οι συντάξεις, τα χάπια, τα φάρμακα και σκαρώσουν νέες φαρμακείες ,τότε θα δούμε τι κάνουμε και την μαγκιά του ο καθένας μας.

Τώρα με ενδιαφέρει να κάτσω να ακούσω τι είπε στην Μαρία, την αδελφή της Μάρθας, μήπως και καταλάβω να δω λίγο φως

τι θα κάνω αύριο, αν θα υπάρξει αύριο ή πως θα είναι το αύριο.

Κανένα αύριο δεν μοιάζει με το χθές ,είναι άγνωστο ,είναι νέο ,φέρνει ελπίδα, ξημερώνει φωτεινή κατάσταση.

Σκοτεινή και εμβόλιμη η σημερινή κατάσταση.

ΦΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ και Επανάσταση κατά του θανατηφόρου συστήματος.

Την περιμένω στη ώρα που γνωρίζω,

Δεν θα περάσουν τα μαγειρέματα τους με τις ώρες..

Θα περάσει κι αυτό, έχει ο Θεός είναι Η ελπίδα.

Δεν θα περάσουν αυτοί οι σκοτεινοί ,οι πικρόχολοι οι απελπισμένοι τύποι.

Δεν θα περάσει η επιβολή και η καταστολή, ο φόβος

Εμείς στην ώρα μας θα πάρουμε το Άγιο Φως και στην ώρα μας θα φάμε την μαγειρίτσα μας.

Πρώτα θα φωτιστούμε, κατόπιν θα νοστιμευτούμε.

Νόστιμον Ήμαρ,

Την φωτεινή πατρίδα Κύριε κοινωνών με παράσχου μοι .

Σκοτίστηκε και επικράνθει μόνον ο Άδης και οι ακόλουθοι του, που νομίζουν ότι προφυλάσσονται από τον θάνατο με προσωπεία.

.

Ξεχνούν ότι

Βγήκε ζωή από τον τάφο

ΘΑΝΑΤΩ , ΘΑΝΑΤΟΝ ΠΑΤΗΣΑΣ

Με θάνατο πάτησε τον θάνατο.

Επαναστάτησε, στον νόμο του θανάτου, δεν φοβήθηκε ,δεν υπέκυψε και αναστήθηκε σαν άνθρωπος .

Επανάσταση, υπόδειγμα, μέτρο και πρότυπο ανθρώπινο για όλους εμάς.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΟΥ ..

Χούντα είναι θα περάσει.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ.

Κωνσταντίνος Καλιμαυκίδης