ΘΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ ΣΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ (ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ)

ΤΟ ΓΙΑΤΙ

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΚΕΠΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

+++ 

Πολλές φορές αναρωτιέστε εσείς, 

και το «Γιατί» ανεβαίνει στην δική σας καρδιά, 

ενώ σας έχει ειπωθεί το πώς η λέξη αυτή,

 πρέπει από τη ζωή σας να αφαιρεθεί

 και αντί εκείνης να μπει το: 

«ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ Κύριε μου, ό,τι θες εσύ».

 Αλλιώς παιδί μου σκέπτεστε εσείς,

 οι άνθρωποι της γης 

και αλλιώς κρίνω και αποσκοπώ Εγώ, 

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΣ. 

Η κάθε θλίψη σας, ο πόνος,

 οι δοκιμασίες, η απόρριψη εδώ, ο ατομισμός 

είναι φάρμακα δραστικά προς τον καθαρισμό σας,

 προς ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ καλό σας, παιδί μου. 

Μα όμως, τώρα αυτό δεν το κατανοείτε, 

γι’ αυτό δυστυχώς δεν το εκτιμάτε. 

Οι θλίψεις σας εξασφαλίζουν, 

αν φυσικά τις δέχεστε με ευχαριστία, 

ΑΙΩΝΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ, παντοτινή ευτυχία.

 Γι’ αυτό ο Παύλος, που συνεχώς ήτο ασθενής,

 έλεγε αυτός: «Χαίρω εν ταις θλίψεις

 και τα παθήματα μου

 γιατί αυτά με φέρνουν πιο κοντά σε Εσέ,

 Επουράνιε Βασιλιά μου». 

Σας κάνουν τα δεινά τώρα πιο ταπεινούς, 

προσεύχεστε με πιο μεγάλη θέρμη εσείς, 

απαρνιέστε ό,τι το γήινο και φθαρτό,

 κοιτάτε ψηλά, ατενίζετε Ουρανό. 

Όλα αυτά όμως, οι άνθρωποι μακριά από Εμού, 

τα περνούν ίσως για παραμύθια απατηλά, 

τα προσπερνούν με αδιαφορία,

 με μέγιστη ειρωνεία. 

Μην σας πονά αυτό, 

διότι η άγνοια η Πνευματική 

φέρνει δυστυχώς,

 στας ψυχάς των ανθρώπων σκοτεινιά, 

συσκότιση λογικής και ενώ έχουν αυτιά αυτοί, 

κωφεύουν, αδρανούν, έχουν μάτια 

μα παραμένουν ψυχικά τυφλοί. 

Αξιολύπητοι είναι στη γη, 

θα χάσουν το αιώνιο για το φθαρτό της ύλης εδώ.

 Να τους λυπάστε πρέπει 

διότι έχουν ήδη χάσει ΤΟ ΠΑΝ, 

ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΧΑΡΑ. 

Όλοι οι δικοί μου πιστοί,

 είχαν στη γη, στη ζωή τους τώρα δοκιμασία, 

όμως δεν γόγγυσαν, την κράτησαν με ευχαριστία

 γιατί αποσκοπούσε αυτή προς ΑΙΩΝΙΑ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ.

 Λίγη η άθληση της ζωής εστί,

 μα ατελείωτη η μακαριότητα της αιωνιότητας

 για την εν υπομονή διάγουσα πιστή ψυχή. 

Με χαρές, με πλούτη, με δόξες, με επίγειες τιμές 

δεν ανέρχονται οι ψυχές σε δώματα Θεϊκά,

 εμμένουν κάτω στα μικρά, στα γήινα, στα απατηλά.

 Όλοι λοιπόν εδραιωθείτε, 

αν τα αιώνια εσείς ποθείτε,

 ζητείτε τώρα τον Ατίμητο εκείνον 

Θείο Μαργαρίτη, τον ασύγκριτης αξίας 

και αδιαφορείστε για όλα τα πρόσκαιρα

 εντέλει εδώ σημεία, που σας έλκουν αυτά

 και χάνετε έπαθλα Ουράνια, Ιερά. 

Νιώστε όλοι πως όσο αξίζει

 μια ουράνια στιγμή, 

δεν αξίζουν άνθρωπε, 

όλοι της γης ετούτης οι θησαυροί.

ΑΜΗΝ 

+++