2021: ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ BHMA ΓΙΑ ΤΗΝ AΠΩΛEIA ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Του Απόστολου Αποστόλου
Ο χρόνος είναι ένας ασταμάτητος καταρράκτης, όμως εμείς μετρούμε τον προσωπικό μας χρόνο ως μοναδική μας αλήθεια, και ευχόμαστε καλύτερες μέρες ενώ ξέρουμε ότι είμαστε παγιδευμένοι σε ιστορικά, και αντικειμενικά δεσμά. Είμαστε ριγμένοι σ’ εκείνο το «κακό άπειρο» της κάθε μέρας όπως έλεγε ο Έγελος.
Κάθε χρόνο, χάνουμε, κερδίζουμε, δίνουμε υποσχέσεις, κάνουμε όνειρα με ελπίδες στο ορίζοντα του νέου έτους αλλά σχεδόν πάντα στην πορεία του χρόνου μένουμε απορημένοι και άποροι από τα τεκταινόμενα.
Τα τελευταία χρόνια επινοούνται όλο και περισσότερες καταπιέσεις, η δημοκρατία συντρίβεται χρόνο με το χρόνο από τα οργανωμένα συμφέροντα.
Η εκπαιδευτική συμμορία του παγκοσμιοποιημένου διευθυντηρίου κλειδώνει όλες τις κατακτημένες ελευθερίες στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και επιδιώκει να καθορίσει μορφές διακυβέρνησης που να μπορούν να απλωθούν σ’ όλο το βιοπολιτικό ιστό του πλανητικού χωριού.
Διασταυρώνονται εξουσίες, υβριδοποιούνται πολιτισμοί, για να στήσει ο πλανητικός ελιτισμός τη βιοπολιτική, δηλαδή τη συνάντηση της εξουσίας με τη ζωή.
Ο νέος πολίτης δεν είναι εκείνος των πειθαρχήσεων που ήταν ασυνεχής παραγωγός ενέργειας από τον Μεσαίωνα και ύστερα, αλλά έχει καταστεί ο βιοπολιτικός πολίτης που σημαίνει ότι υπάρχει ως ιδιωτικοποιημένος εθελόδουλος της κυμαινόμενης νέο-τεχνολογίας.
Πάει καιρός, που η εργαλειοποιημένη λογική γέννησε την έλλογη τρομοκρατία.
Η τεχνική, στην πορείας της επέβαλε αθόρυβα και γρήγορα τον τεχνολογικό βιασμό, ήρθε σαν τις περπατησιές των περιστεριών για να θυμηθούμε τον Νίτσε.
Αλλά και η υπόσχεση της έλλογης σωτηρίας κυοφόρησε την παράλογη απώλεια μέσα στο έγκλημα.
Οι νέοι προστάτες είναι εδώ με την εφαρμοσμένη λογική, με την εφαρμοσμένη τεχνολογία, με την εφαρμοσμένη διαχείριση.
Το κατευθυνόμενο ψεύδος στεγανοποιεί την αυταρχικότητα, επιβάλει την υπερβολή, εγείρει το ύψιστο κριτήριο του νέου μοντέλου ζωής.
Οι θεσμοί έχουν χάσει την κοινωνική λειτουργικότητα τους, έχουν αυτονομηθεί είναι πλήρως ελεγχόμενοι από δυνάμεις υπερεθνικές, καρτελοποιημένες και νέο-εξουσιαστικές.
Δείτε πόσο ανυπεράσπιστη είναι η θετική προστασία της αξιοπρέπειας και της προσωπικότητας του πολίτη, δεν είμαστε όλοι ίσοι ενώπιον του νόμου κάποιοι διαθέτουν την ασυλία ως προνόμιο διάρκειας. Και κάποιοι άλλοι, οι πολλοί βέβαια, οι νεκροζώντανοι στερημένοι των δικαιωμάτων τους από τις έκτακτες καταστάσεις ανάγκης ενός δυνητικού κινδύνου γίνονται κρεουργημένες υπάρξεις δίχως δικαιώματα και ελευθερίες που κείνται σωρηδόν στα μακελειά των τεχνο-σωτήρων.
Ας μην αναζητήσουμε τη δικαιοσύνη, αόμματη ξέρουμε είναι, αλλά διαπιστώνουμε ότι είναι και με τριχωτά ώτα που την εμποδίσουν να ακούσει τις καταγγελίες.
Επιπλέον ας μη ψάξουμε τις αντιπολιτευόμενες στείρες πολιτικές δυνάμεις, έχουν υπογράψει όλα τα εγχειρήματα για την καθολική εφαρμογή του ολοκληρωτισμού.
Ο Όργουελ έγραφε: «Ο ολοκληρωτισμός, ωστόσο, δεν υπόσχεται τόσο μια εποχή πίστης όσο μια εποχή σχιζοφρένειας. Μια κοινωνία γίνεται ολοκληρωτική όταν η δομή της καταφέρνει να τεχνικοποιηθεί: δηλαδή, όταν η εξουσιαστική της τάξη έχει χάσει τη λειτουργία της ωστόσο έχει καταφέρει να προσκολληθεί στην εξουσία με βία ή με απάτη. Μια τέτοια κοινωνία, ανεξάρτητα από το πόσο διαρκεί, δεν μπορεί ποτέ να αντέξει ούτε βέβαια να καταστεί ανεκτική σε κανένα επίπεδο».
Χρόνια τώρα απλώνεται ένα γόνιμο έδαφος έκτακτης ανάγκης για να καλλιεργηθεί κάθε είδος υπερφίαλης και αυθαίρετης εξουσίας. Η έννοια του κατεπείγοντος ή των εξαιρετικών περιστάσεων επιθυμεί να δικαιολογήσει την ιδέα της «καταστάσεως πολιορκίας». Σήμερα όλα δοκιμάζονται στην άδεια χρήσης έκτακτης ανάγκης ακόμη και το εμβόλιο. (this vaccine ….with emergency use authorizations instead of the developers pursing full licenses. Statnews)
Είναι γνωστό ότι η θεσμοποίηση του κινδύνου κάθε άλλο παρά εξυπηρετεί την κοινωνική λειτουργία της πολιτείας ας θυμηθούμε ότι το άρθρο 143 του Θεμελιώδους Νόμου της Βόννης που καταργήθηκε το 1968 όριζε με απόλυτη σαφήνεια ότι «η κατάσταση έκτακτης ανάγκης (Innerer Notstand) αποτελεί κίνδυνο και απειλή για την ύπαρξη του Κράτους και της Δημοκρατία».
Όμως εδώ στην χώρα της σβησμένης ελπίδας, της έρημης χαράδρας, και του μάταιου εξυπνακισμού, ο νομικός αποφατισμός και νομικός θετικισμός, μέσα στην προσποίηση τους και στην εργολαβική τους διαθεσιμότητα πνίγονται στην κοσμική σιωπή και στον κουφισμό τους.
Όλα δικαιώνονται στη συμφεροντολογική αγωγή της αγοράς.
Ο Απόστολος Αποστόλου είναι Δρ. Φιλοσοφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου