Ο ΜΗΔΕΝΙΣΜΟΣ ΑΛΩΝΕΙ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΜΑΣ
Το αστυνομικό δελτίο «γεμίζει» καθημερινά με περιστατικά σκληρής παραβατικότητας μικρών παιδιών, εφήβων και νέων. Είναι προφανές ότι η νεολαία μας μεγαλώνει «αδέσποτη», χωρίς πρότυπα, χωρίς αρχές και όρια, χωρίς επίβλεψη των φτωχοποιημένων γονέων, που υπερεργάζονται και υποαμείβονται.
Μοναδικές παρέες των νέων μας το κινητό τηλέφωνο, οι διαδικτυακές γνωριμίες, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Διάφοροι απίθανοι τύποι και «ινφλουένσερ», που δημιουργούν μικρά βίντεο στο ίντερνετ, χρίζονται από μόνοι τους «καθοδηγητές» και «διαμορφωτές άποψης».
Και, μαζί με τα υπόλοιπα, υπάρχουν και οι επιρροές από την τραπ μουσική. Αυτό το είδος -υποτιθέμενης- μουσικής παρουσιάζει ως πρότυπα τους Aμερικανούς συμμορίτες, τους εμπόρους ναρκωτικών και λευκής σαρκός, που κυριαρχούν στα γκέτο των υποβαθμισμένων συνοικιών των μεγαλουπόλεων των ΗΠΑ.
Οι νέοι συνηθίζουν να ακολουθούν τα «ιδανικά», τις προτάσεις βίου και τις συμβουλές που προσφέρει αφειδώς η μουσική βιομηχανία. Τη δεκαετία του ’60 κυριαρχούσαν οι Beatles, που τραγουδούσαν για την ειρήνη, τον έρωτα, τη συμφιλίωση των ανθρώπων, και τώρα κυριαρχούν οι τραπ «καλλιτέχνες», που προτείνουν γκανγκστερική ζωή.
Υπενθυμίζεται ότι για την τραπ μουσική υποκουλτούρα η «δημοκρατία» έγραφε στο κύριο άρθρο της στις 30 Ιανουαρίου:
«Αυτό το μουσικό ιδίωμα, που διαφημίζει αδιάκοπα το έγκλημα, δοξάζει τους παραβατικούς, οι στίχοι του βρίθουν ύβρεων και μειωτικών χαρακτηρισμών για τις γυναίκες, είναι ένα από τα αγαπημένα των συστημικών ΜΜΕ. […]
Οι νέοι παρακολουθώντας τα παίρνουν “μαθήματα” εμπορίας και χρήσης ναρκωτικών, σωματεμπορίας, εκβιασμών, δολοφονιών, ληστειών, ένταξης σε εγκληματικές οργανώσεις κ.ά. […]
Λίγα χρόνια νωρίτερα θα φάνταζε παρανοϊκό να προβάλλονται ως πρότυπα οι ποινικοί που τραγουδούν τα εγκλήματά τους, καταχειροκροτούμενοι από την “ελίτ” της χώρας. Κι όμως, τώρα όχι μόνο θεωρείται φυσιολογικό αλλά και ενδεικνυόμενο!
Μια καλή αρχή για την επιστροφή στην κανονικότητα είναι ο αποκλεισμός αυτού του είδους από τα ΜΜΕ και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
Είναι προφανές ότι πρέπει άμεσα να ενεργοποιηθεί η πρώτη και βασικότερη γραμμή άμυνας απέναντι στην παρακμή: η οικογένεια. Όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν, αν μπορούν και αν θέλουν…
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»
Κάνεις λάθος, η νεολαία μας δε μεγαλώνει "αδέσποτη". Μεγαλώνει με βάση τις αρχές και τις οδηγίες της ΝΤΠ που παίρνει από τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης και τα κωλοκινητά. Αυτά εννοεί βασικά ο Κύριος στο κυριακάτικο μήνυμά Του παρομοιάζοντάς τα με μαχαίρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κόσμος αποφεύγει τόν κόπο (λέει ο Άγιος Παΐσιος). Αυτή η άνεση είναι πού τόν αρρωσταίνει καί τόν ταλαιπωρεί. Οι ευκολίες στήν εποχή μας έχουν αποβλακώσει τόν κόσμο. Αυτή η μαλθακότητα σήμερα έχει φέρει καί τίς πολλές αρρώστιες. Παλιά τί τραβούσαν γιά νά αλωνίσουν! Τί κόπος, αλλά καί τί γλυκό ήταν τό ψωμί! Πού νά έβλεπες ψωμί πεταμένο! Άν εύρισκες κανένα κομματάκι, τό μάζευες καί τό ασπαζόσουν. Όσοι πέρασαν Κατοχή βλέπουν ένα κομμάτι ψωμί καί τό βάζουν στήν άκρη, ενώ οι άλλοι τό πετούν, δέν καταλαβαίνουν τήν αξία του. Πετάνε κομμάτια ψωμί στά σκουπίδια, δέν τό εκτιμούν. Ούτε ένα δόξα σοι ο Θεός δέν λένε οι περισσότεροι γιά τίς ευλογίες πού δίνει ο Θεός. Σήμερα όλα γίνονται μέ άνεση.
Η στέρηση πολύ βοηθάει. Όταν στερούνται κάτι οι άνθρωποι, τότε μπορούν νά αναγνωρίσουν τήν αξία του. Όσοι στερούνται μέ επίγνωση, μέ διάκριση, μέ ταπείνωση, γιά τήν αγάπη τού Χριστού, αισθάνονται τήν πνευματική χαρά. Άν π.χ. κάποιος πή, δέν θά πιώ νερό σήμερα, γιατί ο τάδε είναι άρρωστος, Θεέ μου, δέν μπορώ νά κάνω τίποτε περισσότερο καί τό κάνη, ο Θεός θά τόν ποτίση όχι μέ νερό αλλά μέ λεμονάδα πνευματική, μέ θεϊκή παρηγοριά. Οι ταλαιπωρημένοι, μία παραμικρή βοήθεια νά τούς προσφέρη κανείς, έχουν πολλή ευγνωμοσύνη. Ένα αρχοντόπουλο καλομαθημένο, όλα τά χατήρια νά τού κάνουν οι γονείς του, τίποτε δέν τό ευχαριστεί. Μπορεί νά τά έχη όλα καί βασανισμένο νά είναι. Τά κάνει όλα γυαλιά-καρφιά. Ενώ μερικά παιδάκια, τά καημένα, γιά τήν παραμικρή βοήθεια αισθάνονται μεγάλη ευγνωμοσύνη. Άν ένας φίλος βρεθή νά τούς βάλη τά ναύλα γιά τό Άγιον Όρος, πόσο ευγνωμονούν καί αυτόν καί τόν Χριστό!
Σήμερα οι πιό πολλοί δέν στερούνται, γι αυτό δέν έχουν φιλότιμο. Άν δέν κοπιάζη κανείς, δέν μπορεί νά εκτιμήση καί τόν κόπο τών άλλων. Τί νόημα έχει λ.χ. νά ζητάς επάγγελμα άνετο, νά βγάζης χρήματα καί μετά νά ζητάς ταλαιπωρία; Οι Σουηδοί, πού παίρνουν γιά όλα επίδομα από τό κράτος καί δέν κοπιάζουν, γυρίζουν στούς δρόμους. Κοπιάζουν γιά τόν αέρα, νιώθουν άγχος, γιατί έχουν εκτροχιασθή πνευματικά, όπως οι ρόδες πού, όταν βγούν από τόν άξονα, τρέχουν στόν δρόμο χωρίς σκοπό καί καταλήγουν στόν γκρεμό.