ΘΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ Ο ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ ΤΟ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ;

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
    ΠΡΟ ΤΩΝ  ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ ΤΟΥ

Είναι σοβαρό και κρίσιμο να ερμηνευθεί σωστά, η απάντηση του προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, σε ερώτηση δημοσιογράφου άν θα υπογράψει  το Προεδρικό Διάταγμα, με το οποίο παρακάμπτεται η ενοχλητική δημοκρατική διδικασία της συζήτησης και ψήφισης από τη Βουλή του αν-ασφαλιστικού νομοσχεδίου με το οποίο επισφραγίζεται ο εργασιακός μεσαίωνας που θέλει να επιβάλλει στην Ελλάδα, ο εδώ έπαρχος της παγκόσμιας δικτατορίας,
ο λεγόμενος και "Έλληνας πρωθυπουργός".
Ο κ. Παπούλιας λοιπόν δεν απάντησε «ναι θα το υπογράψω», αλλά προτίμησε να πει:
«Να διαβάσετε καλύτερα τις αρμοδιότητες του Προέδρου».
Η απάντηση αυτή μεχρι στιγμής έχει ερμηνευθεί από τους διαφόρους αναλυτάς κατά το δοκούν και μάλλον ως "ναι" την εκλαμβάνουν οι αγορασμένοι δημοσιογράφοι κι από την άλλη φέρεται ως δισταγμός  πασιφανής, από τους ευσεβείς πόθους των αντιφρονούντων.

Εγώ όμως ως μη αναλυτής κι ως ταπεινός δημιουργος, επειδή αγαπώ τον κώδικα της γλώσσας, θα το πώ εύθέως ότι ο Πρόεδρος ακολούθησε την τακτική "στρίβειν δια του ασαφούς".

Πρώτα απ΄όλα μίλησε για αρμοδιότητα κι όχι για ευθύνη όπως θα ταίριαζε στον Πρώτο της Δημοκρατίας. Έπειτα θέλησε να αφήσει εντυπώσεις του τύπου "είμαι αναγκασμένος να το κάνω, δεν έχω αρμοδιότητα για το αντίθτο", εντύπωση που αν μη τι άλλο είναι παραπλανητική.

Τέλος έκανε σαν να επρόκειτο για ένα οποιοδήποτε Π.Δ., λές και το εν λόγω ανοσιούργημα δεν καταργεί κάθε έννοια Δημοκρατίας, αντικαθιστώντας την νόμιμη κατάθεση νομοσχεδίου στη Βουλή πρός συζήτηση και ψήφιση...

Είναι πρόδηλο και σ΄μένα ακόμη τον αδαή, ότι τελικά θα το υπογράψει, αφήνοντας μάλιστα σε όλους την εντύπωση πως αμφιταλαντεύτηκε, πως πάλεψε για το καλύτερο και όπως είπε και στον Λοβέρδο: «Δώστε μάχη να περιοριστούν οι απώλειες»

ό εστί μεθερμηνευόμενον: "Άν παίξεις εσύ καλά τον Σίντλερ, θα παίξω κι εγώ καλά τον παρατηρητή του Ερυθρου Σταυρού στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως και θα κάνω ότι δεν βλέπω τον βιασμό της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας"

Είναι επαρκώς και ευκρινώς διατυπωμένο, τό γεγονός ότι ο κ. Παπούλιας βρίσκεται μπροστά στο μεγαλύτερο δίλημμα που έχει αντιμετωπίσει Πρόεδρος Δημοκρατίας από την μεταπολίτευση και εντεύθεν:

Να προασπίσει την Δημοκρατία, όπως έχει δώσει όρκο, ερχόμενος σε ρήξη μ΄αυτούς που τον ψήφισαν ή να κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι κρίνεται η δημοκρατία, απ΄την υπογραφή ή όχι αυτού του  Π.Δ. κι αφού από την άλλη "παίζεται η σωτηρία της χώρας" να το υπογράψει ως πικρό αλλά αναγκαίο, κάτι σαν ρετσινόλαδο...

Εγώ φρονώ ότι θα πράξει το δεύτερο, γιατί αν κακοκαρδίσει τον έπαρχο, αντί να πιούμε εμείς ρετσινόλαδο θα πιεί εκείνος κώνειο..

Θα μπορούσαμε παραφράζοντας τον Καβάφη να πούμε:
" Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μικρόψυχο εκείνο Ναι
ή το μεγάλο ετούτο Όχι να εκστομίσουν".

Άν και δεν το πιστεύω, ένα ΟΧΙ του Προέδρου θα το ήθελα όπως ο διψασμένος το  νερό, και μακάρι ο κ. Παπούλιας να μας εκπλήξει ευχάριστα.
Τότε παρόλο που θα τον διασύρουν οι αγορασμένοι κονδυλοφόροι ως άλλοι κουκουλοφόροι ρίπτοντες λασπομολότωφ, το όνομά του θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στην Ιστορία της Ελλάδος.