ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΓΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ...

ΕΘΝΟΛΥΣΕΩΣ ΑΠΟΔΗΜΙΑ

Ἡ χώρα μου βυθίζεται ἀπαλὰ

σὲ νάρκη σκοτεινὴ

τοὺς γαλάζιους ὁρίζοντές της

ἀφήνοντας ὀρφανοὺς

καὶ τοὺς θησαυρούς της ἔρημους

ἀπεγνωσμένους λαθρομετανάστες

νὰ θαλασσοπνίγονται μεσοπέλαγα

ἀναζητῶντας νέα ἀμφίβολη πατρίδα

Ἡγέτες καὶ λαὸς

μιμητὲς ἀνακαινισμένων ἐρειπίων

φορῶντας τὸ χάρτινο στέμμα

τῆς τηλεδιασημότητας

χορεύουμε πάνω σὲ σπασμένα γυαλιὰ

ἀρχαίων σφαλμάτων.

Ἔχω ἕνα ρολογάκι γιὰ ὧρα ἀνάγκης

καὶ μιὰ πυξίδα ποὺ δείχνει τὴν ἀνατολὴ

ἕνα σταυρὸ πού δὲν χαντάκωσε τὰ χέρια του

στὸ σῆμα τῆς εἰρήνης

καὶ τὸ γαλανόλευκο λεξικὸ τῆς γλῶσσας μου.

Καθεύδω νήφοντας στὸν ἄδηλο χρόνο:

Ὅπου νἄναι θὰ λαλήσει τρὶς

τὸ ξυπνητῆρι.

14/2/2007       Γ. Ε. Βολουδάκης