ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΟΓΙΑ;

 

ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΕΙΠΕ ΤΟ Α.Τ. Ν. ΙΩΝΙΑΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ;

 

 

Πριν από μόλις πέντε μήνες ένας άνθρωπος περπάτησε 11 ολόκληρες μέρες και νύχτες, τις δύο τελευταίες υπό καταρρακτώδη βροχή, για να έρθει από τον Βόλο στην Αθήνα, να μεταφέρει, μαζί με τους συντρόφους-συνοδοιπόρους του, κραυγή αγωνίας, φωνή ελπίδας. Πρόκειται για τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων (ΟΕΒΕΜ) αλλά και των Περιπτεριούχων Μαγνησίας, Κώστα Κόγια.

Ο άνθρωπος αυτός, ο ενοχλητικός για τους δωσίλογους, δεν υπάρχει πια. 
 

Βρέθηκε απαγχονισμένος από την σύζυγό του, το Σάββατo, 27 Απριλίου  στις 20.30, στο σπίτι τους, στη Ν. Ιωνία Μαγνησίας, αφού νωρίτερα ανησύχησε μιας και δεν απαντούσε στις τηλεφωνικές της κλήσεις. Νωρίτερα, το απόγευμα, γύρω στις 18.30, είχε φύγει από το περίπτερο που διατηρούσε στην παραλία της πόλης, αφήνοντας σ' αυτό την σύζυγό του.

Το Α.Τ. Ν. Ιωνίας Μαγνησίας, αποκλείοντας το ενδεχόμενο της εγκληματικής ενέργειας (!!!), ανέλαβε την προανάκριση της υπόθεσης.


Ακούστε τον ίδιο, σε μακροσκελή συνέντευξη που έδωσε σε τοπικό ραδιόφωνο, μετά τη δική του "μεγάλη πορεία".
Μιλούσε με ψύχραιμο, συγκροτημένο λόγο, για την εμπειρία από τις πόλεις που διάβηκαν, συναντώντας τα ίδια προβλήματα, την ίδια οργή.
Μιλούσε για την καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από την πολιτική των Μνημονίων.

Παραθέτουμε αυτούσιες φράσεις του:
 
"Με τα μέτρα αυτά, πληρώνουμε καθημερινά θύματα". "Έμαθα ότι δύο συμπολίτες μας αυτοκτόνησαν πρόσφατα, λόγω των αξεπέραστων δυσκολιών που αντιμετώπιζαν". "Μιλάμε για βιωσιμότητα, για επιβίωση, τίποτε άλλο. Αν θα ζούμε, αν θα μπορούμε να φάμε, ή αν θ' αυτοκτονήσουμε". "Εγώ, με 43 χρόνια δουλειάς -και συνεχίζω ακόμη-, αν και έχω συμπληρώσει το όριο ηλικίας, επειδή χρωστάω 12.000 στον ΟΑΕΕ, δεν μπορώ να βγω στη σύνταξη και δεν έχω και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Είμαι καρκινοπαθής και δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να πηγαίνω στους εξωτερικούς γιατρούς, ούτε μπορώ να πάρω τα φάρμακά μου, διότι τα φάρμακα ενός καρκινοπαθούς είναι πολύ ακριβά". "Να περιμένεις σε ατέλειωτες ουρές στις τράπεζες για να πάρεις σειρά, και να πας την άλλη μέρα να πάρεις μια σύνταξη πείνας, να περιμένεις όλη τη νύχτα, μέσα στο κρύο... Αυτό είναι απαράδεκτο, λέγεται εξαθλίωση, λέγεται ομηρεία!". "Θα καταθέσουμε μηνυτήρια αναφορά στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν έχει κανένας δικαίωμα να μας βάζει ν' αυτοκτονήσουμε!".

 

 

Προσέξατε πόσες φορές αναφέρεται με αποτροπιασμό για την αυτοκτονία συμπολιτών μας; Κι  η κίνηση της οποίας υπήρξε εμπνευστής ονομαζόταν "Κίνηση Ελπίδας Πολιτών"! Είναι λοιπόν δυνατόν να αυτοκτόνησε;  

Δεν νομίζουμε πως είναι σύμπτωση και τραγική ειρωνεία η είδηση της  "αυτοκτονίας" του την ημέρα που ξαναψήφιζαν, με κτηνώδη κυνισμό, νέα σειρά αδιέξοδων, δολοφονικών μέτρων, οι εντεταλμένοι αυτής της γενοκτονίας.

Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης είναι προσωπικά υπεύθυνοι για κάθε ζωή που χάνεται. Και καθένας από εμάς, είναι προσωπικά υπεύθυνος για τον διπλανό μας. Αλλά παραμένει το ερώτημα:

 

Ο Κώστας Κόγιας, με τέτοια ψυχή και τέτοια δράση, πώς είναι δυνατόν να διάλεξε να αυτοκτονήσει;