ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΝ, ΚΕΛΑΗΔΑΝ
Τους ακούς να λένε ασύλληπτα πράγματα. "Εγώ δούλεψα στην ζωή μου, δεν πήρα τα όπλα να πάω να κλέβω τράπεζες."
Περηφανεύονται που έχουν επιβιώσει ως πειθήνιοι σκλάβοι της τραπεζικής βαμβακοφυτείας και υψώνουν το ανάστημα τους απέναντι σε όποιον προσπαθεί, έστω μάταια, έστω συμβολικά, έστω παράτολμα και αποτυχημένα, να τους απελευθερώσει.
\
Καταλαβαίνεις λοιπόν το γιατί δεν μπορεί να υπάρξει κανένας σεβασμός απέναντι σε ένα νεοφιλελέ ναζίδι και τον τηλεψηφοφόρο χριστιανοταλιμπαναίζο βλάκα που τον υπηρετεί;
Δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος, σεβασμός, αλληλοκατανόηση και άλλες τέτοιες αβρότητες επειδή το θεμέλιο το ίδιο του σκεπτικού τους είναι απάνθρωπο.
Υπερασπίζονται το σύστημα που τους έχει στερήσει κάθε αξιοπρέπεια, κάθε ελπίδα, κάθε προοπτική. Και το υπερασπίζονται επειδή έχουν βρει κάποια θεσούλα μέσα σε αυτό και έμαθαν στον εαυτό τους να λατρεύουν την γεύση των κοπράνων με τα οποία ανταμείβει το σύστημα τους πειθήνιους υπηρέτες του.
Οι σκλάβοι αυτοί, με τον εγκέφαλο ευνουχισμένο σε επίπεδο νευρογλωσσικού προγραμματισμού δεν είναι ικανοί πλέον να οραματιστούν κάποια άλλη πραγματικότητα πέραν από εκείνην που ποινικοποιεί οποιαδήποτε άλλη στάση ζωής εκτός από αυτήν που προστάζει να είναι σεβαστικοί και δουλευταράδες απέναντι σε τραπεζίτες και λοιπές δολοφονικές μαφίες.
Επειδή είναι δειλοί, φοβητσιάρηδες, χαμερπείς, κλασομπανιέρες, ανθρωπάκια, τιποτένια δίποδα των οποίων η ζωή και η συνείδηση αρχίζει και τελειώνει με αυτά που τους δείχνει η τηλεόραση.
Έτσι έμαθαν, έτσι αναθρέφουν τα παιδιά τους, και όποιος πάει να διαταράξει το οικοσύστημα της βαμβακοφυτείας ανακαλύπτει ότι δεδομένων των συνθηκών ίσως είναι το καταλληλότερο για ανθρώπους που πλέον είναι τόσο νοητικά και ηθικά ανάπηροι ώστε η ελευθερία γι'αυτούς να είναι απειλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου