ΤΟ ΘΛΙΒΕΡΟ ΣΥΜΒΑΝ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ, ΔΩΡΟ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΗ ΕΛΙΤ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ Ε.Ε.
Η θανάσιμη επίθεση σε βουλευτίνα των Εργατικών, υπέρμαχο της Νέας Διεθνούς Τάξης και των θεσμών της στη Βρετανία, γίνεται σήμερα βούτυρο στο ψωμί των μεγαλύτερων εγκληματιών της ανθρωπότητας, που δεν διστάζουν σύσσωμοι να προσποιούνται τα «θύματα» της ιστορίας.
Ήδη ξεκίνησε μαζική εκστρατεία από τα όργανα και τους εκπροσώπους της Υ/Ε στη Βρετανία και παγκόσμια, για να στιγματιστούν έμμεσα ή άμεσα οι οπαδοί του Brexit και, ευρύτερα, όλοι οι αντιστεκόμενοι στην παγκοσμιοποίηση και την ΕΕ, ως εκκολαπτόμενοι εξτρεμιστές, εγκληματίες ή φασίστες.
Το συμβάν δρα έτσι «αντικειμενικά» ως προβοκάτσια, η οποία φαίνεται ότι μπορεί να πετύχει τον στόχο της και να αποτρέψει το Brexit.
Έτσι, είναι το διεθνοποιημένο σύστημα & η Υπερεθνική Ελίτ που έχουν τη μέγιστη ευθύνη για τον κύκλο της βίας που οδήγησε, μεταξύ άλλων, και στο τραγικό συμβάν, το οποίο τα όργανα εν χορώ αποδίδουν στον «συντηρητισμό» έναντι της «προόδου».
Μετά τους εξοντωτικούς οικονομικούς και στρατιωτικούς πολέμους που έχει εξαπολύσει η Υ/Ε σε όλη την ανθρωπότητα, οδηγώντας σε απόγνωση εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους, προχωρά ασύδοτα πλέον προς παγκόσμιο ολοκληρωτισμό, μέσω των καθεστώτων κοινοβουλευτικής Χούντας που στήνει σε κάθε χώρα και τον απόλυτο σχεδόν έλεγχο των ΜΜΕ, αλλά και σε πολύ μεγάλο βαθμό, των κοινωνικών μίντια που κάθε άλλο παρά είναι πάντα μέσα παροχής πραγματικής εναλλακτικής ενημέρωσης
Στυλοβάτης και θρασύτερος απολογητής της σημερινής εφιαλτικής κατάστασης, η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» (λ.χ. Guardian, ΣΥΡΙΖΑ κλπ.), στην οποία οι λαοί γυρίζουν μαζικά την πλάτη σε όλη την Ευρώπη.
Οι αντιστεκόμενοι λαοί της Ευρώπης (είτε αυτοί αντιδρούν αυθόρμητα με εξεγέρσεις, είτε μέσα από τη συμμετοχή τους σε νέο-εθνικιστικά κινήματα) πρέπει να αγνοήσουν τη μαζική τρομοκρατία των ελίτ και των πολυποίκιλων φερέφωνων τους, που σκοπό έχει να τους καθηλώσει σε ολοκληρωτική πολιτική και οικονομική αφάνεια.
Η θανάσιμη επίθεση σε βουλευτίνα των Εργατικών από από τον Τόμμυ Μαίρ που μόλις δήλωσε σε βρετανικό δικαστήριο που ελέγχει την προανάκριση ότι «το όνομα μου είναι ‘θάνατος στους προδότες’», φανερώνει ότι η επίθεση αυτή λειτουργεί σαν (τουλάχιστον) «αντικειμενική» προβοκάτσια για να συντριβεί το Brexit, μολονότι δεν αποκλείεται οι μυστικές υπηρεσίες να χρησιμοποίησαν τον φανατισμό του με έντεχνο τρόπο, δεδομένου ότι ως γνωστόν έπασχε και από ψυχολογικά προβλήματα.
Με άλλα λόγια, η επίθεση ήταν «μάννα εξ ουρανού» για την Υπερεθνική ελίτ και το βρετανικό της τμήμα, οι οποίοι σήμερα «ανοίγουν σαμπάνιες» για την πιθανή επίπτωση του συμβάντος στο δημοψήφισμα για το Brexit, αλλά και πολύ ευρύτερα. Και ήταν ένα συμβάν που έλαβε χώρα την καταλληλότερη στιγμή, δηλαδή στην πιο κρίσιμη περίοδο ίσως των τελευταίων χρόνων για την αντίσταση κατά της παγκοσμιοποίησης, που παίρνει τη μορφή σήμερα είτε του Brexit, είτε αυθόρμητων εξεγέρσεων όπως στη Γαλλία, είτε της μαζικής συμμετοχής των μεγαλύτερων θυμάτων της Νέας Τάξης και των εργατών σε νέο-εθνικιστικά κινήματα, στα οποία στρέφονται λόγω της πλήρους ενσωμάτωσης της χρεοκοπημένης «Αριστεράς».
Η αγοραία δαιμονοποίηση του δράστη ως του απόλυτου κοινωνικού κακού που εκφράζει ο «εθνικισμός», είναι προφανές ότι στοχεύει στο να αποπροσανατολίσει από τους πραγματικούς υπαίτιους της βίας και της καταπίεσης παγκόσμια, τους υπαίτιους της σημερινής οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής υποταγής των λαών, δηλαδή την Υπερεθνική Ελίτ και τη Νέα Τάξη την οποία διαχειρίζεται, μαζί με τους «εθνικούς» της εκπροσώπους.
Έτσι γίνεται ευκολότερο να αδρανοποιηθεί κάθε θύμα της παγκοσμιοποίησης που ψάχνεται για τα αίτια της καταστροφής του ίδιου, της χώρας και της κοινότητας του. Κι αυτό γιατί η τρομοκρατία που σήμερα είναι σε πλήρη εξέλιξη από τα ΜΜΕ και τα όργανα της Υ/Ε (δεξιά κι «αριστερά») θέλει να στιγματίσει ως εν δυνάμει ακραίο, εξτρεμιστή και φασίστα, κάθε άτομο, συλλογικότητα ή κίνημα που στρέφεται ή σκέφτεται να στραφεί κατά του παγκόσμιου συστήματος και των εκπροσώπων του.
Με έναν από τους πρώτους στόχους βέβαια να είναι και συνειδητοποιημένα κινήματα όπως το ΜΕΚΕΑ, που αποτελούν εν δυνάμει τον μεγαλύτερο εχθρό της Νέας Διεθνούς Τάξης γιατί δεν υιοθετούν εθνικιστικά και λοιπά αυταρχικά «κατάλοιπα», οπότε είναι πιο δύσκολο να διασυρθούν από τα φερέφωνα της. Στη λογική, για παράδειγμα της παραπάνω δαιμονοποίησης, δεν συμμετέχει μόνο η Υπερεθνική Ελίτ και τα όργανα της («αριστερά» και δεξιά), αλλά έμμεσα και οι νέο-εθνικιστές, οι οποίοι βρίσκουν εύκολο καταφύγιο στο να παρουσιάζουν τον θύτη ως απλά έναν εξτρεμιστή, ως μια περίπτωση ακραίου «ψυχοπαθούς».
Όμως αυτό αγνοεί την επώδυνη αλήθεια ότι ειδικά μέλη από τον πιο εξαθλιωμένο και αγανακτισμένο κόσμο, «από τα κάτω», στρέφονται ενίοτε σε τέτοιες θλιβερές ενέργειες, μην μπορώντας να διαχειριστούν «ορθολογικά» την ανείπωτη οργή τους. Φυσικά, δεν είναι περίεργο ότι αυτές οι ενέργειες δυναμιτίζονται από πολιτικές επιρροές, οι οποίες συνήθως προέρχονται πράγματι από την ακροδεξιά ή την ακροαριστερά, αφού εκεί αρκετοί βρίσκουν τα άτομα αυτά την πιο άμεση «εξήγηση» και την πιο εύκολη «λύση» για την καταστροφή τους.
Όμως αυτό καταδεικνύει και το μέγεθος της ευθύνης μιας «Αριστεράς», που αντί να εκπαιδεύσει τους λαούς για τα αίτια της σημερινής παγκόσμιας κτηνωδίας που επιβάλλει η Νέα Διεθνής Τάξη, αντί να πρωτοστατήσει στη δημιουργία ευρέων λαϊκών Μετώπων για την Εθνική και Οικονομική κυριαρχία, όπως το ΜΕΚΕΑ, και να ενσωματώσει στους κόλπους της προβληματισμένα άτομα που ψάχνονται απεγνωσμένα προς «κάθε κατεύθυνση», τους αφήνει επίτηδες στην τύχη τους, υιοθετώντας (με το παραπάνω!) την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης και συμμετέχοντας στα εγκλήματα της.
Όλα αυτά σημαίνουν βέβαια ότι δεν δικαιολογούνται επιθέσεις κατά της ζωής σαν της Πέμπτης, ακόμα και αν το θύμα έχει εξουσία και είναι (όπως στην περίπτωση της Τζο Κοξ) φανατική υπέρμαχος της Νέας Διεθνούς Τάξης σε όλα σχεδόν τα βασικά ζητήματα (φουλ με την ΕΕ, με τα «μετριοπαθή» αντικαθεστωτικά καθάρματα ενάντια στον Συριακό λαό, με τα «ανοιχτά σύνορα» κ.α.), ενώ βέβαια η ίδια φρόντιζε να διατηρεί και ένα φιλο-Παλαιστινιακό και φιλάνθρωπο προφίλ. Υπό αυτή την έννοια, παρότι μάλλον δεν ήταν συνειδητή προβοκάτσια η επίθεση, λειτούργησε αντικειμενικά ως «προβοκάτσια», δίνοντας την ευκαιρία σε σύσσωμο το κατεστημένο να εξαπολύσει μια λυσσώδη και στοχευμένη επίθεση, έμμεσα ή άμεσα, ενάντια σε κάθε κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης. Οι ντομάτες, τα ζαρζαβατικά και τα γαλακτοκομικά είναι αρκετά για να εξευτελίσουν τους εγκληματικούς εκπροσώπους της ΝΔΤ και της Υ/Ε.
Έτσι, η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» ήταν η πρώτη, με διαφορά, που έσπευσε να εκμεταλλευτεί το γεγονός και να ξεκινήσει μια πραγματική ιδεολογική και πολιτική προβοκάτσια σε βάρος κάθε κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, και ειδικά των νέο-εθνικιστών που, πρώτιστα λόγω της δικής της Χρεοκοπίας, έχουν πάρει τα πάνω τους σε όλη την Ευρώπη, καθώς υποστηρίζονται από τα μεγαλύτερα θύματα της Νέας Τάξης και τους παραδοσιακούς εργάτες.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο «αριστερός» δωσίλογος πρωθυπουργός της Ελλάδας, ο Τσίπρας, ήταν από τους πρώτους παγκοσμίως «λαγούς» που συνέδεσαν την επίθεση στη βουλευτίνα με τον «εθνικισμό», που όπως τόνισε με νόημα είναι ο βασικός «εχθρός που ενώνει τους λαούς» της Ελλάδας και της Βρετανίας.
Ακολούθησαν στον ίδιο ρυθμό με δακρύβρεχτα ρεπορτάζ και σοβαροφανείς πολιτικούς επικήδειους η Guardian κλπ. «εναλλακτικά» ΜΜΕ. Φυσικά ο Τσίπρας και κάθε τσίπρας ξέρει τι λέει και ποιους στοχεύει: Σαν ειδικός στην απάτη, απλά εξομοίωσε τον παλαιό εθνικισμό, που ήταν πράγματι κάποτε εγκληματικός, και οπωσδήποτε επιθετικός, με τον νέο-εθνικισμό που είναι πάντοτε αμυντικός και στοχεύει βασικά στην αποκατάσταση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας. [βλ. «Η άνοδος του νεο-εθνικισμού και οι κρίσιμες διαφορές του με τον εθνικισμό»]
Με τον όρο «εθνικισμός» επιχειρούν λοιπόν να διασύρουν κάθε κίνημα που ζητεί εθνική και οικονομική κυριαρχία και στρέφεται ενάντια στους θεσμούς της παγκοσμιοποίησης όπως η ΕΕ (και προφανώς ενάντια στους ομοίους του στο πολιτικό προσωπικό). Και φυσικά ο Τσίπρας «ξεχνά» πως ο –με διαφορά– μεγαλύτερος (και πραγματικά επιθετικός) εθνικισμός και ρατσισμός σήμερα είναι ο Σιωνισμός, τον οποίο προσκυνάει και στηρίζει με κάθε μέσο, όχι μόνο όσο καιρό είναι «πρωθυπουργός» αλλά και πολύ πριν (βλ. το χρίσμα που πήρε από Brookings, Levy, Πέρες κλπ., καθόλη την περίοδο πριν την άνοδο του στην εξουσία) !
Αυτό όμως φανερώνει την απύθμενη θρασύτητα και το πόσο επικίνδυνοι είναι οι «αριστεροί» εκφραστές του υπερεθνικού κατεστημένου: Το να προδίδεις χωρίς αναστολές τον λαό και να ξεπουλάς την εθνική περιουσία, και αντί να παραιτηθείς αν είχες ίχνος ηθικής (αριστερής ή μη), να «βγαίνεις και από πάνω», βρίζοντας τον όταν τολμά να μιλήσει για εθνική κυριαρχία!
Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη οι λαοί να αγνοήσουν τη μαζική τρομοκρατία και το Project Fear («Σχέδιο Φόβος» όπως ονομάζεται η προπαγάνδα κατά του Brexit στη Βρετανία) που εξαπολύει σύσσωμο το κατεστημένο, κουνώντας απειλητικά το δάχτυλο εναντίον κάθε κινήματος για την εθνική και οικονομική κυριαρχία, με πρωτοστάτη την εκφυλισμένη «αριστερά». Μια αδίστακτη τρομοκρατία από εξίσου αδίστακτες πολιτικές και μιντιακές κλίκες που θέλουν να μας κάνει να ξεχάσουμε ποιοι είναι οι υπαίτιοι κάθε κύκλου βίας σήμερα: Η Νέα Διεθνής Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και οι κτηνώδεις και αυξανόμενοι οικονομικοί και στρατιωτικοί πόλεμοι που εξαπολύει η Υπερεθνική ελίτ ενάντια στη μεγάλη πλειονότητα της ανθρωπότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου