103 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΤΙΜΗ
ΙΩΑΝΝΟΥ ( ΓΙΑΝΝΟΥΚΟΥ ) ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΗ
Αθήνα 12.3.1889 - Κιλκίς 19.6.1913
Της Βενετίας Κάντζια
Γιός του Εισαγγελέα Γεωργίου Ι. Σαρηγιάννη και της συζύγου του Βενετίας, το γένος Νικολάου Ι. Σακελλαρίου (σχολάρχη ) από το Άστρος της Κυνουρίας.
Και οι δύο γονείς, κατευθείαν απόγονοι του Πάνου Σαρηγιάννη και του πεθερού του Αναγνώστη Παπάζογλη γνωστών και επιφανών προκρίτων της επαρχίας του Αγίου Πέτρου / Αγίου Ιωάννη Κυνουρίας, επί Οθωμανικής εποχής.
Τεράστια η προσφορά τους στην Πατρίδα: του Αναγνώστη μέχρι το 1818. Του Πάνου και του πρώτου συζύγου της κόρης του Μάρως, του Κωνσταντίνου Ζαφειρόπουλου μέχρι το θάνατό τους το 1826. Η κόρη αυτής της Μάρως, η Μαριγώ από το δεύτερο γάμο της με το γιατρό Βασίλειο Μαρούδη ήταν η μητέρα της Βενετίας και του αδελφού της Ιωάννη , (δικηγόρου κα δημάρχου Θυρέας ) και ήταν σύζυγος του Σχολάρχη Νικόλαο Ι. Σακελλαρίου. Αλλά και ο σύζυγος της Βενετίας, Γ. Ι. Σαρηγιάννης, προήρχετο από την ίδια επιφανή οικογένεια των Σαρηγιαννέων του Αγιάννη Κυνουρίας.
Σε αυτό το ιδιαίτερο περιβάλλον γεννήθηκαν 10 παιδιά, από τα οποία τα 5 έχασαν τη ζωή τους σε βρεφική ηλικία. Ο Γιαννούκος, ο μεγαλύτερος από όλα τα παιδιά, γεννήθηκε στην Αθήνα, ( όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως εισαγγελέας ) την 12.3.1889. Τα σχολικά του χρόνια τα πέρασε στην ιδιαίτερη πατρίδα των γονιών του. Ευτυχισμένα χρόνια μαζί με τις 4 αδελφές του. Μετά το Γυμνάσιο ήλθε για σπουδές στην Αθήνα, όπου στις 20.Δεκεμβρίου 1910 έλαβε το πτυχίο του «επί διδακτορία της Νομικής» από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεμάτος με νεανικά όνειρα να ξεκινήσει τη δικηγορική του σταδιοδρομία. Το γραφείο του, έχει ετοιμαστεί για χάρη του στο ισόγειο του πατρικού του σπιτιού στο Άστρος και τον περιμένει να συνεχίσει την μακρά νομική παράδοση της ιστορικής του οικογένειας.
Το καθήκον όμως προς την Πατρίδα - η στρατιωτική θητεία – προηγούνται. Το γραφείο λοιπόν, μπορεί για λίγο να περιμένει….
Παρουσιάζεται στο 8ο Σύνταγμα Πεζικού της 4ης Μεραρχίας Πελοποννήσου και χρήζεται Σημαιοφόρος του Συντάγματος. Μεγάλη η συγκίνηση για το παλληκάρι η τιμή που του γίνεται.
Από τη στιγμή αυτή, ανήκει ψυχή τε και σώματι, στο επίλεκτο 8ο Σύνταγμα Πεζικού του Ναυπλίου , που αργότερα, υπό τον ηρωικό Συνταγματάρχη Αντώνιο Καμπάνη και την 4η Μεραρχία Πελοποννήσου στην οποία και ανήκει, την επονομασθείσα Σιδηρά Μεραρχίας, με Αρχηγό τον εκλεκτό υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μοσχόπουλο, θα γράψουν αμέτρητες σελίδες ηρωισμού και Αυταπάρνησης, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων που ήδη ετοιμάζονταν…
Και ο Γιαννούκος δίπλα τους, να κρατάει ψηλά και περήφανα τη Σημαία που του έκαναν την τιμή να εμπιστευθούν. Είχαν νιώσει ότι θα την τιμούσε μέχρι το τέλος, όπως και το έκανε...
Ναι! Στο επίλεκτο αυτό σώμα, ο Σημαιοφόρος του, από εδώ και στο εξής ήταν Αυτός. Μαζί, θα ήταν και ο Ανδρέας Καρκαβίτσας ως στρατιωτικός ιατρός, ο Σπύρος Μελάς και τόσοι άλλοι… Όλοι μαζί, θα πάρουν σε λίγο με τα πόδια, το δύσκολο δρόμο προς την Αθήνα, μέσα σε έναν αφόρητο καύσωνα των αρχών του Μαΐου 1912, για τις Μεγάλες Ασκήσεις που τους περίμεναν.104 χρόνια πριν…
Βρισκόμαστε λοιπόν, στο Μάιο του 1912 και τα σημάδια της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του ξεσηκωμού των υπόδουλων κρατών είναι πλέον φανερά.
Ο καιρός περνάει γρήγορα. Ο Σεπτέμβριος του 1912 έρχεται με κατάμαυρα σύννεφα στον ουρανό. Μετά τις συνθήκες συμμαχίας μεταξύ των χριστιανικών κρατών στα Βαλκάνια, μπροστά στον κοινό εχθρό που ήταν για όλους η οθωμανική αυτοκρατορία, η Τουρκία κλιμακώνει την ένταση στην περιοχή, με μετακινήσεις στρατευμάτων, ενίσχυση μεθοριακών μονάδων κλπ. . Αρχίζει λοιπόν, να υλοποιείται το σχέδιο γενικής επιστράτευσης παντού, στη δε Ελλάδα αυτό, ξεκινάει στις 17 του Σεπτεμβρίου. για να ακολουθήσει σταδιακά και η κήρυξη πολέμου, με πρώτο το Μαυροβούνιο στις 25 Σεπτεμβρίου.
Έτσι, η ιστορία έχει άλλα σχέδια για το νεαρό Σημαιοφόρο μας, όπως και για τις χιλιάδες άλλα παλληκάρια της γενιάς του. Τα όνειρα τους, μπορούν και πρέπει να περιμένουν… μπροστά στο χρέος για την Πατρίδα που προηγείται.
Οι καμπάνες του πολέμου τους καλούν ήδη να τρέξουν για το μέτωπο. Η χαρά της νιότης, θα δώσει πια τη θέση της στο χρέος της υπεράσπισης των ιερών εστιών, των προ-αιώνιων υπέρτατων αξιών, της απόλυτης υπέρβασης και θυσίας αν χρειασθεί ….
Η ώρα έχει φθάσει και για την 4η Μεραρχία με τα Συντάγματα του Πεζικού της που πρέπει να συγκροτηθούν στις έδρες τους, για το 8ο βέβαια στο Ναύπλιο.
Γεμάτος δάκρυα ο αποχαιρετισμός στο σπίτι του Σημαιοφόρου στο Άστρος. Η οικογένεια, οι φίλοι, οι χωριανοί όλοι στο πόδι να φιλήσουν και να ευχηθούν το παλληκάρι τους.
Μια τελευταία ματιά σε όλους τους. Μια ζεστή αγκαλιά στη Μάνα, τις μικρούλες αδελφούλες, την πιο μικρούλα την τοσοδούλα, τη δικιά μου Μάνα, τους θείους και τις θείες, τον αγαπημένο σκύλο. Μια φευγαλέα ματιά στο έτοιμο γραφείο με τον κοντυλοφόρο και το μελάνι στη θέση τους να πρέπει τώρα να τον περιμένουν… τον κήπο με τα λουλούδια, τα μεγάλα δένδρα και τις φυλλωσιές. Τα γέλια και τα παιχνίδια τους ψευτοτσακωμούς με τους παιδικούς φίλους και τις γρατσουνιές στα γόνατα… Όλα περνούν γρήγορα από τη σκέψη. Η ώρα όμως περνάει… Ένα τελευταίο βήμα προς την αυλόπορτα, πριν βρεθεί στο δρόμο με τους υπόλοιπους συντρόφους…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΙΛΚΙΣ + ΠΕΛΛΑΣ:
Απόσπασμα από άρθρο στο ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ, με τίτλο:
Αυτές είναι οι περιοχές στους νομούς Κιλκίς και Πέλλας που θα οικοδομηθούν οι προσφυγικές πόλεις των 20.000 μουσουλμάνων, ένα μέρος από αυτούς που έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα, μετά το κλείσιμο των συνόρων των χωρών των δυτικών Βαλκανίων, ένα «σφράγισμα» που συντόνισε η Αυστρία με το Βερολίνο φυσικά να ευρίσκετέ πίσω απ’όλη αυτή την διαδικασία, αλλά κανένας να μην τολμά να αρθρώσει την πραγματικότητα.
Οι 20.000 είναι μόνο οι πρώτοι από ένα σύνολο που θα κυμανθεί μετακξύ των 500.000 μουσουλμάνων και του 1.000.000 που θα εγκατασταθούν στην Ελλάδα τους επόμενους μήνες στα νησιά και στην ηπειρωτική χώρα.
Τόσοι αναμένονται σύμφωνα με άριστα πληροφορημένες πηγές των ελληνικών στρατιωτικών Επιτελείων.
Βέβαια, όπως τόνισε σήμερις ο Π.Καμμένος «Για αυτούς τους 20.000 μετανάστες και πρόσφυγες, όπως έχει δεσμευτεί η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός, οι Ένοπλες Δυνάμεις και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας θα διαμορφώσουμε συνθήκες αξιοπρεπούς παραμονής και φιλοξενίας, σε νέους χώρους που έχουμε βρει κοντά στα σύνορα».
Οι δύο διαφορετικές πόλεις θα οικοδομηθούν σε τέσσερα αρθρωτά οικιστικά συγκροτήματα στο Κιλκίς και σε μία τοποθεσία κοντά στα Γιαννιτσά.
Συγκεκριμένα στον παλιό αεροδιάδρομο κοντά στη Νέα Καβάλα, στον παλιό αεροδιάδρομο κοντά στο χωριό Χέρσο, στο παλιό στρατόπεδο Παπαδάκη στο Δροσάτο και στο παλιό στρατόπεδο Κοκκινώρη, κοντά στο χωριό Κεντρικό, όλα στο νομό Κιλκίς.
Το παλιό στρατόπεδο Φιλιππάκου στα Γιαννιτσά και στην γύρω περιοχή θα φιλοξενήσουν μια μουσουλμανική κωνόπολη 4.000 ατόμων.
Ενα ζήτημα που υπάρχει είναι αυτό του επιπέδου της ασφάλειας. Οι πόλεις ή τα «camps» που λέει και υπουργός, θα είναι ανοικτού τύπου. Δηλαδή όποιος θέλει θα μπορεί να μπαίνει και να βγαίνει από αυτό και α πηγαίνει όπου θάλει.
Οπωσδήποτε, όσο ψύχραιμα και να το δει κάποιος το ζήτημα, θα υπάρξει ένα θέμα ασφάλειας των γύρω περιοχών. Αντίθετα με τις φώτος που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου, το 70% είναι άνδρες κάτω των 35 ετών. Και όλοι μαζί, άνδρες και γυναίκες, σίγουρα θα είναι πολύ-πολύ θυμωμένοι που πλήρωσαν στους Τούρκους διακινητές μέχρι και 5.000 δολάρια το κεφάλι και αντί να βρεθούν π.χ. στο Μόναχο, θα βρεθούν στο Κιλκίς ή τα Γιαννιτσά.
……………………………
Ερωτώνται οι κ. κ. άρχοντες, αλλά και όλοι οι κάτοικοι των ως άνω περιοχών, αλλά και ολόκληρης της Μακεδονίας, εάν έχουν ακούσει ποτέ, τίποτα σχετικό με τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912 – 1913 και για ποιο λόγο έγιναν.
Είναι δυνατό να μην γνωρίζουν, ότι το δικαίωμα να κατοικούν στα αιματοβαμμένα αυτά χώματα τους δόθηκε χάρις στη άδολη θυσία των χιλιάδων παλληκαριών Ελλήνων, από όλη την τότε Ελεύθερη Ελλάδα, αλλά και από επίσης των χιλιάδων άλλων Ελλήνων του εξωτερικού ή και ακόμα και όσων
είχαν φύγει στα μακρινά ξένα, ως φτωχοί οικονομικοί μετανάστες και που με τις λίγες οικονομίες τους ή και με εράνους, έτρεξαν να βοηθήσουν την Πατρίδα.
Σκάβοντας τα ιερά αυτά χώματα για να χτίσετε σε «γερά θεμέλια» τους μουσουλμανικούς σας οικισμούς, θα πέσετε πάνω στα ιερά οστά, όχι μόνο του θείου μου του Σημαιοφόρου Σαρηγιάννη, αλλά και όλων των χιλιάδων ηρωικών παλληκαριών που αναπαύονται εκεί. Οποία ύβρις, θράσος και ασέβεια από μέρους όλων σας και απέναντι στους νεκρούς ήρωες μας, αλλά και τις αμέτρητες οικογένειες που έμειναν πίσω ορφανεμένες. Πόσο πολύ διαβρωμένοι και ασυνείδητοι πρέπει να είσθε. Φαίνεται ότι τελικά, δεν σας άξιζε το δικαίωμα που σας εδόθη να κατοικήσετε σε αυτές τις περιοχές…
Ποιοί είστε λοιπόν, όλοι και όλες εσείς, που μας ατιμάζετε ότι πιο ιερό έχουμε;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου