Ο «ΑΕΡΟΔΙΑΔΡΟΜΟΣ» ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ – ΤΗΝΟΣ - ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ: 24ΩΡΗ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ ΤΟΥ ΖΩΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΧΩΡΟΥ
Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας
Λιοπύρι αὐτὲς οἱ μέρες ποὺ πέρασαν
Στὶς Δυτικὲς Κυκλάδες ἕνα ἀφυδατωμένο γεροντάκι Λειτουργοῦσε μέσα στὴν βραχώδη σπηλιὰ – Ἱερό Ναΐδριό του καὶ παρακαλοῦσε τὴν ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ τῆς Τήνου νὰ πάρει τὴν ζέστη καὶ τὸ καμίνι τῶν μέσα καὶ τῶν ἔξω πειρασμῶν τοῦ Ἔθνους μας.
Νόμισα πὼς φύσηξε ἔξω γιατί ἔγινε ρεῦμα ἀέρος μέσα στὸ ἐκκλησάκι καὶ τὰ κανδήλια στὸ τέμπλο πήγαιναν πέρα – δώθε.
Ἀλλὰ καὶ ἐγὼ ὁ ἴδιος δέχτηκα τὴν θαλπωρὴ μίας ἀπρόσμενης δροσιᾶς.
Εὐχαρίστησα τὴν ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ, ἀλλὰ μόλις ἐξῆλθα ἀπὸ τὸ ἐκκλησάκι – σπηλιὰ...ἡ ζέστη παρέμεινε ἀνυπόφορη.
Ἀποτραβήχτηκα στὴν διπλανὴ κάμαρή μου γιὰ τὸ μεσονυκτικὸ καὶ ἀποκαμωμένος ἀπὸ τὸν κόπο, μοῦ ἦλθε ἐλαφρὺς καὶ γλυκὺς ὕπνος.
Μία Λαμπροφορεμένη Πανώρια Γυναίκα στεκόταν ἀπέναντι καὶ λέγοντάς μου…
«μὲ κάλεσες καὶ ἦρθα νὰ σὲ δροσίσω»
«δὲν εἶσαι ὁ μόνος ποὺ ἀσφυκτιὰ»
«ὅλη ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἕνα καμίνι καὶ οἱ Ἕλληνες ἔγιναν σὰν τοὺς ΤΡΕΙΣ ΠΑΙΔΕΣ ἐν Καμίνω»
«Τὸ καθημερινὸ πέρασμά μου ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα δροσίζει τοὺς Ἕλληνες»
«ΕΡΧΟΜΕΝΗ ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα περνάω ἀπὸ τὴν Τῆνο πρὶν ἐπισκεφτῶ τὸ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ καὶ τὰ ἄλλα προσκυνήματά μου στὴν Ἑλλάδα. ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ στὴν Παλαιστίνη ἐπισκέπτομαι τὴν ἀγαπημένη μου Κύπρο»
«αὐτὴ τὴν διαδρομή μου τὴν γνωρίζω πρὶν τὴν ΚΟΙΜΗΣΗ μου»
Αὐτὴ ἡ τελευταία φράση τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας
«αὐτὴ τὴν διαδρομή μου τὴν γνωρίζω πρὶν τὴν ΚΟΙΜΗΣΗ μου»
Ἦταν καὶ ἡ αἰτία νὰ μοῦ ἐκμυστηρευθεῖ ὁ Γέροντας τὰ παραπάνω μὲ ἀγάπη τέτοιες χρονιάρες μέρες, ζητώντας νὰ τὸν βοηθήσω γιὰ νὰ δώσει μία ἐξήγηση.
Γιὰ μένα ἦταν δύσκολο , γιὰ ἕνα ὅμως φίλο Ἁγιορείτη Πατέρα πανεύκολο γιὰ νὰ μᾶς δώσει πειστικὴ ἐξήγηση.
Ὁ Ἁγιορείτης μὲ παρέπεμψε στὴν ἐπίσκεψη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στὸ Ἁγιώνυμο Ὅρος τοῦ Ἄθωνα.
¨Σέ παλαιὸ κώδικα τῆς βιβλιοθήκης τῆς Ἱ.Μ. Μεγίστης Λαύρας, ἀναφέρεται τὸ περιστατικὸ περὶ τῆς συνδέσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου μὲ τὸ Ἁγιώνυμο Ὅρος τοῦ Ἄθωνα.
Ὅταν οἱ Ἀπόστολοι ἔβαλαν κλήρους, γιὰ νὰ ὁρισθεῖ ὁ τόπος ὅπου θὰ πήγαινε ὁ καθένας νὰ κηρύξει τὸ Εὐαγγέλιο, τότε ζήτησε καὶ ἡ Παναγία νὰ κηρύξει καὶ κείνη κάπου, γιὰ νὰ μὴ μείνει ἀμέτοχη στὸ θεῖο ἔργο τῆς ἐξαπλώσεως τῆς χριστιανικῆς πίστεως.
Τῆς ἔπεσε ὁ κλῆρος νὰ πάει στὴν Ἰβηρία, δηλαδὴ στὴ σημερινὴ Γεωργία, ἀνατολικά τοῦ Εὐξείνου Πόντου.
Ἑτοιμαζόταν νὰ ξεκινήσει, ὁπότε παρουσιάζεται ὀ Αρχάγγελος Γαβριήλ καὶ τῆς λέει:
«Θεοτόκε Παρθένε, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὁ ἔκ σοῦ γεννηθεῖς, σοῦ γνωρίζει ὅτι ὁ τόπος πού σοῦ κληρώθηκε δὲν εἶναι ἡ Ἰβηρία, ἀλλὰ ἡ χερσόνησος τῆς Μακεδονίας, ποὺ λέγεται Ὅρος Ἄθω, ἡ ὁποία θὰ φωτιστεῖ ἀπὸ τὸ πρόσωπό Σου».
Ὅταν ἡ Θεοτόκος ἔφτασε στὸν Ἄθωνα, κραυγή, σύγχυση καὶ μεγάλη βοὴ ἔγινε ἀπὸ ὅλα τὰ εἴδωλα τοῦ Ἄθωνα, καὶ ἀκούονταν τὰ ἑξῆς:
«Ὅλοι οἱ ἄνδρες τοῦ Ἀπόλλωνος, πηγαίνετε στὸ λιμάνι τοῦ Κλήμεντος νὰ προϋπαντήσετε τὴν Μητέρα τοῦ Μεγάλου Θεοῦ Μαρία».
Πῆγαν λοιπὸν οἱ ἱερεῖς τῶν εἰδώλων στὸ λιμάνι, ὁπού σήμερα βρίσκεται ἡ Μονὴ τῶν Ἰβήρων, καὶ ὑποδέχτηκαν μὲ σεβασμὸ τὴν Θεοτόκο καὶ τὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη καὶ τοὺς ἄλλους συνοδοὺς καὶ Τὴν ἐρωτοῦσαν περὶ τοῦ Μεγάλου Μυστηρίου τῆς Ἐνσάρκου Οἰκονομίας τοῦ Σωτῆρος Υἱοῦ της καὶ θαύμαζαν, πὼς ἐνῶ ἦταν Ἑβραία, ἐξήγησε τὰ πάντα σὲ ἄπταιστα ἑλληνικά.
Ἡ Παναγία εὐχαριστήθηκε ἀπὸ τὸν τόπο ποὺ τῆς κληρώθηκε καὶ ἔκαμε τὴν ἑξῆς εὐχή:
«Υἱὲ καὶ Θεέ μου, εὐλόγησε αὐτὸν τὸν τόπο καὶ κλῆρο μου, σκέπασέ τον μὲ τὸ ἔλεός σου καὶ φύλαξέ τον ἀβλαβῆ μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, καθὼς καὶ τοὺς κατοικοῦντας σὲ αὐτὸν διὰ τὸ ἅγιο ὄνομά σου, καὶ τὸ δικό μου, ὥστε μὲ λίγο κόπο καὶ ἀγώνα τῆς μετανοίας, νὰ τοὺς ἀφεθοῦν τὰ πολὰ τους ἁμαρτήματα. Γέμισέ τους μὲ κάθε ἀγαθὸ καὶ ἀναγκαῖο στὴν πρόσκαιρη ζωὴ καὶ ἀξίωσέ τους τῆς μελλούσης αἰωνίου ζωῆς, καὶ δόξασε περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο τόπο αὐτὸ τὸ Ὅρος καὶ κάμε τὸ ἀξιοθαύμαστο μὲ παντὸς εἴδους θαυμάσια. Φέρε ἐδῶ ἀνθρώπους ἀπὸ κάθε Ἔθνος τῆς Οἰκουμένης ποὺ ὀνομάζονται μὲ τὸ ὄνομά σου, Χριστιανοί, καὶ πλάτυνε τὰ σκηνώματά τους ἀπὸ τὴ μία ἄκρη ὡς τὴν ἄλλη, ἀπ’ τὸ βορρᾶ ὡς τὸ νότο – ἀπάλλαξέ τους ἀπὸ τὴν αἰώνια κόλαση καὶ σῶσε τους ἀπὸ κάθε πειρασμὸ ὁρατῶν καὶ ἀοράτων ἐχθρῶν καὶ ἀπὸ κάθε αἵρεση, καὶ εἰρήνευσέ τους μέσα στὴν Ὀρθόδοξη πίστη».
Μόλις τελείωσε τὴν εὐχή της ἡ Θεοτόκος, τῆς ἀπήντησε τὰ ἑξῆς μία φωνὴ ἀπὸ τὸν οὐρανό:
«Ὅσα μὲ παρεκάλεσες Μητέρα μου, θὰ σοῦ γίνουν ὅλα, ἂν ὅμως καὶ αὐτοὶ φυλάξουν τὶς ἐντολές μου. Ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς ὁ τόπος αὐτὸς θὰ εἶναι δικός σου κλῆρος, περιβόλι σου καὶ παράδεισος καὶ λιμάνι σωτήριο αὐτῶν ποὺ θέλουνε νὰ σωθοῦνε, ἀλλὰ καὶ προσφυγὴ καὶ καταφύγιο καὶ ἀτάραχο λιμάνι μετανοίας τῶν φορτωμένων ἀπὸ πλῆθος ἁμαρτιῶν».
ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἡ Μητέρα τῶν Χριστιανῶν – Γιορτὲς καὶ Θαύματά της στὸν Ἄθωνα» – Ἱερομόναχος Μάξιμος, Ἅγιον Ὅρος). simeiakairwn.wordpress.com
Ὅταν τὰ ἀνέφερα αὐτὰ στὸ Γέροντα στὶς Κυκλάδες συγκινήθηκε μετὰ δακρύων.
Πῶ- πῶ παιδάκι μου τί εὐλογίες ἔχουμε καὶ δὲν τὶς ἐκτιμοῦμε;
Πὲς τὰ παιδάκι μου στὸν καημένο κοσμάκη νὰ δροσιστεῖ ὅπως δροσίστηκα καὶ ἐγώ.
ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ νὰ ἔχουμε παιδάκι μου καὶ ποτὲ νὰ μὴν πικραίνουμε τὴν ΜΗΤΕΡΑ τοῦ ΘΕΟΥ καὶ ΜΗΤΕΡΑ μας.
Μὲ πνευματικὴ εὐθύνη καὶ συνείδηση
Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου