ΧΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ..ΚΑΙ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ..
ΤΙ ΑΡΑΓΕ ΦΤΑΙΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ..ΚΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΜΑΣ…
Πριν λίγες μέρες, κάποιος νέος άνθρωπος.. αυτοκτόνησε. Ήταν ένας απλός, αλλά σίγουρα εξασφαλισμένος, δημόσιος υπάλληλος…
Τι έκανε όμως έναν δημόσιο υπάλληλο, κάτοχο πτυχίου, με μόνιμη εργασία, παντρεμένο (χωρισμένο για την ακρίβεια) και με παιδί, να προτιμήσει τον θάνατο;
Ας μην βιαστούμε να τα ρίξουμε όλα..στην.. «οικονομική κρίση». Πριν την οικονομική , έχει προηγηθεί μια άλλη κατάρρευση, Η Ηθική,
Η Ψυχική,και Πνευματική. Στη πορεία της ζωής του, πίστεψε στο πρότυπο, που του καλλιέργησαν οι γονείς του, το σχολείο του, κι η τηλεόραση..Πίστεψε κατ αρχας ότι αν περάσει στο Πανεπιστήμιο θα είναι.. πετυχημένος. Κι έβγαλε το Πανεπιστήμιο, διορίστηκε στο δημόσιο (μία ακόμη εξασφάλιση σιγουριάς) και παντρεύτηκε και απέκτησε και παιδί και σπίτι και αυτοκίνητο..
Όλα σύμφωνα με το πρότυπο που του καλλιεργήσαμε. Μετά όμως ήρθε ο εγωισμός, (συγνώμη, ο χωρισμός εννοούσα).
Και βρέθηκε και πάλι, μόνος. Αλλά έστω κι έτσι, ήταν ακόμη νέος, οπότε με την εξασφαλισμένη εργασία του στο δημόσιο και την καλή του εμφάνιση, θα μπορούσε σχετικά εύκολα να βρει..μίαν άλλη «σύντροφο». Και βρήκε, και νέα όνειρα και νέες ελπίδες ευτυχίας. Αλλά κάπου εκεί, (μαζί με το εσωτερικό κενό) έρχεται και η οικονομική κατάρρευση.Τη θυμάστε εκείνη την «παραβολή του ασώτου» που ακούμε στην εκκλησία; Γιατί όταν η μικρότερη σε ηλικία όμορφη σύντροφος βλέπει να»τελειώνουν» τα χρήματα, τότε αισθάνεται ότι «κάτι δεν πάει καλά στη σχέση» και ψάχνει βρίσκει τον επόμενο … «άντρα».
Οπότε ο πετυχημένος πτυχιούχος δημόσιος υπάλληλος μένει και πάλι, μόνος. Μόνος .. Και τότε είναι που αναρωτιέται πάνω σε τι θεμέλια έχτισε τη ζωή του και που πήγε η ευτυχία που του υποσχόταν όλοι. Και σε μια κοινωνία που ο καθένας επιδιώκει «να περνάει καλά¨Σε μια κοινωνίαπου οι φίλοι όταν δεν χρησιμεύουν ως «συνοδοί» στις εξόδους υπάρχουν επειδή μπορεί να μας φανούν «χρήσιμοι». Σε μια κοινωνία που δεν υπάρχουν πλέον συγγενείς, γείτονες, φίλοι, συχωριανοί. Σε μια κοινωνία που όσοι μπορούν, φοράνε τη μάσκα του «πετυχημένου» και»μοστράρουν» στην ανώνυμη πόλη«
και οι υπόλοιποι απλά αφήνονται στην τύχη τους. Τότε το εσωτερικό κενό γίνεται δυσβάσταχτο. Όμως …Αν δεν άκουγε τις σειρήνες της ευδαιμονίας ..Αν οι γονείς του τον προέτρεπαν να βγάζει με «τον ιδρώτα του προσώπου του τον άρτον του» (όπως μας είχε προτρέψει ο Θεός όταν..μας έβγαζε από τον Παράδεισο). Αν το σχολείο τον γέμιζε με τα ιδανικά της Ορθόδοξης πίστης και της πατρίδας, που έκαναν τη φυλή μας να αντέξει πολλούς αιώνες, με σκληρές δοκιμασίες και πείνα και σκλαβιά, χωρίς κανείς να αυτοκτονεί
Αν η καλοπέραση είχε αντικατασταθεί με την εγκράτεια, με την άσκηση, με τη νηστεία, με το αρχαιοελληνικό «μέτρο»Αν ο πλούτος είχε αντικατασταθεί με την αρετή (τη θυμάστε εκείνη την ιστορία με τον Ηρακλή, την Αρετή και την Κακία, την διδάσκουν άραγε ακόμη στα σχολεία μας ;) Αν αντί για τους καραγκιόζηδες (που εμφανίζονται ως σωτηρες στην τηλεόραση) βλέπαμε τις αγιογραφίες στα ταπεινά ξωκλήσια μας, τους άγιους της πίστης μας και τους εθνομάρτυρες του έθνους μας (κάποιοι φρόντισαν να εξαφανίσουν τις εικόνες ηρώων από τις σχολικές αίθουσες και να τις αντικαταστήσουν από την «ξενοφοβία» το «ρατσισμό» και την «ανακύκλωση» )
Αν πρότυπό μας δεν ήταν ο όμορφος και επαγγελματικά πετυχημένος»δυτικός» άνθρωπος αλλά ο τίμιος μεροκαματιάρης, ο άνθρωπος που είναι δίπλα στο Θεό και Αυτόν σκέφτεται, σ Αυτόν ελπίζει και Αυτόν αγαπά και υπηρετεί με τη ζωή του Αν αντικαθιστούσαμε τη μάσκα της «επιτυχίας» με την ταπείνωση, με την μετάνοια, με την απλότητα αν ξαναγυρνούσαμε και πάλι στα χωριά μας, στις παραδόσεις και στις αξίες μας …Αν αντικαθιστούσαμε την έξοδο στο μπαρ με μιαν απλή τσικουδιά κι ένα ντόπιο κρασί και τα τα ξένα αλλόκοτα ακούσματα με νησιώτικα τραγούδια, κρητικές μαντινάδες και ηπειρώτικα μοιρολόγια
Αν σταματούσαμε να «παρκάρουμε» τα παιδιά μας σε παιδικούς σταθμούς και στο «ίντερνετ» …κι η μάννα γινόταν και πάλι μάννα και όχι πετυχημένη επαγγελματίας..Ίσως επιστρέφοντας στις ρίζες μας, βρίσκαμε πάλι το δροσερό νερό,που πότισε αιώνες και αιώνες και τρέχει ακόμη δίπλα σας, έτοιμο να μας ξεδιψάσει.
Χαιρετε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου