ΜΙΑ ΠΙΘΑΝΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΛΑΝΤΩΝ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΠΕΙΘΕΙ

ΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΕΚΔΗΛΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΕΝΟΣ ΕΡΩΤΟΧΤΥΠΗΜΕΝΟΥ ΝΕΟΥ; 

(Ο ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΟΙΜΟΥ-ΑΘΗΝΑΣ)

Αρχικά αν κάποιος ακούσει τα κάλαντα της πρωτοχρονιάς δεν βγάζει νόημα από τα λεγόμενά τους. Τι συνέβη άραγε; Η ιστορία χάνεται στο βάθος των αιώνων και μας πάει πίσω στην βυζαντινή αυτοκρατορία. Στην βυζαντινή αυτοκρατορία οι απλοί πολίτες κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης δεν επιτρέπονταν να απευθύνουν τον λόγο στην αυτοκρατορική οικογένεια παρα μόνο για ευχές στις διάφορες γιορτές της χριστιανοσύνης.

 Ενας νέος λοιπόν εκείνη την εποχή είχε ερωτευθεί σφόδρα μια νεαρά μέλος της αυτοκρατορικής οικογένειας και μην έχοντας άλλο τρόπο να της εκφράσει τον έρωτά του έφτιαξε ένα τραγούδι που περιείχε αφενός στίχους με θρησκευτικό περιεχόμενο και αφετέρου στίχους έκδήλωσης του έρωτά του. 

Έτσι λοιπόν αν πάρουμε τα κάλαντα αναλύονται ως εξής

Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά (θρησκευτικός στίχος)

Ψηλή μου δέντρο λιβανιά ( εσύ δηλαδή που είσαι ψηλή σαν δέντρο)

και αρχή καλός μας χρόνος (θρησκευτικός ευχετικός στίχος)

εκκλησιά με το άγιο θόλος (εσύ που είσαι όμορφη σαν εκκλησιά με τον τρούλο της)

Αρχή που βγήκε ο Χριστός Άγιος και Πνευματικός (θρησκευτικός στιχ)

στη γή να περπατήσεις και να μας καλοκαρδήσεις (βγές έξω από το παλάτι να περπατήσεις για να ευφρανθούμε όταν σε δούμε)

Άγιος Βασίλης έρχεται (θρησκευτικός στιχ)

και δεν μας καταδέχεται (δεν καταδέχεται να του μιλήσει η κοπέλα)

από την Καισαρεία (θρησκευτικός στιχ)

συ είσαι αρχόντισσα κυρία (εσύ ανήκεις στην αυτοκρατορική οικογένεια)

Βαστάει εικόνα και χαρτί (θρησκευτικός στίχος)

ζαχαροκάντιο ζυμωτή (είναι γλυκιά σαν κάποιο παραδοσιακό γλύκισμα)

χαρτί και καλαμάρι (αναφέρεται στο Μ. Βασίλειο και την ενασχόλησή του με τα γράμματα)

δες και με το παληκάρι (δεσποινίδα ρίξε μια ματιά σε μενα το παλικάρι)

Το καλαμάρι έγραφε την μοίρα του την έλεγε και το χαρτί ομίλει άγιε μου, άγιε μου καλέ Βασίλη 

(εδώ περιπλέκει την ακολουθία που είχε παραπάνω και εννοεί πως το καλαμάρι έγραφε την μοίρα του ερωτοχτυπημένου νέου, δηλαδή οτι ούτως ή αλλως είναι ατελέσφορη η προσπάθεια του νέου ενώ το χαρτί δηλαδή τα συγγράματα μιλούν από μόνα τους για την εκκλησιαστική προσωπικότητα του Βασιλείου)

Αυτό λοιπόν το βυζαντινό τραγουδάκι έμεινε ως τις μέρες μας ως παράδοση που διατηρήθηκε από στόμα σε στόμα αλλά η ιστορία ξεχάστηκε στα βάθη των αιώνων. Δεν ξέρω κατα πόσο το ξέρατε το περιστατικό αυτό.

Β.Κ.

ΠΗΓΗ

Ο ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΙΜΟ-ΑΘΗΝΑ

Ωραία ρομαντική ιστορία η παραπάνω, δεν γνωρίζουμε όμως από που την βρήκε ο αρθρογράφος (που κρύβεται πίσω από τα αρχικά του) διότι δεν αναφέρει ο ίδιος την πηγή του αλλά ότι η ιστοριούλα αυτή "ξεχάστηκε στα βάθη των αιώνων".
Αλήθεια αυτός που την βρήκε αφού ήταν χαμένη;

Γιατί δεν μας λέει;

Τα κάλαντα όμως είναι και παραποιημένα, ενώ αυθαίρετα και χωρίς καμία σοβαρότητα, βγαίνει εξ αρχής το συμπέρασμα ότι " αν κάποιος ακούσει τα κάλαντα της πρωτοχρονιάς δεν βγάζει νόημα από τα λεγόμενά τους"(!!!) 

Το "Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά" και το "και αρχή καλός μας χρόνος"  βαφτίζονται αυθαίρετα θρησκευτικοί στίχοι(!) ενώ το "εκκλησιά με τ' άγιο θρόνος" (αφού ο "θρόνος" παραποιείται ως "θόλος") βαφτίζεται επίσης αυθαίρετα ερωτικός στίχος(!)

 Το: "Αρχή που βγήκε ο Χριστός, άγιος και Πνευματικός,

στη γη να περπατήσει και να μας καλοκαρδίσει" απολύτως κατανοητό, παραποιείται για να υπηρετήσει την αυθαίρετη ερμηνεία της εναλλαγής θρησκευτικού και ερωτικού στίχου και προστίθενται, αυθαίρετα πάντα, τελικά "ς" στα ρήματα, ώστε να προκύψει το όντως ακατανόητο: "Αρχή που βγήκε ο Χριστός, άγιος και Πνευματικός, στη γη να περπατήσεις και να μας καλοκαρδίσεις" 

Στο τέλος ούτε ο ίδιος μπορεί να εξηγήσει τους στίχους και έτσι να εξυπηρετήσει τον αρχικό του στόχο (παρ)ερμηνείας των καλάντων και καταφεύγει σε γενικότητες ακατανόητες ώστε να μην αντέχει σε καμία κριτική: "εννοεί πως το καλαμάρι έγραφε την μοίρα του ερωτοχτυπημένου νέου, δηλαδή ότι ούτως ή  άλλως είναι ατελέσφορη η προσπάθεια του νέου ενώ το χαρτί δηλαδή τα συγγράματα μιλούν από μόνα τους για την εκκλησιαστική προσωπικότητα του Βασιλείου"

Για την αποκατάσταση της αλήθειας παραθέτουμε τους πραγματικούς στίχους των καλάντων και φυσικά τις τέσσερις ολόκληρες στροφές που "έχει ξεχάσει"ο αρθρογράφος (όπου όση αυθαιρεσία κι αν επιστράτευε δεν μπορούσε να βγάλει "ερωτικό" νόημα) και οι οποίες δείχνουν τον σαφή Ορθόδοξο Χριστιανικό προσανατολισμό που είχε ο ανώνυμος ποιητής τους!

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά

ψηλή μου δεντρολιβανιά

κι αρχή καλός μας χρόνος

εκκλησιά με τ' άγιο θρόνος.

Αρχή που βγήκε ο Χριστός

άγιος και Πνευματικός,

στη γη να περπατήσει

και να μας καλοκαρδίσει.

Άγιος Βασίλης έρχεται,

κι όλους μας καταδέχεται,

από την Καισαρεία,

συ' σαι αρχόντισσα κυρία.

Βαστά εικόνα και χαρτί

ζαχαροκάντιο, ζυμωτή

χαρτί και καλαμάρι

δες και με-δες και με το παλικάρι.

Το καλαμάρι έγραφε,

τη μοίρα του την έλεγε

και το χαρτί-και το χαρτί ομίλει

Άγιε μου-άγιε μου καλέ Βασίλη.

Και νέον έτος αριθμεί

την του Χριστού περιτομή

και η μνήμη του Αγίου

Ιεράρχου Βασιλείου.

Του χρόνου μας αρχή καλή

και ο Χριστός μας προσκαλεί

την κακία ν' αρνηθούμε

μ' αρετές να στολιστούμε.

Να ζούμε βίον τέλειον

κατά το ευαγγέλιον

με αγάπη με ειρήνη

και με τη δικαιοσύνη.

Χρόνια πολλά και ευτυχή

με καθαρά κι αγνή ψυχή

με χαρά και με υγεία

και με θεία ευλογία.