ΑΪΣΑ ΚΑΙ ΜΑΡΙΑΝΘΗ
Γράφει ο Λευτερης Πανουσης
Αρχές Οκτωβρίου ήρθανε οι δεητζηδες και έκοψαν το ρεύμα στην οικογένεια της Μαριάνθης [ψευδώνυμο]. Το είχαν κόψει άλλες δύο φορές στο παρελθόν, αλλά τώρα τους πήραν και το ρολόι, επειδή λέει το είχαν συνδέσει παράνομα...
Η Μαριάνθη σταμάτησε να πηγαίνει στο σχολείο. Η δασκάλα της θεώρησε καθήκον της, μετά από 5 συνεχόμενες ημέρες απουσίας να επικοινωνήσει με την οικογένεια. Τηλεφώνησε στη μάνα της, τη φιλόλογο Κατερίνα Σ. [ψευδώνυμο] να μάθει το πως και το γιατί. Η Κατερίνα της είπε ψέμματα πως η Μαριάνθη ήταν άρρωστη.
Δεν ήταν άρρωστη.
Απλώς, επειδή δεν υπήρχε φως στο σπίτι, η Μαριάνθη δεν μπορούσε να διαβάσει και δεν ήθελε να πάει στο σχολείο αδιάβαστη...
Η μικρή Μαριάνθη ζει σε ένα ημιυπόγειο δυαράκι, στην παλιά συνοικία Γκύζη, τώρα Μικρά Τίρανα., μαζί με τη μαμά της και τη γιαγιά της. Η μάνα της χώρισε όταν ακόμα η Μαριάνθη ήταν 5 χρονών και έκτοτε τη μεγαλώνει μοναχή της.
Τα πράγματα παλιότερα πήγαιναν σχετικά καλά. Η Κατερίνα είχε δουλειά σε ένα συνοικιακό φροντιστήριο και έπαιρνε κάποια χρήματα που της επέτρεπαν να ζει αξιοπρεπώς. Ωστόσο η φυλετική αλλοίωση του πληθυσμού της συνοικίας Γκύζη, έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε η αναλογία Ελλήνων μαθητών προς αλλοδαπούς, να είναι σήμερα 7 αλλοδαποί, προς 3 Ελληνάκια.
Το αλβαναριό που αποτελεί και την πολυπληθέστερη εθνοτική ομάδα της συνοικίας [ποσοστό περίπου 50% των αλλοδαπών λαθρέποικων] δεν πολυγνοιάζεται για φροντιστήρια και για σπουδές, ακολουθώντας τη σοφή ρήση, πως όποιος δεν κάμει για τα γράμματα κάμει για το γιαπί.
Κι έτσι η συντριπτική πλειοψηφία των Αλβανών εποίκων, βάνουν τα παιδιά τους στην δουλειά, μετά το υποχρεωτικό τριτάξιο γυμνάσιο [ενίοτε και πιο νωρίς]
Έτσι, πολλά φροντιστήρια αναγκάστηκαν να κλείσουν, ενώ πολύ δύσκολα πια οι καθηγητές βρίσκουν να κάμουν κανένα ιδιαίτερο.
Όσο για τους νιοφερμένους μουσουλμάνους, που τους εγκαθιστούν σωρηδόν σε διαμερίσματα οι ΜΚΟ [σε λίγο θα ξεπεράσουν σε ποσοστό τους Αλβανούς] ούτε λόγος να γίνεται για σπουδές και για μάθηση, στα σχολεία των απίστων.
Εκμεταλλεύονται φυσικά το γεγονός ότι οι αλλοδαποί προηγούνται σε βρεφονηπιακούς σταθμούς και φυσικά στέλνουν τα παιδιά τους στα ελληνόφωνα σχολεία, όπου μάλιστα απολαμβανουν και προνομιακή μεταχείριση, ωστόσο ελάχιστα τους απασχολεί αν θα πρωτεύσουν στα γράμματα ή όχι, ώστε να αναζητήσουν ενισχυτική διδασκαλία σε φροντιστήριο ή σε ιδιαίτερα.
Εκείνο που προπαντός τους νοιάζει είναι να μην "μολυνθούν" από τις τροφές και τον πολιτισμό των απίστων, γι αυτό και οι ιμάμηδες τους, τους κάμουν κανονικά πλύση εγκεφάλου κάθε Παρασκευή, ώστε να "βγάνουν" από τα μυαλά τους, όσα "κακά" τους δίδαξαν οι άπιστοι [ανάμεσα σ' αυτά είναι και η ελληνική ιστορία...]
Άλλωστε οι περισσότεροι από δαύτους βρέθηκαν εξ'ανάγκης στην Ελλάδα, με την προοπτική να βρουν τρόπο να περάσουν στην Ευρώπη, γι αυτό και δεν τους απασχολεί το αν θα μάθουν τα παιδιά τους την ελληνικη γλώσσα...
Οικογένεια λαθρεποίκων στο διαμέρισμα που τους διαθέτει το κράτος. Όλα δωρεάν...
Η Κατερίνα λοιπόν δεν έχει καμία ελπίδα να ζήσει ως καθηγήτρια φιλολογίας στα Μικρά Τίρανα, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Απ' την άλλη, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες που κατοικούν ακόμα στις παλιές γειτονιές του κέντρου, ξέμεινε στην παλια της γειτονιά γιατί απλούστατα, δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να φύγει.
Όταν η εφορία κατάσχεσε το πατρικό της σπίτι, για χρέη προς το δημόσιο [που τα περισσότερα ποσά τα είχε φορτωθεί από τις επιχειρηματικές ανοησίες του πρώην άντρα της] μετακόμισαν, αυτή, η Μαριάνθη και η γιαγιά στο ημιυπόγειο δυαράκι, το οποίο για καλή της τύχη της το παραχώρησαν κάποιοι παλιοί γείτονες, με μόνον όρο να τους πληρώνει τον ΕΝΦΙΑ.
Κουτσοζούν με τη συνταξη της γιαγιας [κάπου 400 εβρόπουλα] και τις περιστασιακές δουλίτσες που καταφερνει να βρει η Κατερίνα. Όχι φυσικά ως καθηγήτρια. Ποιος γνοιάζεται πια για τη γλώσσα και την ιστορία των παλιών Ελληνων;
Συνήθως έβρισκε δουλειά σε εταιρείες καθαρισμού πολυκατοικιών ή στα οχτάμηνα του ΟΑΕΔ.
Τον μισό καιρό δηλαδή εργαζόμενη των 500 εβρώ και τον άλλο μισό άνεργη.
Που να περισσέψουν λεφτά για τη ΔΕΗ.
Αφού κινδύνευαν να τους κόψουν και το νερό...
Κι όχι τίποτε άλλο... Αυτό που τρόμαζε πιο πολύ από όλα τα άλλα την Κατερίνα ήταν ότι πλησίαζε ο χειμώνας.Και ναι μεν καλά είχε φύγει ο Οκτώβριος, με ζέστες και ελάχιστες βροχές αλλά που θα πήγαινε;
Ο χειμώνας θα έκαμε την εμφάνιση του αργά ή γρήγορα και τότε θα έπρεπε να βρει τρόπους να ζεσταθούν, η γριά μάνα της και η Μαριάνθη. Πετρέλαιο ούτε λόγος να έβαζαν στην πολυκατοικία, αφού οι 5 από τους 6 ορόφους ήσαν νοικιασμένοι από ΜΚΟ και κατοικούσαν μουσουλμάνοι, που είχαν δωρεάν ρεύμα και από ένα 12άρι κλιματιστικό σε κάθε δωμάτιο. Τι να το κάμουν το πετρέλαιο; Η σόμπα υγραερίου που διέθεταν, έφτανε να ζεστάνει μόνο το δωματιάκι της γιαγιάς, που υπέφερε από χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια και δεν άντεχε το κρύο. Κι ένα σομπάκι χαλαζία που είχαν στο δικό τους δωμάτιο, φυσικά χρειάζονταν ρεύμα για να λειτουργήσει.
Ασε τον θερμοσίφωνα, που θα έπρεπε να κανουν μπάνιο με τις κατσαρόλες...
Πως θα ζεσταίνονταν εκείνη και το παιδί;
Πως θα έβγαζαν τον χειμώνα;
Γιατί ο Θεός δεν κάτεχε από ΔΕΗτζήδες και από ΕΥΔΑΠιτες και έριχνε πάντα τα λευκά πέπλα του στη γη, το ένα τέταρτο του χρόνου...
Τραπέζι λαθρέποικων
Όλα τα καλά του Ισαάκ... Και όλα δωρεάν....
Φατε και πιειτε αιμα ελληνικό.
Κερναει το ελληνικο[;] κρατος...
Η δασκάλα της Μαριάνθης δεν πολυέδωσε τελικά σημασία στο γεγονός ότι η μικρή της μαθήτρια συνέχισε να απουσιάζει και για δεύτερη εβδομάδα, δεχόμενη αβασάνιστα τη δικαιολογία της μητέρας της, για καποια αόριστη ασθενεια.
Αλλωστε τη δασκαλα, όπως και τους περισσότερους εκπαιδευτικούς της περιοχής, ελάχιστα τη γνοιάζει το τι θα μπορούσε να συμβεί σε ένα Ελληνάκι. Τους λεγόμενους "εκπαιδευτικούς" τους απασχολούν κατά κύριο λόγο οι αλλοδαποί μαθητές και δη οι μουσουλμάνοι, για τους οποίους μεριμνούν ανά πάσαν στιγμην, Η συγκεκριμένη δασκάλα μάλιστα εργάζεται εθελοντικά και σε ένα πρόγραμμα διαπολιτισμικής εκπαίδευσης της περιφέρειας, που στοχεύει στην κοινωνική ένταξη των μουσουλμάνων.
Ακόμα και αν η Μαριάνθη σταματούσε οριστικά να πηγαίνει στο σχολείο, δεν πρόκειται να έδινε δεκάρα, εφόσον ήδη είχε κάμει το καθηκον της να επικοινωνήσει με την οικογένεια.
Σημειώνω εδώ ότι η συγκεκριμένη εκπαιδευτικός, ακολουθώντας τις μοντέρνες επιταγές της εκπαίδευσης στην Ευρώπη, σπανίως χρησιμοποιούσε τους όρους "πατέρας ή μητέρα" για ένα παιδί.
Συνήθως έλεγε και έγραφε: "γονέας 1 και γονέας 2", ωστε να συμπεριλάβει και τα ομόφυλα ζευγάρια.
Τώρα βέβαια δεν είχε εμφανιστεί ακόμα κανένα ζευγάρι ομοφυλων γονέων στα Μικρά Τίρανα, κυρίως επειδή η αλβανική πλειοψηφία δεν τα σηκωνει αυτά, ωστόσο η δασκάλα της Μαριάνθης προετοιμάζει φαίνεται το έδαφος.
Η Μαριάνθη συνεπώς ήταν παιδί μονογονεϊκής οικογένειας, με γονέα 1, τύπου θηλυκού!
Έτσι την είχαν καταχωρημένη στα κιτάπια της σχολικης διεύθυνσης...
Μπορεί πάντως να μην γνοιάζονταν η δασκάλα για το τι είχε συμβεί στη Μαριάνθη, γνοιάστηκε όμως η Αϊσά.
Η Αϊσά όπως και όλη η οικογένεια της, ήταν "Σύρια" πρόσφυγας από το Ιράκ.
Με πλαστά διαβατήρια και με επίσης πλαστά έγγραφα που είχε προμηθευτεί ο πατέρας της και τα έδωσε στη μάνα της, τη Χουζάν Φαρέ, κατάφεραν να περάσουν λαθραία στη Μυτιλήνη, μαζί με τον αδελφό του πατέρα της και τις δύο αδερφές του με τα δικά τους παιδιά.
Ο πατέρας της βρίσκονταν εδώ και δύο χρόνια μόνιμα εγκατεστημένος στις Βρυξέλλες, όπου έλεγαν ότι είχε πάρε-δώσε με εμπόρια όπλων και ο στόχος του ήταν να φέρει στο Βέλγιο την οικογένεια του και το σόι του.
Είναι γνωστό ότι τα δύο μεγαλύτερα κέντρα του παγκόσμιου εμπορίου όπλων, βρίσκονται το ένα [κατά παράδοση] στις Βρυξέλλες και το άλλο [νεότερο αλλά ιδιαίτερα δυναμικό] στην Αθήνα.
Υπάρχει άμεση συνεργασία μεταξύ τους, ειδικά για τα όπλα που κατευθύνονται από και προς τη Μέση Ανατολή.
Έχοντας ασπίδα την προστασία που παρέχουν στους ισλαμιστές οπλέμπορους και πρεζέμπορους οι αριστερές παρακρατικές οργανώσεις, οι έμποροι του θανάτου κυριολεκτικώς οργιάζουν πλέον στην Ευρώπη.
Δεν είναι τυχαίο ότι η μικρή χώρα του Βελγίου, είναι μία από τις μεγαλύτερες παραγωγούς όπλων παγκοσμίως. Άλλωστε τα περίφημα ημιαυτόματα FN, με τα οποία είναι εξοπλισμένες οι ελληνόφωνες ειδικές δυνάμεις και οι μισοί στρατοί της Αφρικής, παράγονται στα εργοστάσια της Φλανδρας...
Η Χουζάν Φαρέ, μαζί με την κόρη της πλήρωσαν τους κατάλληλους διακινητές, μετά από συνεννοήσεις που έκαμε μαζί τους ο θείος της Αϊσά και πέρασαν πανεύκολα στη Λέσβο. Εκεί χάρη στα πλαστά διαβατήρια τους έλαβαν "άσυλο", τάχα μου ως Σύροι πρόσφυγες και μεταφέρθηκαν στην Αθήνα.
Φυσικά με όλα τα οικονομικά προνόμια που εξασφαλίζει στους λαθρέποικους το ελληνόφωνο κράτος των Ινδογραικύλων, με τη συνέργεια και τη συνενοχή του ΟΗΕ, των Ροτσιλντς, του Σορος των πάσης φύσεως ΜΚΟ και όλης αυτής της ακρίδας, που κατατρώγει τις σάρκες της Ευρώπης.
Και πάλι μιλημένοι από τον πατέρα της Αϊσά, κάποιοι "εκπρόσωποι" ΜΚΟ, τους παρέλαβαν κατευθείαν από τον Πειραιά και τους οδήγησαν [όλο το σόι] στο πολυτελές 4άρι διαμέρισμα της παλιάς συνοικίας Γκύζη, όπου διαμένουν τώρα, αναμένοντας την πολυπόθητη βίζα να φύγουν κάποια στιγμή για τις Βρυξέλλες.
Ωστόσο όσο θα μένουν εδώ στα Μικρά Τίρανα, η Αϊσά και η ευρύτερη οικογένεια της [ο αδερφός του πατέρα της και οι αδερφές του με τα παιδιά τους], θα δικαιούνται περίπου 1000 εβρόπουλα το μήνα, έκαστος και δωρεάν όλα τα έξοδα διαμονής και επιβίωσης.
Δωρεαν σπίτι, δωρεάν ρεύμα, δωρεάν νερό, δωρεάν ιντερνετ, δωρεάν ψώνια σε σουπερ μαρκετ, με προπληρωμένες καρτες και δωρεάν μετακίνηση με τα μέσα συγκοινωνίας.
Μάλιστα η εξαώροφη πολυκατοικία της οδού Π...., στην παλιά συνοικία Γκύζη, όπου βρίσκεται το διαμέρισμα της οικογένειας της Αϊσά, έχει νοικιαστεί σχεδόν εξ' ολοκλήρου από τις ΜΚΟ και σε όλους τους ορόφους της διαμένουν μουσουλμάνοι λαθρέποικοι, σε φρεσκοανακαινισμένα διαμερίσματα, που περιέχουν υποχρεωτικά όλα τα είδη μιας καλής οικοσκευής και επιπλέον κλιματιστικό σε κάθε δωμάτιο, συνδεση ιντερνετ, αφυγραντηρες και από 2 σετ κλινοσπεπάσματα για κάθε άτομο.
Τα μόνα διαμερίσματα που δεν έχουν νοικιαστεί απο ΜΚΟ είναι τα δυαράκια του ισογείου, όπου μένουν δύο οικογένειες Αλβανών και ένας ξέμπαρκος Πολωνός και φυσικά το ημιϋπόγειο δυάρι της Μαριάνθης.
Η Αϊσά μένει στο ρετιρέ του 6ου ορόφου και φυσικά η ίδια όπως και όλο της το σόι, δεν έχουν ιδέα τι παναπεί να σου κόβουν το ρεύμα ή να μην έχεις να αγοράσεις ένα πακέτο Ponstan, όταν σου πονάει το δόντι [γιατί συμβαίνουν και αυτά στους ελάχιστους εναπομείναντες Έλληνες...]
Παρά τη χαώδη διαφορά όμως οικονομικής άνεσης και κοινωνικής τάξης, με την Αϊσα και τη οικογένεια της να ανήκουν στους Α΄ κατηγορίας πολίτες, ενώ την Μαριάνθη και τη δικιά της οικογένεια να ανήκουν στους παρίες, τα δυο κοριτσια φαινεται πως ειχαν αναπτυξει ενα ειδος φιλίας.
Ειδικά στο σχολείο, η Μαριάνθη ήταν η μόνη που δέχονταν να μιλάει [αν και όχι τόσο συχνά] με την Αϊσά, ενώ οι περισσότερες Αλβανίδες συμμαθήτριες της την έβλεπαν αφ' υψηλού και δεν της έλεγαν ούτε καλημέρα.
Α, και αν δεν το ξέρατε, να σας το πω εγω που τους έχω ζήσει...
Το αλβαναριό δεν χαμπαριάζει από ρατσισμούς και τέτοιες αηδίες. Τον μελαμψό μουσουλμάνο τον σιχαίνονται και, αν ήταν στο χέρι τους, θα είχαν πετάξει όλους τους λαθρεποικους των νησιών, στη θάλασσα.
Το απέδειξαν άλλωστε το 2016, όταν κλείσανε τα σύνορα τους, για να μην περάσουν οι ορδές των λαθροεισβολέων, που είχαν εγκλωβιστεί στην Ειδομένη και εκδιώχθηκαν από τους Σκοπιανούς [νυν Μακεδόνες...]
Οι Αλβανοί δεν τους απωθούσαν απλως όπως έκαναν οι Σκοπιανοί.
Τους άφηναν να περάσουν τα σύνορα και μετά τους ακινητοποιούσαν με την απειλή των πολυβόλων και τους λήστευαν κανονικά. Τους τα έπαιρναν όλα.
Μέχρι και τα βρακάκια των μουσουλμανίδων κυριών, αφήνοντας τες μοναχά με τις μαντήλες!
Τέλος τους πέταγαν έξω απο τα σύνορα τους, ημίγυμνους...
Εννοείται ότι δεν υπάρχουν λαθρέποικοι στην Αλβανία, ούτε για δείγμα...
Κρίμα που εδώ οι Αλβανοί δεν μπορούν να εφαρμόσουν τις ίδιες μεθόδους, όπως και στην Αλβανία. Βεβαίως οι πρώτοι που θα πέταγαν έξω από τα σπίτια τους, θα ειμαστε εμεις οι Ελληνες, ωστοσο αυτο μπορει να ηταν μια καλη αιτία για να ξυπνησουμε επιτελους απο τον εθνικο μας ληθαργο...
Η Αϊσά λοιπόν ήταν, κατά κάποιον τροπο, φίλη με την Μαριάνθη - ή πιο σωστά, οι ειδικές συνθήκες στις οποίες ζούσαν τα δύο παιδιά, τα ώθησαν να πλησιάσει το ένα το άλλο, εξ΄ανάγκης,
Η Μαριάνθη ως ξένη και πολίτης Β΄ κατηγορίας, ανάμεσα στο αλβαναριό και στους μουσουλμάνους και η Αϊσά, ως ξένη τόσο ανάμεσα στους αφρικανούς μουσουλμάνους, οσο και αναμεσα στους Αλβανούς νταήδες.
Α, να σας πω και αυτό ακόμα...
Οι μουσουλμάνοι λαθρέποικοι που έρχονται σωρηδόν στην Ελλάδα για να βρουν εύκολα επιδόματα, πλούτο και κώλο, κουβαλάνε μαζί τους και τις δικές τους εθνοτικές διαφορές και προπαντός τα συλλογικά τους μίση. Εμείς βεβαίως δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε έναν Ιρακινό από έναν άραβα Σύρο, ούτε έναν Κογκολεζο από έναν Νιγηριανό, ωστόσο αυτοί ξεχωρίζουν ο ένας τον άλλον αμέσως και πολύ συχνά αρχίζουν τα μαχαιρώματα, εξαιτίας του φυλετικού τους μίσους.
Στην πολυκατοικία της Μαριάνθης λοιπόν, η οικογένεια της ήταν οι μόνοι Ιρακινοί σουνίτες, ενώ όλες οι άλλες μουσουλμανικές οικογένειες ήσαν ή Αφγανοί ή Σύροι.
Η Αϊσα και η Χουζάν δεν ήθελαν παρτίδες ούτε με Σύρους, ούτε με Αφγανούς και έτσι η μόνη γειτονοπούλα κοντά στην ηλικία της Αϊσά, που θα μπορουσε καπως να κανει παρέα, ήταν η Μαριάνθη.
Ναι, τι να σας πω...
Ετσι ειναι πια η ζωή στην βιοεκφυλισμένη Ινδογρεκία, όλων των φυλών του Φαραώ [και το άγρυπνο ματι των αριστερων ρουφιανων, που βλεπει και παρακολουθει τα παντα...]
Κι αυτα για τους Ελληνες....
Βλέποντας λοιπόν η Αϊσά τη Μαριάνθη να απουσιάζει τόσες μέρες συνεχόμενα από το σχολείο, ενω ταυτόχρονα την συναντουσε στην πολυκατοικια και ηξερε πως δεν ηταν διολου αρρωστη, παραξενεύθηκε αλλα και στενοχωρήθηκε.
Τι συνεβαινε στη μοναδικη της "φιλη;"
(Και να με συμπαθατε που βανω το φίλη σε εισαγωγικά, αλλά όπως και ο Αριστοτέλης φρονώ ότι δεν μπορει να υπαρξει πραγματικη φιλία μεταξύ ανθρωπων, που εκπροσωπουν εντελως διαφορετικους κοσμους...)
Τελικά βρήκε το θάρρος η Αϊσά και το Σάββατο το πρωί, όταν είδε την Κατερίνα να φεύγει για ψώνια στο σουπερ μαρκετ, κατέβηκε απο το ρετιρε της στο ημιϋπογειο και χτυπησε τη πορτα της "φιλης" της.
Τα δυο κοριτσια καθισαν να τα πουνε και η Μαριανθη, με την αθωότητα των παιδιων, αποκαλυψε την πασα αληθεια στην Αϊσά...
Η μικρή Ιρακινή έπεσε από τα σύννεφα. Μα σοβαρά εδώ στην Ελλάδα, αφήνουν τους Έλληνες μέσα στα σκοτάδια, χωρις να γνοιαζεται κανεις, αν υπαρχουν αρρωστοι ανθρώποι ή παιδιά; Τι σόι πατρίδα είν' τούτη που φροντίζει τον ξένο και σκοτώνει τα παιδιά της;
- Και τον χειμωνα που θα έχει κρυα, τι θα απογινετε;
Και για να ειμαι δικαιος και να τα λεω ολα, όπως ακριβως συνεβησαν, τα μάτια της Αϊσά γέμισαν δάκρυα, για τη μοίρα που αυτή η χώρα επιφυλάσσει στα παιδιά της...
Αφού λοιπόν άκουσε τον πόνο της Μαριάνθης της "φίλης" της, η μικρή Ιρακινή της έπιασε ζεστά τα χέρια
- Να σου πω Μαριάνθη... Πάω τώρα δα να σας φέρω κάτι... Θέλω να το πάρεις για μένα... Και πάω γρήγορα, πριν έρθει η μαμά σου, γιατί δεν ξέρω αν θέλει να μπαίνω στο σπίτι σας...
Κι ανέβηκε σφαίρα στον 6ο όροφο, άνοιξε το συρτάρι της, όπου φύλαγε τα πιο ακριβά κοσμήματα της και πήρε το ένα από τα δύο πανάκριβα ρολόγια, που της είχε χαρίσει ο μπαμπάς της, σε γενέθλια...
Να μην ξεχάσω να σας αναφέρω εδώ, ότι στην πατρίδα της Αϊσά, τα κορίτσια παντρεύονται [ή τις τάζουν για να τις παντρέψουν], από τα 11 - 12 τους χρόνια. Γι αυτό και πολλά κοριτσάκια, όπως η Αϊσά έχουν ήδη φτιάξει μια μικρή προίκα, όπου το χρυσάφι πάει σύννεφο.
Βέβαια πολλά από αυτά τα κοσμήματα, που λογίζονταν ως προίκα της Αϊσά, χάθηκαν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού διαμέσου της Τουρκίας, όταν έπρεπε να προστατευτούν οι γυναίκες της οικογένειας από Κούρδους ή Τουρκους βιαστές και πάλι όμως απέμεναν κάποια, τα οποία η Χουζάν Φαρέ τα είχε κρύψει στις σερβιέτες της...
Η Αϊσά κατέβηκε ευθύς ξανά στο ημιϋπόγειο και έδωσε στη Μαριάνθη το πανάκριβο χρυσό ρολόι της.
- Παρ το, για χάρη μου... Δεν τα ξέρεις, άλλα σου λέω ότι με αυτό, μπορείτε να πληρώσετε το ρεύμα και το νερό και να σας μείνουν και λίγα να αγοράσετε ότι σας αρέσει... Μην σε νοιάζει... Εγώ έχω άλλο, ακριβότερο... Και να ρθεις γρήγορα στο σχολείο... θα σε περιμένω...
Κι έφυγε τρέχοντας μην προλάβει και γυρίσει η Κατερίνα...
Γυρνώντας η μαμά της, η Μαριάνθη έκατσε και της τα είπε όλα, με το νι και με το σιγμα. Και μετα της έδωσε το ρολόι.
Η Κατερινα είχε μείνει παγωτό.
Το ζύγιζε απο δω, το έλεγχε απο κει και δεν ηξερε αν θα έπρεπε να γελάσει ή να κλάψει. Το πράγμα φαίνονταν να είναι στ αληθινά πολυ μεγάλης αξίας. Ολόχρυσο, δηλαδή...
Να και η ΔΕΗ. να και η ΕΥΔΑΠ, να και ο ΕΝΦΙΑ, να και ενα ζευγαρι παπουτσακια για τη Μαριανθη, να και μια ρομπα για τη γιαγια, να και ενα φουστανακι τελος παντων, για την παρτη της, που γυρναγε με τα αποφορια καποιων παλιων της συμμαθητριων...
Απ την αλλη, οσο το σκεφτονταν, τοσο της ανεβαινε το αιμα στο κεφαλι. Κι οσο συλλογιζονταν τα πανακριβα μανον που αγοραζε η Χουζαν Φαρε, για το εβδομαδιαιο πεντικιουρ-μανικιουρ της, το οποιο της το εκαμε στο σπιτι η Λιζα, η αισθητικος, τοσο τρελαινονταν.
- Εγω ρε π..στη μου να δουλεύω καθαρίστρια στα χοτ σποτ κι αυτες να ξυνουν το μ..νι τους όλη μέρα, μέσα στη χλίδα...
Και τι;
Μακαρι να εβρισκε μονιμη δουλεια να ξεσκατιζει τις χεστρες στο χοτ σποτ του Σκαραμαγκα, που ειχε δουλεψει με τον ΟΑΕΔ, ενα εξαμηνο. Αλλα που τετοια τυχη...
Και κοντευε να σαλταρει η γυναικα, με το πανακριβο ρόλοι στο ενα χερι και την τσαντα με τα ψωνια απο το σουπερ μαρκετ, που δεν της ειχαν φτασει τα λεφτα για να αγορασει λιγο ρεγκατο και θα ετρωγαν τα μακαρόνια χωρις τυρί...
Κι αφου το ζυγισε και το ξαναζυγισε και το μετρησε και το εβρισε, το πηρε αποφαση κι αγριοκοιταξε την Μαριανθη.
- Τετοια εχουν οι ισλαμοπατσαβουρες στα πουγκια τους; Κακως εκανες και το πηρες, εσυ... Τωρα δα θα παω να της το τριψω στα μουτρα... Αυτο δα ελειπε να μπουκαρουν με το ετσι θελω στη χωρα μας και να μας δινουνκι ελεημοσυνες... Ουστ... Βρε ουστ... Α, ρε πουτανα παγκοσμιοποίηση, που μας έφτασες...
Και έτσι ξεφωνίζοντας, σε έξαλλη κατάσταση άνοιξε την πόρτα να βγει, να ανέβει στο ρετιρε να πεταξει το ρωλόι στα μουτρα της Χουζαν. Ειδε ομως το δακρυ στα ματια της Μαριανθης και κοντοσταθηκε... Ασε που και η γριά η μανα της στεκονταν παρα διπλα και μυξοκλαιγε κι εκεινη, γιατι τα ειχε ακουσει όλα...
Ραγισε η καρδια της Κατερινας. Κι αρπαξε την κορη της στην αγκαλια της...
- Μην κλαις αγαπη μου... Μην μου τσακιζεις την καρδια... Θελω να στο πω αλλη μια φορα... Εχουμε πολεμο καλο μου... Εχουμε θανατο πια, μεσα σ' αυτη τη χωρα...
Στα έχω πει και σου τα εχω ξαναπεί... Εξαιτιας και αυτωνων εδω, εξαιτίας και της "φίλης" σου της Αϊσά και εξαιτίας της μάνας της και εξαιτίας ολωνών τους, εχουμε καταντησει ζητουλες, μωρό μου... Εχουμε καταντησει ζωντανοι νεκροι, να περιφερομαστε στα αποκαϊδια της ζωης μας...
Ναι, και εξαιτιας τους.. Κι αυτοι το ξερουν... Το ξερουν πως για κάθε έναν απο δαύτους που μπουκαρει εδω, ένας Έλληνας χανει τη δουλεια του...
Το ξερουν οτι για καθε εβρώ που οικειοποιούνται αυτοι, για καθε ενεση που κανουν σε ενα δημοσιο νοσοκομειο, για καθε εβρω που στελνουν περα στις πατριδες τους, απο καποιον Ελληνα θα λειψει...
Το ξερουν αλλα επιμενουν να ερχονται με αυτες τις τρομερες βαρκες τους... Το ξερουν οτι οι εντολες τους ειναι να μας καταχτησουν και να επιβαλλουν τη φρικτη θρησκεια τους... Ναι αγαπη μου.. Τα ξερουν ολα αυτα αλλα ερχονται ολοενα και περισσοτεροι... Και φτασαμε πια στο σημειο να μας δινουν ελεημοσυνη...
Ε, όχι... Δεν θα τους δωσουμε και το μονο που μας απεμεινε, την αξιοπρεπεια μας... Τωρα δα, θα παω να της το πεταξω στη μουρη της γυφτομωχαμετισας...
Κι εφυγε βαρωντας την πορτα πισω της για να μην βλεπει αλλο τα δακρυα της Μαριανθης...
Η Κατερινα ανεβηκε σε εξαλλη κατασταση στο ρετιρε, με το ρόλοι στο χερι. Και ηταν σε τοση εξαψη ωστε φτάνοντας μπροστά στην πόρτα της Χουζάν Φαρέ εκαμε ασκηση ψυχοσωματικού ελεγχου, για να καλμαρει καπως τα νευρα της, να μην της ξεφυγει καμια κουβεντα παραπανω και τη συλλαβουν με τον αντιρατσιστικό.
Αυτο δα της ελειπε τωρα, να βρεθει και στο αυτοφωρο...
Γιατι ολοι ξερουμε πως οταν ο Ελληνας τολμήσει να πει το παραμικρο σε λαθρεποικο, ο ένοχος ειναι εκ προοιμίου ο Έλληνας...
Εκεί όμως που βάσταγε ως και την ανάσα της, για να γαληνέψει η οργή της, άκουσε την τηλεόραση από μέσα, που έλεγε τον καιρό...
Κι αν δεν έκαμε λάθος ήταν η φωνή του Αρναούτογλου, του μετεωρολόγου, ο οποίος έκανε πρόγνωση για τον καιρό του επταήμερου...
Και να τι ελεγε ο Αρναουτογλου...
Ο καιρός πολύ συντομα θα άρχιζε να χαλάει. Μπόρες, καταιγίδες και απότομη πτώση της θερμοκρασίας μέχρι και 10 βαθμούς.
Ο χειμώνας έφτασε, είπε σε μια στιγμή ο μετεωρολόγος.
Και το στομάχι της Κατερίνας δέθηκε κόμπο...
Ναι, ο χειμώνας ήταν πια έξω απο την πορτα τους. Ηδη, αρχές Νοεμβρίου και την ένιωθες λιγάκι την επερχόμενη παγωνιά. Τι θα έκαναν λοιπόν χωρίς ρεύμα και προσεχώς χωρίς νερό;
Τι θα γίνονταν η Μαριάνθη;
Και η γριά μάνα της;
Ξαναζύγισε το βαρύτιμο ρολόι στο χέρι της...
Αλλά δεν χτύπησε τη πόρτα της μουσουλμάνας λαθρέποικης. Έσκυψε το κεφάλι της και ήρεμη πια, ξαναμπήκε στο ασανσέρ.
Γύρισε πίσω στο ημιϋπόγειο διαμέρισμα τους, αφού πρώτα πήγε και "σκότωσε" το ρολόι, σε ένα από τα τρία, αιματοβαμμένα από την απόγνωση των Ελλήνων, ενεχυροδανειστήρια των Μικρών Τιράνων.
Τα λεφτά που πηρε ήταν αρκετά για όλα οσα ονειρεύονταν.
Και ρευμα θα ειχανε και νερο και παπουτσάκια για τη Μαριανθη. Κι αυτη, καιρος ητανε να ξανακοιταξει τις βιτρινες της οδου Γκυζη, για τον εαυτο της...
Αγόρασε μαλιστα και λίγο ρεγκατο. Και ενα κρουασαν σοκολατας για τη Μαριανθη. Και ενα μπουκαλακι κρασι, να το πιουνε το βραδυ, μαζι με τη μακαροναδα [η οποια παραδοξως θα ειχε και τυρί!]
Τα ειδαν αυτα η μανα της και η Μαριανθη και αχνογελασε το χειλακι τους.
Καταλαβαν...
Δεν τη ρωτησαν πως και γιατι αλλα ειχαν καταλαβει...
- Απο Δευτερα, μαμα θα εχουμε και ρευμα;
- Ναι, αγαπη μου... Απο Δευτερα θα εχουμε και ρευμα... Θα στολισουμε και το σπιτι μας για τα Χριστουγεννα... Κι εσύ τοιμασου να ξαναπας στο σχολειο...
Μονο η Μαριανθη αργα τη νυχτα, οταν ηρθε η Κατερινα πανω απο το κρεβατακι να τη φιλησει, της ψιθυρισε...
- Κι ο πολεμος που ειπες μαμα οτι εχουμε;
- Ναι εχουμε πολεμο μωρό μου... Όπως σου το είπα...
Μονο που καμια φορα στον πολεμο, νικητής ειναι αυτος που καταφερνει να παραμεινει ζωντανός... Κι εμείς πρεπει να μεινουμε ζωντανοί...
Τη φιλησε γλυκα στο μετωπο και απομακρυνθηκε μονον αταν ακουσε την ηρεμη ανασα της κορης της, που -ποιος ξερει - ίσως και να ονειρεύονταν εναν καλυτερο κοσμο, που θα τον εφτιαχνε οταν μεγαλωνε... Αρκει να εμεναν ζωντανες...
"Αλληλεγγυη στους μεταναστες" μπροστα σε κατεβασμενα ρολα!
Γι αυτό όμως [ή τουλάχιστον και γι αυτό] κλείνουν οι ελληνικές επιχειρήσεις η μία μετά την άλλη...
Επειδή θέλουμε "αλληλεγγύη" στους μετανάστες...
Όσοι Έλληνες έχουμε απομείνει, πρέπει να παραμείνουμε ζωντανοί αδέρφια μου...
Απαραίτητη σημείωσις
[Προς το αντιρατσιστικό ρουφιανότσουρμο]
Έχων σώας τα φρένας και λειτουργικήν τη συνείδηση μου, δηλώνω ότι...
Πάσα ομοιότης με πρόσωπα και πράγματα της καθημερινότητας είναι εντελώς συμπτωματική.
Το παρόν κείμενο είναι αποκλειστικά προϊόν μυθοπλασίας και απηχεί μόνον τη ζωηρή φαντασία του συγγραφέα του [δηλαδή εμού, του ιδίου]
Αυτά δα έλειπε να συμβαίνουν στην Ινδογρεκία τέτοια πράγματα...
Πάτε λοιπόν άλλου να πλακώσετε τις μηνύσεις σας, τις αγωγές σας και τις αναφορές σας.
Εγώ δεν έχω να πάρω λίγο τυρί για τη μακαρονάδα μου, όχι για να πληρώνω δικηγόρους...
Λευτερης Πανουσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου