Η ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΚΑΘΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ!

12-0, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΓΚΟΛ 

MΙΑ ΒΡΟΧΗ ΜΟΝΟ ΜΑΣ ΣΩΖΕΙ

 Γράφει ο Κωνσταντινος Καλιμαυκιδης

Αυτό ελπίζω να είναι το τελευταίο γραπτό που γράφω, δεν αλλάζει το σκορ του τίτλου ηττηθήκαμε κατά κράτος σαν έθνος.

Όπως το δηλητήριο σε μικρές δόσεις προκαλεί ανοσία, έτσι και οι μακροχρόνιες  καθημερινές μικρές συστηματικές δόσεις αυταρχισμού και επιβολής μαζί με ισχυρές δόσεις καθαρτικού  ελληνικής μνήμης, διεγερτικών κατανάλωσης δυτικών προϊόντων πολιτισμού, ψυχοτρόπων μόδας, ντόπινγκ εφησυχασμού, υψηλές αμοιβές κομματικών μεταγραφών μαζί με την επαγγελματική ομερτά, όλων των εμπλεκομένων θεσμικών  παραγόντων του σικέ παιχνιδιού όπως αποδείχθηκε, με οδηγεί να φύγω και από την κερκίδα, να μη βλέπω  και να μην ακούω τίποτε.

Καταφεύγω στην ποδοσφαιρική ορολογία σαν έσχατο μέσο συνεννόησης και αντίληψης.

Βαρέθηκα τα ευχολόγια, τις προφητείες, τις αναλύσεις τις απόψεις τις σκέψεις, βλάπτουν συνηθίζοντας όσους λίγους τις διαβάζουν  ενώ οι πολλοί καταλαβαίνουν μόνο από  ποδοσφαιρικά.

Ας παίζουν χωρίς κοινό και θεατές όπως κάνουν πάντα μέσα στο δικό τους γήπεδο οι 300 μαζί με τον πουλημένο διαιτητή,

και τους δικούς τους πληρωμένους παρατηρητές του αγώνα,σώματα,στρατό,ιεραρχία,θεσμούς.

Ξανά χάσαμε με βαρύ σκορ εμείς η Ελληνική εθνική ομάδα πουλημένοι από αυτούς που αναφέρω .

Μείναμε να κοιτάμε τα αποκόμματα των εισιτηρίων που πληρώσαμε και μας τα ακυρώνουν ζητώντας μας να ξανά πληρώσουμε.  

Δεν φταίνε αυτοί,κάνουν τη δουλειά τους σωστά παντού και πάντα,εδώ και 200 χρόνια,ανεβοκατεβάζουν προπονητές, αρχηγούς, παίκτες και στήνουν τον αγώνα, το είδαμε σε κάθε ματς μετά 1821, το ΄96, το 09, το 12-13, το 18, το 19-22, το 40-41, το 44-49, το 55-60, το 67-74, το 74, το 96. 

Άπειρα παιχνίδια μέχρι το τελευταίο μακεδονικό μάτς και δεν τελειώνει ποτέ για μας η αγωνιστική περίοδος, ούτε αλλάζουμε τους παίκτες ούτε αποχωρούμε από την κερκίδα,πάμε και κόβουμε πάλι εισιτήρια και τώρα μας παίρνουν και το γήπεδο .

Τελευταίο ελπιδοφόρο  σύνθημα  «μιά βροχή μας σώζει».

Ελπίζω να μην είναι από βόμβες.

Αν ξανά δούμε Ήλιο, ελπίζω να είναι της Βεργίνας, χρυσός όχι από τον βορά κίτρινο κόκκινος,

Αν δούμε το Φεγγάρι, ελπίζω ολόκληρη τη δική μας Σελήνη και όχι καμιά Ημισέληνο ξανά χαμένοι στην έδρα μας.

Μια βροχή μας σώζει, ας είναι και μπόρα, ας είναι καταιγίδα αρκεί να είμαστε εμείς που θα τη φέρουμε αυτή 

και ας βρεχτούμε ως το κόκαλο, τι κέρδος έχουμε έτσι στεγνοί;

  Κωνσταντινος Καλιμαυκιδης