ΑΛΗΓΟΡΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΑΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

Η ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ

Γράφει ο Ηλίας Σταμπολιάδης

Κάποιος μιλούσε δυνατά με παράλογους συνειρμούς απευθυνόμενος σε πρόβατα με χρωματιστά αυτιά που ζητωκραύγαζαν και αυτό που κατάλαβα πως έλεγε ήταν ότι η πατρίδα τους είναι ένα  λιβάδι  χωρίς σύνορα  όπου κάθε ζωντανό και όχι μόνο τα πρόβατα μπορεί να βόσκει ελεύθερα και εάν χρειαστεί παραπάνω χορτάρι θα πάει στο παζάρι των λύκων να αγοράσει, υποθηκεύοντας ότι  χωράφια έχουν απομείνει  στο λιβάδι.

Ρώτησα ένα πρόβατο  χωρίς χρώμα στα αυτιά που φαινόταν  διαφορετικό από τα άλλα και έδειχνε ανήσυχο, ποίος ήταν αυτός που μιλούσε. «Αυτό το κωλόπαιδο είναι ο αρχηγός του κοπαδιού» μου είπε και συνέχισε.  

«Εμείς τα πρόβατα ήμαστε από μεγάλο σόι και το λιβάδι μας ήταν μεγαλύτερο.  Παλιά  υπήρχε μία τάξη και κάθε χρόνο σπέρναμε τα χωράφια μας και τα θερίζαμε, κρατούσαμε σπόρο για να ξανασπείρουμε και ότι περίσσευε το μοιραζόμασταν. 

Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που κάνανε  κουμάντο και είχαν βάψει τα αυτιά τους γαλάζια έτρωγαν περισσότερο.

Στη συνέχεια μερικοί με αυτιά  βαμμένα πράσινα,  είπαν ότι δεν είναι σωστό άλλοι να τρώνε περισσότερο και άλλοι λιγότερο και τους αναθέσαμε το κουμάντο.

 Αυτοί, αντί να οργώσουν τα χωράφια και να μοιράσουν τον καρπό ίσα, δανείστηκαν  από τους λύκους στο παζάρι με υποθήκη  και αντί να σπείρουν περισσότερα χωράφια μοίρασαν  τα δανεικά μεταξύ τους αφήνοντας τα χωράφια στους μπράβους τους που τα ρήμαξαν.  

Όταν ήλθαν οι λύκοι να πάρουν πίσω τα δανεικά και δεν είχαμε να τα πληρώσουμε  συμφώνησαν με τους γαλάζιους και πράσινους αρχηγούς, που εν τω μεταξύ τα είχαν βρει, κατάσχεσαν τα καλύτερα χωράφια του λιβαδιού και  το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής  για τα επόμενα χρόνια.

 Τότε εμείς καταλάβαμε ότι οι δανειστές ήταν λύκοι, αλλά οι αρχηγοί  τους ονόμασαν  “θεσμούς” και μας είπαν ότι πρέπει να πληρώσουμε όλα τα πρόβατα, αφού μαζί τα φάγαμε.

Τότε εμφανίστηκαν κάτι αλήτες με πορτοκαλί αυτιά και αρχηγό αυτόν που ακούς ο οποίος υποσχέθηκε ότι  θα σκίσει την συμφωνία με τους λύκους, ζήτησε την υποστήριξη μας για να τους πει ΟΧΙ και του την δώσαμε. 

Όχι μόνο δεν είπε ΟΧΙ αλλά του ζήτησαν  και άλλα που τους τα έδωσε και σαν να μην έφτανε αυτό ξεπούλησε τα Βορεινά χωράφια του λιβαδιού σε κάτι γουρούνια που αρχικά οι αρκούδες και μετά οι λύκοι τους είπαν ότι  και αυτά είναι πρόβατα για να τα πάρουν ο καθένας  στο δικό του μαντρί. 

Όσους από εμάς  διαμαρτύρονται  για το ξεπούλημα συνεχίζουν να μας λένε ρατσιστικά αγριοκάτσικα.

Οι λύκοι έχουν το δικό τους μαντρί και μας υποχρεώνουν κάθε τόσο να στέλνουμε στη φωλιά τους  μερικά πρόβατα με βαμμένα αυτιά για να νομίζουμε ότι μαζί κυβερνάμε. 

Τώρα είναι η εποχή που πρέπει να στείλουμε καινούργια πρόβατα στη φωλιά των λύκων και οι βαμμένοι αρχηγοί τσακώνονται ποιος θα στείλει τα δικά του πρόβατα και για αυτό φωνάζει αυτός που ακούς. 

Αντί να σκίσει τη συμφωνία με τους λύκους δανείζεται και προεκλογικά μοιράζει στα πρόβατα που πεινάνε λίγο σανό παραπάνω για να  τον ζητωκραυγάσουν.

Όλα τα πρόβατα έχουμε απογοητευθεί  και αντί οι αρχηγοί να μας ενώσουν να οργώσουμε τα χωράφια μας ζητάνε από τους λύκους, που τους ονομάζουν “επενδυτές”, να έλθουν αυτοί να οργώσουν τα δικά μας χωράφια. 

Όσο τσακώνονται οι αρχηγοί  οι ύαινες από το διπλανό λιβάδι είναι έτοιμες να μπουν στο δικό μας και να μας πάρουν τις καινούργιες πηγές νερού που βρήκαμε.

Ξευτίλα πια, αντί να καταλάβουμε ότι είμαστε όλοι πρόβατα και να συνεννοηθούμε να καλλιεργήσουμε τα χωράφια μας, να πάρουμε δύναμη από τον καρπό τους και να προστατευθούμε από τους λύκους και τις ύαινες, τρέχουμε πίσω από τους αρχηγούς για να μας δώσουν λίγο παραπάνω δανεικό χορτάρι μέχρις ότου οι λύκοι και οι ύαινες  μας πάρουν ότι απέμεινε στο λιβάδι.»

 «Τι ντροπή να είσαι πρόβατο» πρόσθεσε και έβαλε τα κλάματα. Τα καυτά δάκρυα από τα μάτια του έπεσαν στη γη, το ξερό χορτάρι άναψε φωτιά, το λιβάδι άρχισε να καίγεται και τα πρόβατα να βελάζουν.

Ηλίας Σταμπολιάδης