ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΈΣ ΓΙΝΕΤΑΙ;

Γράφει ο Κωνσταντινος Καλιμαυκιδης  

Όταν είμαστε πιτσιρίκια την δεκαετία του 60, ο γέρος μου δούλευε μεροκάματο το πρωί σε εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργείας και παράλληλα όταν σχολούσε ως υδραυλικός και λευκοσιδηρουργός.

Αυτές οι δύο δουλειές τον κράτησαν να μη φύγει μετανάστης στη Γερμανία και φτωχικά μεν αλλά τίμια να μας μεγαλώσει παρά το κυνηγητό που δεχόταν λόγω κοινωνικών φρονημάτων.

Είχε μια συναδέλφισα από την Φούρκα στη Χαλκιδική, παντρεμένη στη Θεσ/νικη, που του έδωσε τα κλειδιά από παραθαλάσσιο κονάκι «σπιτάκι» που χρησίμευε να ξαποστάσουν όταν έβοσκαν τα ζώα εκεί κοντά τον χειμώνα.

Νοίκιασε ένα πειρατικό ΙΧ ένα ΣΚΟΝΤΑ δίπορτο με τον οδηγό, μας φόρτωσε και να ΄μαστε δεύτερη ή τρίτη φορά μπαίναμε μέσα σε ΙΧ,όχι  ταξί, άνετοι και ξεχωριστοί.

Στη διώρυγα της Ποτίδαιας υπήρχε μια πλατφόρμα ανάμεσα σε δυο παράλληλα σχοινιά δεμένα στις δυο πλευρές και ένα τρίτο σχοινί σε ένα χειροκίνητο βαρούλκο έδινε την κίνηση για την μεταφορά των ανθρώπων ,των εμπορευμάτων και των αυτοκινήτων.

Άγρια πράγματα όμως δουλεύαν αργά και σταθερά,όπως και οι άνθρωποι του χωριού που πήγαμε.

Κύρια ασχολία τους η συλλογή ρετσινιού από τα πεύκα, δεν ξεχνάω το πρωινό τους φαΐ, του πατέρα με τους δυο γιούς, που όλη μέρα σκαρφαλώναν στα πεύκα .

Μια γαβάθα γεμάτη ελιές, ντομάτες, κρεμμύδια, τυρί, πλημμυρισμένα στο λάδι με μπόλικο ψωμί όλη μέρα και λίγα από τα ίδια στο δισάκι.

Εκείνο που δεν φεύγει από την μνήμη μου είναι το ειδικό τσεκούρι που πλήγωναν τα πεύκα για να πάρουν το ρετσίνι.

Κάθε μέρα το ακόνιζαν επάνω σε ακονόπετρα και το χρησιμοποιούσαν και για το ξύρισμα. 

Όμορφοι απλοί άνθρωποι φιλόξενοι, γιατί ήρθατε μας ρωτούσαν, για παραθέριση απαντούσε η μάνα μου.

Παραθέριση μας έλεγαν,εμείς πάμε τα ζώα στο βουνό ,κάνει ζέστη εδώ στα χαμηλά ,για μπάνιο στη θάλασσα τους έλεγε και απορούσαν ,αυτοί βάζανε τα ζώα στη θάλασσα για να πέφτουν τα τσιμπούρια.

Μεγαλείο το φτωχικό φαί που τρώγαμε ,το γάλα τα φρούτα το ψωμί το δικό τους, τα ψάρια στην παράγκα που έγινε ταβέρνα πάνω στην άμμο,η γεύση και η οσμή είναι η πιο ισχυρή μνήμη. 

Μετά ήρθε η πρόοδος,ο ξερακιανός πατέρας ρητινοσυλέκτης έγινε θυρωρός στην Θεσ/νικη και πέθανε πρόωρα απο παχυσαρκία.

Οι γυιοί πούλησαν κάτι και έκαναν ενοικιαζόμενα μόλις τους έδωσε τα κτήματα. 

Τα πάντα πουλήθηκαν και έγιναν δωμάτια ξενοδοχεία ,μπαράκια και όλα καλά.Όλοι βολεύτηκαν οικονόμησαν και σήμερα δεν μιλιούνται.

Χάθηκε όμως η παραθέριση, όσων μπορούσαν να πάνε,οι υπόλοιποι αρκούνταν με το λεωφορείο μέχρι την Αρετσού στην Καλαμαριά πρωί -απόγευμα πήγαινε έλα ή με το καραβάκι απέναντι σε Περαία-Μπαξέ τσιφλίκι,άλλες αναμνήσεις.

Χάθηκε η ανεμελιά και το τυχαίο της παραθέρισης και της εκδρομής που οργάνωνε ο καθένας μόνος του. 

Σήμερα πρέπει να το οργανώσεις , να μπορείς και να σου επιτρέψουν για να πας διακοπές,διότι άλλο πράγμα οι διακοπές,το λέει η λέξη.

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ρεύματος, νερού, εκνευριστικά πράγματα,

δεσμών ,ποινής κλπ λυτρωτικά ίσως.

Αν εργάζεσαι αδειοδοτείσαι μετά επιδόματος και έτσι πας κάπου το θέρος για παραθέριση και για μπανάκι στη θάλασσα.

ΧΑΛΑΡΑ.

Το ίδιο και με την σύνταξη που πλήρωνες εισφορές και στην κουτσούρεψαν ,τέρμα οι άδειες και τα επιδόματα΄σε τιμώρησαν

για την εμπιστοσύνη σου που τους δίνεις με την ψήφο σου.

Αν δουλεύεις, όπως δουλεύεις και για όσα δουλεύεις σίγουρα θέλεις διακοπές για να μην κλατάρεις λες και βγάζεις ποινή.

Πολλοί πάλι φοβούνται τις διακοπές μήπως χάσουν τη θέση.

Έτσι επιτρέψαμε όλοι να γίνουν τα πράγματα ,με τις επιλογές μας και δια της ψήφου μας.

Ξένα αφεντικά εδραιώνονται και πολλαπλασιάζονται εδώ επενδύοντας στην επιβαλλόμενη από το κράτος αδράνειά μας .

Τα αφεντικά επιβάλουν τους όρους τους δυναμικά,αν εσύ Ελληνάκο δεν δεχθείς να φύγεις να πας αλλού.

Συναντώ παντού στη Χαλκιδική ριζωμένους ξένους αλβανούς κυρίως που δουλεύουν παντού ,χωρίς διακοπές ευχαριστημένοι.

Αυτοί φύγαν και πήγαν αλλού και είναι ευχαριστημένοι περνώντας ένα σύνορο διασκέλισαν τον χρόνο της εποχής και των συνθηκών που ζούσανε,ζούνε σε διαρκή παραθέριση,δεν χρειάζονται διακοπές.

Εμείς ας πάμε έστω διακοπές όσο διαθέτουμε ακόμη ακτές και νησιά,από Κέρκυρα, Παξούς μέχρι Κύθηρα,Κρήτη, από Σαμοθράκη μέχρι Καστελόριζο, αύριο ίσως να περιορισθεί ή ακτίνα δράσης μας.

Δεν βλέπεις όλο και λιγότεροι πάνε διακοπές και μάλιστα κοντύτερα,περιορίστηκε παντού η ακτίνα δράση μας σε κάθε τομέα.

Μην ξεχνάμε τι έγινε αλλού,στην Κερύνεια,στο Βαρώσι, πρόσφατα και πιο παλιά στα Κούλα, τα Θεραπειά, στην Αντιγόνη, την Πρίγκηπο και άλλα πολλά μέρη γνωστά από αφηγήσεις που δεν κάνει πλέον να αναφέρουμε πάνε αυτά, χάθηκαν δια συνθήκης και συμφωνιών.

Όπως ξανά σήμερα, όχι Μοναστήρι, αλλά Μπίτολα υπάρχει στην Βόρεια Μακεδονία, συμφωνήσαμε όλοι σιωπηρά, τέρμα.

Ευτυχώς η Χαλκιδική είναι ακόμη στην Νότια Μακεδονία,

Αθηναίοι ελάτε για διακοπές, διαβατήριο δεν χρειάζεται μόνο ταυτότητα, όμως με τόσους Ρώσους ιδιοκτήτες, δεν ξέρεις τι ξημερώνει.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ και μακάρι να διακοπούν οι κάποτε οι λόγοι για διακοπές ίσως θα έχει λήξει η ποινή ή ο κανόνας μας.

Ίσως τότε να μπορούμε να απολαύσουμε τους καρπούς των κόπων μας, να θερίσουμε ότι σπείραμε, να χαρούμε το θέρος και να παραθερίζουμε.

Μέχρι τότε ας αρκεστούμε στις διακοπές,μετά τα κεφάλια μέσα.