Η ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΝΗΣΙΠΗΜΩΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΜΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟ 2020
Γράφει ο Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς
Καθίσταται πρόδηλο ότι εκόντες άκοντες, βαίνουμε ολοταχώς εις την συμβατική χρονική ημερολογιακή καμπή της Αυγής του 2020, καθότι ο αδυσώπητος πεπερασμένος χρόνος επιδρά αφεύκτως εις τον κτιστό θνησιγενή βίο μας, σηματοδοτώντας την πάροδο του από το χθες στο σήμερα και μετέπειτα νομοτελειακά εις το αύριο.
Η παρέλευσης του χρόνου εν άλλοις λόγοις, άρχεται εκ του παρελθόντος και εξικνείται εις το μέλλον, πρόκειται δια μία ιλιγγιώδη ταχύτητα του χρόνου, ο οποίος συνθλίβει την σταθερότητα της φύση μας, υπομημνίσκοντας μας ότι είμεθα χοϊκοί και «ληξιπρόθεσμοι» επί της γης και ουχί αιώνιοι και αθάνατοι.
Ενόψει του στερεότυπου νέου έτους, ευαγγελιζόμαστε ότι θα κυοφορηθεί η ελπίς, ότι θα διαπλαθεί ερήμην ημών καθώς και ωσεί παρόντος οιουδήποτε συμμετέχοντος εις μία νέα ανθρώπινη και λυσιτελή πραγματικότητα, η οποία θα μας συμπεριλαμβάνει απλοχερώς προκειμένου να εξελιχθούμε και να βελτιώσουμε την υφιστάμενη κατάσταση την οποία έχουμε περιέλθει.
Η κρυφή αυτή ελπίδα, ενέχει μυστικιστικό χαρακτήρα πλην όμως παντελώς άτοπα και ανεδαφικά, διότι η πίστη μας περιορίζεται στην στιγμιαία μελαγχολία της συμβατικής παρελεύσεως του χρόνου, την οποία περιάπτουμε και ενδύουμε εσκεμμένα με μία μαγική και υπερφυσική δύναμη, προσδοκώντας υπό αυτήν την εξυπηρέτηση όλων των επιθυμιών των ανθρώπων.
Ενδεικτικό της νοοτροπίας αυτής του ισοπεδωτικού μηδενισμού, καθίσταται η ψευδεπίγραφος τάσις ότι, κάποια στιγμή θα γίνουμε τέλεια ευτυχισμένοι, εξ αυτού του λόγου προσφεύγουμε σε δεισιδαιμονίες, προβλέψεις, μαντίες, σχετικώς προς τον τρόπο υποδοχής και εορτασμού του Νέου έτους, πράγμα το οποίο διαρκεί φευγαλέα ως οιονεί ρητορική ουτοπία.
Και μετέπειτα, καταβυθιζόμαστε εις την καθημερινή κατάθλιψη της, κενότητάς μας, διότι δεν έχει εμφωλεύσει εις την καρδιά μας, αγάπη προς τον πλησίον, η εφαρμογή του λόγο του Κυρίου μας και εν γένει ο ορθόδοξος αφύπνιση της ελπίδας.
Η ευτυχία δεν είναι άθροισμα υλικών αγαθών αλλά ούτε και θεαμάτων όπου μοιρολατρικά την εξαρτούμε κάθε τέλος του χρόνου, επενδύοντας την ζωή μας ή εναποθέτοντας επίπλαστα το μέλλον μας, από την συμβατική ημερολογιακή καμπή, μία αναπόδραστη μετάβαση από τον ένα χρόνο εις τον άλλο, άνευ ουδενός ζείδωρου και ζωοποιού πνεύματος άνευ ουδεμίας θεϊκής παρεμβάσεως εν τη αληθεία.
Έχουμε εθιστεί ως κοινωνία να υποδεχόμαστε αμήχανα το νέο έτος με κρουνούς δακρύων και συγκίνηση, να κάνουμε τον απολογισμό μας, θεωρώντας ότι το νέο έτος θα καταστεί έτι περαιτέρω ελπιδοφόρο, ευτυχές και θα φέρει μία νέα κατάσταση πλην όμως το ευχολόγιο αυτό συνιστά μία φενάκη, διότι η χρονική παρέλευση δεν σχετίζεται ουδαμώς με την ανατροπή του ιδικού μας ή του κοινωνικού γίγνεσθαι, ακριβώς διότι ο χρόνος καθίσταται αμείλικτος και απλώς δράμει ανεξαρτήτως εξελίξεων.
Τούτο δε σημαίνει ότι αν δεν συμβάλλουμε ημείς, ή αν δεν προσευχηθούμε δια της χάριτος του Αγίου Πνεύματος να μεταβληθεί κάτι , δεν υπάρχει ουδεμία περίπτωση αλλαγής των πραγμάτων εις τον αιώνα τον άπαντα.
Ως εκ τούτου, η πλειοδοσία σε καταναλωτισμού ή ο υπερθεματισμός σε ευχές, άνευ περιεχομένου, άνευ εγκάρδιας συμβολής και ευλογίας, δεν σηματοδοτεί τίποτε απολύτως, οι «εορτές» δεν θα κομίσουν τίποτε εις την ψυχή μας, θα παραμείνουν απλώς μία παρατεταμένη ανάπαυλα όπου η επίδοση προς τον καταναλωτισμό θα αποτελέσει μίαν έμπρακτο απόδειξη φωτεινού διαλείμματος προς την προσδοκία μίας ανερμάτιστης βελτιώσεως της καταστάσεως.
Είναι πρόδηλο ότι η ενανθρώπησης ενός μύθου ο οποίος κατασκευάζεται και καθίσταται αντικείμενο χειραγωγήσεως της ευρείς μάζας συνιστά ο φερόμενος «Άγιος Βασίλειος» της Παγκοσμιοποιήσεως και της Νέας Τάξης πραγμάτων.
Πρόκειται δια ένα μύθευμα ο οποίος συνδυάζεται με την εκ του μη όντος δήθεν μαγεία των εορτών η οποία αρύεται αποκλειστικώς από την κενή ευωχία μίας επίπλαστης ευδαιμονίας ενός αψίκορου καταναλωτικού συστήματος, πλήρως αποπνευματικοποιημένου και παντελώς αλλότριου προς την Ελληνική Ορθόδοξη ανθρωποκεντρική μας παράδοση και δη τον πολιτισμό μας.
Ο βομβαρδισμός δια του καταιγισμού των διαφημίσεων μας ασκεί μία ασυνείδητη πλύση εγκεφάλου όπου ταυτίζουμε, το διαφορετικό των ημερών αυτών, με μία επιδερμική συναισθηματική ρητορική η οποία κατ’ ουσίαν καθίσταται θελξίπικρη διότι συνδυάζεται αρρήκτως με ένα μίγμα ετερόκλητων ανεξιχνίαστων συναισθημάτων τα οποία μας ακολουθούν συνιστώντας το επίνειο την ανάπαυλάς μας.
Εξ ού και όταν παρέρχονται οι ημέρες των εορτών, μετά το πέρας ιδίως του πανηγυρισμού της Πρωτοχρονιάς και εσχάτως των Φώτων, την χαρά διαδέχονται σειρά μελαγχολικών και δυσεξήγητων αρνητικών συναισθημάτων, ακριβώς διότι δεν μεριμνήσαμε να ανακαινισθούμε εσωτερικά εξ αφορμής των Χριστουγέννων και της ελεύσεως του Νέου έτους.
Η εκ βαθέων ανάνηψη δια της νηστείας και του λειτουργικού βίου, η οποία μας διασφαλίζε να δούμε εναργώς την πραγματικότητα και πραγματικά να αντλούμε χαρά δια την πορεία του βίου μας συνιστά εν προκειμένω, την «λυδία λίθο» των εροτών, στην διαδοχή ακραίων συναισθημάτων, κατά την διάρκεια και εν συνεχεία κατά το πέρας των διακοπών.
Αυτές τις εορτές, ας συγκρατηθούμε και ας καταστούμε έτι περαιτέρω πιο ουσιαστικοί, ας ενδοσκοπήσουμε, ας αποστασιοποιηθούμε από τα καθιερωμένα και ας ενδυθούμε το πραγματικό νόημα των εορτών ίνα συμβάλλουμε προεχόντως και κυρίως ημείς εις την ένδοθεν ανακαίνισή μας προκειμένου να δυνάμεθα να αντιληφθούμε την πραγματικότητα υπό άλλη οπτική γωνία, ειδάλλως θα παραμείνουμε ακόμη και διαρκούντων των εορτών ακουσίως θύματα της παγκοσμιοποιήσεως, μυωπικά προσκολλημένοι, στα ψιμύθια της στιλπνής εορταστικής ατμόσφαιρας.
Εκ του βήματος τούτου έχουμε θίξει πλειστάκις, πώς η φαιά προπαγάνδα του συστήματος χειραγωγεί τις μάζες παντοιοτρόπως ιδίως εν Ελλάδι, λόγω του οξέως προβλήματος της λαθρομετανάστευσης και της συστηματικής πολεμικής κατά τη ζώσης Ορθοδόξου παραδόσεως, ως εκ τούτου λοιπόν καθίσταται σαφές πως το ίδιο το σύστημα φοβάται την Γέννηση του θεανθρώπου μας και επιδιώκει να υποτιμήσει το γεγονός και να απαλείψει οιαδήποτε μνήμη και γνώση περί αυτού.
Τα Μ.Μ.Ε σιωπούν δολίως και προβάλλουν άσχετα πράγματα ακριβώς δια να συγχύσουν το φρόνημα των Ελλήνων δια να αποπροσανατολίσουν τους Έλληνες, διότι η καταβύθιση και η μελέτη των παραδόσεων μας θα μας αγάγει νομοτελειακά στην ιστορική ψηλάφηση της προελέυσεώς μας και θα αποκτήσουμε πλήρης συνείδηση και επίγνωση της ταυτότητας μας.
Τούτο δε εξάλλου αποκρυσταλλώνεται, εισέτι και σήμερον, εις την Συνταγματική έννομη Τάξη, ήτοι η Ορθόδοξος παράδοσή μας αποτελεί εκ των ων ούκ άνευ, δομική σταθερά της πολιτισμική μας ταυτότητα, μολονότι οι διάφορες ιδεολογίες τείνουν δήθεν να την υπερφαλαγγίσουν και να την συγκαλύψουν, λίαν εσκεμμένως.
Ως εκ τούτου λοιπόν δέον όπως καθιστάμεθα αφυπνισμένοι, να είμεθα κατά την διάρκεια των διακοπών των εορτών, πνευματικώς πλήρεις, μεταμελημένοι, να τελούμε σε εγρήγορση, έτοιμοι και ανακαινισμένοι συν θεώ, δια τις νέες προκλήσεις οι οποίες νομοτελειακά θα επέλθουν.
Η επανάσταση θα εκκινηθεί υπό ημάς και θα μεταλαμπαδευθεί ανά την Ελλάδα εξ αφορμής της βιούμενης πολιτικής ασφυξίας και οικονομικής καταβαράθρωσης, αυθωρεί και παραχρήμα, αρκεί να αποκτήσουμε συλλογική αυτοσυνειδησία, ταυτότητα, ούτως ώστε να νοηματοδοτούμε κάθε συλλογική ενέργεια ανατροπής του ριζωμένου πολιτικού κατεστημένου, το οποίο, ανεξαρτήτως κόμματος, λυμαίνεται την εξέλιξη της πατρίδας μας.
Ο αντίποδας της συγχύσεως είναι η γνώση και υγιής αντίδραση, όχι με άναρθρες ιαχές και κραυγές αλλά με ορθολογιστικής επιχειρηματολογία και με μεθοδευμένες πράξεις και στοχευμένες κινητοποιήσεις οι οποίες θα κλυδωνίζουν το σηψαιμικό κατεστημένο των εγκάθετων πολιτικών φερέφωνων τα οποία έχουν καταλάβει την πατρίδα μας σήμερον.
Ενόψει λοιπόν των ολίγων ημερών και ωρών οι οποίες απέμειναν ενόψει της εισελεύσεως του Νέου Έτους θα κάνω μία εγκάρδια ευχή προς άπαντες και άπασες εις την Ελλάδα, να είναι υγιείς χαρούμενοι και αφυπνισμένοι, βασικά προαπαιτούμενα δια την εξανάσταση της πατρίδα μας και την καθολική αφύπνιση του Γένους μας, ασφαλώς πάσα εργώδη και έντιμη αγωνιστική προσπάθεια καθαγιάζεται από τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.
Το 2020 ας δώσουμε το φλουρί της Βασιλόπιτας εις την πολύπαθη Μακεδονίας μας η οποία υποσκάπτεται και πλήττεται από τις προδότες πολιτικούς, οι οποίοι μη έχοντες όσιο και ιερό, ακρωτηριάζουν την μνήμη των προγόνων μας βεβηλώνοντας δια των πράξεων και παραλείψεων τους όσιους αγώνες δια την Ελευθερία την Πατρίδα και την Ορθοδοξία.
Εν κατακλείδι αν ανακράξουμε ομοθυμαδόν και ανενδοιάστως ζήτω το έθνος, Καλή χρονιά, Έτη πολλά προς όλους.
Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς,
Δικηγόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου