ΑΦΥΠΝΙΣΤΙΚΟ ΘΕΙΟ ΜΗΝΥΜΑ ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΝ ΟΨΕΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΠΛΗΣΙΑΣΑΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΣΕΙΣ ΚΟΙΜΑΣΤΕ…

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ.

+++ 

 Πλησίασαν Χριστούγεννα,

 κι όμως εσείς κοιμάστε,

Καθόλου δεν νοιαζόσαστε, 

εάν κοντά Μου θάστε.

Χριστούγεννα προσμένετε, 

χωρίς Χριστού την Γέννα,

Αφού χώρο δεν έχετε, 

για Με δυστυχισμένα.

Κρατάτε μόνον το φολκλόρ,

 δώρα ετοιμασίες,

Αφού για Μένα έχετε, 

κλειστές σεις τις καρδίες.

Δεν θέλετε Εγώ να ‘ρθω, 

μέσα εις την ψυχή σας,

Δεν θέλετε εσείς Χριστό, 

καθόλου στην ζωή σας.

Χωρίς Εμένα νοιώθετε, 

σεις απελευθερωμένοι,

Μα είστε από τον διάβολο, 

όλοι εγκλωβισμένοι.

Σας τύλιξε στα δίχτυα του, 

πέσατε στην παγίδα,

Δεν βλέπετε που έρχεται, 

πάνω σας καταιγίδα.

Εγώ έγινα ΑΝΘΡΩΠΟΣ,

 εσάς διά να σώσω,

Κι απ’ τον παμμίαρο εχθρό, 

να σας ελευθερώσω.

Ήρθα ο Ήλιος της ζωής, 

το σκότος να σας διώξω,

Το Θείο Φως το Άγιο,

 σε όλους σας να δώσω.

Τα μάτια σας τα ψυχικά, 

Εγώ να σας ανοίξω,

Και τ’ Ουρανού τις ομορφιές, 

σε όλους σας να δείξω.

Μα είσαστε κοντόφθαλμοι, 

δεν βλέπετε ψηλά,

Δεν θέλτε ν’ ατενίσετε, 

τα αιώνια αγαθά.

Σαν τα γουρούνια κείτεστε, 

εσείς στον βόρβορό σας, 

Και νοιώθετε πως βρήκατε,  

εσείς τον προορισμό σας.

Μα δεν σας έφτιαξα γι’ αυτό, 

τον βούρκο, την αηδία,

 Σας έφτιαξα να χαίρεστε, 

Αιώνια Βασιλεία.

Σας έφτιαξα να χαίρεστε 

τα πλούσια αγαθά Μου,

Ν’  αγάλλεστε που είσαστε, 

τα τέκνα τα δικά Μου.

Να ζείτε κάτω εις την γη, 

σαν Άγγελοι Θεού,

Με την μακαριότητα

 του Άγιου Θεού.

Να βασιλεύει μέσα σας, 

αγάπη και ειρήνη,

Μακρυά από σας να βρίσκεται, 

του εχθρού η σκοτοδίνη.

Μα σεις τα ανατρέψατε 

τα λόγια Μου τα  Θεία.

Διαλέξατε να ζήσετε, 

εις την αποστασία.

Ξεχάσατε τα άγια, 

τα λόγια τα δικά Μου,

Πως «της αμαρτίας τα οψώνια, 

ΘΑΝΑΤΟΣ είναι παιδιά Μου.

Καθείς , καθώς εδούλευσε, 

την αμοιβή θα λάβει,

Και εις ετούτη την ζωή, 

μα και στην αιώνια άλλη.

Έχετε ακόμα τον καιρό, 

εάν το επιθυμείτε,

Φάτνη να γίνετε εσείς,

 Εμένα να δεχθείτε.

Βιαστείτε καθαρίσατε, 

τον ρύπο της ψυχής σας,

Για νάρθω και να γεννηθώ, 

ο Θείος Λυτρωτής σας.

Και μην σας νοιάζει, που οι πολλοί 

Εμένα αρνηθήκανε, 

Από την Βασιλεία Μου, 

μόνοι αποκλειστήκανε.

Ποιος θα τους φταίει, σαν θα ‘ρθεί 

το ρεύμα ορμητικό,

Και θα τους παρασύρει, 

όλους τους στον βυθό;

Ποιος τότε θα τους σώσει,

 ποιος θα τους λυπηθεί;

Ποιος θάχει μούτρα για να πει, 

έλεος στον Κριτή;

Καλύτερα ετούτοι, 

να μην είχαν γεννηθεί,

Παρά να βασανίζονται, 

σε κόλαση φριχτή.

Γι’ αυτό σας λέω τέκνα Μου, 

εσείς μην πτοηθείτε,

Μπορεί να είστε λιγοστοί, 

μα οι τυχεροί εσείς είστε.

Εσείς τα λίγα τέκνα Μου, 

τα πολυαγαπημένα,

Είστε εσείς τα πρόβατα, 

κι Εγώ Είμαι ο Ποιμένας.

Είμαι ο Θείος ο Ποιμήν 

και πάντα θα σας τρέφω,

Και μες στην Θεία Στάνη Μου,

 μ’ ασφάλεια θα σας έχω.

Ότι εσείς θελήσετε, 

σε Μένα να ζητάτε,

 Αρκεί να Με πιστεύετε 

και να Με αγαπάτε.

Θά ‘ρθω σε σας να γεννηθώ, 

μέσα εις την ψυχή σας,

Ν’ αναγεννήσω ο Θεός, 

την γήινη ύπαρξή σας.

Θα Είμαι ο προστάτης σας, 

στα πάντα βοηθός σας,

Αφού Εμέ λατρεύετε 

και Είμαι ο Θεός σας.

Πάρτε την ευλογία Μου, 

πάρτε και την ευχή Μου.

Κι αγωνιστήτε να ‘σαστε 

αιώνια μαζί Μου.

  Αμήν γένοιτο και τω Τριαδικώ Θεώ δόξα

 και εις τον Γεννηθέντα Ιησού δόξα.+++