ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΟΥ "ΦΟΝΙΚΟΥ ΙΟΥ"

ΜΕ ΜΑΣΤΙΓΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΦΘΩ ΚΑΙ ΜΕ ΦΡΙΧΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ…

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

+++

 Τι άλλο πλέον να σας πω

και τι να σας λαλήσω; 

Τον πόνο πούχω στην καρδιά, 

σε ποιόν να τον μιλήσω; 

Ποιος νοιάζεται τον πόνο Μου 

που έχω ο Θεός,

 που βλέπω ότι χάνεται 

ο πιο πολύς λαός; 

Ποιος νοιώθει την καρδιά Μου

 που τόσο αιμορραγεί 

για κάθε μία που χάνεται

 ανθρώπινη ψυχή; 

Αν νοιώθατε τον πόνο Μου 

θα έβγαινε η ψυχή σας, 

γιατί δεν θα αντέχατε, τ

ην τόση μεγάλη πίκρα

 που νοιώθει ο Λυτρωτής σας.

Κανείς τον πόνο Μου αυτό 

δεν δύναται να νοιώσει, 

και λίγη ανακούφιση

 σε Μένανε να δώσει.

 

Δεν είναι αδυναμία αυτή 

όπως εσείς φρονείτε 

αλλά ΑΓΑΠΗ ΑΠΕΙΡΗ 

που εσείς δεν την νοείτε.

 Νομίζετε εκεί ψηλά 

πως ζω και πως υπάρχω 

μα Είμαι Πανταχού Παρών 

και εις τα πάντα άρχω. 

Παντού Είμαι και βρίσκομαι, 

δίπλα σας και κοντά σας 

και αν εσείς το θέλετε 

μέσα εις την καρδιά σας.

 Μα άλλον αφέντη βάλατε 

εσείς εις την καρδιά σας,

 και διώξατε πέρα μακρυά 

τον Παντοκράτορά σας. 

 Διώξατε τον Πανάγαθο 

Πατέρα και Θεός σας, 

και βάλατε εις την καρδιά, 

τον άσπονδο εχθρό σας,

που σας μισεί θανάσιμα 

και θέλει το κακό σας. 

Εγώ αγάπη άπειρη 

σας δίνω ο Πατέρας,

 κι εσείς λατρεία έχετε 

σ’ αυτό το μαύρο τέρας. 

Εγώ αγάπη θαλπωρή,

 χαρίζω στα παιδιά Μου ,

 μίσος , κακία και φθορά

 και άπειρη δυστυχία

 σας δίνει ο παγκάκιστος 

αντάλλαγμα 

για την δική σας την λατρεία.

 Και απ’ όλα ακόμα πιο φριχτό,

 τέλος σας ετοιμάζει,

 κακείν – κακώς απ’ την ζωή, 

να φύγετε λογιάζει. 

Ψάχνει και βρίσκει συνεχώς 

τρόπους να σας πληγώνει,

 και όσο εσείς ματώνετε, 

χαίρει και καμαρώνει.

 Θέλει να υποφέρετε, 

εσείς για να φοβάστε, 

πως έχετε Πατέρα Ουράνιο,

 εσείς να μην θυμάστε, 

κι έτσι ως άβουλα όργανα 

από εκείνον να εξαρτάστε.

Ω! τέκνα Μου ταλαίπωρα, 

παιδιά δυστυχισμένα, 

σας έπλασα ελεύθερα 

και είστε σκλαβωμένα.

Σας σκλάβωσε ο σατανάς 

όλους στην αμαρτία 

και είστε όλοι δέσμιοι 

στην τόση του κακία. 

Κι Εγώ τα βλέπω όλα αυτά 

και καίγεται η ψυχή Μου, 

που χάνονται τα τέκνα Μου

 τα παίρνουν οι εχθροί Μου.

 Αν μπείτε εις την θέση Μου, 

μόνον για ένα λεπτό, 

ίσως λιγάκι νοιώσετε ,

τον πόνο Μου αυτό. 

Έχετε εσείς ένα παιδί 

και φεύγει μακρυά σας, 

τον δρόμο παίρνει τον κακό, 

δεν καίγεται η καρδιά σας;

 Όταν μπροστά του βλέπετε 

να χάσκει ο γκρεμός 

και στα πονεμένα λόγια σας 

τυφλός είναι και κουφός; 

Άδικα του φωνάζετε και το ειδοποιείτε,

 πείτε Μου, το τέλος του,

 θ’ αντέξετε να δείτε; 

 

Και δεν πονάτε πιο πολύ να παρακολουθείτε 

την άσχημη πορεία του, 

την φρίκη για να ζείτε, 

το χέρι να του απλώνετε 

και αυτό να το αρνείται;

Για νιώσετε λοιπόν κι Εμέ, 

που χάνω τα παιδιά Μου,

 ενώ τους κράζω να’ρθουνε,

 να μπουν στην αγκαλιά Μου, 

κι αυτά να φεύγουν μακρυά, 

να τα βρίσκουν τα δεινά Μου.

 Τα θέλω Εγώ χαρούμενα 

τα θέλω υγιή, 

όχι αρρωστημένα 

να κείτωνται στην γη. 

Όμως δεν Με ακούσανε 

και φύγαν μακρυά Μου 

και οι ανθρωποδαίμονες 

θα Μου τα αρρωστήσουνε 

τα δύστυχα παιδιά Μου. 

Πολλά θα φύγουν απ’ την γη 

από του εχθρού τα βόλια 

που είναι σατανά κατασκευάσματα 

τα μικρόβια τα θανατηφόρα. 

Χρήμα και χρόνο ξόδεψαν,

 της γης οι ισχυροί, 

για να κατασκευάσουνε τον θάνατο

 για την ανθρώπινη φυλή. 

Αντίδοτο εφτιάξανε, διά τον εαυτό τους,

 για να αποφύγουνε αυτοί, 

τον θάνατο τον δικό τους,

 όμως τους διέφυγε εντελώς,

 πως ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ 

ορίζω ο Θεός τους. 

Μπορεί να επιτρέπω Εγώ 

να φύγουν οι πολλοί, 

ήτανε όμως τέκνα Μου, 

δική τους η επιλογή,

αφού Εμέ αρνήθηκαν 

τον Δίκαιο Κριτή. 

Όσο γι’ αυτούς τους ισχυρούς 

τους ανθρωποδαιμόνους,

 με μάστιγα θα τους επισκεφθώ,

 και με φριχτούς τους πόνους. 

Όσα λεφτά κι αν μάζεψαν 

σκοτώνοντας ανθρώπους 

δεν θα μπορέσουνε να λιγοστέψουνε,

 τους ιδικούς τους πόνους.

 Θα αργεί να έρθει ο θάνατος

 όσο κι αν τον ζητούνε, 

στην θέση των αδύνατων 

λίγο κι αυτοί να μπούνε. 

Μα και στην άλλη την ζωή 

που είναι αιωνία 

στα πιο φριχτά μαρτύρια 

θα ζούνε αιωνίως. 

Μυλόπετρα θα γίνουνε

 σ’ αυτούς τα αργύριά τους 

στα τρίσβαθα της κόλασης

 θα πάνε τας ψυχάς τους.

ΑΓΑΠΗ ΕΙΜΑΙ Ο ΘΕΟΣ

 μα και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, 

και γι’ αυτούς πονάω ο Θεός,

 όμως διά τα έργα τους, 

αυτοί έχουν την ευθύνη. 

Τον θάνατο σκορπίζουνε,

 τον θάνατο θα λάβουν, 

όσο και αν φυλάγονται, 

χωρίς να το καταλάβουν.

 Μιλάω Ο ΤΡΙΣΥΥΠΟΣΤΑΤΟΣ 

ΚΑΙ ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΣ 

Ο ΜΟΝΟΣ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ 

Ο ΜΟΝΟΣ ΙΣΧΥΡΟΣ

 αλλά για τους ανθρώπους,

 ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΤΟΡΓΙΚΟΣ, 

ΘΕΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ 

Ο ΜΟΝΟΣ ΑΓΑΘΟΣ. 

Όσοι Εμέ πιστεύουνε, 

όσοι Με αγαπάνε, 

θάρρος μεγάλο νάχουνε 

και να μην φοβηθούνε,

 Αγγέλους έχω γύρω τους 

αυτούς για να φυλάνε.

 

Αμήν γένοιτο 

και τω Τριαδικώ Θεώ δόξα

 και εις την Παναγιά μας δόξα.

+++