ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΣΤΑ ΤΟΥΡΚΟΚΑΝΑΛΑ ΤΑ ΤΟΥΡΚΟΣΗΡΙΑΛ;

ΤΟΥΡΚΟΣΕΙΡΕΣ: ΣΤΟΝ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ ΘΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ

Προς: 

Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης

– Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας

– Πρωθυπουργό της Ελλάδος

– Υπουργό Εθνικής Άμυνας

– Αρχηγούς Στρατού, Ξηράς, Ναυτικού, Αεροπορίας

– Αρχηγούς Πολιτικών ΚΟΜΜΑΤΩΝ

– Προέδρους και μέλη του Κοινοβουλίου

– Ευρωβουλευτές

– ΜΜΕ Ελλάδος

Σύμφωνα με το Άρθρο 101Α παρ. 2 του Συντάγματος που καθορίζει το νομικό πλαίσιο λειτουργίας του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ), το ΕΣΡ έχει ελεγκτικές αρμοδιότητες ως προς το περιεχόμενο των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών εκπομπών. 


Συγχρόνως, εξασκείται έλεγχος του ΕΣΡ από το κράτος, και αυτό έχει ως σκοπό : «την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, καθώς και προϊόντων του λόγου και της τέχνης, την εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της Χώρας, καθώς και το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας».

Όταν λοιπόν καθορίζεται και από το Σύνταγμα το αυτονόητο, ότι η Ραδιοτηλεόραση έχει μια κοινωνική αποστολή και ότι ένας από τους σκοπούς της είναι να συμβάλλει στην πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, είναι απαράδεκτο να επιτρέπεται σε τηλεοπτικά κανάλια όπως του Σκάι και του Σταρ να μεταδίδουν τούρκικες σειρές. 

Την ώρα που η τουρκική επιθετικότητα εκδηλώνεται απέναντι στην Ελλάδα με τις πιο ύπουλες μορφές υβριδικού πολέμου, την ώρα που μια εξτρεμιστική Τουρκία εξευτελίζει καθημερινά κάθε έννοια θαλασσίων και εναέριων συνόρων της χώρας μας, την ώρα που όλοι σχεδόν οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του τουρκικού καθεστώτος επιδίδονται σε ένα ασταμάτητο λεκτικό bullying εναντίον μας χωρίς αφορμή, την ώρα που ο στρατός μας αγωνίζεται στον Έβρο να φυλάξει τα σύνορα, οι αεροπόροι αγωνίζονται να απομακρύνουν τα τουρκικά μαχητικά από τον Ελληνικό εναέριο χώρο και το λιμενικό αγωνίζεται να υπερασπιστεί τα θαλάσσια σύνορα από τις ορδές λαθρομεταναστών που ολοφάνερα πλέον αποστέλλονται σύμφωνα με σχέδιο της Τουρκίας, την ώρα που η Τουρκία εισβάλλει σαν σύγχρονος πειρατής στην Κυπριακή ΑΟΖ, την Συρία και την Λιβύη, εμείς, σαν Έλληνες, τι μήνυμα δίνουμε όταν αγοράζουμε και προβάλλουμε τουρκικές σειρές στην Ελληνική τηλεόραση; 

Ότι δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με την εχθρική στάση της τουρκικής κυβέρνησης (καλόν είναι να διαχωρίζουμε «τουρκική κυβέρνηση» από «Τουρκία» —που περιλαμβάνει και τον λαό— διότι πιστεύουμε πως είναι πολλοί οι Τούρκοι με φιλικά αισθήματα προς του Έλληνες και πως αυτό είναι αμοιβαίο); 

Ότι για το κέρδος πουλάμε την πατρίδα; Ότι προτιμούμε να υποστηρίζουμε κι εμείς —μαζί με την τούρκικη κυβέρνηση— τους Τούρκους παραγωγούς, αδικώντας τους Έλληνες παραγωγούς και ηθοποιούς, οι οποίοι δεν έχουν αντίστοιχη κρατική επιχορήγηση; Ότι μετά χαράς δεχόμαστε τον πολιτιστικό εκτουρκισμό? 

Το σύστημα των τουρκοσειρών σαν μέσο πολιτιστικού εκτουρκισμού αποφασίστηκε από τους ισλαμιστές της Τουρκίας από το έτος 2004. Kάθε ανεξάρτητος Τούρκος παραγωγός που έκανε «εξαγωγή» τουρκοσειρών σε προκαθορισμένες χώρες-στόχους εισέπραττε από το τουρκικό κράτος γενναία επιχορήγηση, με ένα και μοναδικό όρο: Η σειρά να μεταδιδόταν στην τουρκική γλώσσα χωρίς μεταγλωττισμό. 

Με τον τρόπο αυτό η τουρκική βιομηχανία παραγωγής τηλεοπτικών ταινιών αναπτύχτηκε μετατρέποντας σταδιακά την Τουρκία σε Hollywood της Μέσης Ανατολής. Οι «εξαγωγές» τουρκοσειρών γινόταν πάντοτε σε φτηνές τιμές, σχεδόν δωρεάν. 

Έτσι, από το 2005 άρχισε η προβολή τουρκικών σήριαλ σε χώρες-στόχους όπως Ελλάδα, Βουλγαρία, Αλβανία, Σερβία, Κροατία, χώρες Μ. Ανατολής, Αραβικές χώρες, Αφρική και έφτασε να εξάγεται σε 75 χώρες του κόσμου. 

Σταδιακά οι τουρκοσειρές άρχισαν να απαγορεύονται από δίκτυα όπως το MBC (το μεγαλύτερο Αραβικό δίκτυο της Μέσης Ανατολής) και χώρες όπως η Αίγυπτος, η Σ. Αραβία, τα Σκόπια κ.ά., σαν έμπρακτη αντίδραση στις τουρκικές πολιτικές επεκτατισμού και ανασύστασης της νέο-Οθωμανικής αυτοκρατορίας, και απόρριψη του Δούρειου Ίππου της τούρκικης προπαγάνδας. Εμείς όμως; Κανένα πρόβλημα;

Με τα τουρκικά σήριαλ που προβάλλουν τα ελληνικά κανάλια, ο Ερντογάν εφαρμόζει, εκτός από τα ανοιχτά επεκτατικά του σχέδια, και την άλωση της συνείδησης των Ελλήνων πολιτών, μέσα από τον ψυχολογικό πόλεμο της ήπιας ισχύος.

 Η ήπια ισχύς (Soft Power) ως γνωστόν, σε αντίθεση με την σκληρή ισχύ (Hard Power), είναι η ικανότητα εκπομπών κάποιου κέντρου ψυχολογικού πολέμου, στην προκείμενη περίπτωση της Τουρκίας, να ελκύει και να πείθει τους αποδέκτες, ώστε να δημιουργήσουν συμπάθεια και έλξη, συνειδητή ή υποσυνείδητη ταύτιση με τους σκοπούς του κέντρου αυτού, με τελικό στόχο την συναίνεση και συμπόρευση. 

Αυτή η ήπια ισχύς ανήκει βασικά στα πλαίσια της τέχνης του πολέμου, ως μια σημαντική και αποφασιστική μορφή του, για την υποταγή χωρίς αντίσταση του αντιπάλου, στην προκείμενη περίπτωση των Ελλήνων. 

Όσο αποτελεσματική είναι η σκληρή ισχύς, που συνίσταται στην επιθετική και επεκτατική ενέργεια του εχθρού με στρατιωτικά μέσα, άλλο τόσο αποτελεσματική είναι η ήπια ισχύς και μάλιστα είναι και πιο επικίνδυνη, γιατί προετοιμάζει το ψυχολογικό έδαφος για την σκληρή ισχύ. 

Είναι ενδιαφέρον ότι όταν κάποιες Ελληνίδες κυρίες ερωτήθηκαν γιατί παρακολουθούν τούρκικες σειρές, αυτές απάντησαν πως σε αντίθεση με τις ελληνικές, οι τούρκικες έχουν ήθος. Ο «Σουλεϊμάν» που σάρωσε τις ακροαματικότητες είχε μήπως ήθος; 

Ας λάβουμε πάντως υπ’ όψιν ότι για να επιδοτήσει μια σειρά η κυβέρνηση της Τουρκίας, απαραίτητες και επιβαλλόμενες προϋποθέσεις είναι η παρουσίαση του οικογενειακού θεσμού σαν κάτι ιερό και απαλλαγμένο από συζυγικές απάτες, η απαγόρευση χρήσης τσιγάρου και κατανάλωσης αλκοολούχων ποτών, η παρουσία της τούρκικης σημαίας όπου επιτρέπει το σενάριο, με λίγα λόγια μία ιδανική εικόνα που σίγουρα δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. 

Δυστυχώς η τουρκική πολιτιστική διείσδυση γίνεται με φροντισμένες παραγωγές, πουλώντας ήθος, αισθήματα, επιστημοσύνη και σωστή οργάνωση (κοριτσάκια που ψάχνουν την μητέρα τους, γιατροί που θεραπεύουν άρρωστους, πλούσιοι που ερωτεύονται πτωχές κ.ο.κ.) γι΄ αυτό και οι ανυποψίαστοι τηλεθεατές «ξεχνούν» το επικίνδυνο θηρίο των ΠΑΝΤΟΥΡΚΙΣΤΩΝ που βρίσκεται δίπλα μας και παρακολουθούν αμέριμνοι την καλαίσθητη βιτρίνα που μας προσφέρει η τουρκική προπαγάνδα. 

Ωστόσο, είναι δυστυχώς αλήθεια πως στα περισσότερα ελληνικά προγράμματα υπάρχει έλλειψη ήθους, σοβαρότητας και προβληματισμού για ανθρώπινα και κοινωνικά προβλήματα, ενώ εκπέμπεται ένα πνεύμα ευδαιμονισμού, ατομικισμού και αυταρέσκειας. 

Το ελληνικό κράτος και το ΕΣΡ οφείλει να επέμβει ώστε η ραδιοτηλεόραση να έχει πράγματι μια κοινωνική αποστολή που να περιλαμβάνει την πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας με ποιοτικά προγράμματα, όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Αναμένουμε την άμεση παύση προβολής κάθε τουρκοσειράς, τώρα και στο μέλλον, μέχρι να έρθει εκείνη η πολυπόθητη ημέρα που η Τουρκία θα γίνει ένας ειρηνικός και φιλικός γείτονας.

ΠΗΓΗ