ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΜΑΣΚΟΦΟΡΙΑ ΣΤΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗΣ
Γράφει ο Αναστάσιος Ομ. Πολυχρονιάδης
Δρ. pd. Θεολογίας ΑΠΘ
Mε αφορμή τη φετινή μασκοφορία στο ναό της Μεγαλόχαρης στην Τήνο, ενώπιον της Θαυματουργής Ιεράς Εικόνας της Παναγίας, γεγονός που αποτελεί συνέχεια της «θεολογίας» των κλειστών εκκλησιών, των χρηζόντων απολύμανσης, ωσάν αυτοί να στερούνται Εγκαινίων, επιλέγουμε από τον αείμνηστο μεγάλο ιστορικό Σαράντο Καργάκο, τα αναφερόμενα για την Εικόνα της Μεγαλόχαρης, όπως εκείνος τα αντιγράφει από το σχετικό αφήγημα του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη.
«Εν έτει 1823», τονίζει ο μεγάλος Σκιαθίτης, «την εορτήν των Τριών Ιεραρχών σημαντικώτατον γεγονός συνέβαινεν εν Τήνω, όπερ έμελλε να συγκινήση μεν ολόκληρον τον χριστιανικόν κόσμον της Ανατολής, να καταστήση δε περιώνυμον και ιεράν την ωραίαν των Κυκλάδων νήσον.
Το συμβάν τούτο το πολυθρύλητον, ήτο η εύρεσις της θαυματουργού εικόνος της Θεοτόκου, της επικληθείσης Παναγίας Τηνιακιάς».
Ο Μωραϊτίδης, συνεχίζει ο Καργάκος, «εξιστορεί το ενύπνιο της μοναχής Πελαγίας του Κεχροβουνίου, τις ανασκαφές που έγιναν στο κτήμα του Αντωνίου Δοξαρά», το οποίο βρίσκεται κατά τον λόγο του Σκιαθίτη, ‘‘ολίγον άνωθεν του λιμένος της χώρας εις ένα ευρύτατον υψηλόν τοπίον’’ «και είχε ως αποτέλεσμα», σύμφωνα με τον μεγάλο ιστορικό, «την αποκάλυψη κτισμάτων παλαιού ναού και τέλος την εύρεση, στις 30 Ιανουαρίου 1823, της εικόνας μέσα σε λασπώδη χώματα».
«Ταυτόχρονα με την εύρεση, άρχισαν και τα θαύματα της Παναγίας»,
συνεχίζει ο Καργάκος, .
‘‘Όμως εκεί όπου εκτυπούσαν την σκαπάνην οι εργάται’’, υπογραμμίζει ο Μωραϊτίδης, ‘’αγνοούντες διεμέλισαν την Αγίαν Εικόνα εις δύο και απεχωρίσθη το εν μέρος με την Θεοτόκον, και το άλλο με τον αρχάγγελον Γαβριήλ, διότι η εικών παριστά τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου, αλλ΄ο εργάτης ο ανευρών εφήρμοσε πάραυτα τα δύο τεμάχια, και παραδόξως προσεκολλήθησαν ως υπό τεχνίτου δεξιωτάτου’’.
«Αμέσως», τονίζει ο Καργάκος, «άρχισε η ανέγερση του ναού, που είναι κατάφορτος αφιερώματα».
«Τα οποία ταξίματα, φέροντες αναρτώσιν οι προσκυνηταί’», υπογραμμίζει ο Μωραϊτίδης, «οίτινες κατά χιλιάδες συγκεντρούνται δις του έτους, την 25ην Μαρτίου και την 15ην Αυγούστου, ως εις δύο μεγαλοπρεπείς διαδηλώσεις των Πανελλήνων, όπου συνωστιζόμενοι εκεί υγιείς και νοσούντες και άλλοι ιαθέντες, στεντορείως ανακηρύσσουσι την βαθυτάτην πίστιν του Ελληνισμού εις την πάτριον θρησκείαν εν μέσω της φιλοξένου χαράς των ευτυχών Τηνίων, οίτινες απήλαυσαν την υπερτάτην τιμήν, να περιέπωσι μετ’ ευλαβείας εξαιρετικής ένα από τους πλέον περιωνύμους εν τω κόσμω της Ανατολής Ναούς της Αειπαρθένου και να υποδέχονται τους Πανέλληνας, ιδίως της Ελλάδος και της Ασίας, τους ευλαβείς Χριστιανούς εκεί εις πολύγλωσσον προσκύνημα, όπερ φέρει τα δευτερεία μετά το προσκύνημα του Παναγίου Τάφου».
Κατόπιν τούτων, σημειώνουμε τη μέγιστη αντίθεση μεταξύ της πίστεως του Μωραϊτίδη και της νέου τύπου «εκκλησιολογίας» των κορωναϊκών δεδομένων, αυτής των κλειστών εκκλησιών, συνέπεια της οποίας αποτελεί και η αναστολή των λιτανευτικών πομπών, με σχετική ΚΥΑ, από την 9η μέχρι την 31η Αυγούστου 2020 (ΦΕΚ 3332/τ. Β΄/9-8-2020). Αυτό συνέβη και στην Τήνο.
Συμπέρασμα; Ο Μωραϊτίδης πίστευε εν αληθεία στον ζωοδότη Θεό, ενώ η «θεολογία» των κλειστών εκκλησιών αποθεώνοντας τον εαυτό –δήθεν για την υγεία του αδελφού-, απορρίπτει, εν τοις πράγμασι, το θαύμα της ενσάρκωσης του Χριστού διά της Αειπαρθένου Παναγίας.
Η εν λόγω «θεολογία» αποτελεί το θεωρητικό υπόβαθρο ως προς τη χρησιμοποίηση πολλαπλών λαβίδων κατά τη Θεία Μετάληψη, γεγονός που σημαίνει την παραδοχή, από μέρους της, φθοράς στο Άφθαρτο Σώμα και Αίμα του Χριστού.
(Το κείμενο του Σαράντου Καργάκου, «Το μεγαλόχαρο νησί της Τήνου», αντλήσαμε από το Κυκλαδικό Ημερολόγιο 1997, επιμ. Ν.Α.Κεφαλληνιάδης, Δ.Ζ.Σοφιανός, Σ.Γ.Φιλιππότης, εκδόσεις Ερίννη, Αθήνα 1997, σ. 131-133).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου