Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΕΠΙΒΑΛΟΜΕΝΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ Η ΟΝΤΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΟΙ ΕΠΙΒΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ…

Κοινοποιεί ο Γεωκών

Κοινωνικές επιβολές…δηλαδή κάποια κοινωνικά ήθη και έθιμα. Όταν ζει κανείς μέσα στον χώρο του πρέπει να δεχτεί τέτοιες επιβολές. Μπορεί να είναι λανθασμένες, μπορεί να είναι σωστές. Μπορεί να είναι καλές αλλά μπορεί να μην είναι καλές. Αλλά υπάρχουν επιβολές, είναι δεδομένο.

Νομικές επιβολές…οι αναφερόμενες στο νόμο. Καλές ή κακές αυτές οι επιβολές, πολλές δε φορές με καλές διαθέσεις.

Ηθικές επιβολές...Αυτό που λέμε «ηθική τάξη», «ηθικός νόμος».

Και τα τρία, έτσι όπως τα καθορίζουμε για τα κοινωνικά δρώμενα, αποτελούν μια τραγικότητα. Γιατί είναι επιβολές! Διότι ο άνθρωπος γεννιέται σε μια κοινωνία που έχει επιβολές και περιορισμούς.

Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού : «Αυτό που λέτε εσείς καλό με ποιο μέτρο το μετράτε και το λέτε καλό; Μπορεί να’ ναι κακό. Και αυτό που λέτε εσείς κακό, με ποιο μέτρο το μετράτε και το λέτε κακό; Γιατί, μπορεί να είναι καλό».

Θέτει δηλαδή την τραγικότητα μιας τέταρτης επιβολής. Εκτός της ηθικής, νομικής, και κοινωνικής επιβολής, Θέτουν οι Πατέρες της Εκκλησίας έντονα, την τραγικότητα μάλιστα μια άλλης επιβολής, που λέγεται θρησκευτική επιβολή.

Μπορεί μια θρησκεία να σου καθορίσει την ζωή σου… πάρα πολλοί σκεπτόμενοι άνθρωποι, ερχόμενοι σε μια αναζήτηση θρησκευτική, πολλές φορές τη θρησκεία την καταλαβαίνουν σαν περιορισμό της ελευθερίας τους πολλές κοινωνίες, όταν έζησαν μάλιστα Χριστιανισμό ηθικό, νομικό, κοινωνιστικό ή επιβαλλόμενο -με το ζόρι- θρησκευτικό. 

Όλες οι μορφές της κοινωνίας που πέρασαν από τέτοιο Χριστιανισμό, έχουν σήμερα παραλλαγμένο Χριστιανισμό…

Όπως ο Θεός είναι ελεύθερος, αφού δεν υπάρχει κάτι που να Τον καθορίζει, ακριβώς έτσι και ο άνθρωπος -αυτό πρέπει να ο καταλάβουμε-, λόγω του ότι είναι εικόνα του Θεού, έχει κατά χάριν ελευθερία.

 Γι’ αυτό βλέπετε, το πόσο δύσκολα είναι για να κατανοηθούν τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, ότι η «αλήθεια ελευθερώσει υμάς» (Ιω. η΄/8, 32)… και «ότι επ’ ελευθερία εκλήθημεν αδερφοί».

Το ερώτημα πολλών ανθρώπων : «Δεν είμαι ελεύθερος να κάνω το ένα και το άλλο, γιατί θα πάω στην κόλαση», λέει κάποιος. Ο τρόπος που δίνεται αυτό, όντας αρνητικός, ότι «αν δεν το κάνεις θα πας στην κόλαση», είναι επιβολή. 

Είναι θρησκευτική επιβολή που δεν αφορά τον Χριστιανισμό, την Ορθοδοξία. Αφορά άλλα μεγέθη του Χριστιανισμού.

Ο άνθρωπος, λοιπόν, ξεκινάει με αυτήν την προϋπόθεση. Την προϋπόθεση του ότι είναι φτιαγμένος από αγάπη, και μόνο αν ζήσει αυτό το πλήρωμα της αγάπης γίνεται ελεύθερος. Κι επειδή ζώντας αυτό το πλήρωμα της αγάπης ομοιάζει το Θεό, όπως ο Θεός είναι ελεύθερος, είναι και ο άνθρωπος ελεύθερος. 

Ποιος θα τον περιορίσει; Γιατί είναι φτιαγμένος να είναι αγάπη! Και κανείς, την αγάπη, δεν μπορεί να την περιορίσει! Ο Θεός θα την περιορίσει, που είναι ο Ίδιος αγάπη;

Ξεπερνώντας τα πάθη σου, αν καταλήξεις να ομοιωθείς με το Θεό, κατά τα μέτρα του πληρώματος της αγάπης, θα γίνεις ελεύθερος. Δηλαδή, γίνεται μια πάλη για την ελευθερία. 

Δηλαδή μια πάλη με τον εαυτό μας τελικά, όχι με το Θεό. Χωρίς το Θεό δεν υπάρχει ούτε αγάπη, ούτε ελευθερία. Δηλαδή, χωρίς το Θεό δεν μπορώ να πω «τι είναι αγάπη». Αδυνατώ να μιλήσω για την αγάπη προς το Θεό, και για την ελευθερία.

Στον Χριστιανισμό δεν διαλέγουμε μεταξύ καλού και κακού... Διαλέγουμε μεταξύ ζωής και θανάτου, λέει ο Μάξιμος ο Ομολογητής, «Το απλώς λεγόμενον κακόν, ου πάντως κακόν, και το απλώς λεγόμενον καλόν, ου πάντως καλόν»

Δεν με ενδιαφέρει ένας άνθρωπος να γίνει καλύτερος. Δεν με νοιάζει να γίνει καλύτερος! Γιατί το καλό είναι τόσο φθαρτό! Ποιο είναι το καλό; Με ενδιαφέρει, ο άνθρωπος, να μπει στο πλήρωμα του Θεού, να μπορεί να αγαπάει δηλαδή. Αυτό είναι τρόπος υπάρξεως, αυτό είναι η δική σας ζωή, δηλαδή.

ΠΗΓΗ : Πρωτ. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου

Ο Χριστός αγαπάει άπειρα τον καθένα μας, όποιος και αν είναι. Ποτέ κανείς δεν χάνει την αγάπη του Χριστού. Αυτό πρέπει να το πιστεύει και να το νιώθει κάθε άνθρωπος

• Το μίσος, η ειρωνεία, ο χλευασμός, οι χαρακτηρισμοί προς κάποιον είναι αμαρτίες αυτών από τους οποίους προέρχονται. Οφείλει ο Χριστιανός να σέβεται, να αγαπά τον κάθε αδελφό του και να τον τιμά ως εικόνα του Θεού

ο Χριστιανισμός θέλει τον κάθε άνθρωπο να προβληματίζεται και να ερευνά.

Ο χριστιανός λοιπόν ερευνά, η Εκκλησία προτρέπει τους πιστούς να ερευνήσουν. Όχι μόνο δεν εμποδίζει την έρευνα άλλα δοξάζει τον Χριστό ψάλλοντας: «Χαίρεις ερευνώμενος δι’ ο Φιλάνθρωπε, προς τούτο προτρέπεις τον Θωμάν. Ή ακόμα και στην Αγία Γραφή λέγει: «Ερευνάτε τας Γραφάς, ότι υμείς δοκείτε εν αυταίς ζωήν αιώνιον έχειν, και εκείναι εισιν αι μαρτυρούσαι περί Εμού» (Ιω. 5,39)

Η έρευνα των θεμάτων της πίστεως είναι υπόθεση ιερή… 

Του Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου