ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΤΟ ΤΟ "ΒΑΡΕΛΙ" ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΩΝ...

 ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΕΝΟΣ x 2 = ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΣ; 

Γράφει η Μπουμπου-λίνα

“Πλήρως εμβολιασμένη” μέχρι χθες, με ένα καταπράσινο υγειονομικό πάσο που μου έδινε πίσω κάποιο μέρος της χαμένης ελευθερίας και από σήμερα “ανεμβολίαστη”; 

Σα να μην έκανα ποτέ τα δύο εμβόλια; Όταν “ήρθεν η ώρα μου” πήγα. Ένα σκασμό μηνύματα έλαβα, μη και το ξεχάσω; 

Μη χάσω το δρόμο για το ΤΟΜΥ; Μόνο δώρο γλυφιτζούρι δε μου έδωσαν, για το χέρι μου, που κουλάθηκε για μια βδομάδα.

Στην πρώτη δόση όλα μια χαρά. Λίγος πόνος στο μπράτσο και όλα καλά, σα να ήταν νεράκι. Στη δεύτερη, ξανάδα περίοδο, πέντε χρόνια μετά την εμμηνόπαυση!

 Πήγα στο ΤΟΜΥ να το πω, να μου πουν τί θα έπρεπε να κάνω και μόνο που δε με έδειραν. “Και τί δηλαδή; Το συσχετίζετε με το εμβόλιο;;;”.

Όχι καλέ, προς Θεού, σύμπτωσις, μόνο πείτε μου τί πρέπει να κάνω; “Να πάτε στο γυναικολόγο σας, γιατί ήρθατε εδώ, τί σχέση έχει το εμβόλιο;”; 

Πήγα και σε αυτόν, ο οποίος δε το θεώρησε τόσο άσχετο, αλλά δεν ήθελε να γράψει κίτρινη κάρτα στον ΕΟΦ. “Μπελάδες” μου είπε. Θα περάσει, ξέχασέ το.

Ο αδελφός μου έπαθε ανακοπή, αλλά βρέθηκαν συμπτωματικά κοντά του γιατροί- σε αναστολή- που ήθελαν λίγη δράση και τον “έφεραν πίσω” (ακόμα πονάει το στέρνο του) και κάποιοι άλλοι εμβολιασμένοι στο νοσοκομείο του έκαναν ένα ωραίο στεντ (αγγειοπλαστική). 

Ήταν δύο μήνες μετά τη δεύτερη δόση το συμβάν και μέχρι τότε αρκετά προβλήματα είχε, στην καρδιά όμως όχι. Είχε καρδιά λεόντου. Πλέον όχι και στην τσάντα με τα φάρμακα προστέθηκαν και άλλα. Κίτρινη κάρτα στον ΕΟΦ, πάλι δε συμπληρώθηκε. 

Οι καρδιολόγοι του νοσοκομείου πραγματικά έτρεχαν πανικόβλητοι, τους καταλαβαίνω που δε μπορούν να ασχολούνται και με αυτό. Ούτε όμως ο θεράπων ιατρός του “ήθελε”. Ο ίδιος θέλησε να ξεχάσει τις μέρες στην Μονάδα Εμφραγμάτων, δε το έκανε μόνος του, μήπως θυμώσει ο γιατρός του…

Μια καλή φίλη πέθανε αιφνίδια δέκα μέρες μετά τη δεύτερη δόση. Την έγραψαν “ανεμβολίαστη” γιατί λέει τον τίτλο “εμβολιασμένος” τον παίρνεις στις 14 μέρες μετά την ολοκλήρωση του εμβολιασμού. Μια άλλη μετά το εμβόλιο πέρασε έρπη ζωστήρα και υπέφερε. 

Τη ρώτησα αν έγραψε ο δικός της γιατρός κίτρινη κάρτα και με κοίταξε με απορία. “Γιατί; Τί σχέση έχει ο έρπης;”. Ξέρουμε; Δεν ξέρουμε, συμβάν είναι δεν πρέπει να αναφερθεί; “Σιγά καλέ, άσχετο είναι”.

Θεωρούσα ότι μετά το “τσίμπημα” γίνεσαι εμβολιασμένος και ελεύθερος, αλλά έσφαλα. Δεν είχα διαβάσει τα ψιλά γράμματα. Έπρεπε να ζήσεις άλλες 14 μέρες μετά το δεύτερο τσίμπημα (ή το πρώτο αν ήταν το μονοδοσικό). 

 Ένα μήνα τώρα, αποφάσισαν ότι χρειάζεται ένα ακόμα “τσίμπημα”. Αφού τη μετάλλαξη Δ δεν την πιάνει το εμβόλιο, γιατί να εμβολιαστούμε πάλι; “Την πιάνει” λένε οι τηλεγιατροί και οι δημοσιογράφοι.“Δεν την πιάνει” λένε οι ιντερνετογιατροί. 

Πάντως η κοπελιά που νοικιάζει το σπίτι μας και είναι νοσηλεύτρια, έλεγε ότι μισοί μισοί ήταν οι εμβολιασμένοι/ανεμβολίαστοι στην covid στο νοσοκομείο, απλά οι εμβολιασμένοι δύσκολα μπαίνουν στη ΜΕΘ. 

“Επειδή το περνάνε πιο ελαφρά, ε; Τους δίνουν μονοκλωνικά και γίνονται καλά σε δυο μέρες και φεύγουν, ε;;”, τη ρώτησα. “Τί να σας πω, δεν ξέρω και ακριβώς… Πρέπει να φύγω, βιάζομαι”.

Πήρα σύνταξη το καλοκαίρι του 2020, μέσα στον κορονοϊό. Για να μπορώ να ταξιδεύω να βλέπω τους φίλους μου πιο πολύ,να ξεκουραστώ, να διαβάσω επιτέλους όλα τα βιβλία που δεν πρόλαβα επί 35 χρόνια.

 Όμως,  δε μπορώ να ταξιδεύω ελεύθερα, μου είπαν ότι θα μπω σε καραντίνα και εκεί και εδώ όταν γυρίσω. Όταν το πήραν πίσω αυτό, έφυγα “πετώντας”, αλλά πλήρωσα ένα σωρό λεφτά για δυο μοριακά τεστ μου μου ζητήθηκαν για το εξωτερικό. Και η σύνταξη ακόμα δεν έχει “εκκαθαριστεί”. 

Με τις προκαταβολές που παίρνω κάθε μήνα δεν πληρώνεται πλέον το ρεύμα και η βενζίνη (που ξεπέρασε το ύψος του συγχωρεμένου του άντρα μου και ήταν ψηλός άνθρωπος). Για το διάβασμα το μόνο βιβλίο που βρήκα ενδιαφέρον από αυτά στη βιβλιοθήκη ήταν ένα σκονισμένο του Βαρώνου που λέει “Φαρμακολογία”. 

Την Ανοσολογία την πήρα σε καινούρια έκδοση. Απίστευτος ο κόσμος του ανοσοποιητικού μας! Πραγματικό θαύμα πώς λειτουργούν όλα “εν σοφία”. Για αυτό είναι τόσο θρησκευόμενος ο Μπακτί, δεν έχει χωρέσει ακόμα στο μυαλό του το θαύμα που συμβαίνει μέσα στο κορμί μας. 

Έμαθα και για την ADE (Antibody-Dependent Enhancement, Ενίσχυση Εξαρτώμενη από Αντισώματα) και ανησύχησα ακούγοντας τις προειδοποιήσεις του Ρόμπερτ Μαλόουν που ειδικά σε συνδυασμό με τα στοιχεία του ΕΟΔΥ για αύξηση των θανάτων των εμβολιασμένων τον τελευταίο καιρό και στην Ελλάδα, έχασα εντελώς τον ήδη ταραγμένο ύπνο μου.

 Πήρα την κόρη μου τηλέφωνο προ μηνός, τη μονάκριβη, τη μοσχοαναθρεμένη, και της είπα ότι από τα λεφτά -που δεν περισσεύουν- θα της πληρώνω εγώ τα rapid test για να μην εμβολιαστεί (τουλάχιστον όχι για τα λεφτά των τεστ).

 Πριν τουλάχιστον ενημερωθεί, πριν περάσει λίγος καιρός να σιγουρευτούμε. “Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα” σιγοτραγουδούσαμε με τον άνδρα μου στα νιάτα μας, πώς να μην κρατήσω το λόγο μου;

Η μικρή δε το δέχτηκε το δώρο, το είχε αποφασίσει λέει έτσι κι αλλιώς να περιμένει λίγο ακόμα μετά από όλα αυτά που βλέπει, εξάλλου το εμβόλιο πιάνει την ακίδα του αρχικού στελέχους και όχι τις μεταλλάξεις, δεν έχει νόημα να γίνεται πλέον. 

Πριν δεκαπέντε μέρες με συγκίνησε η γλυκιά μου και μου είπε πώς θα μου κάνει δώρο τα 100 ευρώ το μήνα, που θα χρειαστώ μετά το Γενάρη, για να μην “τσιμπηθώ” ξανά. Πώς όμως θα μπορώ να βγαίνω έξω; 

Άλλα τόσα δε θα είναι τα rapid test; Δε θα μπορώ να μπαίνω στα εστιατόρια πια; Να πηγαίνω για ένα τσάι με τις φίλες μου έξω; Ένα θέατρο για τα Χριστούγεννα; Ένα σινεμά; Μια βραδιά στο Μέγαρο Μουσικής, να μαλακώσει η πληγωμένη μου ψυχή; 

Να μου πεις, μάλλον δε θα έχω καθόλου λεφτά πλέον να ξοδεύω για εξόδους, οπότε τί; Δε θα με πειράζει να κάθομαι μέσα στο κλουβί μου; Μήπως να βλέπω και όλη μέρα τηλεόραση που την έχω ήδη πληρωμένη; Ακριβοπληρωμένη μάλιστα, για να “μαθαίνω τα νέα” και να “ψυχαγωγούμαι”.

Την πρώτη φορά που πήρα την απόφαση να εμβολιαστώ ήταν πιο εύκολο. Σήμερα είναι σχεδόν αδύνατο να το ξανακάνω. Ξέρω πλέον αρκετά και αυτό κάνει τα πόδια μου να βυθίζονται στο χώμα, σα του γαϊδάρου. 

Το καλοκαίρι ο εμβολιασμός μου ήταν από …παραπλάνηση -αποπλάνηση ενηλίκου ή μάλλον κατάχρηση σε ασέλγεια όπως θα έλεγε η κουμπάρα, αφού αυτό κάνει “όποιος με κατάχρηση της παραφροσύνης άλλου ή της από οποιαδήποτε αιτία προερχόμενης ανικανότητάς του να αντισταθεί, ενεργεί επ’ αυτού συνουσία ή άλλη ασελγή πράξη (τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών;;;)”. Τώρα όμως θα είναι πραγματικός κανονικός και τα τα όλα του ΒΙΑΣΜΟΣ.

 Μάλλον, ο ποινικός κώδικας θα πρέπει να επεκτείνει τον ορισμό του βιασμού, αφού στη σύγχρονη εποχή έχουν βρεθεί μοντέρνοι τρόποι “βιασμού” των ανθρώπων, θα πρέπει και τα αντίστοιχα άρθρα να επικαιροποιηθούν. Α! 

Και θα ήταν καλό ο ΠΚ να τηρείται, όχι μόνο να υπάρχει για να νομίζουν τα θύματα ότι θα δικαιωθούν κάνοντας μηνύσεις και δικαστήρια, ενώ εξαντλούνται και απελπίζονται, την ώρα που οι θύτες πάντα να έχουν λεφτά με ουρά για πουλημένους δικηγόρους και όλους …τους ανθρώπους του προέδρου στο πλευρό τους (και τον πρόεδρο μαζί).

ΠΗΓΗ