ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΙ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΟΛΕΘΡΟ...

 ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Γράφει ο Νικήτας Αποστόλου

Ενώ  βρισκόμαστε στην Αγία και μεγάλη Τεσσαρακοστή, μία χρονική περίοδο μετάνοιας και περισυλλογής, βλέπουμε δίπλα μας να αιματοκυλιέται  μια χώρα στην Ευρώπη και αυτό να γίνεται με πόλεμο μεταξύ  αδελφών δύο ομόδοξων κρατών. Τα γεγονότα αυτά του πολέμου ζωντανεύουν σήμερα τις φρικώδεις μνήμες από την λαίλαπα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.

Σταθερή πίστη μας όλων των πιστών Χριστιανών παραμένει όπως  «η μεγαλύτερη αμαρτία είναι ο πόλεμος» . Γι΄αυτό, όλοι οι πιστοί Χριστιανοί προσευχόμαστε  να πρυτανεύσει η λογική και να σταματήσουν άμεσα οι αιματοχυσίες για το καλό της ανθρωπότητας.  

Από τις 27 Φεβρουαρίου μέχρι χθές Κυριακή της Ορθοδοξίας, οι   Πατριάρχες Οικουμενικός Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας,  Μόσχας και πασών των Ρωσιών , οι  Αρχιεπίσκοποι Τιράνων και πάσης Αλβανίας , Αθηνών και πάσης Ελλάδος και άλλοι Επίσκοποι απηύθυναν μηνύματα σχετικά με τον  πόλεμο στην Ουκρανία.

 Όλοι τους τάσσονται υπέρ του να πρυτανεύσει η λογική και να σταματήσουν άμεσα οι αιματοχυσίες . Να βασιλεύσει σε όλο τον κόσμο η Ειρήνη του Παντοκράτορος Θεού . 

Δηλώνουν ότι  συμπάσχουν με τα αθώα θύματα της  πολεμικής σύρραξης, συμπονούν αυτούς που έχασαν δικούς τους ανθρώπους, “συμβαδίζουν” με τους πρόσφυγες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.

Δηλώνουν  ότι η χριστιανική συνείδηση τους καταδικάζει κάθε μορφή βιαιοπραγίας και γι΄αυτό προσεύχονται να επικρατήσει η ειρήνη σύμφωνα και με τους λόγους του Κυρίου και Θεού μας  : «Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί ὅτι αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται».    .

 Καλούν και ζητούν από τους πιστούς και κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως να εντείνουν τις προσευχές τους, να  ζητήσουν την εξ ύψους δύναμη και αντοχή για την ειρήνη και παρακινούν τον καθένα, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, να συνεισφέρει στην ειρήνευση και την καταλλαγή στην πολύπαθη Ουκρανία και όπου γης. 

 Όλα αυτά καλώς ελέχθησαν όμως αυτά έπρεπε να εναρμονίζονται και με άλλες πράξεις και δηλώσεις τους, ώστε να μην υπάρχουν και σκιές και ελλείψεις των ενδεδειγμένων χριστιανικά ενεργειών από μέρους τους. 

 Δυστυχώς ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Πατριάρχης Κύριλλος σ΄αυτόν τον πόλεμο ξέχασαν ότι  είναι Επίσκοποι, διάδοχοι των Αποστόλων και ότι έπρεπε να μην υπάρχει κανένα ίχνος  κοσμικής επιρροής στην κρίση στην στάση και στους λόγους των, πράγμα που δεν έγινε. 

 Συνειδητά ή ασυνείδητα, σαφώς ο   Βαρθολομαίος τάχθηκε στο πλευρό της κυβέρνηση του  κ. Ζελένσκι και  ο Κύριλλος  στο πλευρό της Κυβέρνησης του κ. Πούτιν. Η σκιά της αίρεσης του εθνοφυλετισμού  εμφανώς αιωρείται στα λόγια και στη στάση τους. 

Δεν είδαν με το πρίσμα του Ευαγγελίου, ότι η Εκκλησία του Χριστού “δεν μερίζεται” σε Ουκρανούς , Ρώσους, Έλληνες, Σέρβους, Ρουμάνους κ.λ.π. και ότι αυτοί που αλληλοσκοτώνονται είναι όλοι  μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, “σώμα Χριστού” (Α΄Κοριθ. Κεφ. 12) . 

Δεν βλέπουν όλους τους πιστούς ως “γένος έν , Θεού και ανθρώπων” όπως ο Ιερός Χρυσόστομος (Ε.Π. 52,789).

 Με τις σχετικές δηλώσεις τους  οι ανωτέρω  Ποιμενάρχες μας  θεωρούν ότι εκπλήρωσαν το καθήκον τους, την “διακονία του λόγου”, που ως Επίσκοποι όφειλαν  εν όψει των γεγονότων που ζούμε, προς το ποίμνιο, που ο Κύριος του έχει εμπιστευθεί, προς την Εκκλησία του Χριστού.  

  Ήταν τα μηνύματά τους δυστυχώς φως  σπίθας στο βαθύ σκοτάδι και όχι το φως που θα έλαμπε και θα ήταν ο φωτεινός δρομοδείκτης για τον κόσμο. (Ματθ. Κεφ. Ε΄ 14-16). 

  Προσωπικά πιστεύω ότι τα γεγονότα είναι τέτοια που επιβάλλεται να συγκαλέσουν πανορθόδοξη σύνοδο Επισκόπων και παραιτούμενοι από εγωισμούς  και ιδιοτέλειες, αλληλοσυγχωρούμενοι και εν αγάπη και προσευχόμενοι ζητώντας την παρέμβαση και τον φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος να θυμίσουν σε όλους τους πιστούς και κυρίως σε όσους μας κυβερνούν και αυτοπροσδιορίζονται και  αυτοαποκαλούνται “Χριστιανοί” ότι όφειλαν και οφείλουν   να λειτουργούν σύμφωνα με τις εντολές του Κυρίου μας και όχι ως όργανα του εωσφόρου. 

 Οφείλουν οι Επίσκοποι συνερχόμενοι σε συνόδο  πρωτίστως να  θυμίσουν σε εκείνους και σε εμάς και σε όλον τον κόσμο το τι ο Χριστός   μας αποκάλυψε σχετικά με  τις κοσμικές εξουσίες. Αυτό καταγράφεται στην  Αγία  Γραφή,στα  χωρία των Ευαγγελίων (Ματθ. Κεφ. Δ 8-11),  (Λουκάς  Κεφ. Δ 5-8& ΚΒ 25-27) & (Μαρκ. Ι 42-45). 

Εκεί  έχουμε τη  διαπίστωση  ότι, τα Κράτη όπως διαχρονικά δομήθηκαν είναι στην υπηρεσία του εωσφόρου και έχουν,  ως αυτοσκοπό , ως θεσμική διάρθρωση και ως νοοτροπία εξουσίας,  αντίθετη στόχευση προς την στόχευση της Εκκλησίας. 

Ο στόχος της Εκκλησίας,  που αγωνιζόμενη οφείλει να πραγματώσει  στη γη, είναι ο δοσμένος από το ίδιο το στόμα του Κυρίου μας,  το “ελθέτω η Βασιλεία Σου γεννηθήτω το θέλημα Σου ως εν Ουρανώ και επί της Γης”(Ματθ. Κεφ. ΣΤ΄  9-10) και  το “και  γενήσεται μια ποίμνη  εις ποιμήν” (Ιωαν. Ι΄ 16). Ο στόχος αυτός  προφητεύτηκε και από τους προφήτες    (Μιχ. Δ. 1-8),  (Δαν. Β 1-46, Ψαλμ. Νστ΄1-10, Ησαϊας Β 2-4 κ.α.). 

Όφειλαν να μας θυμήσουν ότι η υλοποίησή του  είναι χρέος των Χριστιανών, χρέος αγώνα της στρατευομένης Εκκλησίας . Ότι αυτό θα γίνει “όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου” και αυτό είναι συνάρτηση του αγώνα των ενσυνείδητων Χριστιανών.

 Οφείλουν οι Επίσκοποι εν συνόδω να θυμίσουν στους ασκούντες την πολιτική εξουσία επί της γης μερικώς ή  παγκοσμίως, ( οι πλείστοι των οποίων αυτοαποκαλούνται “Χριστιανοί”) και σε όλους μας ότι:   Όταν ανέβαιναν για τα  Ιεροσόλυμα ο Χριστός με τους μαθητές του τους είπε τα εξής. “Ξέρετε πως αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους ηγέτες των λαών τους καταπιέζουν και οι μεγάλοι από αυτούς τους υποδουλώνουν.

 Αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει σε εσάς. Όποιος από εσάς θέλει να αναδειχθεί και να αναλάβει ηγετική θέση ανάμεσά σας να είναι υπηρέτης σας και όποιος θέλει να είναι ανάμεσά σας πρώτος να είναι υπηρέτης όλων. Γιατί και “ο υιός του ανθρώπου δεν ήλθε να υπηρετηθεί αλλά να υπηρετήσει και να δώσει την ζωή του λύτρα για πολλούς”. 

Επομένως, εάν όντως αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως Χριστιανούς, οι ασκούντες την πολιτική εξουσία παγκοσμίως,  οφείλουν να μετανοήσουν για την μέχρι σήμερα αμαρτωλή πολιτική που ασκούν σε βάρος όλων των λαών, να αλλάξουν νοοτροπία θεσμούς και πρακτικές να αποτινάξουν τους εγωισμούς, τους φαρισαϊσμούς, ώστε να γίνουν “διάκονοι του Θεού για το καλό των ανθρώπων (κεφ. ΙΓ  1-7 της προς Ρωμαίους Επιστολής Αποστόλου Παύλου). 

Να σεβαστούν την ελευθερία όλων των ανθρώπων, διότι για όλους τους άνθρωπους όπου γης ισχύουν τα  “Τιμής ηγοράσθητε μη γίνεσθε δούλοι ανθρώπων” (Κορ. Α΄Κεφ. 7 στ.23), “Τη ελευθερία ουν η Χριστός ημας ηλευθέρωσε, στηκετε, και μη πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε”(Γαλ. Κεφ.5 στ.1).

  Αυτοί που δεν σέβονται την ελευθερία και την αξιοπρέπεια των λαών είναι τύραννοι.

 Περαιτέρω εν συνόδω  οι Επίσκοποι να  προσευχηθούν να ζητήσουν και την βοήθεια του Θεού   να σταματήσει αυτός ο πόλεμος τώρα και να συστήσουν και σε όλους μας ανάλογη προσευχή, γιατί όλοι έχουμε ευθύνη ως Χριστιανοί.

 Έπρεπε τέλος να μας συστήσουν  να αγωνιστούμε ως Χριστιανοί μέσα και μέσω των ενοριών μας συλλογικά στην κοινωνία που ζούμε, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και “πολιτικής πίεσης”, με αγάπη, για την δικαιοσύνη,  την  ειρήνη, την ελευθερία  την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τις άλλες εντολές του Ευαγγελίου. 

Ότι οφείλουμε σήμερα να παρακολουθούμε και να αποκαλύπτουμε στον κόσμο όλους τους υποκριτές,  τα όργανα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, που χύνουν ποταμούς με κορκοδείλια δάκρυα για την συντελούμενη στην Ουκρανία ανθρωπιστική καταστροφή, ενώ υπογείως προωθούν την υλιστική υποδούλωση των λαών μέσω του σχεδίου της εωσφορικής παγκοσμιοποίησης που απεργάζεται με τα όργανά του το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα. 

Να αγωνιστούμε γι΄αυτά , με μέσα την πειθώ, τον λόγο,  την παρρησία  και να  αντιμαχόμαστε το μίσος, την αδικία την ανισότητα, την καταπίεση , την αυθαιρεσία, τον πόλεμο.

 Πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι, για να είμαστε συνεπείς με την πίστη μας οι Χριστιανοί, οφείλουμε να αγωνιζόμαστε  για όλα τα παραπάνω, που  κατά τον κόσμο είναι “ουτοπία ”. 

Ο Χριστιανός δεν είναι ο ρεαλιστής που επιδιώκει το κατά τον κόσμο “εφικτό καλό”, αγωνίζεται και πιστεύει στην κατά τον κόσμο “ουτοπία” της αδελφωμένης ανθρωπότητας. 

Νικήτας Αποστόλου