ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΖΩΗΣ

ΤΟΝ ΔΡΟΜΟΝ ΤΟΥ ΓΟΛΓΟΘΑ ΘΑ ΔΙΑΝΥΣΟΥΝ ΟΣΟΙ ΒΑΔΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΔΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

Γράφει ο Γεωκών  

Σήμερον κρεμάται…και σήμερα και χτες και αύριο και πάντα , τον δρόμον του μαρτυρίου θα βαδίσουν όσοι έχουν στους ώμους το βάρος ενός ιδανικού, είτε άνθρωποι, είτε πόλεις είτε έθνη, θα περάσουν από την θυσία, ΤΟΝ ΔΡΟΜΟΝ ΤΟΥ ΓΟΛΓΟΘΑ ΘΑ ΔΙΑΝΥΣΟΥΝ ΟΣΟΙ ΒΑΔΙΖΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΔΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

«Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται…» μάτωσε και το μέτωπο Του Θεού μας για την κατάκτηση του ωραίου, και με ακάνθινο στεφάνι θα ματωθούν και ραπίσματα θα δεχτούν όσοι εμπνέονται από ιδανικά που δεν συμβαδίζουν σύμφωνα με τις εντολές των "ισχυρών" της γης.

Βαρύ είναι το βάρος του σταυρού, ήρθε η στιγμή που και Ο ίδιος Ο Υιός Του Θεού το ένοιωσε, είναι σκληρή η δοκιμασία όσων βαδίζουν προς την Ανάσταση.

Κάποιο «παρελθετω απ’εμου το ποτηριον» θα πουν και οι πιο αδάμαστοι, το «Ηλι, Ηλι, Λαμα σαβαχθανι» θα πουν και οι πιο υπομονετικοί, όμως κανένας δεν θα λυγίσει, ακλόνητοι θα μείνουν ως το τέλος που θα αντικρύσουν την Ανάσταση.

Με το κερί στο χέρι ο νους των πιστών μεταφέρεται κάπου αλλού, σε μια γη που ανεβαίνει τον Γολγοθά της , στο Ελληνικό Νησί των Κυπρίων, στην γη που προσκυνούμε για πατρίδα, βλέπουμε τους βαρβάρους τούρκους να έχουν σκλαβωμένη την μισή μας πατρίδα, και υψώνουμε έπειτα το βλέμμα δακρυσμένο προς Τον Θεό και ψιθυρίζουμε…

Την ίδια πορεία βαδίζουμε και εμείς Χριστέ μου, στον δρόμο που χάραξες, υπομένουμε τα πάντα…τονώνουμε τους Πέτρους που φοβούνται, τους Θωμάδες που δεν βλέπουν το θαύμα, μέχρι να έρθει η ημέρα που κάποιο Άγιο στόμα θα πη το :«ΔΕΥΤΕ ΛΑΒΕΤΕ ΦΩΣ ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΕΣΠΕΡΟΥ ΦΩΤΟΣ»

Ύστερα από κάθε Γολγοθά έρχεται η Ανάσταση, ο Γολγοθάς μπορεί να είναι σύντομος η μακρύς, αλλά η Ανάσταση έρχεται πάντοτε και είναι ανάλογη με το μαρτύριο.

Αυτό θα συμβεί με όλα τα κατεχόμενα Ελληνικά εδάφη, ο Ελληνισμός ανεβαίνει τον Γολγοθά του, σε λίγο όμως θα σημάνουν χαρμόσυνα της Ανάστασης οι καμπάνες…

Και τότε οι εχθροί του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας πανικόβλητοι θα φύγουν, όπως έφυγαν πανικόβλητοι οι στρατιώτες που φύλασσαν τον τάφο Του Χριστού.

Και όλα τα κατεχόμενα Ελληνικά εδάφη θα φορέσουν τον λαμπρό χιτώνα του νικητή του θανάτου, το ένδυμα της δόξας και του θριάμβου .

Ποιοι όμως δεν επέτρεψαν, αλλά απαγόρευαν και συνεχίζουν να απαγορεύουν την Ανάσταση του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ; Ποιοι τον κατάντησαν να υποτάσσεται, να συμπράττει, να συμβιβάζεται και να διαπραγματεύεται με τους σταυρωτές του;

Η μεγαλύτερη ήττα δεν είναι τελικά η Σταύρωση, δεν είναι ο Γολγοθάς, δεν είναι τα Τριάντα Αργύρια, αλλά η αναίρεση, η θανάτωση της πίστης στην ΑΝΑΣΤΑΣΗ…εκείνης της αναστάσιμης πίστης που θα μπορούσε να οδηγήσει τον σταυρωμένο λαό στην Ανάσταση της πατρίδας…

Η υποταγή στους σταυρωτές μας, οι συμβιβασμοί, και οι προδοσίες των πολιτικών και της ιεραρχίας απαγορεύει την Ανάσταση.

ΣΕ ΛΙΓΟ ΟΜΩΣ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΘΕΟΙ, ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΘΑ ΣΗΜΑΝΗ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥΣ...