ΜΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ

ΕΝΑΣ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Γράφει ο Γεωκών   

Αυτό το άρθρο είναι ένα κατηγορώ για όλους αυτούς που κάνουν δύσκολη την ζωή των συνηθισμένων και απλών ανθρώπων, των ανθρώπων που δεν έχουν φίλους πολιτικούς, γιατρούς δικηγόρους κομματικούς…

Αν μπορούσε κανείς να καταλάβει όλη την φρίκη της ζωής των συνηθισμένων ανθρώπων, αν μπορούσε να καταλάβει πόσο υποφέρουν. 

 Η κοινωνία, μας λέει ότι όλοι μπορούμε να πετύχουμε στη ζωή, αν έχουμε πτυχία, Δοκτορατα ( αλήθεια πόσο περήφανα νιώθουν κάποιοι όταν γράφουν πριν από το όνομα τους, το Δρ. ) δηλαδή αυτό το Δρ. σε κάνει από μόνο του καλύτερο άνθρωπο; Σου δίνει το δικαίωμα να κρίνεις τον συνάνθρωπο σου;

Πριν από πολλά χρόνια ΕΙΧΑ κάποιο καλό φίλο, ήμασταν συμμαθητές, αυτός σπούδασε γιατρός και άνοιξε ιατρείο, μετά από 2 χρόνια μου τηλεφώνησε ότι θα περνούσε από το σπίτι να με πάρει για να πάμε για καφέ έτσι και έγινε όταν μπήκα στο αυτοκίνητο του ένα mercedes και καθώς οδηγούσε μου είπε, ότι κάθε μέρα που βλέπει το σήμα του mercedes, αυτό σημαίνει ότι έχει επιτύχει στην ζωή του, έμεινα έκπληκτος και του απάντησα χωρίς να σκεφτώ, ότι αυτό το σήμα που βλέπεις και πιστεύεις ότι επέτυχες στην ζωή σου, το ίδιο σήμα βλέπουν και οι πόρνες πολυτελείας, και οι μαστροποί, και οι μεγάλοι απατεώνες που οδηγούν βλέποντας το ίδιο σήμα, λυπάμαι αλλά μπορεί να έγινες πετυχημένος γιατρός ΑΛΛΑ απότυχες σαν άνθρωπος.

Δηλαδή αν κάποιος δεν είχε την δυνατότητα να σπουδάσει και εργάζεται στις οικοδομές στα εστιατόρια η στα λιμάνια είναι κατώτερος άνθρωπος; και αν κάποιος έχει σπουδάσει και πήρε το πτυχίο του, πιστεύετε ότι θα βρει εύκολα δουλειά αν δεν έχει ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ, ΤΑ ΜΕΣΑ.. αν δεν έχει φίλους και συγγενείς που εργάζονται στο σύστημα; Αν δεν έχει κομματικούς φίλους αν δεν γνωρίζεις ψηλά κομματικά στελέχη, καταλάβατε τώρα ποιος είναι ο συνηθισμένος άνθρωπος;

Το να είσαι ένας ‘’συνηθισμένος’’ άνθρωπος θεωρείται κατάρα. Το αποτέλεσμα είναι ότι αυτό, που οι περισσότεροι από εμάς θα καταλήξουμε να καταφέρουμε, από στατιστικής απόψεως, συνδέεται με τη φρικτή αποτυχία.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν τεράστια ευθύνη στην ψυχολογική καταστροφή του ‘’συνηθισμένου ‘’ ανθρώπου, διότι επί 24 ώρες το 24 ωρο, ασχολούνται με ‘’γνωστούς’’ ανθρώπους καλούν στις εκπομπες τους επιστήμονες, γιατρούς, ψυχολόγους για να μιλήσουν για την ζωή των ‘’ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΩΝ’’ ανθρώπων, αλλά δεν καλούν τους συνηθισμένους ανθρώπους διότι αυτοί δεν θα έχουν ακροαματικότητα.

Αρρωστάς και πας σε ένα Νοσοκομείο, αν εκεί δεν έχεις κάποιο γνωστό γιατρό η πολιτικό, έστω και νοσοκόμα η έστω και την καθαρίστρια, είναι αμφίβολο αν θα βγεις περπατώντας, αν έχεις την ατυχία να είσαι άγνωστος να είσαι ένας ‘’συνηθισμένος ‘’ άνθρωπος, κανένας δεν θα ενδιαφερθεί για σένα ίσως και σε ξεχάσουν σε κανένα διάδρομο, στο δεύτερο μου έμφραγμα μέσα στην εντατική των πρώτων βοηθειών με είχαν να περιμένω, και το μόνο που έκαναν κάθε λίγο μου έβαζαν μια ένεση στην κοιλιά και τίποτα άλλο, τότε τα παιδιά μου πήραν τηλέφωνο ένα φίλο γιατρό, όχι τον μακακα που είπαμε προηγούμενος, του είπαν τι συμβαίνει, πήρε τηλέφωνο στις πρώτες βοήθειες και τους είπε ότι είναι εκεί ένας συγγενής του, συγγενής του δεν ήμουν, αλλά έτσι το είπε, και το ΘΑΥΜΑ ΕΓΙΝΕ ήρθαν δυο γιατροί να με δουν και έκαναν και παρατηρήσεις στους νοσηλευτές γιατί με είχαν αφήσει αβοήθητο τόση ώρα, δυο γιατροί και τρεις νοσηλεύτριες ήσαν συνεχώς μαζί μου, εκεί που δεν με πλησίαζε κανένας προηγούμενος. 

Βέβαια ο Θεός με έσωσε από τα χέρια τους δυο φορές ΑΛΛΑ ΕΝΟΙΩΣΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΣ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΠΩΝΥΜΟΥΣ ΓΝΩΣΤΟΥΣ, πιστέψτε με είναι το χειρότερο συναίσθημα, εκεί όμως στις πρώτες βοήθειες κρατούσα ένα μικρό ξύλινο σταυρό στο χέρι μου και προσευχόμουν στον Χριστό να με βοηθήσει αν ήταν το θέλημα του.

Είσαι σε ένα κρεοπωλείο και βλέπεις να μπαίνει μέσα ένας πολιτικός που πήγε να αγοράσει κρέας, η ένας γνωστός στην κοινωνία της περιοχής, και βλέπεις τον χασάπη με πολύ ευγένεια να τους καλωσορίζει και να πηγαίνει πίσω στα ψυγεία για να τους φέρει ποιο φρέσκο κρέας από αυτό που είναι στην βιτρίνα και όταν έρχεται η σειρά σου ‘’ ανώνυμε και άγνωστε’’ συνηθισμένε άνθρωπε, ο χασάπης σου δίνει κρέας από την βιτρίνα, και διερωτάσαι, μα και εγώ είμαι πελάτης, γιατί μου συμπεριφέρεται έτσι; 

 Γιατί απορείς άνθρωπε μου; Η απάντηση είναι πολύ απλή, είσαι ανώνυμος, για την κοινωνία είσαι ένας ανώνυμος, ένας συνηθισμένος άνθρωπος

Τι είναι αυτό που κάνει κάποιον ‘’ξεχωριστό’’; Γιατί είναι τόσο σημαντικό για κάποιον να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους; Είναι τόσο κακό να είσαι ένας απλός, καθημερινός, συνηθισμένος άνθρωπος μέσα σε μια κοινωνία απλών ανθρώπων;

Γιατί ο απλός και ανώνυμος χαμηλόμισθος εργαζόμενος που έχει δημιουργήσει μια υπέροχη οικογένεια δεν μπορεί να θεωρείται ‘’επιτυχημένος’’ και κοινωνικά καταξιωμένος;

Γιατί πρέπει κάποιος να γίνει...Δοκτορας η επιστήμονας η διάσημος για να θεωρηθεί επιτυχημένος και να μη θεωρείται τέτοιος ένας αξιοπρεπής ανώνυμος, συνηθισμένες άνθρωπος;

Αναρωτιέμαι αν, τελικά, υπάρχει καθόλου χώρος για τους συνηθισμένους ανθρώπους,

Ο συνηθισμένος άνθρωπος, ο άγνωστος, αξίζει τουλάχιστο συμπόνια για το τίμημα που πρέπει να πληρώσει που γεννήθηκε στην σύγχρονη εποχή… Τέλος πάντων, ξέπλυμα χρειαζόμαστε ως κοινωνία και ως Πολιτεία, και αν δεν δει ο καθένας τα στραβά του, προκοπή δεν υπάρχει, τα πτυχία και τα δοκτοράτα δεν μας έκαναν ανθρώπους.

Σε ένα απομακρυσμένο χωριό πέντε ηλικιωμένες συζητούσαν για τα εγγόνια τους πίνοντας καφέ, η μια λέει ( χωρίς να καταλαβαίνει τι σημαίνει ) ο εγγονός μου είπε ότι πήρε BSC, η άλλη λέει εμένα ο δικός μου εγγονός πήρε BBA, η τρίτη λέει εμένα πήρε BA, η τέταρτη και αυτή νιώθοντας περήφανη λέει ο δικός μου εγγονός πήρε BMW και μάλιστα το 520, η πέμπτη δεν μίλησε, τι να πει που ο εγγονός της δούλευε στις οικοδομές, τι να πει για έναν συνηθισμένο άνθρωπο που χωρίς πτυχία χωρίς Μαστερς, χωρίς Δοκτορατα, και χωρίς BMW και μάλιστα 520. Και σκαφτόταν η ηλικιωμένη ‘’ ας είχε και αυτός ο ευλογημένος αν όχι ένα 520 τουλάχιστον ένα 320, τι να πω η καημένη.

Η πέμπτη ηλικιωμένη ξέχασε όμως ότι ο εγγονός της μπορεί να δούλευε στις οικοδομές, όμως ήταν ένας πολύ επιτυχημένος άνθρωπος ΔΙΟΤΙ ΕΙΧΕ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΥΠΗΡΧΕ ΑΓΑΠΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΟΥΣΑΝ ΜΕ ΤΟ ΥΣΤΕΡΗΜΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που πεινούσαν, που πονούσαν.

 Ήταν ένας πετυχεμενος ΑΓΝΩΣΤΟΣ και ασήμαντος άνθρωπος που έμαθε στα παιδιά του να αγαπούν τον Θεό, να αγαπούν τον πλησίον τους να αγαπούν τους εχθρούς τους, να συγχωρούν και να ανάβουν ένα κεράκι και για αυτούς όλους τους πεινασμένους, άστεγους, αρρώστους, και για όλους τους αγνώστους, ανώνυμους και τους συνηθισμένους ανθρώπους που δίνουν κάθε μέρα τον δικό τους αγώνα χωρίς να το γνωρίζουν οι άλλοι, ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΜΩΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ