Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ "BΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ" ΤΟΥ ΟΗΕ, ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ
ΒΙΝΤΕΟ
Γράφει ο Alex Newman
Μετάφραση: Απολλόδωρος
ΡΙΟ ΝΤΕ ΤΖΑΝΕΪΡΟ - Κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών Ρίο+20 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη στα τέλη Ιουνίου, ο Χριστός Λυτρωτής - το πιο διάσημο ορόσημο της πόλης, ένα τεράστιο άγαλμα του Ιησού Χριστού στην κορυφή του βουνού Corcovado με θέα το Ρίο - φωτίστηκε με έντονα πράσινα φώτα. Ήταν ένα κατάλληλο σύμβολο για την αμφιλεγόμενη σύνοδο κορυφής με περισσότερους από έναν τρόπους.
Λίγο πριν από την έναρξη της διάσκεψης, ο πράσινος θρύλος James Lovelock - ο επιστήμονας και περιβαλλοντολόγος που πρώτος επινόησε την όλη ιδέα της "Γαίας" - προειδοποίησε ότι η "πράσινη θρησκεία" "παίρνει τώρα τη σκυτάλη από τη χριστιανική θρησκεία". Αν και μπορεί να ακούγεται παράλογο στους περισσότερους Αμερικανούς, για πολλούς συμμετέχοντες στη σύνοδο κορυφής Ρίο+20, το κόλπο με τα πράσινα φώτα που έλαμπαν στο άγαλμα του Χριστού είχε αναμφίβολα μια ιδιαίτερη σημασία.
Οι επικριτές του ΟΗΕ και πολλοί χριστιανοί, τουλάχιστον, εξοργίστηκαν. Ο λόρδος Christopher Monckton, σύμβουλος πολιτικής της πρώην πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου Margaret Thatcher και ένας από τους πιο γνωστούς αντιπάλους της υποτιθέμενης περιβαλλοντικής ατζέντας του ΟΗΕ, το χαρακτήρισε "ένα είδος παιδαριώδους μηνύματος ότι η περιβαλλοντική θρησκεία αντικαθιστά τώρα τον χριστιανισμό".
Σύμφωνα με τον λόρδο Monckton, εκείνοι που έχουν χάσει την "αληθινή πίστη" ένιωθαν ωστόσο την ανάγκη για θρησκεία και έναν κοινό δεσμό μεταξύ τους - και νόμιζαν ότι το είχαν βρει "στα ψεύτικα νούμερα του μαρξιστικού περιβαλλοντισμού".
Η Αληθινή Ατζέντα
Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, η σύνοδος κορυφής αφορούσε το να γίνει ο κόσμος πιο "βιώσιμος". Φυσικά, υπάρχουν κυριολεκτικά εκατοντάδες ορισμοί αυτού του όρου.
Οι επικριτές, συμπεριλαμβανομένων επιφανών περιβαλλοντολόγων, λένε ότι η "βιωσιμότητα" έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό χωρίς νόημα - μπορεί να είναι ό,τι θέλει κάποιος να είναι. Και αυτό ήταν εμφανές σε όλη τη διάρκεια του συνεδρίου.
Όταν ρωτήθηκε από το The New American, κανένας από τους δύο ερωτηθέντες δεν προσέφερε το ίδιο όραμα. Αντιθέτως, κάθε ακτιβιστής και σύνεδρος είδε ουσιαστικά τον όρο ως έναν τρόπο να προωθήσει τη δική του ατζέντα. Έτσι, αν ο όρος "βιωσιμότητα" σημαίνει οτιδήποτε ή τίποτα, τι πραγματικά αφορούσε το συνέδριο;
Οι Παίκτες:
Για αρχή, βοηθάει να δούμε ποιος διηύθυνε την παράσταση. Ο Γενικός Γραμματέας του Ρίο+20 ήταν ένας διαβόητος αντιαμερικανός Κινέζος κομμουνιστής, γνωστός ως Sha Zukang, ένας άνθρωπος που πέρασε δεκαετίες δουλεύοντας για το καθεστώς μαζικών δολοφονιών που κυβερνούσε την ηπειρωτική Κίνα πριν ξεκινήσει την καριέρα του ως ανώτερος αξιωματούχος του ΟΗΕ.
Έχει διακηρύξει ανοιχτά το μίσος του για τους Αμερικανούς. Και το γεγονός ότι απένειμε βραβείο στον Κινέζο στρατηγό που ήταν υπεύθυνος για τη μαζική σφαγή των διαδηλωτών στην πλατεία Τιενανμέν προσφέρει ακόμη περισσότερες πληροφορίες για τον χαρακτήρα του.
Όσον αφορά το όραμα του Zukang, την ημέρα πριν από την έναρξη της συνόδου κορυφής, το κρατικό όργανο προπαγάνδας της Κίνας Xinhua τον ανέφερε ότι το ολοκληρωτικά διοικούμενο έθνος είχε σημειώσει "μεγάλη πρόοδο" όσον αφορά τη "βιώσιμη ανάπτυξη".
Η στενή σχέση του με το αδίστακτο καθεστώς δεν αποκαλύφθηκε ποτέ, με το δημοσίευμα να τον αναφέρει μόνο ως αξιωματούχο του ΟΗΕ. Σύμφωνα όμως με τον υψηλόβαθμο παράγοντα του Κομμουνιστικού Κόμματος, η κινεζική δικτατορία έχει "ευρείες προοπτικές" για συμμετοχή στη "διεθνή συνεργασία" στο θέμα της λεγόμενης "αειφορίας".
Ο εκτελεστικός συντονιστής της συνόδου κορυφής Ρίο+20, εν τω μεταξύ, ήταν ο Γάλλος σοσιαλιστής Brice Lalonde, ένας αξιόπιστος υποστηρικτής της μεγαλύτερης και πιο συγκεντρωτικής κυβέρνησης, χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε πρόσχημα μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικό.
Προφανώς ξάδελφος του Αμερικανού γερουσιαστή Τζον Κέρι και γνωστή προσωπικότητα στη Γαλλία, ο Lalonde έχει επίσης μακρά ιστορία στη χρήση του περιβαλλοντισμού για την προώθηση μιας κολεκτιβιστικής ατζέντας. Καθ' όλη τη διάρκεια της Ρίο+20, η νοοτροπία του ήταν σε ανοιχτή επίδειξη.
Τέλος, ο άλλος εκτελεστικός συντονιστής του Ρίο+20 ήταν μια ελάχιστα γνωστή "πράσινη" ακτιβίστρια και πρώην υπουργός από τα Μπαρμπάντος, η Ελίζαμπεθ Τόμσον.
Σε συνεντεύξεις της, μίλησε για την οικοδόμηση συνεργασιών μεταξύ κυβερνήσεων και άλλων φορέων - "μη κυβερνητικών" οργανώσεων (ΜΚΟ) και μεγάλων επιχειρήσεων - για τη δημιουργία αυτού που ονόμασε "Earth Incorporated".
Ο ΟΗΕ, φυσικά, θα καθοδηγούσε την όλη διαδικασία.
Οι Εκθέσεις:
Εκτός από την εξέταση των ίδιων των επικεφαλής του Ρίο+20, τα έγγραφα του ΟΗΕ σχετικά με τη διάσκεψη που δημοσιεύτηκαν πριν από τη σύνοδο κορυφής ρίχνουν επίσης φως στην πραγματική ατζέντα.
Μια έκθεση που εκπονήθηκε από περίπου τρεις δωδεκάδες οργανισμούς του ΟΗΕ με τίτλο: “Working Towards a Balanced and Inclusive Green Economy: A United Nations System-wide Perspective,” (Εργαζόμενοι προς μια ισορροπημένη και χωρίς αποκλεισμούς πράσινη οικονομία - Μια προοπτική του ΟΗΕ για όλο το σύστημα) για παράδειγμα, περιγράφει λεπτομερώς το σχέδιο για την επιβολή μιας "πράσινης" παγκόσμιας τάξης στον πλανήτη, καθιστώντας κάθε επίπεδο διακυβέρνησης - περιφερειακό, εθνικό, υποεθνικό και τοπικό - υποταγμένο στην ατζέντα.
Σύμφωνα με το έγγραφο, η μετάβαση προς μια παγκόσμια "πράσινη οικονομία" αναμενόταν να κοστίσει τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.
Κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής - τρόπος ζωής, απόψεις, συμπεριφορά, εκπαίδευση, υγεία, κατανάλωση, παραγωγή, γεωργία, διατροφή, νομοθεσία, φορολογία, βιομηχανία, διακυβέρνηση και πολλά άλλα - θα έπρεπε να αναδιαμορφωθεί ώστε να συμμορφωθεί με τα νέα διεθνή πρότυπα.
Στο ίδιο μήκος κύματος με τα συναισθήματα που εξέφρασαν δισεκατομμυριούχοι όπως ο George Soros, ο Ted Turner και ο David Rockefeller, ορισμένες κομμουνιστικές κινεζικές πολιτικές χαρακτηρίστηκαν ως "καλό παράδειγμα".
"Συγκεκριμένα, σε μια μετάβαση σε μια πράσινη οικονομία, οι δημόσιες πολιτικές θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν στρατηγικά για να αναπροσανατολίσουν την κατανάλωση, τις επενδύσεις και άλλες οικονομικές δραστηριότητες", εξηγεί το έγγραφο για τα επιθυμητά συστήματα κεντρικού σχεδιασμού του ΟΗΕ, προβάλλοντας τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και νέα εκπαιδευτικά προγράμματα για να διδάξει στην ανθρωπότητα γιατί πρέπει να γίνει αυτό που ο ΟΗΕ θεωρεί βιώσιμο.
"Η μετάβαση σε μια πράσινη οικονομία απαιτεί μια θεμελιώδη αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε και ενεργούμε".
Για να επιβάλει το αμφιλεγόμενο όραμά του, ο ΟΗΕ δήλωσε ότι θα πρέπει να αναλάβει τεράστιες νέες εξουσίες, συμπεριλαμβανομένης της παγκόσμιας ρυθμιστικής εξουσίας και των μηχανισμών επιβολής για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης. Οι εθνικοί κανονισμοί θα πρέπει να αντικατασταθούν από παγκόσμιους, εξηγεί η έκθεση.
Άλλες παγκόσμιες εξουσίες που διαφημίζονται στο έγγραφο περιλαμβάνουν φόρους άνθρακα, τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για την αναδιανομή του πλούτου, σχέδια μείωσης του πληθυσμού και ένα μπαράζ προγραμμάτων που αφορούν τα πάντα, από τη φτώχεια και την εκπαίδευση μέχρι την υγεία και την κατανομή των πόρων.
Για να πληρωθούν όλα αυτά, εκτός από τους νέους παγκόσμιους φόρους και τις υψηλότερες τιμές σε όλους τους τομείς, ίσως χρειαστεί να εξεταστεί η δημιουργία ενός νέου παγκόσμιου νομίσματος που θα διοικείται από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σύμφωνα με το έγγραφο.
"Πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για τη διερεύνηση των δυνατοτήτων μιας καινοτόμου χρήσης [ενός πρωτότυπου παγκόσμιου νομίσματος του ΔΝΤ, γνωστού ως] Ειδικά Σχεδιαστικά Δικαιώματα (SDR), διεθνών αποθεματικών και ομάδων συγκεντρωμένων περιουσιακών στοιχείων για την εξυπηρέτηση του στόχου της χρηματοδότησης επενδύσεων πράσινης οικονομίας με ελκυστικές κοινωνικές και ιδιωτικές αποδόσεις και την αύξηση της παροχής παγκόσμιων δημόσιων αγαθών", αναφέρεται.
Στα πρακτικά που διέρρευσαν από μια μυστική συνάντηση κορυφαίων αξιωματούχων του ΟΗΕ, συμπεριλαμβανομένων των Zukang, Lalonde, του επικεφαλής του ΟΗΕ Ban Ki Moon και μιας σειράς ανώτερων παγκόσμιων γραφειοκρατών, η πραγματική ατζέντα της Rio+20 ήταν επίσης σαφής.
Όλοι τους ζητούσαν να διευρυνθεί ο ρόλος των διεθνών θεσμών για να δημιουργηθεί αυτό που ο Lalonde περιέγραψε ως "Ένας Πλανήτης" με τον ΟΗΕ ως "τη φωνή του πλανήτη και των ανθρώπων του".
Οι συμμετέχοντες περιέγραψαν επίσης τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να πείσουν τους ανθρώπους και τις εθνικές κυβερνήσεις να συμφωνήσουν με το σχέδιο - τεχνάσματα μάρκετινγκ, ανακατανομή του πλούτου και ξεκάθαρη εξαπάτηση.
Μια άλλη αμφίβολη έκθεση του ΟΗΕ κυκλοφόρησε λιγότερο από δύο εβδομάδες πριν από την έναρξη της Ρίο+20. Με την ονομασία "Παγκόσμια Περιβαλλοντική Προοπτική" (GEO-5), το έγγραφο υποστήριζε ότι η αποτυχία της ανθρωπότητας να υιοθετήσει τα λεγόμενα συστήματα "βιωσιμότητας" απειλεί τη Γη.
Μεταξύ των αμφιλεγόμενων συστάσεών της: λιγότεροι άνθρωποι, λιγότερη κατανάλωση, "τροποποιήσεις του τρόπου ζωής" και μια "στροφή" προς νέες "αξίες που βασίζονται στην ισότητα".
Η Γη, υποστήριξε ο ΟΗΕ, βρίσκεται σε κίνδυνο. Και όπως πάντα, εσείς φταίτε. Η ανθρωπότητα είναι ο εχθρός. Απλώς υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που καταναλώνουν πάρα πολλούς πόρους και τελικά θα προκαλέσουν κατακλυσμό.
Ωστόσο, αν ο παγκόσμιος πληθυσμός υποταχθεί αμέσως στις μυριάδες απαιτήσεις του διεθνούς οργανισμού, ισχυρίστηκε θρασύτατα ο ΟΗΕ, ίσως να είναι ακόμα δυνατό να σωθεί ο κόσμος.
Φυσικά, δεν θα ήταν εύκολο. Ή φτηνό. Η ατομική ελευθερία, η αυτοδιοίκηση, η εθνική κυριαρχία και ο ανθρώπινος πληθυσμός -δηλαδή εσείς και η οικογένειά σας- θα πρέπει να περιοριστούν, σύμφωνα με την έκθεση.
Εν τω μεταξύ, οι τυχεροί άνθρωποι που θα παραμείνουν θα πρέπει να καταναλώνουν πολύ λιγότερο -με άλλα λόγια, να γίνουν πολύ φτωχότεροι- για να είναι αυτό που ο ΟΗΕ θεωρεί "βιώσιμο".
"Η Αφρική, η Ασία και ο Ειρηνικός και η Λατινική Αμερική και η Καραϊβική μοιράζονται τα κοινά προβλήματα της αύξησης του πληθυσμού και της αυξανόμενης κατανάλωσης", σημειώνει ο ΟΗΕ, επιτιθέμενος κατά περίεργο τρόπο στους ανθρώπους και στη μείωση των επιπέδων φτώχειας ως "προβλήματα" που πρέπει να επιλυθούν.
Στον ανεπτυγμένο κόσμο, εν τω μεταξύ, χρειάζεται και περισσότερη φτώχεια: "Η Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική συνεχίζουν να λειτουργούν σε μη βιώσιμα επίπεδα κατανάλωσης", υποστήριξε ο παγκόσμιος φορέας.
Για να αποκρύψει το γεγονός ότι τα πλανητικά σχέδια κεντρικού σχεδιασμού, αν υιοθετηθούν, θα κάνουν φτωχότερους τους πάντες εκτός από την ελίτ και τους γραφειοκράτες του ΟΗΕ, η έκθεση πρότεινε να εγκαταλειφθούν οι παραδοσιακοί δείκτες προόδου και ευημερίας, όπως το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ).
Αντ' αυτού, οι κυβερνήσεις πρέπει να υιοθετήσουν νέες μετρήσεις: "έναν επαναπροσδιορισμό του πλούτου ... σε μια πιο βιώσιμη μέτρηση", όπως το έθεσαν τα Ηνωμένα Έθνη.
"Τα επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι τα γήινα συστήματα ωθούνται προς τα βιοφυσικά τους όρια, με ενδείξεις ότι τα όρια αυτά είναι κοντά και σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν ξεπεραστεί", υποστήριξε ο παγκόσμιος οργανισμός.
"Η διεθνής συνεργασία είναι απαραίτητη, καθώς τα περιβαλλοντικά προβλήματα δεν ακολουθούν τα εθνικά σύνορα". Με άλλα λόγια, ο κόσμος είναι καταδικασμένος αν τα έθνη δεν υποταχθούν στον ΟΗΕ - αμέσως.
Περισσότεροι από δώδεκα σεβαστοί επιστήμονες και καθηγητές πανεπιστημίου, μεταξύ των οποίων αρκετοί που εργάστηκαν στο παρελθόν με τον επιστημονικό μηχανισμό του ΟΗΕ, προσέφεραν στο TNA τις σκέψεις τους σχετικά με την έκθεση των 500 και πλέον σελίδων. Όλοι τους είπαν ότι το έγγραφο δεν ήταν τίποτα άλλο παρά κινδυνολογία του ΟΗΕ - ψέματα, υπερβολές και πολιτική προπαγάνδα.
Στην ουσία, λοιπόν, η πραγματική ατζέντα είχε ελάχιστη σχέση με τη "βιωσιμότητα", τη φτώχεια ή τη λεγόμενη "πράσινη οικονομία" - οι συμμετέχοντες στη μυστική συνάντηση παραδέχτηκαν ότι ο ίδιος ο όρος ήταν ακόμη σε μεγάλο βαθμό απροσδιόριστος.
Αντ' αυτού, το Ρίο+20 αφορούσε περισσότερο τη διάβρωση της εθνικής κυριαρχίας, τη συγκέντρωση της καταναγκαστικής εξουσίας σε παγκόσμιο επίπεδο, τον κεντρικό σχεδιασμό της παγκόσμιας οικονομίας, την κατάργηση των δικαιωμάτων της ατομικής ιδιοκτησίας, τη μείωση του πληθυσμού, την εξάπλωση των αμβλώσεων και της αντισύλληψης σε όλο τον κόσμο, τη χρήση της "εκπαίδευσης" για την πλύση εγκεφάλου των μελλοντικών γενεών ώστε να αποδεχθούν την κατάσταση των πραγμάτων, την οικοδόμηση περισσότερων γραφειοκρατιών και πολλά άλλα.
Αυτή η ατζέντα, φυσικά, ήταν γνωστή πριν καν αρχίσει η σύνοδος κορυφής - τουλάχιστον σε όποιον ενδιαφέρθηκε να διαβάσει γι' αυτήν από τα ίδια τα έγγραφα του ΟΗΕ. Το New American αναφέρθηκε εκτενώς σε αυτήν τους μήνες και τις εβδομάδες πριν από τη διάσκεψη.
Οι κυβερνήσεις της Ελβετίας και του Κατάρ παρέπεμψαν σε εκθέσεις του TNA σχετικά με τα θέματα, όπως και ο ίδιος ο ΟΗΕ, οπότε τουλάχιστον κάποιοι από τους επίσημους αντιπροσώπους στο Ρίο+20 γνώριζαν επίσης την ατζέντα.
Η Ατζέντα της Συνόδου Κορυφής
Καθ' όλη τη διάρκεια της διάσκεψης, η αμφιλεγόμενη ατζέντα ήταν και πάλι σε πλήρη επίδειξη. Διάφοροι παγκόσμιοι οργανισμοί διαφήμισαν όλοι τους ρόλους τους στη νέα "πράσινη" παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Μη κυβερνητικές οργανώσεις, επιστημονικές ομάδες, ο Τύπος, μεγαλοεπιχειρήσεις, δισεκατομμυριούχοι και κυβερνήσεις έπαιξαν όλοι τους ρόλους τους στην προώθηση της αφήγησης.
Ο ιδρυτής του CNN και επικεφαλής του Ιδρύματος του ΟΗΕ Ted Turner, για παράδειγμα, μίλησε για την απαγόρευση του πλαστικού διεθνώς και - πιθανώς αστειευόμενος - για την καθιέρωση παγκόσμιας απαγόρευσης της ανθρώπινης αναπνοής.
Στο παρελθόν, έχει δεχθεί πυρά επειδή μίλησε επιδοκιμαστικά για την κτηνώδη πολιτική "ενός παιδιού" της Κίνας και πρότεινε δραματικές μειώσεις του αριθμού των ανθρώπων στη Γη για να σωθεί το περιβάλλον - κυριολεκτικά να εξαλειφθούν δισεκατομμύρια για να "σωθεί το περιβάλλον".
Όταν ρωτήθηκε σχετικά με τον πληθυσμό από το New American σε μια συζήτηση σε πάνελ, ο δισεκατομμυριούχος ενθουσιώδης οπαδός του ΟΗΕ με πέντε παιδιά πρότεινε ένα φορολογικά χρηματοδοτούμενο καθεστώς αντισύλληψης του ΟΗΕ.
Ζήτησε επίσης την παγκόσμια προώθηση του φεμινισμού για την αποθάρρυνση της μητρότητας σε μια προσπάθεια να συμβάλει στη μείωση του αριθμού των ανθρώπων.
Πριν και καθ' όλη τη διάρκεια της διάσκεψης, η μείωση του πληθυσμού μέσω των παγκόσμιων θεσμών ήταν ένα κυρίαρχο θέμα.
Το Ταμείο του ΟΗΕ για τον Πληθυσμό, για παράδειγμα, παρουσίασε μια νέα έκθεση που ζητούσε "καθολική πρόσβαση" σε υπηρεσίες "αναπαραγωγικής υγείας" για τις γυναίκες και τα κορίτσια, ώστε να εξασφαλιστούν λιγότερες ανθρώπινες γεννήσεις.
"Η επιβράδυνση της αύξησης του πληθυσμού μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στην περιβαλλοντική βιωσιμότητα μακροπρόθεσμα", εξήγησε ο εκτελεστικός διευθυντής του UNFPA Babatunde Osotimehin, αγνοώντας προφανώς ότι ο πλανήτης έχει ήδη φτάσει στη λεγόμενη "κορύφωση του παιδιού" και ότι, αφού αυξηθεί κατά μερικά ακόμη δισεκατομμύρια, ο παγκόσμιος πληθυσμός θα μειωθεί.
Η πρώην πρωθυπουργός της Νορβηγίας και επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας Gro Harlem Brundtland, βασική κινητήρια δύναμη πίσω από την ατζέντα του ΟΗΕ για τη "βιωσιμότητα" και τη Σοσιαλιστική Διεθνή, προσέφερε παρόμοια σχόλια όταν ρωτήθηκε για τον πληθυσμό από το TNA: Χρειάζεται περισσότερος φεμινισμός και περισσότερος "οικογενειακός προγραμματισμός".
Η Mary Robinson, η πρώην πρόεδρος της Ιρλανδίας, πρότεινε επίσης διευρυμένη "εκπαίδευση" και "αναπαραγωγική υγεία" για να εξασφαλιστούν λιγότερες εγκυμοσύνες σε μια σύντομη συνέντευξη στο TNA.
Η αντι-ανθρώπινη στάση συνοψίστηκε σε μια αφίσα σε μια από τις κεντρικές αίθουσες του συνεδρίου που έδειχνε έναν γιατρό να διαγιγνώσκει μια "άρρωστη" Γη.
Η διάγνωση, σύμφωνα με την εικόνα: "Έχει ανθρώπους", υπονοώντας ότι η ίδια η ανθρωπότητα είναι μια ασθένεια που πλήττει τον πλανήτη και πρέπει με κάποιο τρόπο να "θεραπευτεί".
Εκτός από τη μείωση του πληθυσμού, οι άνθρωποι που υπάρχουν τώρα και στο μέλλον θα πρέπει να καταναλώνουν πολύ λιγότερο, αν ο ΟΗΕ κάνει ό,τι θέλει - ειδικά στον ανεπτυγμένο κόσμο.
Σύμφωνα με τα λόγια της επικεφαλής του Αναπτυξιακού Προγράμματος του ΟΗΕ Helen Clark, "στη Δύση, δεν χρειαζόμαστε περισσότερα αυτοκίνητα, περισσότερη τηλεόραση, οτιδήποτε άλλο".
Δεν ήταν άμεσα σαφές αν η ίδια συμπεριλάμβανε τα εκατομμύρια των αστέγων και των ανέργων στη σαρωτική της δήλωση, αλλά τα αμφιλεγόμενα σχόλια επαναλήφθηκαν σε διάφορες μορφές από αμέτρητους αξιωματούχους και έγγραφα του ΟΗΕ.
Πράγματι, η μείωση της κατανάλωσης μέσω του εξαναγκασμού, που περιγράφεται από τους επικριτές ως εξάπλωση της φτώχειας με τη βία, ήταν ένα από τα κορυφαία θέματα του Ρίο+20.
Σύμφωνα με τους υποστηρικτές, αυτό πρέπει να γίνει σε παγκόσμιο επίπεδο, μεταξύ άλλων με τη μείωση του αριθμού των καταναλωτών, ανεξάρτητα από το αν είναι ηθικό ή αποδεκτό από το κοινό.
"Για πάρα πολύ καιρό, ο πληθυσμός και η κατανάλωση έμειναν εκτός συζήτησης λόγω πολιτικών και ηθικών ευαισθησιών", κατήγγειλε ο συνεργάτης της Βασιλικής Εταιρείας του Ηνωμένου Βασιλείου Charles Godfray, πρόεδρος ενός συνασπισμού επιστημονικών ομάδων που δημοσίευσε μια παράξενη επίθεση κατά της ανθρωπότητας και της ευημερίας, ζητώντας παράλληλα από τον ΟΗΕ να αναλάβει δράση. "Πρόκειται για ζητήματα που επηρεάζουν τόσο τα ανεπτυγμένα όσο και τα αναπτυσσόμενα έθνη και πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη γι' αυτά από κοινού".
Ένα βασικό μέρος της μείωσης της κατανάλωσης περιλαμβάνει το να γίνει η ενέργεια -ιδιαίτερα τα ορυκτά καύσιμα- πολύ πιο ακριβή ή, για τους κατοίκους των φτωχών χωρών, εντελώς απαγορευμένη.
Ο διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Virgin, Richard Branson, όταν ρωτήθηκε από το TNA για το τι ήθελε από το Ρίο+20, ζήτησε πλανητικούς φόρους άνθρακα και παγκόσμιες συνθήκες που υποτίθεται ότι θα προστατεύουν το περιβάλλον.
Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε αργότερα, επανέλαβε την υποστήριξή του για τα συστήματα αυτά, ενώ άσκησε πιέσεις κατά των νέων γεωτρήσεων πετρελαίου.
Εν τω μεταξύ, περισσότερα από μερικά βαριά ονόματα μίλησαν για τη δημιουργία ενός "νέου οικονομικού μοντέλου" για τον κόσμο - ένα άλλο από τα κορυφαία θέματα της διάσκεψης.
"Όσον αφορά τη διεθνή κοινότητα ... πρέπει να αλλάξουμε το οικονομικό μοντέλο", δήλωσε σε βιντεοσκοπημένη δήλωσή του ο πρώην επικεφαλής της Σοβιετικής Ένωσης και ιδρυτής του "Διεθνούς Πράσινου Σταυρού" Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, υποστηρίζοντας ουσιαστικά ότι ό,τι έχει απομείνει από την ελεύθερη αγορά ευθύνεται κατά κάποιον τρόπο για την οικονομική κρίση, ενώ παράλληλα κατακεραύνωσε τα κέρδη και την "υπερκατανάλωση".
"Χρειαζόμαστε επειγόντως ένα νέο οικονομικό μοντέλο.... Πρέπει να συγκεντρώσουμε όλους τους πόρους μας για να δημιουργήσουμε ένα τέτοιο μοντέλο".
Οι κυβερνητικοί διαπραγματευτές που μίλησαν με το TNA ανεπίσημα, καθώς και η ατελείωτη παρέλαση γραφειοκρατών και εκπροσώπων δικτατόρων που έβγαζαν λόγους και φιλοξενούσαν συνεντεύξεις Τύπου, όλοι ζητούσαν "παγκόσμιες" λύσεις για υποτιθέμενα "παγκόσμια" προβλήματα.
Οι κυβερνήτες των φτωχότερων εθνών επέμεναν ότι οι φορολογούμενοι στις πλουσιότερες χώρες θα τους δώσουν περισσότερα χρήματα.
Οι κυβερνήσεις των ανεπτυγμένων χωρών υποσχέθηκαν να ανταμείψουν τα καθεστώτα του Τρίτου Κόσμου με περισσότερη βοήθεια που θα χρηματοδοτούνταν από φόρους, αν συνέχιζαν να κρατούν τους λαούς τους στη φτώχεια, αρνούμενοι την πρόσβαση σε φθηνή ενέργεια και οικονομική ελευθερία.
Οι αντικαπιταλιστές αρχηγοί κρατών είχαν επίσης μια διαφορετική, αν και επίσης επικριτική, άποψη για τα καθεστώτα.
"Ο περιβαλλοντισμός της πράσινης οικονομίας είναι η νέα αποικιοκρατία για την υποδούλωση των λαών μας", δήλωσε ο σοσιαλιστής πρόεδρος της Βολιβίας Evo Morales στους αντιπροσώπους, οι οποίοι απάντησαν με χειροκροτήματα.
"Ο καπιταλιστικός περιβαλλοντισμός είναι μια νέα αποικιοκρατία ... βάλτε τέλος στο καπιταλιστικό σύστημα".
Εν τω μεταξύ, η εθνική κυριαρχία και τα δικαιώματα ιδιοκτησίας, όταν αναφέρθηκαν στο Ρίο+20, αποδοκιμάστηκαν σε μεγάλο βαθμό. Επικαλούμενος έγγραφα του ΟΗΕ, ο λόρδος Monckton δήλωσε ότι η σύνοδος κορυφής και η ευρύτερη ατζέντα της αφορούσαν στην πραγματικότητα τη φιλοδοξία της "κυβερνώσας τάξης" να "κυβερνήσει τον κόσμο με όσο το δυνατόν λιγότερους περιορισμούς".
Φυσικά, υπάρχουν πραγματικά περιβαλλοντικά προβλήματα, πρόσθεσε. Αλλά θα πρέπει να αντιμετωπίζονται σε τοπικό και εθνικό επίπεδο - και από την ελεύθερη αγορά - και όχι από ανεξέλεγκτους πλανητικούς γραφειοκράτες που, όπως είπε, επιδιώκουν να δημιουργήσουν ένα "παγκόσμιο σοσιαλιστικό" καθεστώς.
Η σύνοδος κορυφής, εξήγησε ο λόρδος Monckton, δεν είχε καμία σχέση με το περιβάλλον. "Το θέμα είναι η επέκταση της δύναμης και της εμβέλειας των επίδοξων παγκόσμιων κυβερνήσεων", είπε. Αυτό που συμβαίνει στο Ρίο+20 ήταν στην πραγματικότητα μια "απόπειρα πραξικοπήματος σε παγκόσμια κλίμακα από την κυβερνητική τάξη εναντίον των ανθρώπων".
Ο Φόβος για το Κλίμα Πεθαίνει, το Σχέδιο Παραμένει το Ίδιο
Τα τελευταία χρόνια, η υπερθέρμανση του πλανήτη, η κλιματική αλλαγή και το διοξείδιο του άνθρακα ήταν οι κύριες δικαιολογίες για την ατζέντα. Αλλά μετά τη θεαματική κατάρρευση της υποτιθέμενης "επιστήμης" πίσω από την κλιματική κινδυνολογία, ελάχιστα πράγματα ειπώθηκαν για το θέμα καθ' όλη τη διάρκεια του Ρίο+20.
Ακόμη και πριν από τη σύνοδο κορυφής, κορυφαίοι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι θα απέφευγαν το όλο θέμα του "κλίματος" λόγω της διαμάχης που προκάλεσε. Πράγματι, τα Ηνωμένα Έθνη τελικά εγκατέλειψαν τον περιβαλλοντισμό ως κορυφαίο σκεπτικό της ατζέντας τους, λέγοντας στην τελική συμφωνία ότι η φτώχεια ήταν πλέον η "μεγαλύτερη παγκόσμια πρόκληση που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα".
Καθώς οι φτωχοί βρέθηκαν στο επίκεντρο, η υποτιθέμενη απώλεια της "βιοποικιλότητας" και η υποτιθέμενη "μη βιωσιμότητα" της ανθρωπότητας έγιναν οι νέες περιβαλλοντικές κραυγές. Φυσικά, η ατζέντα του παγκόσμιου ελέγχου παρέμεινε η ίδια.
Τα προτεινόμενα συστήματα θα επιδείνωναν πιθανότατα τη φτώχεια και σχεδόν σίγουρα θα έκαναν ελάχιστα ή τίποτα για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των πραγματικών περιβαλλοντικών προβλημάτων, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι οι ελεύθερες αγορές μειώνουν σταθερά τη φτώχεια και βοηθούν στη διατήρηση του περιβάλλοντος, ενώ ο σοσιαλισμός δημιουργεί φτώχεια και περιβαλλοντικό χάος.
Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ των προηγούμενων παγκόσμιων διασκέψεων και του Ρίο+20 ήταν απλώς οι λόγοι που αναφέρθηκαν από τους συμμετέχοντες για να προωθήσουν την ίδια παλιά ατζέντα.
Επικριτές και από τις δύο πλευρές:
Στην πολιτική Δεξιά, ακτιβιστές και επικριτές κατήγγειλαν ευρέως την ατζέντα του Ρίο+20 ως μια επικίνδυνη προσπάθεια ουσιαστικά για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας σοσιαλιστικής αρχής. Ένας από τους σημαντικότερους αντιπάλους της ατζέντας του ΟΗΕ, ο Αμερικανός γερουσιαστής James Inhofe (R-Okla.), μέλος της Επιτροπής Περιβάλλοντος και Δημοσίων Έργων της Γερουσίας, εμφανίστηκε στη διάσκεψη μέσω βίντεο και κατακεραύνωσε την παγκόσμια "ακροαριστερή" ατζέντα για την επιβολή παγκόσμιων φόρων άνθρακα και την αναδιανομή του πλούτου. "Τι απέγινε η κυριαρχία;" ρώτησε.
Άλλοι άσκησαν ακόμη πιο έντονη κριτική.
"Όποια και αν είναι η οικολογική αιτία - μπορείτε να πάτε πίσω και να εξετάσετε τον υπερπληθυσμό, μπορείτε να πάτε πίσω και να εξετάσετε την παγκόσμια ψύξη, την υπερθέρμανση του πλανήτη, την εξαφάνιση ειδών, την αποψίλωση των δασών - όλες αυτές οι οικολογικές ανησυχίες, όλες κατηγορούν τον άνθρωπο, και ο μόνος τρόπος για να το λύσουμε είναι να παραδώσουμε την κυριαρχία και την ελευθερία μας στα Ηνωμένα Έθνη με τη μορφή παγκόσμιας διακυβέρνησης", δήλωσε στο TNA ο συντάκτης του Climate Depot, Marc Morano, επικαλούμενος τον πρόεδρο της Τσεχικής Δημοκρατίας Václav Klaus για να επισημάνει ότι μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, ο "φιλόδοξος περιβαλλοντισμός" είχε γίνει η μεγαλύτερη απειλή για την ελευθερία.
Σε αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί η άλλη πλευρά του πολιτικού φάσματος, η γνωστή Ινδή ακτιβίστρια Vandana Shiva δήλωσε στο TNA ότι είχε μια παρόμοια αρνητική άποψη για την ατζέντα πίσω από το Ρίο+20, αν και από διαφορετική οπτική γωνία.
"Όλο αυτό το θέμα της πράσινης οικονομίας, που ερμηνεύεται ως πλανητική αρπαγή των εναπομεινάντων πόρων, δεν πρόκειται να λύσει τίποτα", δήλωσε η Shiva, συγγραφέας, φυσικός και υπέρμαχος του περιβάλλοντος. Είπε ότι η ελίτ τάξη του κόσμου ουσιαστικά αρπάζει τον πλανήτη για τον εαυτό της.
"Βλέπουν την απληστία στην πράσινη οικονομία, και γι' αυτό το λόγο το Ρίο+20 δεν αντιμετώπισε την κρίση, αλλά βάθυνε την κρίση, και σε κάθε μια από τις χώρες μας, δημοκρατικά, θα πρέπει να διορθώσουμε αυτά τα λάθη", σημείωσε, λέγοντας ότι οι μεγαλύτερες διορθώσεις θα πρέπει να είναι η αντιστροφή της "εταιρικής αεροπειρατείας των πόρων του πλανήτη και της δημοκρατίας μας".
"Αν αυτό συνεχιστεί, δεν θα υπάρχει ελευθερία και ζωή", κατέληξε. "Η πραγματική ατζέντα είναι η ιδιωτικοποίηση του πλανήτη - αυτό είναι που αποκαλούν πράσινη οικονομία...Για το ένα τοις εκατό, όπως το είπε το κίνημα occupy". Αν είχε χρησιμοποιήσει διαφορετική ορολογία, περισσότερα από μερικά αμερικανικά μέλη του Tea Party θα συμφωνούσαν πιθανώς.
Στην Αριστερά ευρύτερα, οι ειλικρινείς αντίπαλοι της συνόδου κορυφής είπαν σε μεγάλο βαθμό ότι όλα αυτά ήταν στην πραγματικότητα ένα σχέδιο των μεγαλοκαπιταλιστικών ελίτ για να βγάλουν ακόμη περισσότερα κέρδη εις βάρος της ανθρωπότητας.
Για παράδειγμα, αμέτρητες ΜΚΟ και εκπρόσωποι περιβαλλοντικών ομάδων με μεγάλο κυβερνητικό προσανατολισμό κατήγγειλαν την υποτιθέμενη "εταιρική αεροπειρατεία" της συνόδου κορυφής για τον πλουτισμό της ελίτ εις βάρος των φτωχών και του περιβάλλοντος. Και οι δύο πλευρές ήταν θυμωμένες για διαφορετικούς λόγους - τουλάχιστον επιφανειακά.
Αλλά στην πραγματικότητα, η ατζέντα του Ρίο+20 ήταν μάλλον κάτι ενδιάμεσο: μια προσπάθεια της παγκόσμιας ελίτ - υπερ-καπιταλιστές που χρησιμοποιούν σοσιαλιστικές πολιτικές προς όφελός τους - να εδραιώσουν περαιτέρω τον έλεγχό τους στον πλανήτη εις βάρος της ελευθερίας, της εθνικής κυριαρχίας και της ευημερίας των λαών.
Αυτό που ήταν εξόφθαλμα προφανές, τουλάχιστον, ήταν ότι η διάσωση του περιβάλλοντος και των φτωχών είχε ελάχιστη σχέση με τον πραγματικό σκοπό της συνόδου κορυφής.
Το αποτέλεσμα:
Όπως ήταν αναμενόμενο, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχαν νέες δεσμευτικές συμφωνίες, το τελικό έγγραφο στο οποίο συμφώνησαν οι παγκόσμιες κυβερνήσεις - με την ονομασία "Το μέλλον που θέλουμε" - περιείχε ένα ευρύ φάσμα αμφιλεγόμενων, αντιδημοφιλών, ακόμη και εντελώς επικίνδυνων δηλώσεων, όλες σύμφωνα με την πραγματική ατζέντα.
Μια αναφορά στη "Μητέρα Γη" μπήκε μέσα. Η αντισύλληψη και η άμβλωση, για παράδειγμα, ήταν επίσης βασικά θέματα - ειδικά λόγω της εμμονής των παρευρισκομένων να περιορίσουν τον αριθμό των ανθρώπων στον πλανήτη.
Στην τελική συμφωνία δόθηκε επίσης έμφαση στην προώθηση της εφαρμογής παλαιότερων συνθηκών -συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από μερικές που αποτελούν σοβαρές απειλές για τα δικαιώματα ιδιοκτησίας, την ελευθερία και την εθνική κυριαρχία. Τα περιβαλλοντικά προβλήματα και η φτώχεια, εν τω μεταξύ, θα επιδεινωθούν- τουλάχιστον αν η τελική συμφωνία προσφέρει κάποια αίσθηση του μέλλοντος που έρχεται.
Αυτό το άρθρο είναι το πρώτο μιας σειράς τριών τμημάτων που προσαρμόστηκαν από το άρθρο για το εξώφυλλο του Rio+20 στην έντυπη έκδοση του περιοδικού The New American της 23ης Ιουλίου 2012. Για να διαβάσετε τις άλλες δόσεις της σειράς, μεταβείτε στην ιστοσελίδα "UN Sustainability Summit Exposed: Big Business, Dictators, and NGOs" και "Despite Setbacks, UN 'Sustainability' Agenda Marches on After Rio+20".
ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου