ΤΟΥ ΙΩΣΗΦΗ ΔΥΣΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ…;
Στην Ευρώπη δεν υπάρχει πλέον τάξη πολεμιστών. Οι ευρωπαϊκές εθνότητες καταπιέζονται τόσο από τις δικές τους κυβερνήσεις αλλά και από τους μετανάστες - εισβολείς που ευνοούνται από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Για τι πλέον να παλέψει ένας λευκός Ευρωπαίος;
Δύση: Ένα αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ που ολοκληρώθηκε πριν λίγες ημέρες είναι η απόφαση της Γερμανίας να φιλοξενήσει αμερικανικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς στο έδαφος της. Πριν από το 2019, όταν η Ουάσιγκτον ακύρωσε τη Συνθήκη INF, η οποία απέτρεπε μια τέτοια ανάπτυξη.
Περιεχόμενα
Η Συνθήκη INF υπογράφηκε από τον Ρόναλντ Ρίγκαν και τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στις 8 Δεκεμβρίου 1987. Η συνθήκη ήταν αναπόσπαστο μέρος του τερματισμού του ψυχρού πολέμου. Ο Ρίγκαν χαρακτήρισε τη συνθήκη ένα «βήμα προς έναν ασφαλέστερο κόσμο».
«Η Συνθήκη για τις πυρηνικές δυνάμεις μέσου βεληνεκούς (INF) του 1987 απαιτούσε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ένωση να εξαλείψουν και να απορρίψουν οριστικά όλους τους πυρηνικούς και συμβατικούς βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους κρουζ από το έδαφος με βεληνεκές 500 έως 5.500 χιλιόμετρα.
Η συνθήκη σηματοδότησε την πρώτη φορά που οι υπερδυνάμεις συμφώνησαν να μειώσουν τα πυρηνικά τους οπλοστάσια, να εξαλείψουν μια ολόκληρη κατηγορία πυρηνικών όπλων και να χρησιμοποιήσουν εκτεταμένες επιτόπιες επιθεωρήσεις για επαλήθευση.
Ως αποτέλεσμα της Συνθήκης INF, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση κατέστρεψαν συνολικά 2.692 πυραύλους μικρού, μεσαίου και μεσαίου βεληνεκούς μέχρι την προθεσμία εφαρμογής της συνθήκης την 1η Ιουνίου 1991».
Κατηγορώντας τη Ρωσία, η κυβέρνηση Τραμπ αποχώρησε από τη συνθήκη. Η συνέπεια ήταν να τελειώσει ο πυρηνικός αφοπλισμός που ξεκίνησε η Συνθήκη INF και να ανανεωθεί η κούρσα των εξοπλισμών.
Αν έπρεπε να στοιχηματίσω, θα έλεγα ότι η αποχώρηση της Ουάσιγκτον ήταν συνέπεια του ότι η αμερικανική πυρηνική βιομηχανία χρειάζεται την πηγή κερδών που παρείχε η κούρσα των εξοπλισμών και η αποφασιστικότητα των νεοσυντηρητικών να αναβιώσουν την ηγεμονία των ΗΠΑ μέσω της συσσώρευσης δύναμης.
Ανεξάρτητα από αυτό, αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι η Ουάσιγκτον πιέζει τόσο την Ευρώπη όσο και τη Ρωσία να προετοιμαστούν για πόλεμο, και η ίδια προετοιμάζεται επίσης.
Η Γερουσία των ΗΠΑ μαζί με τη Βουλή των Αντιπροσώπων δημιουργούν ένα σχεδίου συστήματος εγγραφής από το οποίο θα προκύψει ένας στρατολογημένος στρατός.
Η έκδοση της Γερουσίας περιλαμβάνει γυναίκες στο προσχέδιο, όπως απαιτεί η ίση μεταχείριση. Σαφώς, η Ουάσιγκτον βλέπει την ανάγκη για μεγαλύτερο τακτικό στρατό σε σχέση με αυτό που μπορεί να προσφέρει ένας εθελοντικός στρατός.
Τώρα που το καθεστώς Μπάιντεν προμηθεύει F-16 και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία, οπλικά συστήματα που ο Μπάιντεν είπε ότι δεν θα δοθούν ποτέ στους Ουκρανούς, μαζί με πληροφορίες στόχευσης, σαφώς η πρόθεση της Ουάσιγκτον είναι να διευρύνει περαιτέρω τον πόλεμο μεταφέροντάς τον βαθιά μέσα αστικές περιοχές της Ρωσίας. Ταυτόχρονα, η Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί τις ΜΚΟ της στη Γεωργία για να ενορχηστρώσει μια έγχρωμη επανάσταση εκεί, προκειμένου να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο ενάντια στη Ρωσία.
Η Κίνα είναι το κύριο επίκεντρο της στρατηγικής της Ουάσιγκτον για να καταφέρει να απομονώσει τη Ρωσία. Στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ η Κίνα κατηγορήθηκε ότι ήταν «αποφασιστικός παράγοντας» στη σύγκρουση της Ρωσίας με την Ουκρανία. Με τη δήθεν παροχή όπλων στη Ρωσία, η Κίνα κατηγορείται ότι αμφισβητεί «τα συμφέροντα, την ασφάλεια και τις αξίες μας», ως Δύση.
Θα περίμενα μια διαφορετική απάντηση των Κινέζων από αυτή που δόθηκε. Η Κίνα έπρεπε να πει στην Ουάσιγκτον/ΝΑΤΟ: «Εσείς ξεκινήσατε τη σύγκρουση και τα οπλικά σας συστήματα και τα γαλλικά στρατεύματα υποστηρίζουν και διευρύνουν τη σύγκρουση. Έχετε μπλοκάρει όλες τις προσπάθειες για τον τερματισμό της σύγκρουσης. όμως τολμάς να μας κατηγορήσεις για ευθύνη γι’ αυτό».
Αντίθετα, οι Κινέζοι απέρριψαν την παροχή στρατιωτικής υποστήριξης στη Ρωσία.
Αυτή είναι μια εξαιρετικά αδύναμη απάντηση. Υποδηλώνει ότι όλη η ρωσο-κινεζική διαβεβαίωση για μια «συνεργασία χωρίς όρια» είναι μόνο λόγια.
Μια κατάλληλη απάντηση από την Κίνα θα ήταν: «Σκεφτόμαστε να στείλουμε 500.000 από τους καλύτερους στρατιώτες μας για να υπηρετήσουν υπό τη ρωσική διοίκηση στην Ουκρανία και έχουμε καλέσει άλλα εκατομμύρια άνδρες για στρατιωτική εκπαίδευση.
Μια τέτοια απάντηση θα τερμάτιζε τη σύγκρουση προτού η χαζή ηγεμονική Δύση μας βάλει όλους σε έναν πόλεμο αφανισμού.
Στην καταγεγραμμένη ιστορία μπορεί κανείς να βρει πολύ λίγους ικανούς ηγέτες και στρατιωτικούς στρατηγούς. Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Κωνσταντίνος, ο Κάρολος Μαρτέλος, ο Καρλομάγνος, ο Δούκας του Μάρλμπορο, ο Ρόμπερτ Ε. Λι. Δεν υπάρχουν τέτοιοι άνδρες σήμερα, αλλά τα όπλα είναι πολύ πιο τρομερά.
Επιπλέον, ο σύγχρονος πόλεμος στοχεύει αμάχους και αστικές υποδομές, όπως κάνουν οι Ισραηλινοί στη Γάζα. Ο στόχος είναι λιγότερο να νικήσει έναν αντίπαλο στρατό παρά να αποκλείσει την ικανότητα ενός εχθρού να διεξάγει πόλεμο.
Στην Ευρώπη δεν υπάρχει πλέον τάξη πολεμιστών. Οι ευρωπαϊκές εθνότητες καταπιέζονται τόσο από τις δικές τους κυβερνήσεις αλλά και από τους μετανάστες-εισβολείς που ευνοούνται από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Για τι πλέον να παλέψει ένας λευκός Ευρωπαίος;
Στις ΗΠΑ η μαχητική δύναμη προερχόταν πάντα από τις νότιες πολιτείες. Αλλά τι έχουν δει αυτοί οι παραδοσιακοί Αμερικανοί, αυτές οι στρατιωτικές οικογένειες; Έχουν δει όλα τα νότια ονόματα χτυπημένα από στρατιωτικές βάσεις. Έχουν βιώσει τις προαγωγές τους σε αναμονή, ενώ προωθούνται ομοφυλόφιλοι, μαύρες γυναίκες και τρανς άτομα που έχουν μπερδευτεί για το φύλο τους.
Υπάρχουν τόσο λίγοι άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να πολεμήσουν για την Αμερική που το Κογκρέσο δέχεται προτάσεις για την εγγραφή μεταναστών-εισβολέων, που πληρώνονται με υπηκοότητα για τον αγώνα για την αμερικανική ηγεμονία.
Η Αμερική έφτασε στο σημείο που έφτασε η Ρώμη. Μόλις ο Ρωμαϊκός στρατός έγινε Γερμανικός, οι Γερμανοί έγιναν αυτοκράτορες. Οι Γερμανοί έκαναν μια αρκετά αξιοπρεπή δουλειά σε σύγκριση με τους παρηκμασμένους Ρωμαίους, αλλά η Αυτοκρατορία εξαντλήθηκε από τις εσωτερικές της συγκρούσεις και κατέρρευσε.
Ίσως είναι η κατάρρευση της Δύσης στην οποία βασίζονται ο Πούτιν και ο XI. Γιατί να μπεις στον κόπο να πολεμήσεις τους ανθρώπους που είναι απασχολημένοι να καταστρέφουν τον εαυτό τους…;
Η μυστική διπλωματία είναι αδίκημα, κύριε πρωθυπουργέ…
Ίσως να μας επηρεάζει ο καύσωνας που γινόμαστε όλο και λιγότερο πλέον ανθεκτικοί στις παραστάσεις που δίνει ο κύριος πρωθυπουργός με αφορμή διάφορα πολιτικά fora ή δημοσιογραφικά «advertorials» διεθνών μέσων.
Και ο εκνευρισμός μας δεν οφείλεται στα διάφορα ευφυολογήματα που πλασάρει περισπούδαστα ο πρόεδρος της κυβέρνησης της πλέον φτωχοποιημένης χώρας, σύμφωνα και με τις πιο πρόσφατες έγκυρες μελέτες διεθνών ιδρυμάτων.
Οφείλεται στο ότι όλα όσα σπεύδει να διαφημίσει ως συμμετοχή της Ελλάδος στις διεθνείς πρωτοβουλίες ή όσα καυχάται ως κοινωνικές μεταρρυθμίσεις δημιουργούν τέτοια τραύματα στη χώρα που είναι δύσκολο ή σχεδόν αδύνατον να επουλωθούν στο μέλλον.
Το μεμπτό δε όλων αυτών είναι ότι αποτελούν σχεδόν αποκλειστικά προσωπικές του αποφάσεις, οι οποίες δεν έχουν ούτε την κοινωνική συναίνεση ούτε καν εγκρίσεις αρμόδιων οργάνων.
Ακόμα και με την πολυδιαφημιζόμενη πλειοψηφία των εκλογών του 2023, το περίφημο 41%, δεν του δίνεται το δικαίωμα να λειτουργεί τη χώρα ως επιχείρηση που κληρονόμησε από τον πάτερα του!
Ακόμα κι αν αυτή η πλειοψηφία οφείλεται ξεκάθαρα στην ανικανότητα -και όχι μόνο- των κομμάτων της αντιπολίτευσης να αρθρώσουν έναν σοβαρό πολιτικό λόγο και να αντιπροτείνουν πραγματοποιήσιμες πολιτικές.
Ακόμα και αυτή η νίκη, απέναντι σε πεθαμένους αντιπάλους, δεν του δίνει τη δυνατότητα ψηφιζόμενος από το 20% των Ελλήνων και για μία 4ετία με τις απολύτως προσωπικές του αποφάσεις να δεσμεύσει τις επόμενες γενεές όλων των Ελλήνων!
Κι όμως, λειτουργώντας ως κακομαθημένος γόνος, προσφέρει και δεσμεύει τη χώρα για το δικό του όφελος και μόνον! Γιατί ποια εκλογική πλειοψηφία τού έδωσε το δικαίωμα να πρωτοστατεί στον άκρατο φιλοουκρανισμό, πλήττοντας βάναυσα τα ελληνικά συμφέροντα, απλά και μόνο για να καμαρώνει, σαν γύφτικο σκεπάρνι, όπως λέει και η λαϊκή ρήση, στις διάφορες διεθνείς συναντήσεις;
Ή του έδωσε κανείς το δικαίωμα, για να παραστήσει το καλό παιδί των αγορών και των διάφορων αρπακτικών του χρηματοπιστωτικού συστήματος, να πληρώνει νωρίτερα δόσεις χρεών της χώρας; Ειδικά όταν η χώρα πτώχευσε και ξεπουλήθηκε για να διακανονίσει, μεταξύ άλλων, τις οφειλές της;
Ειδικά όταν το κράτος εσωτερικά έχει κηρύξει στάση πληρωμών και οι ελληνικές επιχειρήσεις αγκομαχούν να τα βγάλουν πέρα, μη δυνάμενες να χρηματοδοτούν ουσιαστικά τις κιμπαριές του αυτοαποκαλούμενου Μωυσή της Ελλάδος.
Αλήθεια, με ποιο δικαίωμα περιφέρεται στα μεγάλα σαλόνια της διεθνούς αμυντικής βιομηχανίας ως νεόπλουτος επαρχιώτης και αγοράζει χρήσιμα αλλά και άχρηστα, αναγκαία αλλά και μη αναγκαία, αεροπλάνα, πλοία κ.λπ. υποθηκεύοντας την οικονομία μας για δεκαετίες;
Δημιουργώντας ουσιαστικά το υπόβαθρο για την επόμενη πτώχευση; Ποια λαϊκή βούληση τον έχει εξουσιοδοτήσει να εκθέτει τη χώρα μας στον κάθε γυφτογείτονα, στον βωμό τού να δείξει πόσο διαλλακτικός και σύγχρονος ηγέτης είναι; Ο ένας γείτονας έρχεται μέσα στην έδρα μας και μας χλευάζει.
Ο άλλος μάς τρίζει τα δόντια ρεζιλεύοντας την ίδια μας την ύπαρξη, όταν μας αναγκάζει να εκλιπαρούμε την τήρηση μιας προδοτικής συμφωνίας, η οποία αποτέλεσε την αρχή του τέλους της ανεκδιήγητης «πρώτη φορά αριστερής» κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Παρακολουθεί διασκεδάζοντας
Ο δε αδιαμφισβήτητα ανορθωτής της Τουρκίας παρακολουθεί, προφανώς διασκεδάζοντας, τους διάφορους κολαούζους του, εσωτερικούς ή εξωτερικούς, να του στρώνουν το χαλί της προώθησης όλων των επιδιώξεών του. Και μάλιστα όχι μόνο χωρίς κόπο, αλλά και με πασιφανείς και εξευτελιστικές για την ιστορία μας διπλωματικές και μη κινήσεις.
Και όλα αυτά με ποιο δικαίωμα; Με ποιο δικαίωμα μαθαίνουμε το τι διαμείβεται στις διεθνείς επαφές του κ. Μητσοτάκη από τις διαρροές των συνομιλητών του; Με ποιο δικαίωμα αυτό το τυχερό πολιτικο-επικοινωνιακό δημιούργημα που μας κυβερνά «αποφασίζει και διατάσσει»;
Για να θυμηθούμε και μη δημοκρατικές περιόδους; Λες και τώρα, δημοκρατικά και τηρώντας τις αναγκαίες διαδικασίες και συναινέσεις, δεν γινόμαστε τα γιουσουφάκια του κάθε ξένου παράγοντα!
Για ποιον λόγο όμως ο πάμπλουτος, για τα δεδομένα του μέσου Έλληνα, ουδέποτε εργασθείς πρωθυπουργός μας λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο; Ίσως γιατί σε αυτά τα πεδία δεν είναι εύκολο να αντιλαμβανόμαστε τις γκάφες ή τις πονηριές. Όπως συμβαίνει πλέον στην εσωτερική κατάσταση, όπου η ανικανότητα και η διαφθορά αποτελούν τον κανόνα.
Και τις βιώνουμε καθημερινά στη ζωή μας. Ίσως όμως γιατί μόνο με τον τρόπο αυτό, ξεπουλώντας το καθετί, ο κ. Μητσοτάκης θα μπορέσει να δραπετεύσει προς τας Ευρώπας. Μια και δεν προβλέπεται νέα πανδημία ή νέα σύρραξη σε ευρωπαϊκή περιοχή. Ήτοι, δεν θα μπορεί να φλομώνει τους Έλληνες στις παροχές και τις μπαρουφοδικαιολογίες.
Αλήθεια, είναι επαρκείς λόγοι αυτοί να αφήνεται -ή και να βοηθιέται, ουσιαστικά, από τους υπουργούς και τους βουλευτές του- να δίνει ρεσιτάλ μυστικής διπλωματίας και ξεπουλήματος; Θεωρούν ότι από μόνη της η απομάκρυνση του κ. Μητσοτάκη από την εξουσία θα τους απαλλάξει των ευθυνών τους;
Γιατί μπορεί ο πρωθυπουργός να είναι ο φυσικός αυτουργός των αδικημάτων που ο ιστορικός, ίσως και όχι μόνο (…), θα του καταλογίσει στο εγγύς ή στο πιο μακρινό μέλλον. Αλλά, άραγε, δεν θα υπάρξουν συναυτουργοί ή έστω συνεργοί;
Η νεότερη ελληνική πολιτική Ιστορία βρίθει παραδειγμάτων ατιμωρησίας. Όμως, δεν είμαι βέβαιος ότι έχουμε ξαναβιώσει τέτοια σώρευση εγκληματικών ενεργειών. Και, φυσικά, το ότι κάποιοι -οι περισσότεροι μάλλον- τη γλίτωσαν δεν αποτελεί απαραίτητη και αναγκαία συνθήκη για την εσαεί ασυλία των πάντων…
ΥΓ.: Την ώρα που γραφόταν το παρόν, είχε γίνει γνωστή η απόπειρα δολοφονίας του πρώην και μάλλον και επόμενου πρόεδρου των ΗΠΑ κ. Ντόναλντ Τραμπ. Θα αφήσω ασχολίαστο τον τρόπο που τα απαξιωμένα συστημικά ΜΜΕ της χώρας μας ψέλλισαν την είδηση.
Είναι πλέον ηλίου φαεινότερο ότι είναι στην απόλυτη παραζάλη, βλέποντας να έρχεται το τέλος της μονοκρατορίας του συστήματος που τα περιέσωσε και που τους χτυπάει τον ζουρνά με τον ρυθμό που τους επιβάλλει να χορεύουν.
Θα σχολιάσω όμως το δημοκρατικό διεθνιστικό δικαιωματιστικό σύστημα που προσπαθεί με τα νύχια και τα δόντια να διατηρήσει τη «δημοκρατική» του διακυβέρνηση.
Μια «δημοκρατία» στην οποία όσοι δεν αποδεχτούμε τη woke agenda και τις διεθνιστικές αντιλήψεις του δεν έχουμε θέση. Και, δυστυχώς, όσο πιο ηγετική θέση έχουν οι αντιφρονούντες τόσο πιο σκληρή είναι η προσπάθεια επιβολής προς αυτούς της… κανονικότητας. Της σωστής πλευράς της Ιστορίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου