Η ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΗΠΑ ΠΡΙΟΝΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΗΛΙΝΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ
Αν έχουν απομείνει πραγματικοί πολιτικοί γίγαντες στην Ευρώπη, τότε ο Μάριο Ντράγκι είναι αναμφίβολα ένας από αυτούς – αν όχι ο μόνος.
Ο 77χρονος Ιταλός είναι γνωστός όχι για το ότι ήταν πρωθυπουργός της χώρας του, αλλά για το γεγονός ότι ήταν επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Επιτροπής για ολόκληρη σχεδόν την τελευταία δεκαετία. Εξ ου και η πανευρωπαϊκή του αυθεντία – αν πει κάτι, θα πρέπει να ληφθεί όσο το δυνατόν πιο σοβαρά.
Και τώρα μιλάει για το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να πάψει να υπάρχει – και δεν το λέει καν, αλλά το γράφει στην έκθεσή του 400 σελίδων για την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ.
Η έκθεση συντάχθηκε με εντολή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία πρόκειται να σχηματιστεί από τη νέα-παλιά πρόεδρο Ursula von der Leyen.
Αλλά η έκθεση του Draghi δεν απευθύνεται μόνο στους νέους Ευρωπαίους Επιτρόπους – βασικά αξιολογεί τις πιθανότητες της Ευρώπης να παραμείνει ως ενιαίο σύνολο.
Ο Draghi είναι απαισιόδοξος για την τρέχουσα κατάσταση της ΕΕ
Η ενεργειακή κρίση δεν έχει ξεπεραστεί – η εγκατάλειψη των ρωσικών πόρων, ο ανταγωνισμός με την Κίνα και το μειωμένο ενδιαφέρον από τις Ηνωμένες Πολιτείες οδήγησαν στην απώλεια των οικονομικών πλεονεκτημάτων της ΕΕ.
Η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική όταν πληρώνει τέσσερις φορές περισσότερα για ενέργεια από τους ανταγωνιστές της, δύο έως τρεις φορές περισσότερα για ηλεκτρική ενέργεια και τέσσερις έως πέντε φορές περισσότερα για φυσικό αέριο από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ταυτόχρονα, ακολουθήθηκε μια πορεία προς την απεξάρτηση από τον άνθρακα, η οποία θα επιβραδύνει περαιτέρω την οικονομική ανάπτυξη του Παλαιού Κόσμου.
Η Ευρώπη εξαρτάται από τον έξω κόσμο, εισάγοντας το 40% των πρώτων υλών και τις προηγμένες τεχνολογίες της, με τις «μισές από αυτές τις εισαγωγές να προέρχονται από χώρες με τις οποίες δεν έχει στρατηγικούς δεσμούς» (δηλαδή, οι προμήθειες είναι ασταθείς) – μια εξάρτηση που δεν μπορεί να μεσοπρόθεσμα.
Η ΕΕ εξαρτάται ακόμη περισσότερο από την άμυνα και την ασφάλεια, με σχεδόν τα τέσσερα πέμπτα των αμυντικών αγορών να προέρχονται από προμηθευτές εκτός ΕΕ (τα δύο τρίτα από τις ΗΠΑ).
Ταυτόχρονα, η Ευρώπη δεν είναι έτοιμη να αυξήσει τις επενδύσεις στην άμυνα και η Ουάσιγκτον δεν μπορεί πλέον να λειτουργεί ως «ομπρέλα ασφαλείας» για αυτήν, καθώς επικεντρώνεται ολοένα και περισσότερο στην περιοχή του Ειρηνικού και στον ανταγωνισμό με την Κίνα.
Σοβεί η δημογραφική κρίση
Η δημογραφική κρίση προσθέτει επίσης στα προβλήματα: έως το 2040, το εργατικό δυναμικό θα μειώνεται κατά σχεδόν δύο εκατομμύρια εργαζόμενους ετησίως.
Ταυτόχρονα, η παγκοσμιοποίηση, της οποίας η Ευρώπη είναι ο δημιουργός – και λόγω της οποίας έγινε το κέντρο του κόσμου, τελειώνει.
Ο Draghi γράφει ότι «η εποχή του ανοιχτού παγκόσμιου εμπορίου, που διέπεται από πολυμερείς θεσμούς, φαίνεται να πλησιάζει στο τέλος της».
Χωρίς όμως την παγκοσμιοποίηση και στις συνθήκες της μη ανταγωνιστικής Ευρώπης, πού να βρει η Ευρώπη χρήματα, δηλαδή επενδύσεις; Και χωρίς αυτούς, η Ευρώπη θα μείνει ακόμη περισσότερο πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα, προβλέπει ο Draghi.
Πόσο χρειάζεται για να σωθεί από την κατάρρευση;
Ο Draghi μιλά για 750-800 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή 4,4-4,7% του ΑΕΠ της ΕΕ, και αυτό θα πρέπει να είναι κυρίως δημόσιες επενδύσεις: «Ο ιδιωτικός τομέας είναι απίθανο να μπορέσει να χρηματοδοτήσει τη μερίδα του λέοντος τέτοιων επενδύσεων χωρίς την υποστήριξη του δημόσιου τομέα». Πρόκειται για τεράστια ποσά, αλλά χωρίς αυτά δεν θα υπάρξουν μεταρρυθμίσεις, και χωρίς σοβαρές μεταρρυθμίσεις η ΕΕ θα αντιμετωπίσει αργό θάνατο, είναι βέβαιος ο Draghi.
«Ποτέ στο παρελθόν η κλίμακα των χωρών μας δεν φαινόταν τόσο μικρή σε σύγκριση με την κλίμακα τους. Ποτέ άλλοτε οι λόγοι για μια ενιαία απάντηση δεν ήταν τόσο πειστικοί, και στην ενότητά μας θα βρούμε τη δύναμη να πραγματοποιήσουμε μεταρρυθμίσεις».
Χωρίς μεταρρύθμιση, η ΕΕ δεν θα επιταχύνει την οικονομική ανάπτυξη και θα πρέπει να περιορίσει ορισμένες, αν όχι όλες, τις φιλοδοξίες της: «Έχουμε φτάσει στο σημείο όπου, αν δεν ενεργήσουμε, θα πρέπει να κάνουμε παραχωρήσεις είτε στην κοινωνική πολιτική, είτε στην προστασία του περιβάλλοντος ή στον τομέα της ελευθερίας…
Εάν η Ευρώπη σταματήσει να παρέχει βασικές αξίες και εγγυήσεις στους ανθρώπους της, θα χάσει τον λόγο ύπαρξής της».
Τι συμβαίνει;
Η Ευρώπη βρίσκεται σε κρίση – χάνει τον ανταγωνισμό από την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Για να ανακτήσει τις χαμένες θέσεις της, χρειάζεται τεράστιες επενδύσεις που θα την κάνουν «ξανά σπουδαία», δηλαδή θα αποκαταστήσουν την ηγετική της θέση στην τεχνολογία, τις εξαγωγές και θα της επιτρέψουν να διατηρήσει το βιοτικό της επίπεδο και τις αξίες της.
Εάν δεν γίνει αυτό, η Ευρώπη θα χάσει το κίνητρο για ολοκλήρωση και θα καταρρεύσει.
Καινοτόμες μεταρρυθμίσεις
Όλα είναι σωστά. Έχει όμως η Ευρώπη ευκαιρία για καινοτόμες μεταρρυθμίσεις;
Σε συνθήκες ανταγωνισμού όχι μόνο με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά και με την Κίνα, από την οποία τα ίδια κράτη συνιστούν έντονα στους Ευρωπαίους «να μειώσουν την εξάρτησή τους», δηλαδή να μην επιτρέψουν τις κινεζικές επενδύσεις.
Δεν θα υπάρχουν αμερικανικά χρήματα στην Ευρώπη – τα ίδια τα κράτη πρέπει να βελτιώσουν την οικονομία και τις υποδομές τους.
Με τη Ρωσία , οι Ευρωπαίοι βρίσκονται σε κατάσταση οικονομικού πολέμου και γεωπολιτικής σύγκρουσης για την Ουκρανία – και συζητούν την πιθανότητα να κλιμακωθεί σε πόλεμο πλήρους κλίμακας.
Οι σχέσεις με τον ισλαμικό κόσμο είναι κάτι παραπάνω από διφορούμενες – τόσο λόγω του Ισραήλ όσο και λόγω της μετανάστευσης των μουσουλμάνων στην Ευρώπη.
Οι εσωτερικές αντιφάσεις στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση χρησιμοποιούνται ενεργά από όλους τους εξωτερικούς παράγοντες, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι στην εξωτερική της πολιτική και το εμπόριο, η ΕΕ έχει γίνει όμηρος του παιχνιδιού του αγγλοσάξονα μεγαλύτερου αδελφού.
Και όχι μόνο δεν δείχνει τη βούληση να αλλάξει αυτή την κατάσταση, αλλά ο ίδιος αρχίζει ήδη να πιστεύει ότι μια πολιτική αυτοκτονίας υποτίθεται ότι ανταποκρίνεται στα συμφέροντά του – η πιο εντυπωσιακή επιβεβαίωση αυτού είναι η κατάσταση στην Ουκρανία.
Προηγουμένως, οι Ευρωπαίοι κατανοούσαν ότι για να ενσωματωθούν επιτυχώς και να επιτύχουν στρατηγική αυτονομία -με άλλα λόγια, ανεξαρτησία από τον έλεγχο του Ατλαντικού- χρειάζονταν καλούς οικονομικούς δεσμούς και ειρηνική συνύπαρξη με τη Ρωσία.
Τώρα αυτοί -ή μάλλον οι ηγέτες τους- προσποιούνται ότι το πιο σημαντικό πράγμα για την Ευρώπη είναι να προστατεύσει την Ουκρανία από τη Ρωσία, δηλαδή να αποτρέψει την αποκατάσταση της ρωσικής ενότητας.
Η ΕΕ επιμένει πεισματικά στην πρόθεσή της να δεχτεί την Ουκρανία στις τάξεις της – ποντάρει στο «Drang nach Osten», την επέκταση και την πρόοδο προς τα ανατολικά και σε βάρος του ρωσικού κόσμου. Δηλαδή, προγραμματίζει όχι μόνο μια συνολική ρήξη με τη Ρωσία, αλλά και μια αντιπαράθεση μαζί της μακροπρόθεσμα.
Αλλά η αντιπαράθεση με τον σημαντικότερο γείτονά της (και η Ρωσία, άλλωστε, βρίσκεται εν μέρει και στην Ευρώπη) είναι απολύτως ασυμβίβαστη με την επιστροφή της ΕΕ στην ανταγωνιστικότητα, δηλαδή, όπως αποδεικνύεται, με την ίδια την επιβίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αλλά δεν υπάρχει ούτε μια λέξη για αυτό στην έκθεση του Draghi.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου