Η ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΘΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ (ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΕΡΟΕΞΕΤΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ) ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Γράφει ο Στίβεν Μόργκαν Στη σημερινή ανοικτή πρόσβαση στην πληροφορία, κάθε ερασιτέχνης μπορεί να γεμίσει οποιαδήποτε αξίωση με αρκετά γλυκά διαγράμματα πίτας και στατιστικά στοιχεία κερασιών για να κάνει οποιαδήποτε ιδεολογία να φαίνεται ορεκτική.
Η αλήθεια ήταν πάντα δύσκολο να βρεθεί, αλλά σήμερα επισκιάζεται από τη σχετικά ομοιόμορφη ικανότητα οποιουδήποτε με WiFi να ποντάρει δημόσια.
Και μετά, μια πανδημία. Όταν το διακύβευμα είναι υψηλό, οι ζωές κινδυνεύουν και ξαφνικά η μπλαζέ ανοχή των αντικρουόμενων ιδεών γίνεται παθητικό. Οι άνθρωποι θα πεθάνουν χωρίς ακρίβεια.
Και έτσι, καθώς ο θεμιτός φόβος αναζητά την άνεση της κατεύθυνσης, εμφανίζεται ένας νέος τρόπος να μιλάμε για ιατρικές πληροφορίες. Επισυνάψτε ένα πρόθεμα, dis- ή mis-, και οι καλές ιδέες θα υπερισχύσουν των κακών.
Σε έναν ουτοπικό κόσμο όπου η απόλυτη αλήθεια είναι αποκρυπτογραφήσιμη, είμαστε σίγουρα υποχρεωμένοι να διαχωρίσουμε την πραγματικότητα από τη μυθοπλασία.
Αλλά σε έναν φθαρτό κόσμο, αξίζει να θυμόμαστε ότι οι ιατρικοί ασθενείς (αν και όχι οι ψυχιατρικοί) ενθαρρύνονται να αναζητήσουν μια δεύτερη γνώμη σε θέματα ζωής και θανάτου.
Τα ανθρώπινα όντα, ανεξάρτητα από το πόσο διαπιστευμένα, είναι αλάνθαστοι συμμετέχοντες στα μυστήρια της ζωής και οι γιατροί που έχουν ιδρυματοποιηθεί με στενά σύνολα γνώσεων μπορούν επομένως να κάνουν λάθη κρίσης. Όχι επειδή είναι κακοί, αλλά επειδή είναι περιορισμένοι. Όλοι μας, και οι βεβαιότητές μας, υπόκεινται σε αναθεώρηση.
Δεδομένου αυτού, τίθεται το ερώτημα, ποιος είναι αρκετά σίγουρος για τις γνώσεις του ώστε να μπορεί να καταδικάσει ιατρικές πληροφορίες σε προθέματα για όλους μας;
Οι μεγάλες διαδικτυακές πλατφόρμες περιεχομένου έχουν μια απάντηση. Ανατίθενται σε ιδρύματα εξουσιοδοτημένα από κυβερνητικούς φορείς, όπως τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Αυτά τα ελίτ σώματα εμπειρογνωμόνων παρέχουν σύνολα προτύπων που οριοθετούν την ιατρική αλήθεια από το ψέμα, στο οποίο βασίζεται στη συνέχεια ένα συνονθύλευμα τρίτων οργανισμών ελέγχου γεγονότων για να κυνηγήσουν κακές πληροφορίες στον ιστό.
Τώρα, στις παλιές μέρες, η λογοκρισία σήμαινε μαύρη λίστα (κάτι που εξακολουθεί να συμβαίνει), αλλά σε μια εποχή στο διαδίκτυο όπου οι ευθύνες για αδικία είναι πιο ορατές στη δημόσια πλατεία, οι διαδικτυακές εταιρείες πιο συχνά εμπλέκονται σε μια ήπια λογοκρισία - επιτρέπουν στον διαφωνούντα να μιλήσει, αλλά μειώνουν τις πιθανότητες να ακουστούν.
Όπως το θέτει το Facebook, "Κάθε φορά που ένας ελεγκτής γεγονότων αξιολογεί ένα κομμάτι περιεχομένου ως ψευδές, το Facebook μειώνει σημαντικά τη διανομή του περιεχομένου, έτσι ώστε λιγότεροι άνθρωποι να το βλέπουν...
Και δείχνουμε ισχυρές προειδοποιητικές ετικέτες και ειδοποιήσεις σε άτομα που εξακολουθούν να το συναντούν, προσπαθούν να το μοιραστούν ή το έχουν ήδη συναντήσει».
Ίσως πιστεύετε ότι ο υποβιβασμός κακών ιατρικών πληροφοριών κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας είναι μια απαραίτητη στρατηγική για τη διάσωση ζωών.
Σίγουρα υπάρχει μια συμπονετική υπόθεση ότι το κοινό καλό είναι πιο ιερό από την ελευθερία ενός ατόμου να δονεί τις φωνητικές χορδές του σε όποιες συσπάσεις θέλει, όπου θέλει, ανεξάρτητα από την καταστροφή. Το πρόβλημα είναι ότι οι νέες εξουσίες εξουσίας σπάνια περιορίζονται. Αντ 'αυτού, σταδιακά, παρασιτίζουν νέες περιοχές.
Έτσι, δυστυχώς δεν εξεπλάγην όταν είδα τους New York Times να δημοσιεύουν ένα άρθρο γνώμης με τίτλο «Ο Joe Rogan είναι μια σταγόνα στον ωκεανό της παραπληροφόρησης».
Οι συγγραφείς, οι οποίοι εργάστηκαν στην Παγκόσμια Επιτροπή για τα Αποδεικτικά Στοιχεία για την Αντιμετώπιση των Κοινωνικών Προκλήσεων, επιμένουν ότι ζούμε σε μια χειραγωγημένη αγορά όπου οι απατηλές θεραπείες για οτιδήποτε και τα πάντα βρίσκουν το δρόμο τους πάρα πολύ εύκολα σε άρρωστα σώματα.
Η λύση τους: η ήπια λογοκρισία όχι μόνο της πανδημικής ανορθοδοξίας, αλλά και της κακής πληροφόρησης σε όλους τους ιατρικούς τομείς.
Πρέπει, προτείνουν, να ρυθμίσουμε τις ροές πληροφοριών για να διασφαλίσουμε ότι οποιαδήποτε ιατρική συμβουλή συναντάμε στο διαδίκτυο είναι η καλύτερη για εμάς. Φυσικά, παραλείπουν να αναφέρουν ποιος θα ηγηθεί αυτής της διάκρισης, αλλά μπορούμε να διακινδυνεύσουμε μια εικασία ότι θα προτιμούσαν έναν κοσμοπολίτη MD από τη μάγισσα του χωριού σας, έναν ψυχίατρο από τον πελάτη τους.
Ας εφαρμόσουμε τις προτάσεις αυτών των συγγραφέων στην ψυχική υγεία, τώρα που το πεδίο έχει αποφοιτήσει στα μάτια του κοινού σε μια καλόπιστη σκληρή επιστήμη άξια του χαρακτηρισμού «ιατρική». Πώς θα μπορούσε η υποβάθμιση της διαφωνίας στην ψυχική υγεία να επηρεάσει την προσβασιμότητα στη γνώση;
Φανταστείτε μια ομάδα στο Facebook που ονομάζεται "Coming Off Antipsychotics", με χιλιάδες μέλη.
Ένας σχολιαστής ισχυρίζεται ότι τα αντιψυχωσικά προκαλούν εγκεφαλική βλάβη, ίσως προπονεί ένα άλλο μέλος που περιορίζεται από δικαστική απόφαση για το πώς να σταματήσει να τα παίρνει χωρίς να πιαστεί.
Τώρα φανταστείτε αυτή την ομάδα στο λογοκριτικό στόχαστρο των ελεγκτών γεγονότων ακολουθώντας τα πρότυπα που θέτουν τα μεγάλα ψυχιατρικά ιδρύματα.
Πράγματι, για ένα επάγγελμα που χρησιμοποιεί τακτικά εξαναγκασμό και βία για να κρατήσει τους πελάτες φαρμακευτικούς, κάθε πληροφορία που είναι αποτρεπτική κατά της θεραπείας είναι επικίνδυνη.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, για παράδειγμα, ένας εργαζόμενος υποστήριξης συνομηλίκων σε ένα συμβατικό περιβάλλον μπορεί να προσκληθεί με ανυπομονησία να μοιραστεί τη διαδικασία ανάρρωσής του όταν ακολουθεί το πρωτόκολλο, αλλά αποθαρρύνεται όταν περιλαμβάνει μη συμμόρφωση:
Λέγοντας «Έγινα καλύτερα όταν δέχτηκα την ασθένειά μου, πήγα στην ομάδα και βρήκα το σωστό φάρμακο» προτιμάται πολύ από τις αρχές από το «Έγινα καλύτερα όταν παράτησα το Haldol, πήρε kratom και χόρτο, γαντζώθηκε σε βραδιά πόκερ στο τοπικό μπαρ και εντάχθηκε σε μια λατρεία που λατρεύει Bastet την αρχαία γάτα θεά.
Φοβάμαι ότι μια προσέγγιση της δημόσιας υγείας στις λεγόμενες ψυχικές ασθένειες στην εποχή του διαδικτύου θα συνεπάγεται σύντομα τον υποβιβασμό της διαδικτυακής συζήτησης για παραβίαση της θεραπείας.
Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα περιστατικό όπου ένα μέλος της προαναφερθείσας ομάδας στο Facebook εγκαταλείπει τα φάρμακα και ενεργεί επικίνδυνα σε δημόσια θέα, γιατί οι οργανώσεις που υποστηρίζουν τη βία βρίσκονται σε αναμονή έτοιμες να επωφεληθούν από τον φόβο του κοινού.
Και ας είμαστε ειλικρινείς, όταν τα προθέματα προσγειώνονται σε πληροφορίες ψυχικής υγείας, πρόκειται να επισημάνουν εναλλακτικές μεθόδους όπως το Reiki, τους ισχυρισμούς κατά της βλάβης του σοκ, τις αντισυμβατικές θεωρίες αιτιώδους συνάφειας, την κριτική των διαγνώσεων ως ψευδείς κατασκευές, τις λαϊκές φυτικές θεραπείες και ούτω καθεξής.
Μην ανησυχείτε ότι η δική μου σωτήρια χάρη ήταν το κίνημα των αποστατών επιζώντων της ψυχιατρικής, όπου γνώρισα άλλους που μιλούν με τους δικούς τους όρους, που με βοήθησαν να διευκρινίσω τους δικούς μου, που δεν με διάβασαν ποτέ μέσα από ένα νοσοκομειακό σημείωμα, αλλά ζήτησαν να αφηγηθώ την πραγματικότητά μου.
«Η παραπληροφόρηση για την υγεία», όπως αυτή που αμφισβητεί την ψυχιατρική ορθοδοξία, «αποτελεί σοβαρή απειλή για τη δημόσια υγεία», διακηρύσσει ο Γενικός Χειρουργός των ΗΠΑ. «Μπορεί να προκαλέσει σύγχυση, να σπείρει δυσπιστία, να βλάψει την υγεία των ανθρώπων και να υπονομεύσει τις προσπάθειες δημόσιας υγείας.
Ο περιορισμός της εξάπλωσης της παραπληροφόρησης για την υγεία είναι μια ηθική και πολιτική επιταγή που θα απαιτήσει μια προσπάθεια ολόκληρης της κοινωνίας».
«Περιορισμός της εξάπλωσης». Προφανώς, η παραπληροφόρηση είναι πλέον ένας ιός ικανός να εμβολιάσει ευάλωτους ξενιστές με τοξίνες λόγου που «υπονομεύουν» τη δημόσια υγεία.
Το καθήκον μας είναι «ηθικό» και κάνουμε το «πολιτικό» μας καθήκον όταν διασφαλίζουμε ότι οι άνθρωποι αποδέχονται ότι ο γιατρός ξέρει καλύτερα.
Για ό, τι αξίζει, η μητρική εταιρεία του Facebook, Meta, καλωσορίζει τα προθέματα για κακές πληροφορίες. Όπως σημειώνει ο Joseph Bernstein στο διαφωτιστικό άρθρο του, «Κακά νέα: Πουλώντας την ιστορία της παραπληροφόρησης», η κατώτατη γραμμή αυτών των εταιρειών, πάντα μετρητά, δεν απειλείται από την πλαισίωση του προβλήματος ως ένα πρόβλημα πληροφόρησης.
Αυτή η μυωπία διασφαλίζει ότι οι καταστροφείς εμπιστοσύνης, οι οποίοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αντιμονοπωλιακές εξουσίες για να αποδυναμώσουν την επιρροή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, θα παραμείνουν μακριά, επιτρέποντας παράλληλα στους αλγόριθμους παραγωγής προπαγάνδας να παραμείνουν σκοτεινοί στη ρύθμιση και τον έλεγχο των καταναλωτών.
Το πιο σημαντικό, συσκοτίζει στρατηγικά τους δομικούς λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι κλίνουν προς την κακή πληροφόρηση – η οικονομική τους ζωή καταστρέφεται, οι κοινότητές τους έχουν καταρρεύσει, οι θρησκείες τους αποσυντίθενται, η υγειονομική περίθαλψη χρεοκοπεί τις οικογένειές τους, τα ναρκωτικά καταστρέφουν τους γείτονές τους και οι παραδόσεις τους χάνουν το νόημά τους.
Εν μέσω αυτής της πολιτικά προκαλούμενης σήψης, οι άνθρωποι εύλογα δεν εμπιστεύονται τους θεσμούς και τους χλευαστικούς εκπροσώπους τους που τους είπαν ψέματα για τα όπλα μαζικής καταστροφής, την οικονομική κρίση του 2008, την επιστροφή καλών θέσεων εργασίας, την εθιστική φύση των οπιοειδών, και ούτω καθεξής.
Επιτρέψτε μου λοιπόν να τελειώσω με ένα ανέκδοτο – το σημάδι της αντιεπιστημονικής γνώσης – γιατί έχω δοκιμάσει τη δική μου γεύση της σήψης: αυτή του σώματός μου, που αποσυντίθεται σε αυτοάνοση ασθένεια. Όταν η σπονδυλική μου στήλη ήταν τόσο δαγκωμένη που δεν μπορούσα πλέον να σκύψω για να τραβήξω κάλτσες, έκανα κι εγώ κάτι τρελό (όπως θα σας κάνει ο πόνος).
Κάθισα στον υπολογιστή μου, έψαξα στο google "Αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα φυσική ανακούφιση από τον πόνο" και μέσα από μια σειρά από ελικοειδή κλικ, κατευθύνθηκα όλο και περισσότερο σε ένα αφύλακτο μπουντρούμι όπου βρίσκονται επικίνδυνα φίλτρα. Τρώτε κακά; Να δαγκωθεί από τον μεξικάνικο σκορπιό φλοιού;
Όχι, κατέληξα σε έναν βιομηχανικό διαλύτη, ένα καθαρά χημικό υποπροϊόν από μεγάλης κλίμακας παραγωγή ξύλου. Παρόλο που η προβλεπόμενη χρήση του προϊόντος ως αιτούντος δέρμα θεωρήθηκε επικίνδυνη από διαπιστευμένες πηγές, προχώρησα περαιτέρω.
Άνοιξα το καπάκι, θυμήθηκα τις αλκυονίδες μέρες μου με τον κύριο Τζακ Ντάνιελ, γύρισα το κεφάλι μου προς τα πίσω και έριξα μια πικρή βολή. Όπως όλα τα άλλα, εγκεκριμένα ή όχι, δεν αφαίρεσαν τον πόνο. Αλλά ένιωσα ένα μυρμήγκιασμα υπερηφάνειας, ίσως λίγο ελεύθερο. Ο Γενικός Χειρουργός θα είχε τρομοκρατηθεί.
Δημοσιεύθηκε με Creative Commons Attribution 4.0 International License
Για ανατυπώσεις, παρακαλούμε ορίστε τον κανονικό σύνδεσμο πίσω στο αρχικό άρθρο και συγγραφέα του Ινστιτούτου Brownstone.
Συγγραφέας
Στίβεν Μόργκαν
Ο Steven Morgan εργάζεται στην υποστήριξη συνομηλίκων ψυχικής υγείας από το 2005. Ξεκινώντας το 2013, εργάστηκε για επτά χρόνια με την Intentional Peer Support ως διεθνής εκπαιδευτής και Operations Manager.
Ο τίτλος είναι τροποποιημένος από το ιστολόγιό μας για να αποδίδει καλύτερα τα νοήματα του άρθρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου