ΈΛΕΓΧΟΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΕΤΑΙ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ «ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ» ΓΙΑ ΤΑ ΑΚΡΑΙΑ ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

 ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ GUARDIAN ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΚΡΑΙΑ ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ «ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ» ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ

Από την Ρόντα Γουίλσον 

Τη Δευτέρα, ο Guardian δημοσίευσε ένα άρθρο που ισχυρίζεται ότι η κλιματική αλλαγή ευθύνεται για τα ακραία καιρικά φαινόμενα - είναι ψευδές και βασίζεται σε λανθασμένες «μελέτες απόδοσης» που στερούνται αυστηρής αξιολόγησης από ομοτίμους.

Οι μελέτες απόδοσης χρησιμοποιούν κλιματικά μοντέλα για την προσομοίωση ακραίων καιρικών φαινομένων, αλλά αυτά τα μοντέλα συχνά αντικατοπτρίζουν υπερθερμασμένα χειρότερα σενάρια και όχι πραγματικές παρατηρήσεις.

Τα εμπειρικά δεδομένα δεν υποστηρίζουν ισχυρισμούς για επιδείνωση των έντονων καιρικών φαινομένων, με τις μακροπρόθεσμες τάσεις για πολλά ακραία καιρικά φαινόμενα να παραμένουν σταθερές ή να μειώνονται, σε αντίθεση με την αφήγηση που παρουσιάστηκε από τον Guardian και άλλα μέσα ενημέρωσης.

Ο Guardian κάνει λάθος όταν κατηγορεί το κλίμα για τα ακραία καιρικά φαινόμενα

Του Anthony Watts 

Όπως δημοσιεύθηκε από το Climate Realism στις 19 Νοεμβρίου 2024

Τη Δευτέρα 18 Νοεμβρίου, ο Guardian δημοσίευσε ένα «επεξηγηματικό» άρθρο με τίτλο «Πώς γνωρίζουμε ότι η κλιματική κρίση φταίει για τα ακραία καιρικά φαινόμενα;». Αυτό είναι ψευδές. 

Τα πραγματικά δεδομένα σχετικά με τα ακραία καιρικά φαινόμενα δεν υποστηρίζουν τον ισχυρισμό τους και ο ισχυρισμός βασίζεται κυρίως σε λανθασμένες «μελέτες απόδοσης».

Η αφήγηση ότι τα έντονα καιρικά φαινόμενα επιδεινώνονται λόγω της κλιματικής αλλαγής έχει γίνει στυλοβάτης στα σημερινά μέσα ενημέρωσης. 

Ωστόσο, μια πιο προσεκτική ματιά στα δεδομένα και την επιστήμη πίσω από αυτούς τους ισχυρισμούς αποκαλύπτει συχνά ασυνέπειες που θα πρέπει να μας κάνουν να σταματήσουμε. 

Οι μελέτες απόδοσης, οι οποίες χρησιμοποιούνται ευρέως για τη σύνδεση συγκεκριμένων ακραίων καιρικών φαινομένων με την κλιματική αλλαγή, συχνά στερούνται αυστηρής αξιολόγησης από ομοτίμους και δημοσιεύονται βιαστικά για να συγκεντρώσουν πρωτοσέλιδα, εγείροντας σημαντικές ανησυχίες σχετικά με την αξιοπιστία τους.

Οι μελέτες απόδοσης λειτουργούν χρησιμοποιώντας κλιματικά μοντέλα για την προσομοίωση δύο διαφορετικών κόσμων: ενός που επηρεάζεται από την κλιματική αλλαγή που προκαλείται από τον άνθρωπο και ενός άλλου χωρίς αυτήν. Αυτά τα μοντέλα στη συνέχεια αξιολογούν την πιθανότητα ακραίων καιρικών φαινομένων σε κάθε κόσμο. 

Ωστόσο, η εγκυρότητα τέτοιων μελετών είναι τόσο καλή όσο τα μοντέλα και οι υποθέσεις που τις υποστηρίζουν. Αυτή η μεθοδολογία είναι επιρρεπής σε υπερεκτίμηση των κινδύνων, επειδή τα κλιματικά μοντέλα συχνά αντικατοπτρίζουν υπερθερμασμένα χειρότερα σενάρια και όχι πραγματικές παρατηρήσεις.

Επιπλέον, αυτές οι μελέτες δημοσιεύονται συχνά χωρίς κατάλληλη αξιολόγηση από ομοτίμους. Το Climate Realism έχει τεκμηριώσει τον τρόπο με τον οποίο τα μέσα ενημέρωσης δημοσιεύουν ιστορίες βασισμένες σε αυτές τις μελέτες που βασίζονται σε μοντέλα, αγνοώντας τα δεδομένα του πραγματικού κόσμου που συχνά έρχονται σε αντίθεση με τα ανησυχητικά συμπεράσματα. 

Για παράδειγμα, τα άρθρα συχνά αναφέρουν αναφορές ότι οι καύσωνες, οι πλημμύρες ή οι τυφώνες «επιδεινώνονται» χωρίς να αποκαλύπτουν ότι αυτοί οι ισχυρισμοί βασίζονται σε θεωρητικές προσομοιώσεις και όχι σε μετρημένα στοιχεία.

Τα εμπειρικά δεδομένα δεν υποστηρίζουν ισχυρισμούς για επιδείνωση των έντονων καιρικών φαινομένων. Στην πραγματικότητα, οι μακροπρόθεσμες τάσεις για πολλά ακραία καιρικά φαινόμενα παρέμειναν σταθερές ή ακόμη και μειώθηκαν. 

Σύμφωνα με το Climate at a Glance, οι καύσωνες στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν πιο σοβαροί τη δεκαετία του 1930, με τις θερμοκρασίες και τη συχνότητα να ξεπερνούν τα πρόσφατα ρεκόρ. Ο αριθμός των ισχυρών τυφώνων που φτάνουν στην ξηρά στις Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχει αυξηθεί. Η χώρα γνώρισε ακόμη και ρεκόρ 12ετούς ανάπαυλας σε μεγάλους τυφώνες μεταξύ 2005 και 2017.

Επιπλέον, οι ξηρασίες δεν έχουν ενταθεί στις ΗΠΑ. Το έθνος είδε ιστορικά χαμηλά επίπεδα ξηρασίας τα τελευταία χρόνια, με το 2017 και το 2019 να θέτουν ρεκόρ για το μικρότερο ποσοστό της χώρας που πλήττεται από ξηρασία. Αυτά τα σημεία δεδομένων υπογραμμίζουν μια κρίσιμη αποσύνδεση μεταξύ αυτού που αναφέρεται και αυτού που πραγματικά συμβαίνει.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο το κοινό αντιλαμβάνεται το κλίμα και τον καιρό. Δυστυχώς, έχουν μια καλά τεκμηριωμένη τάση να εντυπωσιάζουν τα καιρικά φαινόμενα και να προωθούν άκριτα ανησυχητικές αφηγήσεις.

 Ένα παράδειγμα από το Climate Realism δείχνει πώς τα ειδησεογραφικά πρακτορεία συνέδεσαν τις σοβαρές πλημμύρες στο Ντουμπάι με την κλιματική αλλαγή, βασισμένα εξ ολοκλήρου σε κερδοσκοπικούς ισχυρισμούς απόδοσης. Αυτός ο τύπος αναφοράς όχι μόνο στρεβλώνει την κατανόηση του κοινού, αλλά υπονομεύει επίσης την επιστημονική αξιοπιστία.

Οι δημοσιογράφοι συχνά σπεύδουν να κατηγορήσουν κάθε ασυνήθιστο μοτίβο καιρού για την κλιματική αλλαγή, αναφέροντας συχνά μελέτες που βασίζονται περισσότερο σε μοντέλα παρά σε πραγματικά ιστορικά δεδομένα καιρού. 

Με αυτόν τον τρόπο, παρακάμπτουν τη δέουσα επιμέλεια που απαιτείται για να παρουσιάσουν μια ισορροπημένη άποψη. Σπάνια αναφέρουν πότε τα δεδομένα έρχονται σε αντίθεση με την αφήγηση της εντατικοποίησης των ακραίων καιρικών φαινομένων, η οποία καλλιεργεί μια ατμόσφαιρα περιττού πανικού και παραπληροφόρησης.

Ο ρόλος των μέσων ενημέρωσης στη διαιώνιση της κινδυνολογίας για το κλίμα δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Ευνοώντας τους εντυπωσιακούς τίτλους έναντι των επαληθευμένων αναφορών, δεν τηρούν την ευθύνη τους να ενημερώνουν το κοινό με ακρίβεια. 

Αντί να εξετάζουν εξονυχιστικά τους περιορισμούς και τις υποθέσεις των μελετών απόδοσης, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συχνά παρουσιάζουν τα υποθετικά ευρήματα ως καθιερωμένη επιστήμη. 

Αυτή η έλλειψη δέουσας επιμέλειας όχι μόνο παραπλανά τις συζητήσεις πολιτικής, αλλά και διαβρώνει την εμπιστοσύνη στη νόμιμη έρευνα για το κλίμα. Στην περίπτωση του Guardian, ο Κλιματικός Ρεαλισμός έχει τεκμηριώσει δεκάδες περιπτώσεις τέτοιου εντυπωσιασμού χωρίς γεγονότα.

Σε μια εποχή όπου τα γεγονότα πρέπει να καθοδηγούν τη δράση, είναι ζωτικής σημασίας για τους δημοσιογράφους και τα μέσα ενημέρωσης να δώσουν προτεραιότητα στην ακρίβεια και το βάθος έναντι του εντυπωσιασμού. 

Μόνο τότε μπορούμε να έχουμε μια ορθολογική, βασισμένη σε δεδομένα συζήτηση για το κλίμα και τα ακραία καιρικά φαινόμενα – μια συζήτηση που αναγνωρίζει τις αβεβαιότητες και αποφεύγει τις παγίδες της κινδυνολογίας των μέσων ενημέρωσης για αστήρικτους ισχυρισμούς για το κλίμα.

Σχετικά με τον συγγραφέα

Ο Anthony Watts είναι ανώτερος συνεργάτης για το περιβάλλον και το κλίμα στο The Heartland Institute. Ο Watts ασχολείται με τον καιρό τόσο μπροστά όσο και πίσω από την κάμερα ως τηλεοπτικός μετεωρολόγος από το 1978 και σήμερα κάνει καθημερινές ραδιοφωνικές προβλέψεις. 

Έχει δημιουργήσει συστήματα παρουσίασης γραφικών καιρού για την τηλεόραση και εξειδικευμένα όργανα καιρού, καθώς και έχει συγγράψει άρθρα με κριτές για θέματα κλίματος. Διαχειρίζεται τον ιστότοπο με τις περισσότερες προβολές στον κόσμο για το κλίμα, τον βραβευμένο ιστότοπο «Watts Up With That».

 ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ