Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΟΤΙ «Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ ΕΞΩ ΒΑΛΛΕΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟΝ» ΓΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΗΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΤΑ ΦΕΡΕΦΩΝΟ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ...

Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ

ΈΝΑ ΚΟΙΝΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΟΙΝΟ ΠΟΥ ΕΥΚΟΛΑ ΟΔΗΓΕΙΤΑΙ, ΠΛΑΘΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΕΤΑΙ!

Η Αμερική (και ο κόσμος όλος) παλεύει με μια επιδημία ιστορικών διαστάσεων. Είναι μια σκόπιμα κατασκευασμένη κρίση που έχει σκοπό να σπείρει διχόνοια και να διατηρήσει τον έλεγχο του πληθυσμού.

Η μόλυνση δεν είναι βιολογική ή παθογόνος. Είναι ένα κατασκεύασμα φρενίτιδας των μέσων ενημέρωσης, πολιτικής χειραγώγησης και κοινωνικής παρακμής. 

Οι κοινότητες μετατρέπονται σε πεδία μάχης επειδή αυτό ακριβώς θέλουν αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία – μια διαιρεμένη Αμερική (βλέπε επίσης «μια διαιρεμένη ανθρωπότητα») όπου είμαστε πολύ απασχολημένοι να πολεμάμε ο ένας τον άλλον για να παρατηρήσουμε τους πραγματικούς ενόχους.

Τώρα, αυτοί οι τυπικά ήπιοι άνθρωποι; Γίνονται πολεμοχαρείς ζηλωτές, ενώ οι λάτρεις της ειρήνης αποθηκεύουν όπλα, προετοιμάζοντας όχι για εξωτερικές απειλές, αλλά για εσωτερικές διαμάχες. Είναι αποκέντρωση από το σχεδιασμό.

Εάν εκτιμάτε τα άρθρα μου, παρακαλώ σκεφτείτε να τους δώσετε ένα like. Είναι μια απλή χειρονομία που δεν σας κοστίζει τίποτα, αλλά προχωρά πολύ στην προώθηση αυτής της ανάρτησης, στην καταπολέμηση της λογοκρισίας και στην καταπολέμηση των ζητημάτων που προφανώς δεν είστε μεγάλος θαυμαστής.

Μας λένε ότι αυτή η μάστιγα της παράνοιας και της μισαλλοδοξίας προέρχεται από την Αμερική μετά την 11/9, αλλά ας είμαστε σαφείς: είναι μια στρατηγική. Οι δυνάμεις που υπάρχουν έχουν μάθει ότι ο φόβος είναι κερδοφόρος. Δεν είναι μόνο για να μας κρατήσει στην άκρη. Πρόκειται για τη διασφάλιση ότι είμαστε τόσο απορροφημένοι από φόβο που δεν μπορούμε να δούμε τα νήματα που τραβιούνται από τους πάνω.

Η αριστερά και η δεξιά πτέρυγα δεν εξαπλώνουν απλώς δυσπιστία. Είναι οι εγκέφαλοι της διαίρεσης. Επωφελούνται από τη δυσπιστία του ενός προς τον άλλο, διασφαλίζοντας ότι είμαστε πολύ αποσπασμένοι από τις διαφορές μας για να ενωθούμε ενάντια στους πραγματικούς εχθρούς: τη συστημική διαφθορά και την οικονομική ανισότητα.

Αυτή η στρατηγική ελέγχου μέσω του φόβου και της διαίρεσης είναι ύπουλα τέλεια. Μας κρατά ηλίθιους, ναι, αλλά το πιο σημαντικό, μας κρατά συμμορφωμένους. Ενώ εμείς είμαστε απασχολημένοι με το να φοβόμαστε τους γείτονές μας, οι πραγματικοί αρχιτέκτονες της πτώσης μας γελούν μέχρι την τράπεζα, διασφαλίζοντας ότι η λαβή τους στην εξουσία παραμένει αδιαμφισβήτητη.

Μπερδέψτε τους, αποσπάστε τους την προσοχή με τον ατελείωτο θόρυβο των κύκλων ειδήσεων 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα και των τηλεοπτικών ριάλιτι, μετατρέψτε κάθε μικρή διαφωνία σε έναν πλήρη πόλεμο και εμπλέξτε τους σε συζητήσεις για θέματα που τελικά δεν έχουν σημασία.

Η βασική στρατηγική είναι ο διχασμός. Τεμαχίστε τον πληθυσμό σε αντίπαλες φατρίες, πείστε ο ένας ότι ο άλλος είναι η πραγματική απειλή και αφήστε τους να φωνάζουν βραχνιασμένοι μέχρι να κωφεύσουν σε οτιδήποτε άλλο. Σε αυτό το χάος, η συναίνεση καθίσταται αδύνατη και εξακολουθούν να αγνοούν τις υφέρπουσες τάσεις ενός αστυνομικού κράτους μέχρι να είναι πολύ αργά.

Αυτό είναι το σχέδιο για το πώς οι ελεύθερες κοινωνίες βαδίζουν πρόθυμα σε αλυσίδες, επιτρέποντας στους τυράννους να ανέβουν. Δεν είναι τυχαίο. Είναι ενορχηστρωμένο με ακρίβεια, αλλά λίγοι στην Αμερική αναγνωρίζουν αυτή τη χειραγώγηση. 

Οι άνθρωποι εξαπατώνται να βλέπουν ο ένας τον άλλον ως αντιπάλους, διοχετεύοντας την ενέργεια και τους πόρους τους σε εκλογές, εξοπλίζοντας την αστυνομία, την τεχνολογία επιτήρησης και τους πολέμους, όλα με την ψευδαίσθηση της αγοράς ασφάλειας, η οποία, ειρωνικά, δεν υλοποιείται ποτέ.

Εν τω μεταξύ, οι πραγματικοί μεσίτες εξουσίας, αυτοί που βρίσκονται στις τσέπες των λομπιστών και των εταιρειών, προωθούν τις ατζέντες τους με υψηλό κόστος για το κοινό. «Εμείς τα κορόιδα» καταλήγουμε να πληρώνουμε τους λογαριασμούς, να υπομένουμε τα επεμβατικά μέτρα ασφαλείας και να ζούμε υπό τη συνεχή παρακολούθηση ενός κράτους επιτήρησης.

Κάθε μέρα, εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης μας βομβαρδίζουν με ιστορίες κυβερνητικής διαφθοράς, εταιρικών παραπτωμάτων, στρατιωτικοποίησης της αστυνομίας και υπερβολής της ομάδας SWAT. Ωστόσο, δεν πρόκειται απλώς για συμπτωματικές αναφορές· Είναι σημάδια συστηματικής διάβρωσης της ελευθερίας.

Η Αμερική έχει πράγματι μεταβεί σε μια φάση όπου ακόμη και οι μαθητές αντιμετωπίζουν συλλήψεις, οι βετεράνοι τιμωρούνται για την υποτιθέμενη διαφωνία τους και η ζωή του μέσου πολίτη ελέγχεται εξονυχιστικά σε κάθε στροφή.

Δεν πρόκειται απλώς για απειλές· Είναι οι αναμφισβήτητες συνέπειες μιας κοινωνίας που έχει χάσει την επαγρύπνησή της, επιτρέποντας στον φόβο και τη διαίρεση να ανοίξουν το δρόμο για τη δική της υποταγή.

Ωστόσο, ακόμη πιο ύπουλη από αυτές τις κατάφωρες παραβιάσεις των δικαιωμάτων μας είναι η γλώσσα του φόβου με την οποία είναι τυλιγμένες. Είναι μια διάλεκτος που κυριαρχείται από πολιτικούς σε όλο το φάσμα, ενισχύεται από προσωπικότητες των μέσων ενημέρωσης στα σαπούνια υψηλής ευκρίνειας, γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από εταιρείες για κέρδος και ενσωματώνεται στον ίδιο τον ιστό του νομικού μας συστήματος υπό το πρόσχημα της ασφάλειας και της προστασίας.

Αυτή η διάχυτη γλώσσα του φόβου έχει γεννήσει μια πολιτική εκφοβισμού της οποίας μοναδικός σκοπός είναι να διασκορπίσει την εστίασή μας και να μας χωρίσει. 

Αποθαρρύνει την κριτική σκέψη, καθιστώντας μας παθητικούς θεατές στη δική μας διακυβέρνηση, πείθοντάς μας ότι ο ρόλος μας είναι απλώς να κατηγορούμε τους άλλους ή να ψηφίζουμε την επόμενη μεσσία που υπόσχεται αλλαγή αλλά προσφέρει περισσότερα από τα ίδια.

Ο φόβος, ωστόσο, είναι το δοκιμασμένο και αληθινό εργαλείο στο οπλοστάσιο του πολιτικού για την επέκταση του κυβερνητικού ελέγχου.

Οι εκτεταμένοι, ατελείωτοι πόλεμοι της κυβέρνησης -κατά της τρομοκρατίας, των ναρκωτικών, του εγκλήματος, των πανδημιών, των μεταναστών και τώρα των «εγχώριων εξτρεμιστών»- χρησιμεύουν ως πρόσχημα για κινδυνολογία, εξαναγκάζοντάς μας να ανταλλάξουμε τις ελευθερίες μας με την ψευδαίσθηση της προστασίας. Οι υποσχέσεις για ασφάλεια κρέμονται σαν καρότα μπροστά σε ένα άλογο, πάντα απρόσιτες.

Η εμμονή με τον έλεγχο, αυτή η κυβερνητική παράνοια, σκιαγραφεί κάθε πολίτη ως δυνητικό εχθρό. Γιατί αλλιώς θα έπρεπε να παρακολουθούν τις συνομιλίες μας, να παρακολουθούν κάθε μας κίνηση, να ποινικοποιούν τη συμπεριφορά μας, να μας αντιμετωπίζουν ως υπόπτους και να μας αφοπλίζουν ενώ οπλίζουν τις δυνάμεις τους μέχρι τα δόντια;

Αυτές οι στρατηγικές που βασίζονται στο φόβο πράγματι λειτουργούν, αναδιαμορφώνοντας τη συλλογική μας ταυτότητα, κάνοντάς μας να βλέπουμε τους εαυτούς μας όχι ως πολίτες με δικαιώματα, αλλά ως υποκείμενα που πρέπει να παρακολουθούνται και να ελέγχονται.

Ο φόβος και η παράνοια είναι τώρα ριζωμένα στην αμερικανική ψυχή, αλλάζοντας την αντίληψή μας για τον κόσμο, τους γείτονές μας και, θεμελιωδώς, τον τρόπο με τον οποίο μας αντιλαμβάνεται η κυβέρνησή μας. Έχουμε μετατραπεί σε αυτό που ο Henry Louis Mencken θα μπορούσε να αποκαλέσει «πρόβατα που αιμορραγούν», ικετεύοντας να απογυμνωθούμε από τις ελευθερίες μας για την ψευδαίσθηση της ασφάλειας.

Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι κυβερνήσεις, όχι οι μοναχικοί λύκοι, είναι οι πραγματικοί κυρίαρχοι των μαζικών δολοφονιών και της καταπίεσης. Οι πραγματικοί βιομηχανικοί τρομοκράτες είναι αυτοί με κοστούμια ή στολές, αλλά χωρίς την παθητική συμμόρφωση του τρομοκρατικού πληθυσμού, θα ήταν ανίσχυροι.

Σταματήστε να καταναλώνετε τις υπερβολικές τακτικές φόβου του κράτους και των μαζικών και «εναλλακτικών» φερέφωνών του. Μην τους αφήσετε να σας οδηγήσουν σε υστερία για ασήμαντες απειλές στην αγκαλιά της τυραννίας, που είναι ο πραγματικός κίνδυνος.

Όπως δείχνει έντονα η ιστορία, ο φόβος και η κυβερνητική παράνοια είναι οι πρόδρομοι των φασιστικών, ολοκληρωτικών κρατών.

Δείτε πώς λειτουργεί: Κρίσεις, τρομοκρατικές επιθέσεις και τυχαίοι πυροβολισμοί μας κρατούν σε μια διαρκή κατάσταση συναγερμού. Αυτός ο φόβος απενεργοποιεί την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε. Συναισθηματικά, ο πανικός που προκαλείται από το φόβο κλείνει κυριολεκτικά το τμήμα του εγκεφάλου μας που είναι υπεύθυνο για τη λογική και τη λογική. Ουσιαστικά, όταν κυριαρχεί ο φόβος, η κριτική μας σκέψη σταματά.

Ένα κοινό που έχει πάψει να σκέφτεται ανεξάρτητα είναι ένα κοινό που εύκολα οδηγείται, πλάθεται και ελέγχεται.

Τα ακόλουθα είναι βασικά συστατικά για την εγκαθίδρυση ενός φασιστικού κράτους, όπως περιγράφεται στο έργο του John T. Flynn του 1944 "As We Go Marching":

Η Αρχή της Φασιστικής Ηγεσίας: Μια κυβέρνηση υπό την ηγεσία μιας κυρίαρχης προσωπικότητας, ακόμη και μιας κυβέρνησης που ανεβαίνει με δημοκρατικά μέσα, ενεργώντας ως πατερναλιστικός φύλακας του έθνους.

Ανεξέλεγκτη κυβερνητική εξουσία: Ένα αυταρχικό καθεστώς που μεταμορφώνεται σε ολοκληρωτισμό, αναγνωρίζοντας κανένα όριο στην εξουσία του.

Καπιταλισμός με γραφειοκρατικό έλεγχο: Ενώ φαινομενικά καπιταλιστική, η οικονομία ασφυκτιά από την εκτεταμένη κυβερνητική εποπτεία.

Εμμονή με την ασφάλεια: Μια ανυποχώρητη εμμονή στην εθνική ασφάλεια με κατασκευασμένες ή υπερβολικές απειλές.

Κράτος επιτήρησης: Καθιέρωση επεμβατικής εγχώριας επιτήρησης και δημιουργία ανεξέλεγκτων παραστρατιωτικών μονάδων.

Υπερποινικοποίηση: Μια κουλτούρα όπου το έγκλημα και η τιμωρία γίνονται το επίκεντρο, οδηγώντας σε ένα νομικό σύστημα με υπερβολικό ζήλο.

Συγκέντρωση και εταιρική ολοκλήρωση: Η κυβέρνηση ευθυγραμμίζεται με τις εταιρείες για τον έλεγχο όλων των πτυχών της ζωής, από την κοινωνική έως τη στρατιωτική.

Μιλιταριστική οικονομία: Η οικονομία και το φορολογικό σύστημα περιστρέφονται γύρω από τη στρατιωτική ισχύ.

Η ομοιότητα με τη σύγχρονη Αμερική δεν είναι μόνο εντυπωσιακή. Είναι αναμφισβήτητα ανησυχητικό.

Κάθε τομέας της βιομηχανίας βρίσκεται υπό κυβερνητικό έλεγχο. Κάθε επάγγελμα καταγράφεται και συστηματοποιείται σχολαστικά. Κάθε προϊόν ή υπηρεσία επιβάλλεται με φόρους. Ο κύκλος του ατελείωτου χρέους δεν διατηρείται απλώς· Διαιωνίζεται. 

Η λέξη «τεράστιο» μόλις και μετά βίας γρατζουνίζει την επιφάνεια όταν περιγράφει το γραφειοκρατικό μεγαθήριο. Το τύμπανο της στρατιωτικής ετοιμότητας δεν σταματά ποτέ και το φάσμα της σύγκρουσης με κάποιον φαύλο εξωτερικό αντίπαλο καραδοκεί συνεχώς.

Είναι πλάνη να χαρακτηρίζουμε τον φασισμό αποκλειστικά δεξιό ή αριστερό. Υπερβαίνει αυτές τις ετικέτες, ενσωματώνοντας στοιχεία και των δύο, ενώ δεν ανήκει σε κανέναν. Ο φασισμός δεν στοχεύει στη διάλυση των θεμελιωδών δομών του εμπορίου, της οικογένειας, της θρησκείας ή της παράδοσης. 

Αντίθετα, στοχεύει να τους κυριαρχήσει. Διατηρεί αυτό που αγαπά ο λαός, αλλά υπό το πρόσχημα της ενίσχυσης του οικονομικού, κοινωνικού και πολιτιστικού ιστού μας, τον παγιδεύει μέσα σε ένα δίκτυο κρατικού ελέγχου.

Για να εδραιώσει πραγματικά ο φασισμός τη λαβή του, ο λαός πρέπει να συναινέσει, πιστεύοντας ότι τέτοια μέτρα δεν είναι μόνο βολικά αλλά και απαραίτητα. Σε περιόδους «κρίσης», η σκοπιμότητα γίνεται το καθοδηγητικό φως – εξουσιοδοτώντας την κυβέρνηση να στρατιωτικοποιήσει την επιβολή του νόμου, να διαβρώσει τη συνταγματική προστασία και να ποινικοποιήσει τη διαφωνία.

Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή της αμερικανικής (και της παγκόσμιας) ιστορίας, όπου η επιλογή είναι σαφής: είτε να ξυπνήσουμε στην καταπατητική σκιά του φασισμού, είτε να συνεχίσουμε να υπνοβατούμε στην αγκαλιά του. 

Η ώρα να αντισταθούμε είναι τώρα, πριν πέσει το τελευταίο σφυρί και τα τελευταία απομεινάρια ελευθερίας σφυρηλατηθούν στις αλυσίδες του απόλυτου ελέγχου.

ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΟΙΜΟ-ΑΘΗΝΑΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΑΡΑ ΚΑΙ Η ΕΚΤΕΝΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗΝ