ΖΙΑΝΤ ΜΕΝΤΟΥΧ:« ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΑΖΑ»!
ΒΙΝΤΕΟ
Οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» της Παλαιστίνης στο militaire.gr
«Πιστέψτε με, η αποφασιστικότητά μου, το κουράγιο μου, η αντοχή μου, η υπομονή μου και η αισιοδοξία μου δεν μπορούν να ξεπεράσουν την απόλυτη αγωνία μου…
Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι είμαι ακόμα ζωντανός, γιατί βλέπω τον θάνατο χίλιες φορές κάθε μέρα και, αν και δεν φοβάμαι τον θάνατο, ανησυχώ για το μέλλον μας.
Η θετική όψη σε όλα αυτά που με κάνει περήφανο είναι ότι δεν νοιώθω μίσος. Παρακαλώ δεχτείτε την έκφραση της φιλίας των Παλαιστινίων από τη Γάζα που δεν είναι πια Γάζα και από τον Ζιάντ που δεν είναι πια ο Ζιάντ.»
Αυτά τα λόγια, μεταξύ άλλων, έγραφε πέρυσι σε ένα μήνυμά του https://www.defenddemocracy.press/heartbreaking-testimony-from-ziad-medoukh/ προς τους Ευρωπαίους φίλους από τη Γάζα ο Παλαιστίνος κάτοικος της μαρτυρικής πόλης Ζιάντ Μεντούχ, που, ευτυχώς, παραμένει ζωντανός και αποφασισμένος να μείνει στη γη του, ζωντανός ή πεθαμένος.
Γιατί, μας λέει, αν έφευγα θα συμμετείχα στη δεύτερη Νάκμπα (την «Καταστροφή» των Παλαιστινίων, την αρχική εκτόπισή τους το 1948, με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, ώστε να γίνουν πλειοψηφία οι Εβραίοι κάτοικοι https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AC%CE%BA%CE%BC%CF%80%CE%B1 ).
Χαρά στους λαούς που διαθέτουν διανοούμενους και πνευματικούς ηγέτες σαν τον Ζιαντ. Το μέλλον τούς ανήκει ότι και να συμβεί μέχρι να έρθει.
Τον αναζητήσαμε στη Γάζα, εκεί που ο Χριστός ξανασταυρώνεται, για να δώσουμε απευθείας, αδιαμεσολάβητα, σε αυτό τον λαό τη φωνή που κέρδισε με το ποτάμι του αίματός του και τον ανείπωτο πόνο του, να μας πει πως ζει, τι νοιώθει και τι σκέφτεται. ‘
Οποια άποψη και αν έχει κανείς για το παλαιστινιακό ζήτημα, αν κι εδώ πούχουν φτάσει τα πράγματα μόνο τυφλοί και κουφοί, άνθρωποι χωρίς αξιοπρέπεια, μπορεί να μη βλέπουν ότι η υποτιθέμενη «αντιτρομοκρατική επιχείρηση» του Ισραήλ έχει μετατραπεί σε γενοκτονία, είναι απαραίτητο κανείς να ακούει και να βλέπει τους πραγματικούς ανθρώπους, αυτό δηλαδή ακριβώς που δεν κάνουν τα ελληνικά και διεθνή μέσα όχι ενημέρωσης αλλά παραπληροφόρησης.
Ο Ζιαντ πήρε διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο Παρίσι VIII και διευθύνει το Τμήμα Γαλλικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αλ Ακσά στη Γάζα, όπου και ίδρυσε το 2004 το Κέντρο Ειρήνης της Γάζας, εμπνευσμένος από τις ιδέες του Γκάντι.
Υπήρξε εμπνευστής πολλών κοινωνικών πρωτοβουλιών, όπως βοήθεια στους γεωργούς της περιοχής να καλλιεργούν και οργάνωση της ψυχολογικής στήριξης των παιδιών που μεγαλώνουν κάτω από ανηλεείς βομβαρδισμούς. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων, το τελευταίο από τα οποία εκδόθηκε φέτος στα γαλλικά με τον τίτλο «Γάζα, η ζωή μου κάτω από τις βόμβες»
https://www.amazon.com/GAZA-MA-VIE-SOUS-BOMBES/dp/2931166235?ref_=ast_author_dp, όπως και μιας πληθώρας ποιητικών συλλογών και ερευνών για την εξέλιξη της παλαιστινιακής κοινωνίας. ‘Εχει τιμηθεί με τρία διεθνή βραβεία για το ποιητικό του έργο.
Οι Παλαιστίνιοι έχουμε χάσει τα πάντα, μας λέει ο Ζιαντ. Τη γη μας, τα σπίτια μας, τις οικογένειές μας, τους συγγενείς μας, τις περιουσίες μας, τις ελιές μας. Το μόνο που μας μένει είναι η ελπίδα.
Με αυτή ζούμε. Περιγράφει το πως οι παλαιστινιακές οικογένειες και η παλαιστινιακή κοινωνία συνολικά έγιναν μια αδιάσπαστη δύναμη αλληλεγγύης για να αντέξουν την όλο και πιο αποτρόπαιη φρίκη που τους παραμονεύει καθημερινά.
Αν εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στους ανθρώπους που διαδηλώνουν μαζικά υπέρ των Παλαιστινίων σε όλο τον κόσμο, δεν κρύβει την απογοήτευσή του για τη στάση των κυβερνήσεων, των κρατών, των ισχυρών αυτής της Γης που θα μπορούσαν να σταματήσουν τη γενοκτονία αλλά δεν το κάνουν, αγνοώντας, πέραν των ηθικών και πολιτικών και τις αυστηρά νομικές υποχρεώσεις τους, που απορρέουν από τη συνθήκη της Γενεύης για τις γενοκτονίες. ‘
Όπως και για τη στάση των ΜΜΕ που αποκρύπτουν συστηματικά την έκταση της φρικαλεότητας στην Παλαιστίνη.
Πήραμε τη συνέντευξη στις 21 Μαίου. Στις τρεις ημέρες που μεσολάβησαν και ενώ πολλαπλασιάζονται οι θάνατοι ιδίως παιδιών και ηλικιωμένων από την πείνα, η Βρετανία, η Γαλλία και ο Καναδάς καταδίκασαν τη σφαγή, ενώ ο μεγάλος δυτικός τύπος άρχισε επιτέλους, με είκοσι μήνες καθυστέρηση (!), να λέει τα πράγματα με το όνομά τους.
Ακόμα όμως είμαστε στα λόγια, δεν έχουμε περάσει στις πράξεις. Και έχει κανείς την εντύπωση ότι το μόνο που προσπαθούν να κάνουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι να αποσείσουν τις ευθύνες τους για το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας μετά από όσα έκαναν οι Ναζί. Μόνο που έχουν καθυστερήσει.
Η Ιστορία δεν θα είναι πιο επιεικής μαζί τους, αν δεν δράσουν αποφασιστικά έστω και τώρα, από όσο υπήρξε με τον Πόντιο Πιλάτο.
Κλείνοντας αυτή τη σύντομη εισαγωγή, ας μας επιτραπεί να παρατηρήσουμε ότι τα γεγονότα της Γάζας έχουν όχι τοπική ή περιφερειακή, αλλά παγκόσμια σημασία.
Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του ο Thomas Fazihttps://www.defenddemocracy.press/gaza-the-us-and-china-the-future-of-war-and-the-end-of-civilisation/, εξηγεί γιατί η Γάζα είναι εργαστήριο για την αναθεώρηση των ηθικών κανόνων που ακόμα διέπουν επισήμως την αμερικανική στρατιωτική πολιτική, αλλά και τη χρήση μαζικής βίας εναντίον αμάχων ως στρατιωτικού όπλου, με σκοπό να χρησιμοποιηθεί αύριο ακόμα και σε έναν πόλεμο κατά της Κίνας, αλλά και για να μελετηθούν τα όρια των αντιδράσεων της αμερικανικής και δυτικής κοινής γνώμης στη χρήση παρόμοιων μεθόδων.
Το θέμα όμως είναι ακόμα ευρύτερο. Είναι δυνατόν η μεγάλη πλειοψηφία των κρατών να ανέχεται, ορισμένα ακόμα και να στηρίζουν με αποστολές όπλων, μια παρόμοια γενοκτονία, να γίνεται μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου;
Είναι δυνατό, ογδόντα χρόνια μετά την ήττα του Ναζισμού, να βλέπει τις ιδέες και τις μεθόδους του να αναβιώνουν ατιμώρητες; Είναι δυνατόν ο ίδιος ο εβραϊκός λαός να προχωράει σε ένα δρόμο που, η ίδια η δική του εμπειρία όφειλε να τον έχει διδάξει, όπως και όλη η ανθρώπινη ιστορία, ότι θα οδηγήσει τελικά και στη δική του απώλεια.
Το θέμα εδώ δεν είναι πια οι Παλαιστίνιοι της Γάζας ή της Δυτικής ‘Οχθης. Είναι το μέλλον του πολιτισμού μας, το μέλλον της ανθρωπότητας.
ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου