Οίμος-Αθήνα: ΤΟ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ / 03 ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΣΑΜΠΟΥΑΝ ΜΥΑΛΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΕΧΑΜΕΝΗ ΕΞΟΥΣΙΑ...

Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ

ΒΙΝΤΕΟ

Επιλέγει ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

Σε αυτήν την σειρά αναρτήσεων με τίτλο «Το απόφθεγμα της ημέρας» επιχειρείται να δοθεί η ευκαιρία στον κουρασμένο αναγνώστη να εξοπλισθεί με την απαραίτητη γνώση «γρήγορα – εύκολα –σίγουρα», σύμφωνα με το αγαπημένο προπαγανδιστικό σλόγκαν της Νέας Τάξης Πραγμάτων.

Η σελίδα στην οποία βρίσκεται γραμμένο το απόφθεγμα εσκεμμένως παραλείπεται, ώστε o ενδιαφερόμενος να παρακινηθεί να μελετήσει την πηγή του αποφθέγματος, διαβάζοντας, ει δυνατόν, ολόκληρο το βιβλίο, και όχι να επαναπαυθεί στην έτοιμη γνώση.

Ι. Ο ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Το απόφθεγμα που ακολουθεί έχει αντληθεί από το βιβλίο του καθηγητή Επιστήμης των Υπολογιστών στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ των ΗΠΑ Στιούαρτ Ράσελ (Stuart Russell) «Συμβατή με τον άνθρωπο; Η τεχνητή νοημοσύνη και το πρόβλημα του ελέγχου»1.

IΙ. ΤΟ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑ

«Ένα από τα μεγάλα επιτεύγματα του πολιτισμού είναι η ολοένα μεγαλύτερη ασφάλεια που νιώθουν οι άνθρωποι. Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε ότι μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή μας χωρίς να φοβόμαστε διαρκώς μήπως τραυματιστούμε ή πεθάνουμε. […]

Θα ήθελα να υποστηρίξω πως όλοι θα πρέπει επίσης να έχουν το δικαίωμα στη νοητική ασφάλεια – το δικαίωμα να ζουν σε ένα περιβάλλον όπου οι περισσότερες πληροφορίες αληθεύουν.

Οι άνθρωποι συνήθως πιστεύουμε όσα μας λένε τα μάτια και τα αυτιά μας. Εμπιστευόμαστε την οικογένεια, τους φίλους, τους δασκάλους και (ορισμένα) Μέσα Ενημέρωσης, βέβαιοι ότι αυτά που μας λένε είναι αλήθειες.

Παρ’ ότι δεν περιμένουμε να ακούσουμε αλήθειες από πωλητές μεταχειρισμένων αυτοκινήτων και πολιτικούς, δεν είναι λίγες οι φορές που δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι ψεύδονται τόσο ξεδιάντροπα (άλλωστε, είναι κάτι που κάνουν πολύ συχνά). Συνεπώς, είμαστε εξαιρετικά ευάλωτοι στην τεχνολογία της λανθασμένης πληροφορίας».

ΙΙΙ. ΣΥΝΤΟΜΟ ΣΧΟΛΙΟ

Το παραπάνω απόφθεγμα μάς βοηθεί να συνειδητοποιήσουμε πόσο δύσκολο είναι στην σημερινή εποχή του 21ου (απατ)αιώνα να διακρίνουμε την αλήθεια από το ψέμα.

Είναι δε τόσο απατηλή η σημερινή εποχή, που σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι σώφρον να πιστεύουμε ούτε στα μάτια μας ούτε στ’ αφτιά μας. Διότι, εξαιτίας της υπερεξελιγμένης τεχνολογίας ό,τι βλέπουμε και ακούμε μπορεί να είναι κατασκευασμένο.

Ένας από τους τελευταίους ιδιοκτήτες βίντεο κλαμπ έλεγε προσφάτως ότι όποιος αμφισβητεί την πρόσκρουση των δύο αεροπλάνων στους Δίδυμους Πύργους είναι ο ορισμός του συνωμοσιολόγου2.

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι, ως ιδιοκτήτης βίντεο κλαμπ, θα έπρεπε να έχει συνεχώς στο μυαλό του αυτό που γνωρίζει άριστα χάρη στο επάγγελμά του:

Ό,τι μας δείχνουν οι χολιγουντιανοί σκηνοθέτες στην οθόνη μας δεν έχει συμβεί ποτέ στην πραγματικότητα.

Συνεπώς, και τα αεροπλάνα της 11ης Σεπτεμβρίου θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι απλώς πλάνα που παραπλανούν όποιον τα βλέπει και τα ξαναβλέπει κάθε χρόνο στην οθόνη του.

Πολύ περισσότερο δύσπιστοι θα πρέπει να είμαστε απέναντι στους πολιτικούς, οι οποίοι, πράγματι, ψεύδονται ξεδιάντροπα και δη συστηματικώς. Θα έλεγε κανείς ότι το ψέμα κυλάει στο αίμα κάθε πολιτικού, ο οποίος ενεργεί σαν πωλητής μεταχειρισμένου αυτοκινήτου που αντιμετωπίζει τον πολίτη σαν πελάτη!

Πρωταθλητής του ψεύδους θεωρείτο κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Σήμερα, όμως, τον ξεπέρασε θεαματικά ο Κυρ. Μητσοτάκης, ο οποίος, κατά την συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας, κατάφερε, χωρίς την παραμικρή ντροπή, να κοιτά στα μάτια τους συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών που κάθονταν στα θεωρεία της Βουλής και να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του ότι δεν υπήρξε καμία συγκάλυψη!

Το βίντεο που ακολουθεί αποτελεί μνημείο κάκιστης ηθοποιίας από ένα πολιτικό ανθρωποειδές που συναγωνίζεται τα ρομπότ στην έλλειψη ενσυναίσθησης.

Τέλος, με αφορμή την αρχική αναφορά του Ράσελ στην ανάγκη του πολίτη να αισθάνεται και να είναι ασφαλής, πρέπει να τονισθεί ότι:

Το αμόκ για την επίτευξη ασφάλειας αποστερεί από τον πολίτη τις δύο θεμελιώδεις ιδιότητές του, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια, και τον εκφυλίζει σε έναν ξεμωραμένο ανήλικα, σε έναν παλίμπαιδα (αγγλιστί kidult < kid + adult = kidult), ο οποίος πασχίζει για την κάλυψη των αναγκών του ανθρώπου που αντιστοιχούν στις κατώτατες ιεραρχικές βαθμίδες της περίφημης πυραμίδας του Μάσλοου (βλ. την εικόνα που παρατίθεται αμέσως παρακάτω).

Έτσι, η φρενίτιδα για ασφαλή βίο μοιάζει με έναν διανοητικό ιό που έχει μολύνει το μυαλό των βρεφοπολιτών και τους οδηγεί στην αυτοκαταστροφή, μακριά από τις υψηλότερες (ψυχολογικές) ανάγκες του ανθρώπου, δηλ. εκείνες της αυτοεκτίμησης και αυτοπραγμάτωσης.

Υπό αυτό το πρίσμα, δικαίως πλάσθηκε στις Η.Π.Α. ο όρος «ασφαλίτιδα» (safetyism)3.