Η ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΠΑΝΤΑ "ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΣ" ΣΤΟ ΔΥΣΤΟΠΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ...

ΨΗΦΙΑΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΗΝΩΜΕΝΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ: ΤΟ ΔΟΛΩΜΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΑΚΟΠΤΗΣ ΤΗΣ BRITCARD

Στο προηγούμενο άρθρο μου πρότεινα ότι η προτεινόμενη «υποχρεωτική» ψηφιακή ταυτότητα του Ηνωμένου Βασιλείου, που ονομάζεται BritCard, ήταν ένα δόλωμα και αλλαγή ψυχολογικής εξαπάτησης. 

Υπέθεσα ότι τα επιχειρήματα που παρουσίασε η υποτιθέμενη κυβέρνηση των Εργατικών του Κιρ Στάρμερ, για να δικαιολογήσει δήθεν την κυκλοφορία της BritCard, σε συνδυασμό με τη χρονική στιγμή της ανακοίνωσης, την προφανή αδυναμία κατανόησης της κοινής γνώμης και την έλλειψη αναγκαιότητας για την BritCard, έδειχναν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την πρόταση της λεγόμενης κυβέρνησης για την BritCard.

Μου φαίνεται ότι ο σκοπός του παιχνιδιού της BritCard είναι να πλαισιώσει το παράθυρο του Overton για τη δημόσια συζήτηση σχετικά με την ψηφιακή ταυτότητα στο Ηνωμένο Βασίλειο. 

Οι άνθρωποι μπορούν να το αποδεχτούν ή να το απορρίψουν, φανταζόμενοι ότι η BritCard αντιπροσωπεύει το σύνολο της υποδομής ψηφιακής ταυτότητας. 

Εάν ο πληθυσμός απορρίψει την BritCard, μπορεί κάλλιστα να το κάνει με την παρανόηση ότι έχουν νικήσει την ψηφιακή ταυτότητα στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Οι μεταγενέστερες εξελίξεις ενίσχυσαν την άποψή μου.

Η ψηφιακή ταυτότητα είναι μια παγκόσμια πρωτοβουλία πολιτικής που ακολουθούν οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της βρετανικής κυβέρνησης, και δεν ηγούνται. 

Είναι ο Στόχος Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDG) 16.9 των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) που υπόσχεται «έως το 2030, να παρέχει νομική ταυτότητα για όλους, συμπεριλαμβανομένης της καταχώρισης των γεννήσεων».

Ακόμη και πριν στεγνώσει επίσημα το μελάνι για τον SDG 16.9, η ομάδα ID2020, επιφορτισμένη με την επίτευξη του στόχου βιωσιμότητας «ταυτότητας », περιέγραψε τι θα σήμαινε πρακτικά η επίτευξη του SDG 16.9 :

Δημιουργήστε συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα με γνώμονα την τεχνολογία για την επίτευξη του Στόχου Βιώσιμης Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών για το 2030 για την παροχή νομικής ταυτότητας για όλους στον πλανήτη.

Το ID2020 διευκρίνισε περαιτέρω τον παγκόσμιο στόχο πολιτικής:

Έως το 2030, επιτρέποντας την πρόσβαση στην ψηφιακή ταυτότητα για κάθε άτομο στον πλανήτη.

Ο στόχος του SDG 16.9 είναι να επιβάλει όχι μόνο την εγκεκριμένη «νομική ταυτότητα» αλλά και την ψηφιακή ταυτότητα σε κάθε άνθρωπο στη γη. Για το σκοπό αυτό, ο ΟΗΕ έχει ήδη δημιουργήσει μια εκκολαπτόμενη παγκόσμια βάση δεδομένων ψηφιακής ταυτότητας που ονομάζεται ID4D. Το ID4D Global Dataset στοχεύει να συλλάβει τα δεδομένα «όλων των ατόμων ηλικίας 0 ετών και άνω».

Το ID4D, το οποίο διευθύνεται από τον Όμιλο της Παγκόσμιας Τράπεζας —μια εξειδικευμένη υπηρεσία του ΟΗΕ— μας ενημερώνει:

Η πρωτοβουλία Identification for Development (ID4D) του Ομίλου της Παγκόσμιας Τράπεζας αξιοποιεί την παγκόσμια και διατομεακή γνώση, τα χρηματοδοτικά μέσα της Παγκόσμιας Τράπεζας και τις συνεργασίες για να βοηθήσει τις χώρες να συνειδητοποιήσουν τις δυνατότητες μετασχηματισμού των συστημάτων αναγνώρισης (ID). [. . .] 

Στόχος είναι να δοθεί η δυνατότητα σε όλους τους ανθρώπους να ασκούν τα δικαιώματά τους και να έχουν πρόσβαση σε καλύτερες υπηρεσίες και οικονομικές ευκαιρίες σύμφωνα με τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης.

Σε πρώτη ανάγνωση αυτό μπορεί να μην φαίνεται τόσο κακό. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να είμαστε σαφείς σχετικά με το τι συνεπάγεται.

Η πρόσβασή σας σε όλες τις «υπηρεσίες» και όλες τις «οικονομικές ευκαιρίες» θα εξαρτηθεί από την κατοχή της απαιτούμενης ψηφιακής ταυτότητας. Ολόκληρη η οικονομία —όλες οι υπηρεσίες και όλες οι οικονομικές δραστηριότητες— πρέπει να συμμορφώνονται με τους «Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης».

 Αυτό σημαίνει ότι όλα θα διατάσσονται από το παγκόσμιο σύστημα διακυβέρνησης, όχι από τις εθνικές κυβερνήσεις. Τέλος, ως «εταιρική σχέση» νοούνται οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Αν νομίζετε ότι μπορεί να έβαλα μια αδικαιολόγητη υποτιμητική τροπή στη δήλωση ID4D, σκεφτείτε ότι ο SDG 16.9 του ΟΗΕ δεν κάνει καμία αναφορά στην «ψηφιακή ταυτότητα», μόνο στη «νομική ταυτότητα». 

Ωστόσο, το ID2020, το όργανο του ΟΗΕ που είναι υπεύθυνο για την εφαρμογή του SDG 16.9, είχε ήδη δεσμευτεί για την παγκόσμια ανάπτυξη της ψηφιακής ταυτότητας πριν ο ΟΗΕ ανακοινώσει επίσημα την ατζέντα του για την παγκόσμια διακυβέρνηση.

Το «καθεστώς» του ΟΗΕ δεν είναι ένας έντιμος ή αξιόπιστος οργανισμός και πρέπει να ερμηνεύσουμε προσεκτικά τους στόχους και τις δημόσιες δηλώσεις του για να κατανοήσουμε τις πραγματικές επιπτώσεις. Με πολύ λιγότερες φανφάρες και επιτρέποντας μια κατάλληλη περίοδο χαλάρωσης, το 2023, ο ΟΗΕ βγήκε τελικά από την ντουλάπα και είπε απλώς ότι ήθελε «ψηφιακές ταυτότητες συνδεδεμένες με τραπεζικούς λογαριασμούς ή λογαριασμούς χρημάτων κινητής τηλεφωνίας».

Η παγκόσμια σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα (G3P) -ουσιαστικά ένας σύνδεσμος μεταξύ κεντρικών τραπεζών, δεξαμενών σκέψης διεθνούς πολιτικής, του ΟΗΕ, πολυεθνικών εταιρειών, ΜΚΟ και άλλων «φιλανθρωπικών» οργανώσεων και κυβερνήσεων- προωθεί την παγκόσμια ανάπτυξη της ψηφιακής ταυτότητας. Οι «εταίροι» του ID4D περιλαμβάνουν το Ίδρυμα Gates, το Δίκτυο Omidyar και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) που εκπροσωπεί «κορυφαίες παγκόσμιες εταιρείες» που επιδιώκουν να «διαμορφώσουν το μέλλον».

Οι κορυφαίοι συνεργάτες του WEF περιλαμβάνουν τον αμερικανικό γίγαντα δεδομένων και τεχνητής νοημοσύνης Palantir. Το WEF διαχειρίζεται μια σειρά από παγκόσμια ερευνητικά «Κέντρα» και η Palantir είναι βασικός εταίρος σε πέντε από αυτά, συμπεριλαμβανομένων των Κέντρων για την Κυβερνοασφάλεια και για την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση.

Ο ΟΗΕ ξεκίνησε ως σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα. Το 1998, έχοντας υποστεί μια «ήσυχη επανάσταση», μετατοπίστηκε επίσημα από το να είναι ένας διακυβερνητικός οργανισμός για να γίνει ένα καθεστώς παγκόσμιας διακυβέρνησης δημόσιου-ιδιωτικού τομέα που προωθεί τη «φιλική προς τις επιχειρήσεις νομοθεσία».

Όπως το έργο ID4D του ΟΗΕ, η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών -η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS)- οραματίζεται ένα «ενοποιημένο καθολικό» που θα επιβλέπει κάθε συναλλαγή στη γη. Η εξουσία ελέγχου όλων των εμπορικών συναλλαγών επεκτείνεται σε όλες τις συναλλαγές μεταξύ επιχειρήσεων (B2B). Η Τράπεζα της Αγγλίας και η Ομοσπονδιακή Τράπεζα της Νέας Υόρκης είναι μεταξύ των κεντρικών τραπεζών που εργάζονται στο σχετικό Project Agora υπό την ηγεσία της BIS :

Το έργο στοχεύει να δοκιμάσει τη σκοπιμότητα, τη σκοπιμότητα και τη βιωσιμότητα ενός ενοποιημένου καθολικού πολλαπλών νομισμάτων για διασυνοριακές πληρωμές χονδρικής. [. . .] Το έργο είναι μια συνεργασία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα που επιδιώκει να χρησιμοποιήσει τη νέα τεχνολογία για τη βελτίωση του μοντέλου τραπεζικής ανταποκριτών.

Για να εκτιμήσουμε τι έχει σχεδιαστεί να επιτύχει αυτό το νέο παγκόσμιο νομισματικό σύστημα, πρέπει να κατανοήσουμε το «tokenization». Η McKinsey εξηγεί:

Το tokenization είναι η διαδικασία δημιουργίας μιας ψηφιακής αναπαράστασης ενός πραγματικού πράγματος. [. . .] Το tokenization είναι μια διαδικασία ψηφιοποίησης για να γίνουν τα περιουσιακά στοιχεία πιο προσιτά, [. . .] το tokenization χρησιμοποιείται για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο και για τη συσκότιση της ταυτότητας της ίδιας της πληρωμής, ουσιαστικά για την πρόληψη της απάτης. [. . .] Τα ενισχυμένα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία μετακινούνται από την πιλοτική ανάπτυξη στην ανάπτυξη σε κλίμακα. Η ανάλυση της McKinsey δείχνει ότι η κεφαλαιοποίηση της αγοράς θα μπορούσε να φτάσει περίπου τα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια έως το 2030 (εξαιρουμένων των κρυπτονομισμάτων όπως το Bitcoin και των stablecoins όπως το Tether). [. . .] Ο Larry Fink, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της BlackRock, δήλωσε τον Ιανουάριο του 2024: «Πιστεύουμε ότι το επόμενο βήμα προς τα εμπρός θα είναι η συμβολή των χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων, και αυτό σημαίνει ότι κάθε μετοχή, κάθε ομόλογο... θα είναι σε ένα γενικό καθολικό».

Η BIS σχεδιάζει να αδράξει την ευκαιρία που παρουσιάζεται από το tokenization που λειτουργεί σε ένα «ένα γενικό» ή ένα ενοποιημένο καθολικό εδώ και αρκετό καιρό:

Ένας νέος τύπος υποδομής χρηματοπιστωτικής αγοράς – ένα ενοποιημένο καθολικό – θα μπορούσε να αξιοποιήσει πλήρως τα οφέλη του tokenization συνδυάζοντας χρήμα κεντρικής τράπεζας, καταθέσεις με διακριτικά και περιουσιακά στοιχεία με διακριτικά σε μια προγραμματιζόμενη πλατφόρμα

Η ψηφιακή ταυτότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την «ενσωμάτωση» —πρόσβαση και χρήση— προγραμματιζόμενων ψηφιακών νομισμάτων (PDC), όπως τα stablecoins και το ψηφιακό νόμισμα της κεντρικής τράπεζας (CBDC). Η ώθηση για να υιοθετήσουμε προγραμματιζόμενο ψηφιακό νόμισμα είναι επίσης ένα παγκόσμιο έργο δημόσιου-ιδιωτικού τομέα. Η BIS εξηγεί γιατί η ψηφιακή ταυτότητα αποτελεί προϋπόθεση για τη χρήση προγραμματιζόμενου ψηφιακού νομίσματος:

Η ταυτοποίηση σε κάποιο επίπεδο είναι [. . .] κεντρική στο σχεδιασμό των CBDC. Αυτό απαιτεί ένα CBDC που βασίζεται σε λογαριασμό και τελικά συνδέεται με μια ψηφιακή ταυτότητα. [. . .] Ένα σύστημα ψηφιακής ταυτότητας, το οποίο θα μπορούσε να συνδυάζει πληροφορίες από διάφορες πηγές [. . .] θα διαδραματίσει επομένως σημαντικό ρόλο σε έναν τέτοιο σχεδιασμό βάσει λογαριασμού. Αντλώντας πληροφορίες από εθνικά μητρώα και από άλλες δημόσιες και ιδιωτικές πηγές, όπως πιστοποιητικά εκπαίδευσης, φορολογικά αρχεία και αρχεία παροχών, μητρώα ακινήτων κ.λπ., μια ψηφιακή ταυτότητα χρησιμεύει για τη δημιουργία ατομικών ταυτοτήτων στο διαδίκτυο. [. . .] Τα συστήματα στα οποία ο ιδιωτικός και ο επίσημος τομέας αναπτύσσουν ένα κοινό πλαίσιο διακυβέρνησης και επιδιώκουν τη διαλειτουργικότητα μεταξύ των υπηρεσιών τους, [. . .] αντιπροσωπεύουν το πιο εκτεταμένο μοντέλο. Αυτά επιτρέπουν τη σύνδεση διοικητικών βάσεων δεδομένων, ενισχύοντας περαιτέρω τη λειτουργικότητα και τη χρησιμότητα της ψηφιακής ταυτότητας.

Η BIS είναι αρκετά σαφής σχετικά με το διαλειτουργικό μοντέλο που θα «επιτρέψει τη σύνδεση των διοικητικών βάσεων δεδομένων». Σε ένα τέτοιο μοντέλο, η βιομετρική σας ταυτότητα (e-ID) θα κατασκευαστεί με τη χρήση του πλαισίου του «διαλειτουργικού» συστήματος.

Η ηλεκτρονική σας ταυτότητα θα παρέχει πρόσβαση στα δεδομένα σας τόσο σε δημόσιους όσο και σε ιδιωτικούς οργανισμούς. Για παράδειγμα, εφόσον έχουν την απαιτούμενη άδεια πρόσβασης, οι εγκεκριμένοι «συνεργάτες» ιδιωτικών οικονομικών μπορούν να ελέγξουν τα χαρακτηριστικά ταυτότητάς σας, όπως τα προσόντα σας, τα φορολογικά σας αρχεία, το ιστορικό τυχόν πληρωμών κοινωνικής πρόνοιας που μπορεί να έχετε λάβει και να εκτιμήσουν την αξία οποιουδήποτε από τα άλλα χαρακτηριστικά του e-ID σας, όπως ακίνητα ή άλλα περιουσιακά στοιχεία που μπορεί να έχετε. Αυτό μπορεί να τους βοηθήσει να αποφασίσουν εάν θα σας προσφέρουν πίστωση, πόσους τόκους θα σας χρεώσουν, αν θα σας προσφέρουν ασφάλιση ή όχι και σε ποια τιμή κ.λπ.

Επιπλέον, κάθε φορά που πραγματοποιείτε μια συναλλαγή με τον PDC σας, λόγω της άμεσης σύνδεσής του με το e-ID σας, δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς με επαρκή δικαιώματα πρόσβασης στο επίπεδο προγραμματιζόμενης διεπαφής (API) της εφαρμογής θα μπορούν να χρησιμοποιούν τα χαρακτηριστικά e-ID σας για να λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με την επεξεργασία πληρωμών, σε πραγματικό χρόνο, όπως η αποδοχή ή η απαγόρευση των συναλλαγών σας.

Η ΤΔΔ φωτίζει:

Τα API διασφαλίζουν την ασφαλή ανταλλαγή δεδομένων και οδηγιών μεταξύ των μερών στις ψηφιακές αλληλεπιδράσεις. [. . .] Κυρίως, τα API μπορούν να ρυθμιστούν ώστε να μεταδίδουν μόνο δεδομένα σχετικά με μια συγκεκριμένη συναλλαγή. [. . .] Ένα παράδειγμα είναι η «ανοιχτή τραπεζική», η οποία επιτρέπει σε τρίτους παρόχους χρηματοοικονομικών υπηρεσιών να έχουν πρόσβαση σε συναλλαγές και άλλα χρηματοοικονομικά δεδομένα από παραδοσιακά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα μέσω API. Για παράδειγμα, μια εταιρεία χρηματοοικονομικής τεχνολογίας θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα δεδομένα συναλλαγών των τραπεζών για να αξιολογήσει τον πιστωτικό κίνδυνο και να προσφέρει δάνειο με χαμηλότερα, πιο διαφανή επιτόκια από αυτά που προσφέρουν τα παραδοσιακά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. [. . .] Τα API πληρωμών ενδέχεται να προσφέρουν λογισμικό που επιτρέπει στους οργανισμούς να δημιουργούν διαλειτουργικές υπηρεσίες ψηφιακών πληρωμών για τη σύνδεση πελατών, εμπόρων, τραπεζών και άλλων χρηματοοικονομικών παρόχων. [. . .] [Η] τράπεζα του παραλήπτη (ή ο πάροχος χρηματοοικονομικών υπηρεσιών) πρέπει να συμφωνήσει με τη συναλλαγή για λογαριασμό του πελάτη. Κατά τη διάρκεια αυτού του [. . .] βήματος, επαληθεύεται ότι η συναλλαγή πληροί τους κανόνες και τους κανονισμούς. [. . .] Μόλις υπάρξει συμφωνία, στο [επόμενο] βήμα τα κεφάλαια μεταφέρονται και τίθενται αμέσως στη διάθεση του αποδέκτη.

Ένα τέτοιο σύστημα θα μπορούσε, και μπορεί να προσφέρει κάθε είδους εξοικονόμηση κόστους και άλλα οφέλη. Αλλά ο συμπεριφορικός και, τελικά, ο κοινωνικός και οικονομικός έλεγχος, είναι αυτό που επιθυμούν οι ομοϊδεάτες του ΟΗΕ, της BIS και των εταίρων τους. Μιλώντας τον Οκτώβριο του 2020, ο Γενικός Διευθυντής της BIS Agustín Carstens εξήγησε γιατί τα PDC δεν μοιάζουν σε τίποτα με οποιαδήποτε μορφή χρήματος που γνωρίζουμε αυτήν τη στιγμή:

Η βασική διαφορά με το CBDC είναι ότι η κεντρική τράπεζα θα έχει τον απόλυτο έλεγχο των κανόνων και των κανονισμών που θα καθορίσουν τη χρήση αυτής της έκφρασης ευθύνης της κεντρικής τράπεζας, και επίσης θα έχουμε την τεχνολογία για να το επιβάλουμε.

Και πάλι, η «διαλειτουργικότητα», που επιτρέπει την εκχώρηση παγκοσμίως αναγνωρισμένου e-ID σε όλες τις συναλλαγές, χρησιμοποιώντας διεθνώς αποδεκτά PDC, επιτρέπει στα API να ελέγχουν με ακρίβεια οποιαδήποτε συναλλαγή, οπουδήποτε, μεταξύ οποιωνδήποτε μερών, χρησιμοποιώντας ψηφιακές συμφωνίες, που συχνά ονομάζονται «έξυπνα συμβόλαια». Η BIS συνεργάστηκε στην Επιχείρηση Rosalind με την Τράπεζα της Αγγλίας για την ανάπτυξη της λειτουργικότητας έξυπνων συμβολαίων στην οποία θα υποβληθούμε όλοι στο Ηνωμένο Βασίλειο μόλις αποδεχτούμε την ηλεκτρονική ταυτότητα και, όπως έχει προγραμματιστεί, τα PDC.

Η τεχνολογία κατανεμημένου καθολικού (DLT) —πιθανότατα blockchain— θα καταγράφει, θα επιβλέπει και θα ελέγχει όλες τις ψηφιακές συναλλαγές σε ένα «ενοποιημένο καθολικό». Οι κοινωνικοί μηχανικοί της Επιχείρησης Rosalind κατέληξαν στο συμπέρασμα:

Επίπεδο API Ledger: Αυτό το επίπεδο μετέφρασε τα έξυπνα συμβόλαια σε κλήσεις API και μετέτρεψε τα αιτήματα API σε μια μορφή κατανοητή και εφαρμόσιμη για το καθολικό της κεντρικής τράπεζας. [. . .] Αυτό θα μπορούσε να υποστηρίξει πολλές περιπτώσεις χρήσης, όπως η έναρξη πληρωμών από τρίτους, οι εξωτερικές εφαρμογές έξυπνων συμβολαίων και οι εφαρμογές προϋπολογισμού.

Τα έξυπνα συμβόλαια στο επίπεδο API θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την αυτόματη έναρξη «πληρωμής τρίτων», όπως η λήψη φόρων, προστίμων, ιδιωτικών προστίμων, πληρωμών κοινής ωφέλειας κ.λπ., απευθείας από το «ψηφιακό πορτοφόλι» σας. Χρησιμοποιώντας έξυπνα συμβόλαια, το PDC που σας έχει εκχωρηθεί στο e-ID μπορεί να προγραμματιστεί, σε πραγματικό χρόνο, για να ελέγχει τι αγοράζετε, από ποιον, πού και πότε.

Ο Μπο Λι, πρώην Αναπληρωτής Διοικητής της Λαϊκής Τράπεζας της Κίνας και νυν Αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), μιλώντας στο συμπόσιο της Κεντρικής Τράπεζας Ψηφιακά Νομίσματα για Χρηματοοικονομική Ένταξη: Κίνδυνοι και Ανταμοιβές, εξήγησε τη δύναμη που παρέχει το προγραμματιζόμενο ψηφιακό νόμισμα σε όσους έχουν τα εγκεκριμένα δικαιώματα καθολικού:

Το CBDC μπορεί να επιτρέψει σε κυβερνητικές υπηρεσίες και φορείς του ιδιωτικού τομέα να προγραμματίσουν το [CBDC] να δημιουργήσει έξυπνα συμβόλαια, για να επιτρέψει στοχευμένες λειτουργίες πολιτικής. Για παράδειγμα[,] επιδόματα κοινωνικής πρόνοιας [. . .], κουπόνια κατανάλωσης, [. . .] κουπόνια τροφίμων. Με τον προγραμματισμό, τα χρήματα CBDC μπορούν να στοχεύσουν με ακρίβεια [σε] τι είδους [πράγματα] μπορούν να κατέχουν οι άνθρωποι και τι είδους χρήση [για την οποία] μπορούν να χρησιμοποιηθούν αυτά τα χρήματα. Για παράδειγμα, [. . .] για φαγητό.

Όποια ψέματα κι αν σας πουν η κυβέρνηση ή τα μέσα ενημέρωσης για την ψηφιακή ταυτότητα, το γεγονός είναι ότι η ψηφιακή ταυτότητα είναι μια πρωτοβουλία πολιτικής παγκόσμιας διακυβέρνησης και ο στόχος είναι να ελέγξουμε τη συμπεριφορά και τη ζωή μας. Η ψηφιακή ταυτότητα (e-ID) είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για ένα παγκόσμιο σύστημα καταπίεσης και μόλις αποδεχτούμε την ηλεκτρονική ταυτότητα, θα ακολουθήσει αμέσως η ανάπτυξη ενός παγκόσμιου δικτύου προγραμματιζόμενων ψηφιακών νομισμάτων (PDC).

Είτε δεχόμαστε την BritCard είτε όχι, η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου έχει ήδη υιοθετήσει αυτό που η BIS αποκάλεσε «το πιο απομακρυσμένο μοντέλο» της ηλεκτρονικής ταυτότητας. Το σύστημα διαχειρίζεται το Γραφείο Χαρακτηριστικών Ψηφιακής Ταυτότητας της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου. Το «Γραφείο» έχει καταχωρίσει την τρέχουσα πληθώρα ιδιωτικών εταιρειών που έχουν κερδίσει προσφορές για την παροχή «υπηρεσιών ψηφιακής ταυτότητας και χαρακτηριστικών» σε όλους μας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αξιοσημείωτοι πάροχοι υπηρεσιών e-ID και χαρακτηριστικών περιλαμβάνουν την Deloitte (Go Verify) και τη Mastercard.

Προκειμένου να γίνει μια «αξιόπιστη υπηρεσία ψηφιακής επαλήθευσης (DVS)», παγκόσμιες εταιρείες όπως η Deloitte και η Mastercard πρέπει να συμμορφώνονται με το Πλαίσιο Εμπιστοσύνης Ψηφιακής Ταυτότητας και Χαρακτηριστικών του Ηνωμένου Βασιλείου. Το πλαίσιο θέτει τα «τεχνικά και λειτουργικά πρότυπα για χρήση σε ολόκληρη την οικονομία του Ηνωμένου Βασιλείου [που] θα βοηθήσουν στη διεθνή και εγχώρια διαλειτουργικότητα». Η διεθνής διαλειτουργικότητα θα διασφαλίσει ότι όλα τα δεδομένα που συλλέγονται από τον πληθυσμό του Ηνωμένου Βασιλείου είναι διαθέσιμα στους αρχιτέκτονες της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Ενδεχομένως μέσω του ID4D ή του ενοποιημένου καθολικού BIS, για παράδειγμα.

Προκειμένου να διασφαλιστεί τόσο η εγχώρια όσο και η διεθνής διαλειτουργικότητα μεταξύ όλων των προϊόντων και υπηρεσιών e-ID, ο πάροχος DVS πρέπει να χρησιμοποιεί το εγκεκριμένο «σχήμα δεδομένων». Το τμήμα 14 του πλαισίου παρέχει όλα τα τεχνικά πρότυπα ανταλλαγής πληροφοριών που θα επιτρέψουν τη διαλειτουργικότητα.

Τα πρότυπα διαλειτουργικότητας επιτρέπουν σε όλα τα δεδομένα που συλλέγονται από εσάς να αποθηκεύονται και να μεταδίδονται «σε μορφή αναγνώσιμη από μηχανή» που είναι «διαλειτουργική με άλλες πιστοποιημένες υπηρεσίες και εξαρτώμενα μέρη» τόσο «στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και διεθνώς». Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, ότι τα δεδομένα που κατάσχονται από τη χρήση της ψηφιακής βιομετρικής άδειας οδήγησης ή του διαβατηρίου σας μπορούν να συνδεθούν με το ξεχωριστό «αξιόπιστο» DVS που παρέχεται, για παράδειγμα, από τον εκδότη της τραπεζικής σας κάρτας.

Αυτό το διαλειτουργικό σύστημα σημαίνει ότι μια ενιαία BritCard που εκδίδεται από την κυβέρνηση είναι εντελώς περιττή και δεν επιτυγχάνει απολύτως τίποτα. Το πλαίσιο ηλεκτρονικής ταυτότητας που αναπτύσσει η κυβέρνηση εδώ και χρόνια, και έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή, δεν χρειάζεται και δεν επωφελείται από την BritCard.

Ωστόσο, όταν περισσότεροι από 2,8 εκατομμύρια άνθρωποι προφανώς υπέγραψαν μια κυβερνητική αναφορά που αντιτίθεται στην Britcard, σε απάντηση, η κυβέρνηση είπε:

Θα εισαγάγουμε μια ψηφιακή ταυτότητα σε αυτό το Κοινοβούλιο. [. . .] Η νέα ψηφιακή ταυτότητα θα βασιστεί στο GOV.UK One Login και στο GOV.UK Wallet για να οδηγήσει τον μετασχηματισμό των δημόσιων υπηρεσιών. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό το σύστημα θα επιτρέπει στους ανθρώπους να έχουν πρόσβαση σε κρατικές υπηρεσίες – όπως παροχές ή φορολογικά αρχεία – χωρίς να χρειάζεται να θυμούνται πολλαπλές συνδέσεις ή να παρέχουν φυσικά έγγραφα.

Πέρα από την αποδεδειγμένη πραγματικότητα ότι η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για το τι σκεφτόμαστε, αυτή η δήλωση είναι ασυναρτησίες. Το σύστημα GOV.UK One Login σχεδιάστηκε γύρω από το διαλειτουργικό Πλαίσιο Εμπιστοσύνης Ψηφιακής Ταυτότητας και Χαρακτηριστικών του Ηνωμένου Βασιλείου. Παραδόξως, οι απελπιστικές αποτυχίες της One Login στον κυβερνοχώρο οδήγησαν την κυβέρνηση να ανακαλέσει τη διαπίστευση «πλαισίου» για τη δική της υπηρεσία τον Μάιο του τρέχοντος έτους. Στη συνέχεια, η κυβέρνηση παρέδωσε συμβόλαια πολλών εκατομμυρίων λιρών στην PA Consulting και στον αμερικανικό τεχνολογικό γίγαντα Accenture για να προσπαθήσει να διορθώσει όλα τα προβλήματα One Login και ελπίζουμε να ανακτήσει τη δική της διαπίστευση διαλειτουργικού πλαισίου.

Η BritCard δεν είναι συμβατή με το πλαίσιο και δεν αναφέρεται ως πάροχος DVS. Η ιδέα της BritCard δεν έχει τεθεί ούτε στην αγορά ούτε σε δημόσια διαβούλευση. Η BritCard δεν υπάρχει με καμία ουσιαστική έννοια και δεν είναι παρά ένα κόλπο δημοσίων σχέσεων. Το μόνο ερώτημα είναι ποιος είναι ο σκοπός του κόλπου. Υπάρχουν κάποιες αποκαλυπτικές ενδείξεις.

Η Palantir είναι ένας «κολοσσός εξόρυξης δεδομένων» που συνεργάζεται στενά με τις υπηρεσίες πληροφοριών και εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ. Είναι στρατηγικός αμυντικός εταίρος του Ηνωμένου Βασιλείου και λειτουργεί την Ομοσπονδιακή Πλατφόρμα Δεδομένων του NHS του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία «συνδέει ζωτικής σημασίας πληροφορίες για την υγεία σε όλο το NHS».

Η Palantir λειτουργεί επίσης μια σειρά από δικές της στρατηγικές συνεργασίες με άλλες παγκόσμιες εταιρείες. Για παράδειγμα, η συνεργασία της με την KPMG παρέχει στην KPMG πρόσβαση στο "Palantir Foundry" - την πλατφόρμα λογισμικού AI της Palantir. Στη συνέχεια, η κυβέρνηση ανέθεσε στην KPMG τη σύμβαση για την προώθηση και την ανάπτυξη της Ομοσπονδιακής Πλατφόρμας Δεδομένων NHS της Palantir σε ολόκληρη τη χώρα. Αυτό είναι κατανοητό επειδή το Palantir Foundry είναι επίσης η πλατφόρμα λογισμικού τεχνητής νοημοσύνης που μεταμορφώνει ψηφιακά την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η συνεργασία της Palantir με τον πάροχο υπηρεσιών ψηφιακής επαλήθευσης (DVS) του Ηνωμένου Βασιλείου Deloitte δίνει τη δυνατότητα και στις δύο εταιρείες να «σπάσουν τα θεσμικά εμπόδια, να οργανώσουν κατακερματισμένα δεδομένα και να μετατρέψουν τις πληροφορίες σε αποφασιστική δράση». Η συνεργασία της με την Accenture υποτίθεται ότι θα προσφέρει «μετασχηματιστικά αποτελέσματα» και η συνεργασία της με την Oracle θα «επιταχύνει την τεχνητή νοημοσύνη» για τις επιχειρήσεις και τις κυβερνήσεις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου έδωσε στην Oracle το συμβόλαιο να κάνει ακριβώς αυτό.

Με την τεράστια γκάμα δικτυωμένων συνδέσεων στην καρδιά του βρετανικού κράτους, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την Palantir Gotham για τον σχεδιασμό αποστολών και τη διεξαγωγή ερευνών «χρησιμοποιώντας ανόμοια δεδομένα». Αυτό θα επιτρέψει στους κρατικούς πράκτορες —ή στους πράκτορες της Palantir, ανάλογα με το πώς το βλέπετε— να «παράγουν αξιοποιήσιμες πληροφορίες με βάση το πλήρες οικοσύστημα των διαθέσιμων δεδομένων». Για την Palantir, αυτά τα «διαθέσιμα δεδομένα» στο Ηνωμένο Βασίλειο φαίνεται να είναι σχεδόν όλα.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Gotham είναι πλήρως «διαλειτουργικό με οποιοδήποτε παλαιού τύπου σύστημα», κάνει γρήγορα «συνδέσεις σε τεράστια κλίμακα, διασκορπισμένα σύνολα δεδομένων» και επιτρέπει την ανταλλαγή «ερευνητικών αναφορών» είτε «εσωτερικά» είτε με «συνεργαζόμενες υπηρεσίες», όποιες κι αν είναι αυτές. Αν υπήρχε, η BritCard δεν θα πρόσθετε τίποτα άλλο από επιπλέον ταλαιπωρία.

Για άλλη μια φορά, η διαλειτουργικότητα είναι το κλειδί για τη συλλογή δεδομένων από όλα τα «διασκορπισμένα σύνολα δεδομένων» και η Palantir είναι μεταξύ των παγκόσμιων εταιρειών τεχνολογίας της Βόρειας Αμερικής, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ευρώπης που έχουν ήδη επενδύσει στο διαλειτουργικό πλαίσιο ψηφιακών χαρακτηριστικών στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Louis Mosley, Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος (EVP) του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ευρώπης για την Palantir Technologies, δήλωσε στην Επιτροπή Επιστήμης, Καινοτομίας και Τεχνολογίας της Βουλής των Κοινοτήτων - η οποία συζητούσε τα σχέδια ηλεκτρονικής ταυτότητας της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου:

Η διαλειτουργικότητα είναι το ψωμί και το βούτυρο μας [της Palantir]. Όπως περιέγραψε ο Πρόεδρος, μία από τις βασικές προστιθέμενες αξίες του λογισμικού είναι το γεγονός ότι μπορεί να αλληλεπιδρά και να διαβάζει και να γράφει δεδομένα από σχεδόν κάθε σύστημα εκεί έξω. [. . .] Παρέχουμε τεράστιο έλεγχο και διακυβέρνηση στους οργανισμούς που χρησιμοποιούν το λογισμικό μας.

Με αυτόν τον λαχταριστό και άνευ προηγουμένου έλεγχο και διακυβέρνηση στον κοντινό ορίζοντα, τι στο καλό κατείχε την κυβέρνηση για να ρίξει φαινομενικά το όλο θέμα σε κίνδυνο προσπαθώντας να σφραγίσει την ψηφιακή ταυτότητα σε έναν πολύ ανθεκτικό βρετανικό πληθυσμό; Όταν ήρθε στην εξουσία πριν από λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, οι Εργατικοί απέρριψαν κατηγορηματικά την ψηφιακή ταυτότητα. Στη συνέχεια, η υπουργός Εσωτερικών Ιβέτ Κούπερ είπε: «Δεν είναι στο μανιφέστο μας. Δεν είναι αυτή η προσέγγισή μας». Τι άλλαξε; Έχει χάσει η κυβέρνηση Στάρμερ το συλλογικό της μυαλό;

Ή υπάρχει μια πιο εύλογη εξήγηση;

Σε μια πολύ αποκαλυπτική συνέντευξη με τον πρώην πολιτικό συντάκτη του BBC John Pienaar για το Times Radio, ο Louis Mosley έκανε μια σειρά ισχυρισμών σχετικά με το γιατί η Palantir είχε αποφασίσει -και πολύ δημόσια ανακοινώσει- ότι δεν θα υποστηρίξει την BritCard. Παραδόξως, ο Mosley είπε ότι είχε «προσωπικές ανησυχίες σχετικά με την ψηφιακή ταυτότητα». Πρόσθεσε ότι η Palantir θα «βοηθήσει τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις να εφαρμόσουν τις πολιτικές για τις οποίες έχουν εκλεγεί». Σημείωσε, ωστόσο, ότι η ψηφιακή ταυτότητα δεν ήταν στο εκλογικό μανιφέστο των Εργατικών και ότι η απόφαση για την υιοθέτηση της ψηφιακής θα πρέπει να ληφθεί στην «κάλπη». Ως εκ τούτου, διαφώνησε, το έργο BritCard «δεν είναι για» την Palantir.

Φυσικά, η συλλογή κάθε πιθανού αποσπάσματος δεδομένων για να καταστεί δυνατός ο «έλεγχος» του πληθυσμού δεν ήταν ούτε στο μανιφέστο του Εργατικού Κόμματος, αλλά αυτό δεν εμπόδισε την Palantir να βουτήξει με ενθουσιασμό σε αυτό το έργο. Όσο για τους προσωπικούς ενδοιασμούς του Mosley για τέτοια πράγματα, αν τους κρατάει, σίγουρα εργάζεται για τον λάθος «κολοσσό εξόρυξης δεδομένων» που συνδέεται με τις μυστικές υπηρεσίες.

Ήταν ο Pienaar που έκανε ίσως το πιο ενδιαφέρον σχόλιο από όλα:

Μεταξύ των άλλων απόψεων, που εκφράστηκαν ιδιωτικά από υπουργούς, σχετικά με την ψηφιακή ταυτότητα, ένα πρόγραμμα, το οποίο τουλάχιστον ένας ανώτερος πολιτικός, που πίστευε ότι αυτό δεν επρόκειτο να συμβεί, ήταν απλώς πολύ δύσκολο. Πιστεύετε ότι θα συμβεί;

Ο Pienaar είναι μέλος του Κατεστημένου. Είναι ενήμερος για τις ανεπίσημες συζητήσεις των υπουργών. Αξίζει να σκεφτούμε την παρατήρησή του.

Ο Mosely απάντησε:

Μία από τις ανησυχίες μου σχετικά με αυτό είναι η τεχνική σκοπιμότητά του ή, ίσως καλύτερα εκφρασμένο, η τεχνική του αναγκαιότητα. Χωρίς αμφιβολία, όλοι είχαμε την εμπειρία της συνεργασίας με τμήματα της κυβέρνησης όπου η διαδικτυακή εμπειρία αφήνει κάτι το επιθυμητό. Χρειάζεται βελτίωση.

Ωστόσο, βρισκόμαστε σε έναν κόσμο τώρα όπου, νομίζω, υπάρχουν τουλάχιστον δώδεκα μοναδικά αναγνωριστικά για τον καθένα από εμάς στην κυβέρνηση. Έχουμε διαβατήρια, έχουμε άδειες οδήγησης, έχουμε μοναδικούς φορολογικούς κωδικούς, έχουμε αριθμούς εθνικής ασφάλισης. Τώρα, καθένα από αυτά κάθεται σε ένα σιλό και δεν μιλάει στο άλλο, δεν είναι εναρμονισμένο. Δεν υπάρχει τρόπος για την κυβέρνηση να μεταπηδήσει εύκολα από το ένα στο άλλο.

Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί, στο παρασκήνιο, με σχετικά μικρή προσπάθεια και νομίζω ότι θα βοηθούσε πολύ στη βελτίωση αυτής της εμπειρίας των πολιτών. Δεν βλέπω την ανάγκη για μια πρόσθετη μορφή ταυτοποίησης πέρα από τις πολλές που ήδη υπάρχουν.

Την τελευταία δεκαετία περίπου, με τη βοήθεια μεγάλων εταιρειών όπως η Palantir, η Deloitte και η Oracle, διαδοχικές βρετανικές κυβερνήσεις έχουν δημιουργήσει τη διαλειτουργική υποδομή ψηφιακής ταυτότητας. Ο Mosley αναφέρεται επιπόλαια σε αυτό ως «back-end».

Η υιοθέτηση της ψηφιακής ταυτότητας είναι απολύτως απαραίτητη για τα μακροπρόθεσμα σχέδια του κράτους και των ιδιωτών εταίρων του. Κάποια στιγμή, πρέπει να πειστούμε να το χρησιμοποιήσουμε.

Ας υποθέσουμε ότι ο Pienaar έχει δίκιο: η κυβέρνηση γνωρίζει ότι δεν θα δεχτούμε την ηλεκτρονική ταυτότητα. Πώς, λοιπόν, μας εξαναγκάζει να το υιοθετήσουμε;

Ανακοινώνει μια ψηφιακή ταυτότητα του Μίκυ Μάους και σκόπιμα εγείρει το φάσμα της κυβερνητικής υπερβολής στη ζωή μας. Ξέρει ότι θα αντιδράσουμε ενστικτωδώς και προβλέπει την αντίδραση. 

Με αυτόν τον τρόπο, εστιάζει τη δημόσια συζήτηση στην εισαγωγή μιας ενιαίας ηλεκτρονικής ταυτότητας που εκδίδεται από την κυβέρνηση, την οποία δεν χρειάζεται και δεν έχει καταβάλει καμία προσπάθεια για να την αναπτύξει. 

Μας περιμένει το πραγματικό σύστημα ψηφιακής ταυτότητας που η κυβέρνηση και οι εταιρικοί εταίροι της, όπως η Palantir, έχουν στην πραγματικότητα σχεδιάσει.

Έρχεται ο σωτήρας, σε αυτήν την περίπτωση που ενσαρκώνεται από τον Palantir και τον Louis Mosley, επισημαίνοντάς μας ότι δεν χρειαζόμαστε την BritCard. Απλώς πρέπει να βελτιώσουμε το «back-end» του συστήματος της κυβέρνησης, έτσι ώστε όλες οι κάρτες και οι άδειές μας να μπορούν να «μιλούν μεταξύ τους» αρμονικά. Και αυτή είναι η ουσία της γνήσιας ψηφιακής ταυτότητας.

Φαίνεται πολύ πιθανό ότι θα απορρίψουμε την BritCard. Μια επαίσχυντη ήττα θα συσσωρευτεί στην κυβέρνηση και θα συζητιέται ασταμάτητα από τα μέσα ενημέρωσης, καθώς εξυμνεί πώς εμείς οι Βρετανοί δεν θα υποκύψουμε ποτέ στην ψηφιακή ταυτότητα.

Απλώς πρέπει να τροποποιήσουμε λίγο το «back-end» για να βελτιώσουμε την «εμπειρία του πολίτη» καθώς αλληλεπιδρούμε με το διαδικτυακό δημόσιο-ιδιωτικό κράτος.

Η BritCard είναι μία ψυχολογική εξαπάτηση με δόλωμα και διακόπτη. Μην πέφτετε στην παγίδα.

ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ