ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΕΑΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ: Η ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΕΥΡΕΣ
Γράφει ο Gerd Höhler / Σχόλιο και επιμέλεια μετάφρασης:
Κωνσταντίνος I. Βαθιώτης
Παρατίθεται ακολούθως ένα άρθρο του Γερμανού ανταποκριτή για την Ελλάδα, την Κύπρο και την Τουρκία Γκερντ Χέλερ (Gerd Höhler) που προ δύο ημερών (15/10/2025) είδε το φως της δημοσιότητας στην γερμανική εφημερίδα Frankfurter Rundschau1.
Η δυσαρέσκεια μεγαλώνει από όλες τις πλευρές
Δυστυχώς, το δημοσίευμα αυτό προσφέρει έμμεση-ύπουλη στήριξη στον αδίστακτο τύραννο των Νεοελλήνων, ο οποίος κατάφερε να βάλει τα δύο πόδια τους σε ένα οργουελικό παπούτσι.
Πρόκειται για ύπουλη στήριξη, διότι, ενώ αναφέρονται οι περισσότερες αδυναμίες της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας (ορθότερα: Νέας Δικτατορίας) στο εσωτερικό της χώρας (δεν γίνεται, ωστόσο, κανένα σχόλιο σχετικά με την υποχρεωτική αριθμοποίηση του ελληνικού λαού, που τους τελευταίους μήνες αποτελεί για τους πολίτες μια μόνιμη πηγή άγχους και τρόμου), επισημαίνεται η άριστη φήμη που φέρεται να έχει ο Κυρ. Μητσοτάκης στο εξωτερικό (ο Γερμανός αρθρογράφος μιλά για έπαινο!).
Έτσι, καλλιεργείται υποδορίως η εκφοβιστική εντύπωση ότι, αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη πέσει, τότε θα αναβιώσει ο εφιάλτης της εποχής Τσίπρα.
Φαίνεται, δηλαδή, να ασπάζεται ο Χέλερ το προπαγανδιστικό δίλημμα που προωθούν εντέχνως οι επικοινωνιολόγοι της Νέας Δικτατορίας: «Μητσοτάκης ή χάος». Σε παρεμφερή διατύπωση: «το μόνο κόμμα που μπορεί να εγγυηθεί σταθερότητα είναι εκείνο της ΝΔ».
Κακά τα ψέματα: Όσο η Ευρώπη βάζει πλάτη στην «μητσοτακική παρθενόπη», πολύ δύσκολα θα απαλλαγεί ο ελληνικός λαός από αυτήν την φοβερή, αυταρχική πανώλη. Διότι, συνήθως, οι μετα-δημοκρατικές κυβερνήσεις του 21ου (απατ)αιώνα δεν πέφτουν όποτε το θέλει ο πάλαι ποτέ κυρίαρχος λαός, αλλά όποτε η πτώση του υπαγορεύεται από τα συμφέροντα μιας υπερεθνικής ελίτ που κάνει γενικώς κουμάντο.
Αν ο λαός είχε το κουράγιο να ξεχύνεται συστηματικά σαν λάβα στους δρόμους και να διαμαρτύρεται εντόνως, συνδυάζοντας την ενεργή αυτή διαμαρτυρία του με έξυπνα σαμποτάζ (π.χ. μαζική άρνηση πληρωμών των λογαριασμών ενέργειας, μαζική άρνηση αγοράς προϊόντων, μαζική απόσυρση των χρημάτων από τα συστημικά δεκανίκια της υβριδικής δικτατορίας, δηλ. τις Τράπεζες, κ.λπ.), ίσως οι αόρατοι μαριονετίστες να αναγκάζονταν να σκεφθούν την αντικατάσταση της γαλαζοπράσινης μαριονέτας γρηγορότερα.
Σε περίπτωση που το πολιτικό σκηνικό δεν αλλάξει άρδην, πολλοί εκτιμούν ότι μας περιμένει ένα από τα χειρότερα μαρτύρια από συστάσεως του ελληνικού κράτους. Φωλιά του μαρτυρίου η αυταρχική εμμονή της Νέας Δικτατορίας να παρακολουθεί τους πάντες και τα πάντα, τώρα μέσω εξελιγμένων καμερών Τεχνητής Νοημοσύνης και, βεβαίως, μέσω του ψηφιακού ντουέτου ηλεκτρονικές ταυτότητες-προσωπικός αριθμός.
Επίσης, δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητος ο αρνητικός σχολιασμός για την επικείμενη δημιουργία κόμματος από τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, το οποίο ενοχλεί τον αρθρογράφο, δεδομένου ότι φρόντισε να το κηλιδώσει ως δεξιό κόμμα προς άγραν «εθνικιστών» ψηφοφόρων.
Άρα, ο Γερμανός ανταποκριτής (πιθανότατα και η εφημερίδα που τον φιλοξενεί) υποθάλπει την νεοταξίτικη, παγκοσμιοποιητική ατζέντα, κεντρικός στόχος της οποίας είναι η εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας κυβέρνησης. Για να επιτευχθεί, όμως, ο στόχος αυτός, θα πρέπει να αποσυναρμολογηθούν τα έθνη-κράτη.
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: Δυστυχώς, και ο Αντώνης Σαμαράς ως πρωθυπουργός εξ-υπηρέτησε την ατζέντα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, απλώς φαίνεται να διαφοροποιείται από τους αδίστακτους μητσοτακικούς Νεοταξίτες σε κάποιες παραδοσιακές-πατριωτικές κόκκινες γραμμές.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο όρος «εθνικιστής» χρησιμοποιείται πλέον συλλήβδην απαξιωτικά και εκφοβιστικά, προκειμένου να κηλιδωθεί όποιος τολμά να επιθυμεί την διατήρηση μιας ενιαίας εθνικής ταυτότητας, βασισμένης σε κοινά κοινωνικά χαρακτηριστικά όπως είναι η εθνικότητα, η γεωγραφική θέση, η γλώσσα, η θρησκεία, οι παραδόσεις κ.λπ.
Πολλοί είναι εκείνοι που ενοχοποιούν τον εθνικισμό ως αιτία πολέμων μεταξύ των εθνών-κρατών και γι’ αυτό προπαγανδίζουν τον αντίπαλο ιδεολογικό πόλο, δηλ. τον διεθνισμό, τον οποίο ευλόγησε ο Αλέξης Τσίπρας κατά την ομιλία του στην «2η Διεθνή Διάσκεψη για την Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη» (Μάιος 2025)2.
Τέλος, ο Γερμανός αρθρογράφος κάνει λόγο για «λαϊκιστικές δυνάμεις τόσο στην αριστερά όσο και στη δεξιά πλευρά του πολιτικού φάσματος» που απέκτησαν επιρροή μετά την κρίση χρέους του 2010, υπονοώντας εξ αντιδιαστολής ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν είναι λαϊκιστική. Το προπαγανδιστικό δούλεμα πάει σύννεφο…
Η δυσαρέσκεια μεγαλώνει από όλες τις πλευρές
Ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης υπό πίεση (Premier Mitsotakis unter Druck. © IMAGO/Dursun Aydemir)
H πολιτική που εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση επαινείται στην Ευρώπη, αλλά ο λαός ελάχιστα ωφελείται.
Σε διεθνές επίπεδο, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης απολαμβάνει μεγάλης αναγνώρισης. Με διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και αυστηρή δημοσιονομική πολιτική, έθεσε την οικονομία της κάποτε μαστιζόμενης από κρίση χώρας σε τροχιά ανάπτυξης και σταθεροποίησε τα δημόσια οικονομικά. Στις χρηματοπιστωτικές αγορές, ο συντηρητικός πολιτικός θεωρείται εγγυητής της συνέχειας.
Αλλά στο εσωτερικό της χώρας η δυσαρέσκεια μεγαλώνει: σκάνδαλα, απεργίες και μείωση των ποσοστών δημοτικότητας ασκούν πίεση στον Μητσοτάκη.
Για δεύτερη φορά μέσα σε δύο εβδομάδες, μια γενική απεργία έθεσε την περασμένη Τρίτη προ αδεξιόδου την δημόσια ζωή. Χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν στην Αθήνα εναντίον ενός νέου εργατικού νόμου, ο οποίος αναμενόταν να ψηφιστεί την Πέμπτη από το κοινοβούλιο. Ο νόμος αυτός επιτρέπει έως και 13 ώρες εθελοντικής εργασίας την ημέρα, με πρόσθετη αμοιβή και περιορισμένο αριθμό ημερών.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη επαινείται στην Ευρώπη για την ανάκαμψη της Ελλάδας: το ΑΕΠ διπλασιάζεται σε σχέση με τον μέσο όρο της ΕΕ, ο δείκτης χρέους μειώνεται και ο προϋπολογισμός παρουσιάζει πλεονάσματα, αλλά οι πολίτες δεν επωφελούνται από όλα αυτά. Τ
α πραγματικά εισοδήματα εξακολουθούν να είναι κατά ένα τέταρτο χαμηλότερα σε σχέση με το επίπεδο του 2009 και η αγοραστική δύναμη των ιδιωτικών νοικοκυριών, συγκρινόμενη με εκείνη των υπόλοιπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει κάνει βουτιά στην προτελευταία θέση.
Ενώ οι απεργοί συνδικαλιστές πραγματοποίησαν πορεία προς την πλατεία Συντάγματος, ο Πάνος Ρούτσι συνέχισε να διαμαρτύρεται στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Ο 22χρονος γιος του σκοτώθηκε στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών τον Φεβρουάριο του 2023, στο οποίο 57 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Οι συγγενείς των θυμάτων ζητούν την διαλεύκανση του δυστυχήματος. Ο Μητσοτάκης μίλησε για «ανθρώπινο λάθος», αλλά τα στοιχεία παραπέμπουν σε συστημικές ελλείψεις. Σύμφωνα με την έρευνα που διεξάγεται από την ευρωπαϊκή εισαγγελία, η Ελλάδα έλαβε 41 εκατομμύρια ευρώ για ένα σύστημα σηματοδότησης που δεν εγκαταστάθηκε ποτέ. «Εάν το έργο είχε υλοποιηθεί εγκαίρως, η τραγωδία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί», δήλωσε η Γενική Εισαγγελέας Λάουρα Κοβέσι.
Μια άλλη υπόθεση έχει έρθει στο προσκήνιο της επικαιρότητας: Η Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης της ΕΕ πραγματοποίησε έφοδο στην αγροτική αρχή του ΟΠΚΕΠΕ. Οι αγρότες φέρονται να έχουν λάβει δολίως επιδοτήσεις αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ χρησιμοποιώντας πλαστά έγγραφα – προφανώς με τη βοήθεια αξιωματούχων και πολιτικών.
Το σκάνδαλο θα μπορούσε να κοστίσει δισεκατομμύρια στο κράτος και να πλήξει πολιτικά τον Μητσοτάκη, οποίος είχε αναλάβει τα καθήκοντά του το 2019 με την υπόσχεση να καταπολεμήσει τη διαφθορά. Από δημοσκόπηση που διενήργησε η Metron Analysis, το 71% των ερωτηθέντων αξιολογεί αρνητικά το έργο της κυβέρνησης, ενώ οι ίδιοι δηλώνουν δυσαρεστημένοι με τον Μητσοτάκη. Μικρή παρηγοριά: Οι πολίτες κρίνουν την αντιπολίτευση ακόμη πιο αρνητικά.
[Βάσει αυτής της δημοσκόπησης], η κυβερνώσα παράταξη της Νέας Δημοκρατίας (ΝΔ) συγκεντρώνει αυτήν την στιγμή το 28,2% των ψήφων του εκλογικού σώματος – σημαντικά χαμηλότερο από το 40,6% που έλαβε στις εκλογές του 2023. Μολονότι προηγείται του ΠΑΣΟΚ με 13,6%, το ποσοστό αυτό δεν είναι πλέον αρκετό για την διασφάλιση απόλυτης πλειοψηφίας.
Ο σχηματισμός [δικομματικού ή πολυκομματικού] συνασπισμού μπορεί να επιχειρηθεί το αργότερο μετά τις εκλογές του 2027. Ωστόσο, η ελληνική παράδοση δεν ευνοεί τους συνασπισμούς: Μετά την πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κυβερνούν εναλλάξ.
Αλλά με την κρίση χρέους της δεκαετίας του 2010, οι λαϊκιστικές δυνάμεις τόσο στην αριστερά όσο και στη δεξιά πλευρά του πολιτικού φάσματος απέκτησαν επιρροή. Και ο πολιτικός κατακερματισμός θα μπορούσε να λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις:
Ο πρώην πρωθυπουργός της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνης Σαμαράς, σχεδιάζει ένα νέο δεξιό κόμμα για να προσελκύσει εθνικιστές ψηφοφόρους. Ο ριζοσπαστικά αριστερός πρώην πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, ετοιμάζει επίσης την επιστροφή του στην πολιτική σκηνή με την ίδρυση ενός νέου κόμματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου