ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΤΡΗΤΑ (ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ) ΤΟΥ ΛΑΟΥ!
Γράφει ο Μάριος Ευρυβιάδης
Μια από τις τελευταίες επιθέσεις εναντίον της ελευθερίας της επιλογής θα εφαρμοστεί, οσωνούπο μας λένε, από την κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη με αιχμή του δόρατος τον Υπουργό Οικονομικών του, τον Χάρη Γεωργιάδη.
Θα πρέπει, μας ανακοίνωσαν, να κάνουμε τις αγορές μας ηλεκτρονικά, με πλαστικό χρήμα, ούτως ώστε να παταχθεί, τάχατες, η φοροδιαφυγή.
Δεν ξέρω αν το πιστεύουν, πως έτσι θα παταταχθεί η φοροδιαφυγή, η διαφθορά και το μαύρο χρήμα. Πάντως το διατυμπανίζουν. Και από του χρόνου, και παράλληλα, όλοι ανεξαιρέτως θα πρέπει να υποβάλουμε -ηλεκτρονικά- φορολογική δήλωση, για να υπάρχει «μια συνολική εικόνα για τη φορολογική μας βάση».
Για να παταχθεί, και πάλι τάχατες, η φοροδιαφυγή κλπ.
Είναι γεγονός πως σε κατοπινές του δηλώσεις ο Υπουργός Οικονομικών προσπάθησε να διασκέδασει την σοβαρότητα του θέματος- πως δηλαδή οδηγούμεθα σε μια κοινωνία χωρίς μετρητά- διευκρινίζοντας πως το πλαστικό χρήμα δεν αφορούσε στις καθημερινές συναλλαγές των καταναλωτών αλλά σε συναλλαγές ανάμεσα σε επιχειρηματίες και εμπόρους.
Τότε τα μηχανάκια POS (Point Of Sale) που απαιτούνται σε κάθε κατάστημα -και έχει γεμίσει η αγορά- γιατί χρειάζονται; Και για τους καταναλωτές δεν είναι;
Ή μήπως κανείς μας δεν έχει ταξιδέψει στη Δυτική Ευρώπη και στις Σκανδιναβικές χώρες όπου ούτε καφέ δεν μπορείς να αγοράσεις χωρίς κάρτα.
Εκεί που παλιά υπήρχε πινακίδα που έγραφε «Νο credit cards accepted here», οσωνούπω μια άλλη θα λέει «Νο cash accepted here». Kαι τις πινακίδες «ΤΟΙΣ ΜΕΤΡΗΤΟΙΣ» θα τις βρίσκουμε μόνο στα παλαιοπωλεία.
Όταν υλοποιηθούν τα περί πλαστικού χρήματος, η Κύπρος, με χρονική στέρηση, θα πάρει και αυτή την άγουσα για την κατάργηση των μετρητών από τις τσέπες των πολιτών. Θα μας πάνε σε μια κοινωνία χωρίς μετρητά. Θα μετατραπούμε σε ένα cashless society, όπως λεν στην Εσπερία.
Και τη δυστοπική αυτή εξέλιξη, την ονομάζουν «εκσυχρονισμό» και «πρόοδο», αυτοί που ζουν στα υψηλά δώματα.
Μια τέτοια εξέλιξη θα είναι πρωτίστως πολιτικό και συνάμα οικονομικό έγκλημα πρώτου μεγέθους. Διότι θα μας αφαιρέσει την δυνατότητα επιλογής που είναι η αρχή και το τέλος της ελευθερίας.
Όταν χάσεις την ελευθερία σου, τραγούδησε η μεγάλη ρόκερ Janis Joplin, «δεν έχεις άλλο τίποτα να χάσεις» (τραγούδι, «Me and Bobby McKee»). Και είναι αυτό που επιδιώκεται. Να μας μετατρέψουν όλους σε ενεργούμενους.
Σε μια κατάσταση όπου θα κυριαρχήσουν το πλαστικό χρήμα και οι ηλεκτρονικές συναλλαγές, θα σημαίνει πως οι πολίτες δεν θα μπορούν να συναλλάσσονται παρά μόνο ηλεκτρονικά. Η πρώτη δυστοπική συνέπεια θα είναι το καθολικό φακέλωμα. Και τι έγινε, ποιός ο φόβος, αναριωτιέται κάποιος, αν δεν είσαι εγκληματίας;
Εδώ καταντήσαμε.
Θα πρέπει να αποδεικνύεται μέσα από το φάκελο μας πως δεν είμαστε ένοχοι. Όχι πως είμαστε -και χωρίς φάκελο- εκ προοιμίου αθώοι. Και αυτό θα το πιστοποιεί ποιός;
Μα ο απροσδιόριστος «Μεγάλος Αδελφός» ο οποίος, μέσω της ενεργούμενης πλέον τεχνολογίας των αλγορίθμων («συνταγές» τεχνικής νοημοσύνης «δια πάσαν νόσο και και πάσαν μαλακίαν»), θα ασκεί αστυνόμευση των πάντων.
Πριν την σε εξέλιξη δυστοπία, υπήρχε μια κάποια λύση, με την έννοια πως θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε και να προσωποποιήσουμε τον δυνάστη μας – αυτόν «που φυλάει τους φύλακες »- και να τον εξαναγκάσουμε, σε ένα κράτος δικαίου, να λογοδοτήσει.
Σε λίγο αυτό δεν θα είναι πλέον εφικτό. Διότι θα τον ελέγχει και αυτόν η τεχνολογία των αλγορίθμων, και οι οποίοι αλγόριθμοι θα λειτουργούν αυτόνομα από την ανθρώπινη βούληση.
Στο βάθος θα την πατήσουν και οι θαμώνες των «υψηλών δωμάτων». Θα υπάρξει, δηλαδή, και μια μορφή νέμεσις.
Σε μια τέτοια κοινωνία, τον έλεγχο θα έχουν οι κεντρικές τράπεζες και οι ανώτατοι τραπεζίτες. Οι τελευταίοι ανήκουν σε μια διεθνή «κάστα» ανθρώπων που προφανώς κάτι «παθαίνουν» διότι σχεδόν όλοι φαίνεται να τυφλώνονται από ένα συνδιασμό εξουσίας και πλούτου και να μη χαίρουν -για να το διατυπώσω ευγενικά – αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης από την κοινωνία.
Πίσω από την προπαγανδιστική καμπάνια για τις ηλεκτρονικές συναλλαγές υποκρύπτεται κάτι ύπουλο και καταχθόνιο που δεν περιορίζεται μόνο στην Κύπρο. Η τελευταία απλά συμμετέχει.
Ο στρατηγικός στόχος είναι η φασιστική και αυθαίρετη αρπαγή των χρήματων του κόσμου από τις τράπεζες, όποτε τους προκύπτει ανάγκη, ακριβώς όπως έγινε στην Κύπρο τον Μάρτιο του 2013. Έρχομαι τώρα και στα δικά μας.
Μόλις πρόσφατα αποφεύχθηκε μια επανάληψη του φασιστικο-οικονομικού πραξικοπήματος του 2013, στην περίπτωση του Συνεργατισμού. Οι πονηρεμένοι όμως πολίτες δεν έκατσαν με σταυρωμένα χέρια. Απέσυραν τα λεφτά τους (πολλά δις). Και τούτη τη φορά δεν επαναλήφθηκε η ληστεία του 2013.
Όμως η κλοπή των καταθέσεων -το λένε bail in, στην Εσπερία- θα γίνει φαινόμενο ρουτίνας στο μέλλον διότι με την παγκοσμιοποίηση των αγορών και το χρηματιστικό κεφάλαιο (financialization), το καπιταλιστικό σύστημα έχει παντελώς εκφυλιστεί. Έπαψε να παράγει πλούτο και έχει μετατραπεί σε χρηματιστηριακό παγαποντίστικο παίγνιο.
Κάθε φορά που το τραπεζικό σύστημα θα καταρρέει κάπου, θα γίνεται αυτόματα «bail in». Και κάθε απλός άνθρωπος που δουλεύει καθημερινά, που δεν κλέβει και που δεν εξαπατά, θα πληρώνει την νύφη χωρίς να μπορεί να κάνει το οτιδήποτε.
Μέσα στην κοινωνία, και χωρίς λεφτά στη τσέπη του, θα είναι ανίσχυρος και πολιτικά ευνουχισμένος. Θα του αφαιρεθούν οι επιλογές. Δεν θα είναι πλέον αφέντης του εαυτού του.
Τί θα αποσύρει σε μια κρίση; Ηλεκτρονικές μονάδες για να τις αποθηκεύσει που; Στον υπολογιστή του; Και τι θα γίνει εάν πέσει το ρεύμα; Αν υπάρξουν σεισμοί και καταποντισμοί; Αν υπάρξει πόλεμος;
Δεν αμφιβάλω για την πρακτική χρησιμότητα του πλαστικού χρήματος και πως μπορεί να θεραπεύσει πολλές από τις παθογένειες τις κοινωνίας, εφόσον όμως συντρέχουν και μια σειρά από άλλες προϋποθέσεις.
Εφόσον κυριαρχεί η διαφάνεια, εφόσον υπάρχει ευθυνοδοσία, εφόσον λειτουργούν οι δημοκρατικές διαδικασίες, και ίσως πάνω από όλα, εφόσον λειτουργεί κράτος δικαίου.
Αν τα παραπάνω δεν ισχύσουν κανένα μέτρο δεν θα φέρει αποτέλεσμα. Η ανθρώπινη ευρηματικότητα θα βρίσκει κάθε φορά τρόπους, π.χ. να φοροδιαφεύγει – που στην Ελλάδα ήδη εφαρμόζονται κατά κόρο.
Και δεν αναφέρομαι καν στο ευρέως διαδεδομένο κοινωνικό φαινόμενο του αντιπραγματισμού.
Αν όμως ολοκληρωθεί αυτό που η εξουσιαστική ελίτ επεξεργάζεται, αν εξαφανιστούν τα μετρητά από την αγορά, οι εξουσιαστές θα κατέχουν το απόλυτο εργαλείο ελέγχου για αυτούς, και ανελευθερίας για εμάς.
Τότε είναι που θα ακυρωθεί η κάθε δικλείδα ασφαλείας και θα θριαμβεύσει η χειρότερη μορφή του ολοκληρωτισμού, που είναι η φασιστική.
Σε μια τέτοια περίπτωση οι άνθρωποι θα κάνουν αυτό που διαχρονικά έκαναν. Θα «προσφύγουν στον ουρανό», δηλαδή θα επαναστατήσουν.
Το κάνουν ήδη στη Γαλλία.
Τα «Κίτρινα Γιλέκα» δεν επαναστατούν για τα καύσιμα. Στη Γαλλία βλέπουμε μια πραγματική Επανάσταση των Χρωμάτων που δεν είναι επανάσταση-μαϊμού! Επαναστατούν εργάτες και αγρότες ενάντιον ενός εκφυλισμένου παγκοσμιοποιημένου καπιταλιστικού συστήματος.
Επαναστατούν εναντίον της εξουσίας και της ελίτ των ρετιρέ. Το ίδιο έκαναν και οι λαϊκές μάζες στη Βρετανία με το Brexit. Και ναι, ακόμη και αυτοί που έκαναν τη διαφορά για να γίνει ο Τράμπ Πρόεδρος της Αμερικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου