Ε.Ε -Σύνοδος "κορυφής": Άρχισε η διαδικασία της νεκρανάστασης της "Ιεράς συμμαχίας" και του "Μέτερνιχ"
ΣΧΟΛΙΟ ΟΙΜΟΥ ΑΘΗΝΑΣ
Αντί σχολίου παραθέτουμε την ιστορία μας
O ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΟΚΡΗΜΝΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ROTHSCHILD: "ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΘΑ ΣΑΣ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΝ"
Όσο κι αν θεωρείται κοινοτοπία η φράση "η ιστορία επαναλαμβάνεται" δεν μπορούμε να αποφύγουμε τη χρήση της για να περιγράψουμε την επικαιρότητα και ειδικώτερα τις αποφάσεις (επί της ουσίας "μή αποφάσεις") της χθεσινής συνόδου "κορυφής" στις Βρυξέλλες.
Και όπως έχουμε αντιληφθεί δυστυχώς απο καιρό, η ιστορία θα επαναλαμβάνεται όσο οι λαοί θα πειθαρχούν σε έναν φραγκογενή πολιτισμό πάνω στον οποίο χτίστηκαν όλοι αυτοί οι κανόνες που ρυθμίζουν την μακροβιότητα αφ΄ενός του καπιταλισμού και αφ΄ετέρου του παπικού ενδοτισμού στον "κοσμοπολιτισμό" της "Νέας Εποχής".
Μπορεί πολλοί "αναλυτές" να γράφουν σήμερα, ότι η χθεσινή σύνοδος "κορυφής" δεν παρήγαγε σχεδόν τίποτα, ή τουλάχιστον, τίποτα απο εκείνα που δήθεν προσδοκούσαν οι "αγορές" και που κατανάλωναν σαν "συμπλήρωμα πολιτικής τροφής" πολιτικοί και πολίτες, όμως αυτό που εμείς αντιληφθήκαμε είναι μια προσπάθεια εκκίνησης της διαδικασίας "νεκρανάστασης" της "Ιεράς Συμμαχίας" και του πνεύματος του Μέτερνιχ.
Πως αλλιώς δηλαδή μπορεί να ερμηνευθεί το ότι ...
Δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ουσιώδης η απόφαση της "στήριξης" του EFSF με 500 δις ή ο κουμπαράς με τα 200δις που θα δοθούν στο ΔΝΤ όταν θα έχει "δυσκολίες".Η είδηση στην οποία επικεντρώθηκαν τα ΜΜΕ ήταν η διαφωνία της Αγγλίας και όχι αυτό που διέταξε η Μέρκελ και που αφορά το μέλλον των ευρωπαϊκών λαών που θα στενάξουν κάτω απο την "Ιερά συμμαχία" των 17+1 πειθαρχημένων στο δόγμα του Μέτερνιχ κρατών.
Με απλά λόγια " η σωτηρία του ευρώ και της Ευρώπης" ανατέθηκε ad hoc στα χέρια του Δ΄ Ράϊχ, που σαν γνήσιος απόγονος του Μέτερνιχ έδειξε ήδη τα λευκά του δόντια χαμογελώντας με νόημα σε όλους τους υποτελείς δήθεν εθνικούς ηγέτες.
Αν θέλετε να ενημερωθείτε για τις ανούσιες λεπτομέρειες του χθεσινού σκυλοκαυγά θα σας προτείναμε να επισκεφθείτε τα εξειδικευμένα σε πολιτικά κουστομπολιά και μίζερες αναλύσεις ιστολόγια και ιστοσελίδες.
Αυτό που μπορούμε προς το παρόν να σας προσφέρουμε είναι ένα μικρό δείγμα απο την ιστορία αφού αυτή μόνο μας απέμεινε ως ασφαλής πηγή γνώσης που ενδεχομένως θα βοηθήσει εμάς και εσάς στο να αναπτύξουμε το πολιτικό μας ένστικτο και κρίση.
Δεν θα αναφερθούμε γενικά στον όρο "Ιερά συμμαχία" αφού αυτός χρησιμοποιήθηκε πολλές φορές στην ιστορία θέλοντας να υπογραμμίσει τη "σοβαρότητα" ή το ...κύρος μιας συμφωνίας.Υπήρξε π.χ η Sacra Ligra που υπογράφτηκε στις 20 Μαΐου 1571 μεταξύ Ισπανίας, Ενετίας και Πάπα που επιφανειακά είχε ως στόχο την εκδίωξη των Οθωμανών απο την "ευρωπαϊκή γή", δηλαδή την επανάκτηση των χαμένων φέουδων του πάπα και των προδρόμων της Goldman Sachs που κατείχε η "σουλτανάτη ολιγαρχία".Κάλιστα αυτή η συμφωνία θα μπορούσε να ονομαστεί ως "ιδιοτελής συμμαχία" άσχετα αν πολλοί ιστορικοί του ευρωλιγουρισμού θεωρούν ότι έπαιξε σημαίνοντα ρόλο στην ελληνική επανάσταση, την οποία όμως όπως θα δούμε, μίσησε όσο τίποτα η μεταγενέστερη "Ιερά συμμαχία" του Μέτερνιχ και των άλλων προγόνων του σημερινού ευρω- διευθυντηρίου.
Ας δούμε τί γράφει ο οικονομολόγος Γ.Η Διαμαντόπουλος
"...Η ελληνική επανάσταση του 1821 είναι ο προπομπός της μεγαλύτερης εκείνης επαναστατικής έκρηξης, η οποία κάλυψε τόσο τις αναπτυγμένες περιοχές όσο και τις καθυστερημένες της ευρωπαϊκής ηπείρου κατά τη διάρκεια του 1848.
Τέτοια ήταν η αστραπή της επαναστατικής έκρηξης, ώστε εντός ολίγων εβδομάδων να μην έχει απομείνει όρθια καμιά κυβέρνηση σε ένα γεωγραφικό χώρο που σήμερα καλύπτεται από 10 κράτη, Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία, Ιταλία, Τσεχία, Σλοβακία, Ουγγαρία και μέρη της Πολωνίας, Ρουμανίας και Γιουγκοσλαβίας.
Η Ελληνική Επανάσταση έφερε την άνοιξη της ελευθερίας των ευρωπαϊκών λαών, γι’ αυτό είναι αξιόλογο να εξετάσουμε με προσοχή και το επικρατούν κλίμα της εποχής εκείνης, για να αντιληφθούμε πλήρως το μέγεθος και τη σημασία της προσφοράς του μικρού αυτού λαού στην απόκτηση της ελευθερίας και των υπολοίπων καταδυναστευμένων ευρωπαϊκών κρατών.
Στο διαχρονικό αυτό πλαίσιο πρέπει να σταθούμε σε δύο μεγάλα ιστορικά γεγονότα. Πρώτα, σ’ εκείνο της Γαλλικής Επανάστασης το 1879 και, δεύτερον, της ήττας του Μεγάλου Ναπολέοντα στη μάχη του Βατερλό, το 1815.
Δύο ιστορικά ορόσημα, το πρώτο συνυφασμένο με τους αγώνες και τις προσπάθειες της απελευθέρωσης του γαλλικού λαού από τη μοναρχία και, το δεύτερο συμβολικό της ταφόπετρας των προσδοκιών του, όπως και εκείνων των υπολοίπων λαών προς την απόκτηση των δικών τους.
Η Συνθήκη της Βιένης (26 Ιουνίου 1815) και η μετέπειτα των Παρισίων (20 Νοεμβρίου 1815) δημιουργούν την περίφημη συνθήκη, τη γνωστή με το όνομα «Ιερά Συμμαχία», της οποίας τα κύρια προβλήματα ήταν δύο: πρώτον, η διατήρηση της ευρωπαϊκής ειρήνης και, δεύτερον, η εν πάση θυσία προφύλαξη της Ευρώπης από την επανάληψη των επαναστάσεων. Κύριος εκπρόσωπος και θεματοφύλακας της Ιεράς Συμμαχίας ήταν ο Αυστριακός υπουργός Εξωτερικών, πρίγκιπας Μέτερνιχ.
Ο πρίγκιπας Μέτερνιχ, καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του μέχρι τη φυγή του ως εξορίστου στην Αγγλία το 1848, τήρησε μια αυστηρή και άκαμπτη στάση έναντι πάσας φιλελεύθερης κίνησης και, προπαντός, ανατρεπτικού καθεστώτος με ισχυρά προληπτικά αστυνομικά μέτρα και άμεση στρατιωτική επέμβαση των μεγάλων δυνάμεων της εποχής εκείνης, όπως της Αγγλίας, Αυστρίας, Ρωσίας, Γαλλίας και Πρωσίας, προς καταστολή πάσας σημειούμενης εξέγερσης οπουδήποτε στην Ευρώπη.
Έτσι η πενταπλή αυτή συμμαχία έγινε ένα πραγματικό όργανο καταπίεσης των λαών κάτω από την αρχή της ειρηνοποίησης της Ευρώπης.
Αλήθεια, πόσο η τοποθέτηση αυτή μοιάζει με τη σημερινή υποκριτική εκπροσώπηση της πολιτικής της υπερδύναμης των ΗΠΑ και των δορυφόρων της με το έμβλημα της «νέας τάξης»!
Έτσι γίνεται αντιληπτό ότι αντίπαλος της Ελληνικής Επανάστασης δεν ήταν μόνο το τουρκικό κράτος αλλά και ολόκληρη η μοναρχική Ευρώπη, έτοιμη να την καταπνίξει ένοπλα, κάτι παρόμοιο με την επέκταση αρμοδιοτήτων του ΝΑΤΟ ως αστυνομικού οργάνου επιβολής παγκόσμιας ειρήνης.
Μέσα σ’ αυτό το αντιδραστικό πλαίσιο, το οποίο ήταν έτοιμο να δικάσει και να καταδικάσει κάθε φιλελεύθερη κίνηση προς διατήρηση της ευρωπαϊκής τάξης, εκρήγνυται η Ελληνική Επανάσταση. Δεν ήταν δυνατό να υπάρξει χειρότερο διεθνές σκηνικό από εκείνο της εποχής εκείνης έναντι των συμφερόντων του ελληνικού έθνους και του αναλαμβανόμενου αγώνα του.
Η είδηση της έκρηξης της ελληνικής επανάστασης φθάνει τη στιγμή που οι αρχηγοί της Ιεράς Συμμαχίας συνεδρίαζαν στο Λάιμπαχ. Ήταν κεραυνός εν αιθρία.
Η τύχη της ελληνικής επανάστασης ήταν βέβαιη κατόπιν της επικείμενης απόφασης ένοπλης καταστολής της από τους εκπροσώπους της Ιεράς Συμμαχίας. Δηλαδή, η αποτυχία της δεδομένη προτού ακόμη αρχίσει ο ένοπλος αγώνας της ελευθερίας.
Στη δραματική αυτή στιγμή η Ελληνική Επανάσταση σώθηκε χάρη στην ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και ασύληπτη τόλμη και περίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας και μετέπειτα κυβερνήτη της Ελλάδας, Ιωάννου Καποδίστρια, μιας από τις μεγαλύτερες πολιτικές και διπλωματικές φυσιογνωμίες του 19ου αιώνα, που βρισκόταν με τον αυτοκράτορα της Ρωσίας Αλέξανδρο στο συνέδριο του Λάιμπαχ.
Για το Μέτερνιχ η ελληνική επανάσταση ήταν παράδειγμα επικίνδυνο για ολόκληρη την Ευρώπη, απειλή νίκης των επαναστατικών δυνάμεων και στρεφόμενη τόσο εναντίον της τουρκικής ακεραιότητας όσο και της ισορροπίας των μεγάλων δυνάμεων της εποχής εκείνης στην ανατολή.
Παρά την εχθρότητα και πολεμικότητα της Ιεράς Συμμαχίας και των τρομακτικών δυσκολιών κατά τη διάρκεια του εντατικού αγώνα, η Ελληνική Επανάσταση κατόρθωσε να υπερνικήσει τους θανάσιμους κινδύνους και να επιτύχει το 1830 την αναγνώριση ως ελληνικού ανεξάρτητου κράτους, όταν οι προηγούμενες δύο ευρωπαϊκές επαναστάσεις της Νεάπολης και του Πεδεμοντίου είχαν αποτύχει.
Έτσι, η επιτυχία της Ελληνικής Επανάστασης λαμβάνει ιδιαίτερο χαρακτήρα, γενόμενη έτσι ο προπομπός της αναστήλωσης των προσδοκιών όλων των φιλελεύθερων τάσεων της ευρωπαϊκής ηπείρου και η ταφόπετρα της μισητής πολιτικής του Αυστριακού πρίγκιπα Μέτερνιχ και του ευρωπαϊκού μοναρχισμού καταπίεσης των μικρών κρατών και των λαών τους.
Όταν η Ελλάδα αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος, οι περισσότεροι ευρωπαϊκοί λαοί εξακολουθούν να ζουν κάτω από καταδυναστικά πολιτεύματα και πολιτικές εκπροσωπήσεις.
Για παράδειγμα, η δουλοπαροικία στη Ρωσία και τη Ρουμανία διήρκησαν ως τη δεκαετία του 1860.
Η φεουδαρχία στη Γερμανία καταργήθηκε ολότελα μόλις το 1848.
Η ενοποίηση της Ιταλίας σε ενωμένο βασίλειο σχηματίσθηκε το 1860 και της Γερμανίας στο διάστημα 1862-1871.
Η Ρουμανία απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1850 και η Βουλγαρία το 1878.
Το σύνταγμα, το οποίο ψήφισε η πρώτη Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο στις 20/12/1821, ήταν το πιο προοδευτικό και φιλελεύθερο σύνταγμα της Ευρώπης, το οποίο προκάλεσε ρίγη φοβίας στους εκπροσώπους της Ιεράς Συμμαχίας.
Ήταν το ανάθεμα του πρίγκιπα Μέτερνιχ, ο οποίος έβλεπε την επιτυχία της Ελληνικής Επανάστασης σαν το δυναμίτη στις βάσεις των απολυταρχικών καθεστώτων της Ευρώπης.
Ως συνέπεια τούτου, διμέτωπος ο αγώνας, τόσο εναντίον των επαναστατημένων Ελλήνων όσο και εναντίον του μεγάλου αντίπαλου του Ιωάννη Καποδίστρια. Και όταν αυτός αποχώρησε από το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών το 1822, χαρακτηριστικά είναι τα λεχθέντα από το Μέτερνιχ: «Ο Καποδίστριας είναι πλέον νεκρός. Δεν φοβούμαι ούτε τους νεκρούς ούτε τα φαντάσματα».
Και όταν ο Μέτερνιχ συνάντησε το στρατηγό Μέιτλαντ στη Βιένη τον Αύγουστο του 1822, του ανέφερε: «Λοιπόν, στρατηγέ μου, η αρχή του κακού ξεριζώθηκε. Ο κόμης Καποδίστριας ετάφη για το υπόλοιπο της ζωής του. Θα ζήσετε ήσυχος στην Επτάνησο και η Ευρώπη θα έχει απαλλαγεί από τους μεγάλους κινδύνους, διά των οποίων την απειλεί η επιρροή του άνδρα τούτου».
Ο Γουίνστον Τσόρτσιλ κάποτε ανέφερε ότι «στην πολιτική οι αλλαγές περιστάσεων δεν έχουν τέλος». Και πόσο αληθής είναι η παραπάνω παρατήρηση και πόσο δίκαια είναι η Νέμεση όταν το 1848, με την επανάσταση εναντίον των Αψβούργων, στις 11 Μαρτίου 1848, ο Μέτερνιχ αναγκάσθηκε, μεταμφιεσμένος και με τη βοήθεια των φίλων του τραπεζιτών Ρόθσιλντ, να φύγει κυνηγημένος από τη Βιένη και να καταφύγει ως εξόριστος στην Αγγλία.
Το ελληνικό έθνος γιόρτασε τότε την 21η επέτειο της ανεξαρτησίας του, και το ελεύθερο πνεύμα του προς την ελευθερία και την αξιοπρέπεια του ατόμου είχε μεταφέρει την άνοιξη της ελευθερίας σε ολόκληρη της Ευρώπη.
Η Μητέρα Ελλάδα πάντοτε τιμά και είναι ευγνώμων προς τα τέκνα της για τους αγώνες τους και τις θυσίες τους για τη διαφύλαξη της ελευθερίας της. Πλην όμως, οι εκάστοτε εκπρόσωποί της λησμονούν ορισμένους, όπως τον Ιωάννη Καποδίστρια, ή νωχελώς παρουσιάζουν το έργο του και τη μνήμη του.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας υπήρξε ο διάσημος υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας και μετέπειτα ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας και ένας εκ των κορυφαίων διπλωματών και πολιτικών ανδρών της εποχής του. Ήταν ο Έλληνας διπλωμάτης, ο οποίος εργάσθηκε επί ευρωπαϊκού επιπέδου, ο πρωτεργάτης του ευρωπαϊκού συντάγματος και της καθιέρωσης της ουδετερότητας της χώρας αυτής και του απαραβίαστου των συνόρων της. Το όνομά του ήταν συνδεμένο με την ιστορία της Ελβετίας και, ως εκ τούτου, τιμήθηκε ως επίσημος πολίτης της πόλης τηε Γενεύης και των καντονίων Βω και Λωζάνης.
Υπήρξε ο μέγας αντίπαλος της Ιεράς Συμμαχίας και του εκπροσώπου της, πρίγκιπα Μέτερνιχ, επιβάλλοντας τη σφραγίδα της προσωπικότητάς του στα γεγονότα και ζητήματα της εποχής του έναντι του επικρατούντος αρνητικού κλίματος και πνεύματος της διατήρησης της ευρωπαϊκής ειρήνης και της ισορροπίας των μεγάλων δυνάμεων στην ανατολή. Είναι ο κορυφαίος πολιτικός εκπρόσωπος της Ελλάδας, ο οποίος κατέχει περήφανη θέση στην ιστορία της Ρωσίας, της Ευρώπης και της Ελλάδας.
Η ιστορία της Ελλάδας και του πολιτισμού της στη μακρά διαχρονική της πορεία εντός της κοινωνίας των εθνών είναι γνωστή και συνυφασμένη ως επί το πλείστον με την κλασική περίοδο, αγνοούμενης έτσι της βυζαντινής και παντελώς της τοιαύτης της νεότερης Ελλάδας.
Η ως άνω τοποθέτηση και αναγνώριση είναι πολύ λυπηρή και σκανδαλώδης και το βάρος αυτής της εσφαλμένης αντίληψης οφείλεται σε μας ως και τους πολιτικούς και πνευματικούς μας εκπροσώπους. Η ιστορική γνώση βοηθά τη μόρφωση και τη διεύρυνση της σωστής αντίληψης της κοινωνίας.
Είναι, λοιπόν, καιρός να προβούμε σε αυτή τη διεύρυνση της σωστής αντίληψης παρουσιάζοντας τον πολιτισμό και το ελεύθερο πνεύμα της σύγχρονης Ελλάδας, η οποία εκ νέου έγινε ο προπομπός της ελευθερίας και των αξιών του ατόμου έναντι των δυνάμεων του σκότους και της απολυταρχίας του 19ου αιώνα και του φασισμού και ναζισμού του 20ού αιώνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου