Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014

ΑΠΟΧΩΡΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΜ Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΑΠΟΣΚΙΤΗΣ


ΕΝΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΛΑΟΣ ΑΝΑΖΗΤΑΕΙ ΕΝΑ ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ





ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΟΥ ΟΙΜΟΥ-ΑΘΗΝΑΣ

Κάθε χωρισμός είναι δυσάρεστος, όταν όμως δεν υπάρχουν οι συνδετικοί ιστοί που ενώνουν, τότε ο χωρισμός είναι όχι μόνο αναπόφευκτος αλλά και λυτρωτικός...



Ο λόγος που δεν εντάχτηκα στο ΕΠΑΜ ενώ το παρακολουθούσα πρίν από την γέννησή του, ήταν ότι δεν πίστεψα ποτέ, ότι θα γίνει ένα αυθεντικό πλατύ μέτωπο αγώνα.

Αυτό φάνηκε μεταξύ των άλλων και από την ονομασία του με την οποία διαφωνούσα απ΄την αρχή. Τί σημαίνει Ενιαίο; Υπάρχουν δηλαδή και διασπασμένα μέτωπα; Αφού λές παλλαϊκό, το ενιαίο εννοείται!Αλλά το λές ενιαίο, για να μην το πείς ΕΘΝΙΚΟ!
Έλα όμως που ολάκερος ο Ελληνικός Λαός γυρεύει ένα 

ΕΘΝΙΚΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ!



(Το παιδικό αυτό σήμα το έφτιαξα θυμάμαι για να πειράξω την φίλη μου την Σοφία, κι αυτή το έστειλε στον Λεωνίδα, γελούσαμε τότε, αλλά το αίτημα για Eθνικό Mέτωπο υπήρχε).

Καταλαβαίνω την πίκρα του φίλου Λεωνίδα Αποσκίτη, τα πρόσωπα στο ΕΠΑΜ είναι και σε μένα οικεία και αγαπητά, αλλά ο αγώνας σήμερα ενάντια στο δαιμονιώδες πολίτευμα των τραπεζιτών, απαιτεί αυθεντικό πολιτικό λόγο, οξύτατη πολιτική διάκριση και καίρια πολιτική δράση!

Στον τομέα της δράσης δεν μπορώ να πώ, υπήρχε αυθορμητισμός και δύναμη, αλλά η έλλειψη  
πολιτικής διάκρισης ήταν εμφανής στις επιλογές και στους προσανατολισμούς του Μετώπου.

Ο Λεωνίδας Αποσκίτης είναι ένας μαχητής κι η αποχώρησή του από το ΕΠΑΜ σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει και 
αποχώρηση από τον αγώνα, το λέει άλλωστε και ο ίδιος.

Απλά νομίζω ότι είναι πια καιρός για την συγκρότηση ενός ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ που θα στοχεύει στο ξέσπασμα ενός δυνατού και διαρκούς εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα για την εκδίωξη των προδοτών και δωσιλόγων.

Κι ο Λεωνίδας Αποσκίτης θα παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σ΄αυτόν τον Αγώνα...

Ακολουθεί το κείμενο με το οποίο κοινοποιεί την αποχώρησή του από το ΕΠΑΜ

ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΜ

Κλείνουν τέσσερα χρόνια από τις αρχές του 2010 όταν, τέτοιες μέρες, άρχισαν οι ζυμώσεις και οι συναντήσεις για να συγκροτηθεί ένας παλλαικός πόλος αντίστασης απέναντι στην λαίλαπα του ΔΝΤ και των Μνημονίων που ήταν ήδη ορατή. Πρωταρχική αγωνία μας ήταν να αφυπνισθεί η κοινωνία και να αποενοχοποιηθεί ο λαός που βομβαρδίστηκε από την κατευθυνόμενη προπαγάνδα.

Γύρω από αυτό τον στόχο οργανώθηκαν πανελλαδικά οι πρώτες πρωτοβουλίες και κινήσεις πολιτών, όπως η ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ και άλλες.

Από τις 5 Μαΐου του 2010 μέχρι τις 12 Φεβρουαρίου του 2012, ο λαός σήκωσε σταδιακά το ανάστημά του και μέσα από αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις, απεργίες, συλλαλητήρια και συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής προσπάθησε να αντιμετωπίσει αυτόν τον τερατώδη εφιάλτη που εισέβαλε στην ζωή του και την χώρα του. Μετά την εμπειρία των πλατειών και με τον αέρα του Συντάγματος ξεκινήσαμε την σημαντική προσπάθεια του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (ΕΠΑΜ) και άλλων κινημάτων. Προτάγματά μας, η πραγματική δημοκρατία, η ολική ανατροπή του σάπιου πολιτικού κατεστημένου, η αλληλεγγύη, το νέο συνταγματικό και κοινωνικό ήθος.

Παρ’ όλες, όμως, τις συγκινητικές προσπάθειες που έγιναν, τον αρχικό ενθουσιασμό, τις δυναμικές επεμβάσεις στους αγώνες, το πράγμα εκφυλίστηκε χωρίς να επιτύχουμε σοβαρά αποτελέσματα. Πέρα από την δαιμονική επίθεση του συστήματος, την λειτουργία των καθεστωτικών αναχωμάτων και τον εκλογικό εγκλωβισμό, υπαίτιες γι’ αυτό είναι και οι γνωστές κακοδαιμονίες της πολιτικής μας ιστορίας στην οποία, δυστυχώς, το ψεύδος, η συκοφαντία και η λογική του κομματικού μαντριού περισσεύουν.

Απολειφάδια κομματικών σωλήνων, πολιτικάντικες και γραφειοκρατικές συμπεριφορές και η μεταφυσική ιδεολογία του μοναδικού φορέα της «σωστής γραμμής» που καταστρέφει κάθε ενωτική προσπάθεια έδρασαν αρνητικά, απώθησαν τις μεγάλες μάζες που γύρισαν την πλάτη τους και έδιωξαν τους περισσότερους που είχαν στρατευθεί αλλά δεν άντεχαν να απογοητευθούν ξανά ή να αντιπαλέψουν τα εκφυλιστικά φαινόμενα.

Σήμερα φαίνεται σαν ο λαός να έχει «καθίσει» αποδεχόμενος μοιρολατρικά την μοίρα του, όμως, στην ουσία, πρόκειται για το τέλος του πρώτου κύκλου των αγώνων της μνημονιακής περιόδου.

Είναι μια κρίσιμη στιγμή για τις μελλοντικές εξελίξεις καθώς η ελληνική κοινωνία συγκλονίζεται και μεταλλάσσεται δομικά. Πρέπει να μπούμε στο νέο κύκλο Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνακατανοώντας ότι το σύστημα-τέρας που αντιμετωπίζουμε δεν πρόκειται να ανατραπεί με φθαρμένες πολιτικές λύσεις που καθηλώνουν τον αντιμνημονιακό χώρο, αλλά με ρηξικέλευθες, επαναστατικές, και συνάμα ρεαλιστικές, ρήξεις διαπνεόμενες από υψηλό ήθος, αξιοπρέπεια και αυτοθυσία.

Είμαστε πιο έτοιμοι τώρα γιατί κάναμε σαν πολίτες ότι ήταν αναγκαίο και κερδίσαμε σημαντικές εμπειρείες.Με αυτές τις σκέψεις και διαπιστώσεις, είχα αποφασίσει τον περσινό Μάϊο, στο 2ο Συνέδριο του ΕΠΑΜ, να παραιτηθώ από κάθε κομματικό όργανο και για τον ίδιο λόγο σήμερα, εξαντλώντας κάθε περιθώριο, αποχωρώ οριστικά από το οργανωμένο ΕΠΑΜ.

Αισθάνομαι πάντα απέραντη εκτίμηση και συντροφικότητα με κάθε Επαμίτη και Επαμίτισσα, με όσους παραμένουν όπως και με τους πολλούς συναγωνιστές που έφυγαν και αναζητούν τις νέες λύσεις. Είμαι σίγουρος πως θα βρεθούμε όλοι μαζί στους αγώνες του αύριο γιατί το αρχικό πνεύμα του Μετώπου και του Συντάγματος παραμένει ζωντανό και μας ενώνει.


Καλή Δύναμη και καλή Λευτεριά.

Λεωνίδας Χ. Αποσκίτης

(Ιδρυτικό μέλος ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑΣ/ΕΠΑΜ)



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου