ΠΟΙΟΣ ΑΠ΄ΟΛΟΥΣ ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΓΗΣ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΑΡΑΝΟΪΚΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ;

ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΣΕΙ ΟΛΟΥΣ!

Γράφει ο Jeffrey D. Sachs

Για σχεδόν 30 χρόνια, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου οδηγεί τη Μέση Ανατολή σε πόλεμο και καταστροφή. Ο άνθρωπος αυτός είναι από μόνος του μια πυριτιδαποθήκη βίας,

Σε όλους τους πολέμους που έχει διεξάγει, ο Νετανιάχου πάντα ονειρευόταν να νικήσει τον μεγαλύτερο & ισχυρότερο αντίπαλο του: 

Να νικήσει και να ανατρέψει την Ιρανική κυβέρνηση. 

Ο πολυαναμενόμενος πόλεμός του, που μόλις ξεκίνησε, μπορεί κάλλιστα να μας σκοτώσει όλους σε έναν πυρηνικό Αρμαγεδδώνα, εκτός αν ο Νετανιάχου σταματήσει.

Η ψυχοπαθολογική εμμονή του Νετανιάχου με τον πόλεμο χρονολογείται από τους εξτρεμιστές μέντορές του, τον Ζεέβ Ζαμποτίνσκι, τον Γιτζάκ Σαμίρ και τον Μεναχέμ Μπέγκιν. 

Η παλαιότερη γενιά πίστευε ότι οι Σιωνιστές έπρεπε να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα βίας ─ πολέμους, δολοφονίες, τρομοκρατία ─ για να επιτύχουν τον στόχο τους πρέπει πρώτα να εξαλείψουν κάθε παλαιστινιακή αξίωση για μια πατρίδα.

Οι ιδρυτές του πολιτικού κινήματος του Νετανιάχου, του Λικούντ, ζητούσαν τον αποκλειστικό σιωνιστικό έλεγχο σε όλα τα εδάφη που αποτελούσαν μέρος της Βρετανικής Εντολής της Παλαιστίνης.

Στην αρχή της Βρετανικής Εντολής, στις αρχές της δεκαετίας του 1920, οι Μουσουλμάνοι και οι Χριστιανοί Άραβες αποτελούσαν περίπου το 87% του πληθυσμού και κατείχαν 10 φορές περισσότερη γη από τον εβραϊκό πληθυσμό.

Το 1948, οι Άραβες εξακολουθούσαν να είναι περίπου διπλάσιοι από τους Εβραίους. Παρ’ όλα αυτά, το ιδρυτικό καταστατικό του Λικούντ (1977) δήλωσε ότι «ανάμεσα στη Θάλασσα και τον Ιορδάνη θα υπάρχει μόνο ισραηλινή κυριαρχία». 

Το πλέον διαβόητο σύνθημα «από τον Ποταμό στη Θάλασσα», που χαρακτηρίζεται ως αντισημιτικό, αποδείχθηκε η αντιπαλαιστινιακή κραυγή συσπείρωσης του Λικούντ.

Η πρόκληση για το κόμμα Λικούντ ήταν το πώς να επιδιώξει να πραγματοποιήσει τους μέγιστους στόχους του, παρά το γεγονός ότι ήταν κατάφωρα παράνομοι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και της ηθικής, τα οποία και τα δύο υποδεικνύουν μια λύση που εμπεριέχει δύο κράτη.

Το 1996, ο Νετανιάχου και οι Αμερικανοί σύμβουλοί του σχεδίασαν μια στρατηγική «Καθαρής Ρήξης». Υποστήριξαν ότι το Ισραήλ δεν θα αποχωρούσε από τα παλαιστινιακά εδάφη που κατέλαβε στον πόλεμο του 1967 με αντάλλαγμα την περιφερειακή ειρήνη. 

Αντίθετα, το Ισραήλ θα αναδιαμόρφωνε τη Μέση Ανατολή όπως το ίδιο θεωρούσε σκόπιμο. Το κρίσιμο στοιχείο σε αυτό το σχέδιο είναι ότι η στρατηγική του έβλεπε τις ΗΠΑ ως την κύρια δύναμη που θα χρησιμοποιούνταν για την επίτευξη αυτών των στόχων. 

Τη διεξαγωγή πολέμων στην περιοχή για την αποδόμηση των κυβερνήσεων που ήταν αντίθετες στην ισραηλινή κυριαρχία επί της Παλαιστίνης. Οι ΗΠΑ κλήθηκαν να διεξάγουν αυτούς πολέμους για λογαριασμό του Ισραήλ.

Η στρατηγική Clean Break εφαρμόστηκε αποτελεσματικά από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Όπως αποκάλυψε ο Ανώτατος Διοικητής του ΝΑΤΟ, Στρατηγός Γουέσλι Κλαρκ (Wesley Clark), λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου οι ΗΠΑ σχεδίαζαν να «επιτεθούν και να καταστρέψουν τις κυβερνήσεις επτά χωρών εντός πέντε ετών ─ ξεκινώντας από το Ιράκ, στη συνέχεια τη Συρία, τον Λίβανο, τη Λιβύη, τη Σομαλία, το Σουδάν και το Ιράν».

Ο πρώτος πόλεμος, στις αρχές του 2003, είχε ως στόχο την ανατροπή της Ιρακινής κυβέρνησης. Τα σχέδια για περαιτέρω πολέμους αναβλήθηκαν όταν οι ΗΠΑ ενεπλάκησαν στο Ιράκ. 

Ωστόσο, οι ΗΠΑ υποστήριξαν τη διάσπαση του Σουδάν το 2005, την Ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο το 2006 και την Αιθιοπική εισβολή στη Σομαλία την ίδια χρονιά. 

Το 2011, η κυβέρνηση Ομπάμα ξεκίνησε την επιχείρηση Timber Sycamore (Ξύλινος Πλάτανος) της CIA εναντίον της Συρίας και, μαζί με το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία, ανέτρεψε την Λιβυκή κυβέρνηση με βομβαρδισμούς το 2011. Σήμερα, όλες αυτές οι χώρες βρίσκονται σε ερείπια, με πολλές να έχουν εμπλακεί σε εμφύλιους πολέμους.

Ο Νετανιάχου ήταν υποστηρικτής όλων αυτών των πολέμων ─ τόσο δημόσια όσο και παρασκηνιακά ─ μαζί με τους νεοσυντηρητικούς συμμάχους του στην Αμερικανική κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένων των Πολ Γούλφοβιτς, Ντάγκλας Φέιθ, Βικτόρια Νούλαντ, Χίλαρι Κλίντον, Τζο Μπάιντεν, Ρίτσαρντ Περλ, Έλιοτ Άμπραμς και άλλων.

Όταν ο Νετανιάχου κατέθεσε ενώπιον του Κογκρέσου των ΗΠΑ το 2002, υποστήριξε έναν καταστροφικό πόλεμο εναντίον του Ιράκ. Δήλωσε: «Αν ανατρέψετε τον Σαντάμ, το καθεστώς του Σαντάμ, σας εγγυώμαι ότι αυτό θα έχει τεράστιες θετικές συνέπειες για όλη την περιοχή». Και συνέχισε:

«Και νομίζω ότι οι άνθρωποι που είναι κοντά εδώ στο Ιράν, οι νέοι και πολλοί άλλοι, θα πουν ότι ότι η εποχή τέτοιων καθεστώτων, τέτοιων αυταρχικών ηγετών, έχει τελειώσει». 

Είπε επίσης ψευδώς στο Κογκρέσο: «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Σαντάμ επιδιώκει, εργάζεται και σημειώνει πρόοδο προς την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων».

Το σύνθημα της δημιουργίας μιας «Νέας Μέσης Ανατολής» ήταν το σύνθημα αυτών των πολέμων. Αρχικά διατυπώθηκε το 1996 μέσω του «Clean Break» και έγινε δημοφιλές το 2006 από την Υπουργό Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις. Καθώς το Ισραήλ βομβάρδιζε βάναυσα τον Λίβανο, η Ράις δήλωσε:

«Αυτό που βλέπουμε εδώ, κατά μία έννοια, είναι η ανάπτυξη μιας νέας Μέσης Ανατολής. Και ό,τι κι αν κάνουμε, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα προχωρήσουμε προς μια Νέα Μέση Ανατολή και δεν πρόκειται να ξαναεπιστρέψουμε στην παλιά».

Τον Σεπτέμβριο του 2023, ο Νετανιάχου παρουσίασε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ έναν χάρτη της «Νέας Μέσης Ανατολής», διαγράφοντας εντελώς ένα Παλαιστινιακό κράτος. 

Τον Σεπτέμβριο του 2024, ανέλυσε περαιτέρω αυτό το σχέδιο παρουσιάζοντας δύο χάρτες: τον έναν ως «ευλογία» και τον άλλον —με τον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν — ως κατάρα, ενώ παράλληλα ζήτησε την αλλαγή καθεστώτος στις τελευταίες χώρες.

Ο πόλεμος του Ισραήλ κατά του Ιράν είναι το τελευταίο βήμα μιας Αμερικάνικης στρατηγικής δεκαετιών. Είμαστε μάρτυρες λοιπόν της κορύφωσης ενός σχεδίου δεκαετιών ακραίας σιωνιστικής χειραγώγησης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.

Η επινοημένη αιτία της επίθεσης του Ισραήλ στο Ιράν είναι ο ισχυρισμός ότι το Ιράν βρίσκεται στο κατώφλι της απόκτησης πυρηνικών όπλων. 

Ένας τέτοιος ισχυρισμός όμως είναι παράλογος, καθώς το Ιράν έχει επανειλημμένα ζητήσει διαπραγματεύσεις ακριβώς για την εξάλειψη της πυρηνικής επιλογής με αντάλλαγμα τον τερματισμό των κυρώσεων των ΗΠΑ που διαρκούν δεκαετίες.

Από το 1992, ο Νετανιάχου και οι υποστηρικτές του ισχυρίζονται ότι το Ιράν επίκειται να γίνει πυρηνική δύναμη «μέσα σε λίγα χρόνια».

Το 1995, Ισραηλινοί αξιωματούχοι και οι Αμερικανοί σύμμαχοί τους ανακοίνωσαν ένα πενταετές χρονοδιάγραμμα. Το 2003, ο διευθυντής των στρατιωτικών πληροφοριών του Ισραήλ δήλωσε ότι το Ιράν θα γίνει πυρηνική δύναμη «μέχρι το καλοκαίρι του 2004». Το 2005, ο επικεφαλής της Μοσάντ δήλωσε ότι το Ιράν θα μπορούσε να κατασκευάσει τη ατομική βόμβα σε λιγότερο από τρία χρόνια. 

Το 2012, ο Νετανιάχου ισχυρίστηκε στα Ηνωμένα Έθνη ότι «θα χρειαστούν μόνο λίγοι μήνες, ενδεχομένως λίγες εβδομάδες, πριν αποκτήσουν αρκετό εμπλουτισμένο ουράνιο για την πρώτη ατομική βόμβα». Και έτσι συνεχίζεται και συνεχίζεται…. μέχρι σήμερα

Αυτό το μοτίβο μετατόπισης των προθεσμιών, που διαρκεί πάνω από 30 χρόνια, είναι μια σκόπιμη στρατηγική, παρά μια αποτυχία να εκπληρωθεί μια προφητεία. 

Οι ισχυρισμοί αυτοί φυσικά ήταν προπαγανδιστικοί ─ πάντα πρέπει να υπάρχει το πρόσχημα μιας «υπαρξιακής απειλής». Πιο σημαντικός από αυτούς είναι ο ψευδής ισχυρισμός του Νετανιάχου ότι οι διαπραγματεύσεις με το Ιράν είναι μάταιες.

Το Ιράν έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι δεν επιθυμεί πυρηνικά όπλα και είναι εδώ και καιρό πρόθυμο να διαπραγματευτεί. Τον Οκτώβριο του 2003, ο Ανώτατος Ηγέτης Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ εξέδωσε φετφά που απαγόρευε την παραγωγή και τη χρήση πυρηνικών όπλων – μια δήλωση την οποία το Ιράν αργότερα επικαλέστηκε επίσημα σε συνάντηση της ΙΑΕΑ στη Βιέννη τον Αύγουστο του 2005 και έκτοτε την έχει επικαλεστεί ως τεκμηριωμένο θρησκευτικό και νομικό εμπόδιο στην ανάπτυξη πυρηνικών όπλων στο Ιράν.

Ακόμα και για όσους είναι δύσπιστοι ως προς τις προθέσεις του Ιράν, το Ιράν έχει υποστηρίξει σταθερά μια συμφωνία με διαπραγμάτευση, υποστηριζόμενη από ανεξάρτητη διεθνή επαλήθευση. 

Αντίθετα, το σιωνιστικό λόμπι, από την άλλη πλευρά, έχει αντιταχθεί σε τέτοιου είδους συμφωνίες, καλώντας τις ΗΠΑ να διατηρήσουν τις κυρώσεις και απορρίπτοντας συμφωνίες που θα επέτρεπαν την αυστηρή παρακολούθηση από τον ΙΑΕΑ με αντάλλαγμα την άρση των κυρώσεων.

Το 2016, η κυβέρνηση Ομπάμα, μαζί με το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Κίνα και τη Ρωσία, κατέληξαν στο Κοινό Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης (JCPOA) με το Ιράν ─ μια ιστορική συμφωνία που επιτρέπει την αυστηρή παρακολούθηση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν με αντάλλαγμα για την άρση των κυρώσεων των Δυτικών χωρών. 

Ωστόσο, υπό την συνεχή πίεση του Νετανιάχου και του σιωνιστικού λόμπι, ο Πρόεδρος Τραμπ αποσύρθηκε από τη συμφωνία αυτή το 2018.

Όπως ήταν αναμενόμενο, όταν το Ιράν απάντησε επεκτείνοντας τον εμπλουτισμό ουρανίου, κατηγορήθηκε για παραβίαση μιας συμφωνίας που οι ίδιες οι ΗΠΑ είχαν καταργήσει. Τα διπλά μέτρα και σταθμά και η προπαγάνδα είναι δύσκολο να τα παρακολουθήσει κανείς.

Στις 11 Απριλίου 2021, η Μοσάντ του Ισραήλ επιτέθηκε στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν στη Νατάνζ. Μετά την επίθεση, το Ιράν ανακοίνωσε στις 16 Απριλίου ότι θα αύξανε περαιτέρω τον εμπλουτισμό ουρανίου ως διαπραγματευτικό χαρτί, ενώ παράλληλα ζητούσε επανειλημμένα την έναρξη διαπραγματεύσεων για μια συμφωνία τύπου JCPOA. Η κυβέρνηση Μπάιντεν όμως είχε ήδη απορρίψει τέτοιες διαπραγματεύσεις.

Στην αρχή της δεύτερης θητείας του, ο Τραμπ συμφώνησε να ξεκινήσει νέες διαπραγματεύσεις με το Ιράν. Το Ιράν υποσχέθηκε να παραιτηθεί από τα πυρηνικά όπλα και να υποβληθεί σε επιθεωρήσεις του ΔΟΑΕ, αλλά επιφυλάχθηκε για το δικαίωμα του να εμπλουτίζει ουράνιο για μη στρατιωτικούς σκοπούς.

 Η κυβέρνηση Τραμπ φάνηκε να συμφωνεί σε αυτό, αλλά αργότερα υπαναχώρησε. Έκτοτε, έχουν πραγματοποιηθεί πέντε γύροι διαπραγματεύσεων, με τις δύο πλευρές να αναφέρουν κάθε φορά την επίτευξη προόδου στις διαπραγματεύσεις.

Ο έκτος γύρος είχε αρχικά προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί την Κυριακή 15 Ιουνίου 2025. Αντ’ αυτού, το Ισραήλ εξαπέλυσε προληπτική μεγάλη επίθεση κατά του Ιράν στις 12 Ιουνίου. Ο Τραμπ επιβεβαίωσε ότι οι ΗΠΑ γνώριζαν ήδη για την επίθεση, παρόλο που η κυβέρνηση του μιλούσε ανοιχτά αλλά παραπλανητικά για τις επικείμενες διαπραγματεύσεις.

Η ισραηλινή επίθεση πραγματοποιήθηκε όχι μόνο εν μέσω διαπραγματεύσεων που προχωρούσαν, αλλά και λίγες ημέρες πριν από μια προγραμματισμένη διάσκεψη του ΟΗΕ για την Παλαιστίνη, η οποία θα προωθούσε την υπόθεση της λύσης των δύο κρατών. Η διάσκεψη αυτή έχει πλέον αναβληθεί.

Η Ισραηλινή επίθεση στο Ιράν απειλεί τώρα να κλιμακωθεί σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη να ενώνονται με το Ισραήλ και τη Ρωσία, και ενδεχομένως το Πακιστάν να ενώνεται με το Ιράν. Σύντομα θα μπορούσαμε να δούμε αρκετές πυρηνικές δυνάμεις να πολεμούν η μία την άλλη, φέρνοντας τον κόσμο πιο κοντά στον πυρηνικό αφανισμό.

Το ρολόι της “Ημέρας της Κρίσεως” βρίσκεται στα 89 δευτερόλεπτα πριν από τα μεσάνυχτα, η πλησιέστερη προσέγγιση σε έναν πυρηνικό Αρμαγεδδώνα από τότε που το ρολόι τέθηκε σε λειτουργία το 1947.

Τα τελευταία 30 χρόνια, ο Νετανιάχου και οι Αμερικανοί σύμμαχοί του έχουν καταστρέψει ή αποσταθεροποιήσει μια λωρίδα χωρών μήκους 4.000 χιλιομέτρων που εκτείνεται στη Βόρεια Αφρική, το Κέρας της Αφρικής, την Ανατολική Μεσόγειο και τη Δυτική Ασία. Στόχος τους ήταν να εμποδίσουν την ανάδυση ενός Παλαιστινιακού κράτους ανατρέποντας κυβερνήσεις που υποστήριζαν την παλαιστινιακή υπόθεση.

Ο σημερινός κόσμος αξίζει κάτι καλύτερο από αυτόν τον εξτρεμισμό που ολισθαίνει στον πυρηνικό αφανισμό. Περισσότερες από 180 χώρες στον ΟΗΕ έχουν ζητήσει μια λύση που θα περιλαμβάνει δύο κρατών (Ισραήλ & Παλαιστίνη) και την περιφερειακή σταθερότητα.

Αυτή θα ήταν μία δίκαιη λύση πολύ καλύτερη από το να φέρνει το Ισραήλ ολόκληρο τον κόσμο στα πρόθυρα του πυρηνικού Αρμαγεδδώνα αποσκοπώντας στην πραγματοποίηση των παράλογων, παράνομων, υπερφίαλων και εξτρεμιστικών του στόχων.

ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

ΜΑΣ ΤΟ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΑΠΟΣΚΙΤΗΣ