ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΜΑΞΙΜΟ
Ποιμενάρχη μας Επίσκοπε Μάξιμε
Θεώρησα χρέος μου ως μέλος της Εκκλησίας της οποίας ασκείται την διαποίμανση, να σας εκθέσω τις σκέψεις μου, που μου γεννήθηκαν διαβάζοντας σε εφημερίδα της πόλης μας αλλά και σε ιστοσελίδες του διαδικτύου, σχετικά δημοσιεύματα για την οικονομική σας δραστηριότητα στην περιοχή της Μονής Βελλάς.
Βεβαίως οι προθέσεις σας είναι αγαθές και πιστεύω πως αποβλέπουν στην συλλογή οικονομικών πόρων για το φιλανθρωπικό έργο της Μητροπόλεως Ιωαννίνων.
Ο πρώτος προβληματισμός μου είναι σχετικά με το πόσο η δραστηριότητά σας αυτή, που ασκείται στο πλαίσιο των υφισταμένων από την Πολιτεία ρυθμίσεων (νόμων , διαταγμάτων, κανονισμών εκδοθέντων με την φιλοσοφία του υλιστικού Καπιταλισμού) είναι επιτρεπτή να ασκείται από Επίσκοπο της Εκκλησίας του Χριστού.
Προσωπικά έχω αντίθετη γνώμη και με όλον τον σεβασμό προς το πρόσωπο Σας, οφείλω να θέσω υπό την κρίση Σας, το πως εγώ πιστεύω ότι πρέπει να είναι το έργο του Επισκόπου στην εποχή μας.
Όταν η πρώτη Εκκλησία των Ιεροσολύμων είχε αποκτήσει περισσότερους από 7.000 πιστούς, τότε οι Απόστολοι αντελήφθησαν ότι ήταν αναγκαίο για την διοίκησή της να δημιουργηθεί και άλλο ένα συλλογικό όργανο πέρα από αυτούς.
Έκριναν ότι όφειλαν οι ίδιοι να κρατήσουν “την προσευχή και την διακονία του λόγου” και για την “διακονία των τραπεζών” κάλεσαν τους πιστούς να εκλέξουν επτά από το σύνολο των πιστών, οι οποίοι να αναλάβουν αυτήν την διακονία, δηλαδή να επιστατούν στις κοινές τράπεζες των αδελφών, ώστε να μη γίνονται λάθη. (Πραξ.Αποστόλων, Κεφ. ΣΤ 8-15, Ζ 1-60).
Η διακονία του λόγου είναι έργο έρχεται ως προέκταση του έργου του Χριστού και των Αποστόλων και έχει στόχο τον Ευαγγελισμό των ανθρώπων, ώστε να οδηγηθούν προς στη σωτηρία και προς την θέωση. Επομένως η επιλογή αυτή πρέπει να είναι οδοδείκτης και σε εσάς τους σημερινούς διαδόχους των Αποστόλων στην όλη δράση σας.
Για να έχουμε σωστή εκτίμηση της σημασίας της “διακονίας του λόγου”, πρέπει να θυμηθούμε τα λόγια του Κυρίου μας. “Λέγω δε υμίν ότι παν ρήμα αργόν, ο εάν λαλήσωσιν οι άνθρωποι, αποδώσουσι περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως”.( Ματθ. Κεφ. ΙΒ 36) και “Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.” ( Ματ. Κεφ. Ι-32.)
Επειδή αυτά βεβαίως τα γνωρίζετε, δεν αμφιβάλλει κανείς ότι έχετε συναίσθηση πως το έργο αυτό και δύσκολο είναι και η ευθύνη που συνεπάγεται βαρειά. Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι , γι΄αυτό θα ζητείτε μέσω της προσευχής τη χάρη του Θεού, που θεραπεύει τα ασθενή και αναπληρώνει τα ελλείποντα, ώστε να καθοδηγεί Εκείνος το νου και τη γλώσσα σας , για τη σωστή άσκηση της .
Είναι ένα έργο στο οποίο πολλοί άγιοι ανάλωσαν τη ζωή τους. Έδωσαν όλη τη δραστηριότητά τους.
Στην εποχή μας, είναι το κατ΄εξοχήν διακόνημα, που ορθά ασκούμενο, μπορεί τον αποστασιοποιημένο από την Εκκλησία “χριστιανό”, να τον επαναφέρει στους κόλπους της.
Η διακονία αυτή στο παρελθόν εγένετο με ομιλίες κυρίως από άμβωνα, γραπτές επιστολές, βιβλία αλλά και με παροτρύνσεις και υποδείξεις προς τους κοσμικούς άρχοντες, καθώς και με κανόνες με σχετικό περιεχόμενο Επισκοπικών συνόδων.
Σήμερα εκτός από τα μέσα αυτά προστέθηκαν και άλλα. Οι εφημερίδες, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, ο κινηματογράφος και οι σελίδες του διαδικτύου.
Δυστυχώς το έργο της Εκκλησίας, στο χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης δεν παρουσιάζεται στον βαθμό που του πρέπει, για την σωστή ενημέρωση του Ελληνικού Λαού. Δεν αναδεικνύεται ο διαχρονικός υπέρ του Λαού θυσιαστικός ρόλος της Εκκλησίας. Πρέπει και ο χώρος αυτός να καλυφθεί ως προς την ορθή “διακονία του λόγου”.
Ως προς το περιεχόμενό της, η “διακονία του λόγου πρέπει στην εποχή μας να καλύψει και τον χώρο που δεν καλύπτεται σήμερα του δημόσιου βίου, την θεσμική και ατομική και συλλογική δράση μας. Αφορά τον στόχο να επισημαίνονται λάθη και κυρίως παραλήψεις και στο δημόσιο χώρο.
Βεβαίως εδώ χρειάζεται μεγάλη προσοχή στο έως που θα πρέπει να φθάνει η πρέπουσα κριτική. Πρέπει να είναι κριτική θεσμών, νοοτροπιών και πράξεων, χωρίς αναφορά στα συγκεκριμένα πρόσωπα.
Όμως , όπως κάθε κανόνας έχει και τις εξαιρέσεις του, αυτό ισχύει και εδώ.
Έχουμε το παράδειγμα του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, που, ως Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, άσκησε δημόσια δια του κηρύγματος, δημόσιο έλεγχο στην τότε Αυτοκράτειρα Ευδοξία και τον πανίσχυρο παλατιανό Ευτρόπιο.
Έτσι πιστεύω πως και σήμερα οι Επίσκοποι σε καίρια ζητήματα που σκανδαλίζουν τους πιστούς, οφείλουν δημόσια να τοποθετούνται.
Όταν παραδείγματος χάριν σήμερα χτίζονται καζίνο, όταν ο τζόγος είναι θεσμοθετημένος, όταν οι θεσμοθετημένοι κανονισμοί λειτουργίας των Χρηματιστηρίων λειτουργούν ως μηχανισμοί αθέμιτου πλουτισμού των ελαχίστων επιτηδείων και κλοπής του χρήματος των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων, τότε είναι χρέος της ηγεσίας της Εκκλησίας να τα καταδικάσουν μέσω της διακονίας του λόγου.
Τέτοιοι θεσμοί καλλιεργούν την πλεονεξία, ανυψώνουν το χρήμα από μέσο συναλλαγών σε πρώτιστη αξία στην κλίμακα αξιών, το “θεοποιούν”, οδηγούν στην “νόμιμη κλοπή” του ιδρώτα της εργασίας ανθρώπων . Οι θεσμοί αυτοί , σκοτώνουν τις ψυχές όσων μετέχουν στη λειτουργία των με κοινωνικές και οικονομικές πράξεις.
Τώρα έρχομαι στο ζήτημα που αφορά το έργο της φιλανθρωπίας που οφείλει η Εκκλησία μας να επιτελεί. Το πώς πρέπει να γίνεται. Η γνώμη μου είναι η εξής.
Μπορείτε να καλέσετε τους εφημέριους των Ενοριών της Μητροπόλεώς σας και να τους συστήσετε να υλοποιήσουν την διάταξη της παρ. 5 του άρθρου 1 του κανονισμού υπ΄ αριθ. 230/2012 (ΦΕΚ73/Τ.Α.΄ 2012) της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος "Περί Εφημερίων και Διακόνων", ώστε με μέριμνα των, να συνταχθεί ο κατάλογος των ενοριτών της κάθε ενορίας των.
Κατά την γνώμη μου με την εξής διαδικασία. Οι εφημέριοι των Ιερών Ναών με ανακοίνωσή των καλούν τους Ορθοδόξους Χριστιανούς που κατοικούν στην Ενορία τους, εφ΄όσον το επιθυμούν, να περιληφθούν στον κατάλογο των ενοριτών της Ενορίας των, να προσκομίσουν σχετική υπεύθυνη δήλωση του άρθρου 8 του Νόμου1599/1986.
Ο ανωτέρω κατάλογος να επικαιροποιείται κατ΄έτος με την ίδια διαδικασία.
Όταν θα συνταχθούν οι κατάλογοι, οι Ιερείς μας με βάση αυτούς θα γνωρίσουν προσωπικά τους πιστούς της Ενορίας των. Θα μπορούν να τους καλούν σε συνελεύσεις όπου, το πρώτο που θα επιτευχθεί, θα είναι η αλληλογνωριμία των πιστών.
Ο απόστολος Παύλος στην Α’ προς Κορινθίους επιστολή (κεφ. ια’, 20) μας ομιλεί για την «επί το αυτό» σύναξη των Χριστιανών. Εκεί οι ενορίτες θα αντιληφθούν και θα βιώσουν ότι η πίστη τους δεν είναι μια ατομική τους υπόθεση και οι υποχρεώσεις των δεν εξαντλούνται στην συμμετοχή των στην θεία Λειτουργία τις Κυριακές και Εορτές.
Στις συνελεύσεις αυτές της ενορίας του ο Χριστιανός θα βιώνει το γεγονός ότι η Εκκλησία δεν είναι μια δίωρη συμμετοχή σε μια τελετουργία με αυστηρό τυπικό.
Εκεί θα βιώσει ο Χριστιανός, ότι είναι όντως μέλος ευρύτερης πνευματικής οικογένειας ,ότι οι άλλοι ενορίτες είναι πνευματικοί του αδελφοί και θα συζητήσει μαζί τους να προσδιορίσουν μαζί με ποια έργα η πίστη τους θα διατηρείτε ζωντανή.
Θα θυμηθούν και τις κοινές συνεστιάσεις (τις αγάπες) των πρώτων Χριστιανών και θα μπορέσουν να τις ξαναφέρουν στην κοινή ζωή τους.
Γεγονότα όπως η βάπτιση θα πάψει να είναι για την ενορία κάτι αδιάφορο ή ιδιωτική υπόθεση των συγγενών του βαπτιζομένου, αλλά θα είναι γεγονός κατ’ εξοχήν εκκλησιολογικό.
Το μυστήριο του γάμου επίσης . Όλα τα μυστήρια, η λατρεία και οι πράξεις και θεσμοί της Εκκλησίας που έχουν εκκλησιολογικό χαρακτήρα θα αναζωγονηθούν .
Σ’ αυτές τις ενορίες οι άνθρωποι θα αισθάνονται ότι τα πρόσωπα τους γίνονται αποδεκτά εν αγάπη. Ότι ο ιερέας είναι ο πνευματικός τους πατέρας που τους δέχεται, που μεριμνά για τη λατρευτική και την πνευματική ζωή των και γενικά για όλα τα ζητήματα, τα οποία αφορούν στην πνευματική, την προνοιακή και την υλική ζωή της ενορίας.
Εκεί ο πιστός με την βοήθεια της διακονίας του λόγου θα εμπεδώσει το χρέος του ότι πρέπει να μην προτάσσει την ευμάρεια ως πανάκεια στη ζωή του αλλά την πνευματική του εγρήγορση.
Να αρκείται στην αυτάρκεια ως προς την κάλυψη των αναγκών του και ότι το εισόδημά του πρέπει να προέρχεται από τίμια εργασία του και το τυχόν περίσσευμα οφείλει να το εισφέρει στην Ενορία του και μέσω αυτής συλλογικά να καλυφθούν οι ανάγκες εκείνων που στερούνται τα αναγκαία για την συντήρησή των.
Σκεφθείτε, εάν η διακονία του λόγου γίνει με πίστη βαθειά και με την ευλογία του Θεού, μπορεί να κάνει θαύματα τότε στις ενορίες. Να δούμε εκείνους που φυγάδευσαν στο εξωτερικό τα δισεκατομμύρια ευρώ να τα επαναφέρουν στη χώρα και να τα διαθέτουν για να μην ξεσπιτωθούν όσοι άδικα επλήγησαν από την κρίση ή να αποκτήσουν στέγη άστεγοι!
Οι ενορίτες πρέπει να μετέχουν στην διοίκηση της ενορίας τους. Αυτό το δικαίωμα των ενοριτών, μας το υποδεικνύει για θέσπισή του στις ενορίες μας, η πράξη των Αποστόλων που κάλεσαν τους πιστούς να εκλέξουν τους επτά διακόνους στην πρώτη εκκλησία των Ιεροσολύμων.
Επομένως θα πρέπει να συστήσετε στους Εφημερίους των Ενοριών σας, άτυπα, με εκλογές μέσω ενιαίου ψηφοδελτίου να εκλέγουν το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο και στη συνέχεια να τηρούνται τα τυπικά τα προβλεπόμενα από τους υπ΄αριθ. 8/1979 και 58/1975 κανονισμούς της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Πιστεύω ότι μόνο μια τέτοια οργάνωση της Ενορίας είναι σύμφωνη με το Ευαγγέλιο του Κυρίου μας.
Ανάλογη ήταν και η πολιτεία των Αποστόλων. Εκείνοι μαζί με όλους τους συμπαριστάμενους εξέλεξαν δημοκρατικά τον αντικαταστάτη του Ιούδα. Και δημοκρατικά επίσης έγινε η εκλογή των επτά διακόνων και η σύνοδος των Ιεροσολύμων, κλπ, κλπ.
Αφήστε Ποιμενάρχη μας τις επιχειρηματικές δραστηριότητες. Στο χώρο αυτόν οι περισσότερες ενέργειες σας θα είναι "δέσμιες εκ του νόμου", δηλαδή προκαθορισμένες από διατάξεις νόμων και διαταγμάτων θεσπισθέντων με την νοοτροπία που καλλιέργησε η φιλοσοφία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, ( κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας, εκτοκισμός, μερίσματα, πλειοδοτικοί διαγωνισμοί), με ελάχιστα περιθώρια διακριτικής ευχέρειας ενεργείας εναρμονισμένης με το πνεύμα και το μήνυμα του Ευαγγελίου.
(«…Μη δως άρτον πένητι , γενόμενον από στεναγμών των συμπτωχών…» από τον λόγο «Κατά τοκιζόντων», PG 46, 437-445 του Πατρός της Εκκλησίας μας Γρηγορίου Επισκόπου Νύσσης).
Ο Χριστός ήταν σαφής προς τους μαθητές Του. «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν». Από τα λόγια αυτά συμπεραίνεται ότι την κατήχηση του ποιμνίου Του στην Επισκοπή σας ο Θεός σας την έδωσε ως κύρια αποστολή.
Με τον πρέποντα σεβασμό προς το πρόσωπό Σας
Ιωάννινα 2 Νοεμβρίου 2012
Νικήτας Αποστόλου
κάτοικος Ιωαννίνων
Ένας αητός δεν σκιάζει τα κοράκια, ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη, ένας Νικήτας τολμά, σκέπτεται και μιλά,
ΑπάντησηΔιαγραφήοι πολλοί μουγκοί και με μουρόπανα.