Η ΡΩΣΙΑ ΒΑΠΤΙΣΤΗΚΕ 2 ΦΟΡΕΣ; ΤΟ ΝΥΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΩΝ ΡΩΣ ( ΡΩΣΙΑΣ-ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ) ΕΙΝΑΙ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΔΝΕΙΠΕΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ!
Η Ρωσία βαπτίστηκε 2 φορές;
Το Chronicle of Past Times, το πρώτο χρονικό της μεσαιωνικής Ρωσίας, περιγράφει λεπτομερώς το βάπτισμα της Ρωσίας (Αρχαία Ρωσία) από τον Μέγα Πρίγκιπα Βλαντιμίρ (960-1015) και πώς προτίμησε την ελληνορθόδοξη πίστη από το Ισλάμ, τον Ιουδαϊσμό και τον Ρωμαιοκαθολικισμό.
Παραδόξως, τα ελληνικά χρονικά δεν αναφέρουν το βάπτισμα της Ρωσίας το 988, που πραγματοποιήθηκε από τον Μέγα Βλαδίμηρο. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν άλλες τοπικές ιστορικές πηγές που να επιβεβαιώνουν ή να αρνούνται την εκδοχή των γεγονότων που εκτίθενται στο Chronicle of Past Times.
Ένας από τους πιο επιφανείς Ρώσους ιστορικούς αυτής της εποχής, ο καθηγητής Βλαντιμίρ Πετρούχιν, σημειώνει ότι «όχι μόνο η ακριβής στιγμή της βάπτισης [του Μεγάλου Πρίγκιπα Βλαντιμίρ] είναι άγνωστη, αλλά και ο τόπος της βάπτισης. Παράξενη είναι και η σιωπή των βυζαντινών πηγών για το βάπτισμα της ρωσικής γης».
Τι ξέρουμε λοιπόν; Γιατί οι Βυζαντινοί προτίμησαν να αγνοήσουν το βάπτισμα που έκανε ο Βλαδίμηρος; Μπορεί να υπάρχουν αρκετοί λόγοι για αυτό.
Βάπτιση που τελέστηκε από τον Φώτιο Α΄ της Κωνσταντινούπολης...
Μέγας Φώτιος ο α΄ εκχριστιανιστής των Ρώσων
Το 860 οι Ρώσοι επιτέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη. Περίπου 8.000 στρατιώτες σε 200 πλοία, σαν να εμφανίζονταν από το πουθενά στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας, λεηλάτησαν τα περίχωρα της πόλης.
Μάλλον μην έχοντας καταφέρει να την κατακτήσουν, έτσι ξεκίνησαν ξανά, παίρνοντας ωστόσο μαζί τους μια τεράστια λεία και αφήνοντας πίσω τους τον φόβο. Η παπική έδρα χαρακτήρισε την επίθεση «τιμωρία από τον Κύριο για τις αμαρτίες των πολιτών της Κωνσταντινούπολης».
Γιατί οι Ρώσοι αποκαλούν τη Μόσχα «Τρίτη Ρώμη»;
Ο Φώτιος Α’ (820-893), Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, γνωστοποίησε στη Ρώμη ότι είχε στείλει ιεραποστόλους στα ρωσικά εδάφη για να διαδώσουν τον Χριστιανισμό και να βαφτίσουν Ρώσους ειδωλολάτρες. Βαπτίζοντας την άρχουσα ελίτ, το Βυζάντιο προσπάθησε να περιχαρακώσει τα παγανιστικά κράτη στη σφαίρα επιρροής του και να μειώσει τον κίνδυνο στρατιωτικής σύγκρουσης στα σύνορά του.
Ωστόσο, ο Φώτιος Α’ δεν διευκρίνισε τον τόπο ή την ημερομηνία της βάπτισης. Ορισμένες πηγές υποστηρίζουν ότι οι πρίγκιπες του Κιέβου Άσκολντ και Ντιρ βαφτίστηκαν μαζί με βογιάρους και έναν αριθμό ανθρώπων.
Εάν συνέβη αυτό, εξηγεί γιατί το βάπτισμα του 988 δεν αναφέρθηκε στις βυζαντινές πηγές – οι Ρώσοι θεωρούνταν ήδη ως χριστιανοί εκείνη την εποχή.
Ωστόσο, κανένα ίχνος χριστιανισμού στη Ρωσία του Κιέβου του 800 δεν έχει ανακαλυφθεί. Όλα χρονολογούνται από τον 10ο αιώνα, όταν βαφτίστηκε η πριγκίπισσα Όλγα.
Στη δεκαετία του 940, ο πρίγκιπας Ιγκόρ (878-945), γιος του Ριούρικ, εισέβαλε ξανά στα σύνορα του Βυζαντίου – με μικρή επιτυχία, ωστόσο.
Το 944 συνήφθη συνθήκη ειρήνης, και είναι σημαντικό ότι εκείνη την εποχή υπήρχαν τόσοι πολλοί Χριστιανοί μεταξύ των Ρώσων πολεμιστών που έδωσαν τους όρκους ειρήνης σε μια εκκλησία της Κωνσταντινούπολης, χωριστά από τους ειδωλολάτρες, που γονάτισαν μπροστά σε ένα είδωλο του ειδωλολατρικού θεού Περούν.
Η Βασίλισσά Όλγα
Ο πρώτος Ρώσος ηγεμόνας που βαφτίστηκε επίσημα στο Χριστιανισμό ήταν η Πριγκίπισσα Όλγα (920-969), χήρα του πρίγκιπα Ιγκόρ. Ωστόσο, οι ιστορικοί συζητούν πότε και πώς ακριβώς συνέβη αυτό.
Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι η Όλγα βαφτίστηκε στην Κωνσταντινούπολη το 957 από τον Ρωμαίο Β’ (938-963), γιο του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ζ’.
Τελετή βάπτισης: ποιες διαφορές μεταξύ της Ορθοδοξίας και του Καθολικισμού;
Αλλά αυτό το βάπτισμα συνδέθηκε και με πολιτικά συμφέροντα. Το Βυζάντιο χρειαζόταν Ρώσους πολεμιστές για να το βοηθήσουν να πολεμήσει τους Άραβες ηγεμόνες της Κρήτης.
Σε αντάλλαγμα για αυτή τη βοήθεια, η Όλγα συμφώνησε να υιοθετήσει τον Χριστιανισμό και κάλεσε το Βυζάντιο να αναγνωρίσει τη Ρωσία του Κιέβου ως ξεχωριστό και ανεξάρτητο χριστιανικό κράτος.
Πηγές λένε ότι περίπου εκείνη την εποχή, στα τέλη της δεκαετίας του 950, έστειλε επίσης αντιπροσώπους στον αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Όθωνα Α’, ζητώντας του να στείλει ιερείς και κληρικούς για να καθιερώσουν τον Χριστιανισμό στη Ρωσία του Κιέβου.
Έτσι, η Όλγα έπαιξε αμφίδρομα, πυροδοτώντας τον ανταγωνισμό μεταξύ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και του Βυζαντίου. Ο Κωνσταντίνος Ζ’, πιθανότατα μαθαίνοντας την ύπαρξη της πρεσβείας της Όλγας στα γερμανικά εδάφη, συμφώνησε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της και τον επόμενο χρόνο, το 960, στάλθηκε ρωσικός στρατός στην Κρήτη, ενώ η γερμανική πρεσβεία απολύθηκε.
Ταυτόχρονα, τον 10ο αιώνα, ο Χριστιανισμός ήταν ήδη γνωστός και ασκούνταν στα ρωσικά εδάφη. Τα αρχαιολογικά ευρήματα περιλαμβάνουν κρεμαστούς σταυρούς, βυζαντινά νομίσματα με χριστιανικά σύμβολα που φέρονται ως φυλαχτά και άλλα αντικείμενα.
Βάπτιση που τέλεσε ο Μέγας Βλαδίμηρος και γάμος με την κόρη του αυτοκράτορα
Ο πρίγκιπας Βλαντιμίρ ήταν εγγονός της πριγκίπισσας Όλγας. Ο πατέρας του, πρίγκιπας Σβιατόσλαβ (943-972) δεν ήθελε να βαφτιστεί – θα φοβόταν ότι οι συνομήλικοί του θα γελούσαν μαζί του.
Ο πρίγκιπας Σβιατόσλαβ ηγήθηκε εκστρατειών κατά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και τελικά σκοτώθηκε. Με έναν γείτονα τόσο ισχυρό όσο το Βυζάντιο, οι Ρώσοι δεν είχαν άλλη επιλογή από το να συνεργαστούν ή να υποκύψουν.
Πολλοί Ρώσοι βαφτίστηκαν, υιοθετώντας τον Ανατολικό Ορθόδοξο Χριστιανισμό για να υπηρετήσουν, να εργαστούν και να ζήσουν σε ελληνικά εδάφη.
Ο Βλαδίμηρος, που δεν είχε βαπτιστεί αρχικά, άσκησε αρχικά τον σλαβικό παγανισμό. Αλλά οι ειδωλολάτρες τότε ήδη θεωρούνταν ως «απολίτιστα» όντα. Όταν το 986 ο Βλαντιμίρ υπέγραψε μια συνθήκη ειρήνης με το μουσουλμανικό κράτος του Βουλγαρικού Χανάτου του Βόλγα (που βρίσκεται στο έδαφος της σημερινής Δημοκρατίας του Ταταρστάν, Ρωσία), οι απεσταλμένοι του Χανάτου υποστήριξαν ότι η συνθήκη δεν μπορούσε να είναι ίση, δεδομένου ότι ο Βλαντιμίρ «δεν γνώριζε γραφές» – πράγματι ο παγανισμός ήταν μια θρησκεία που δεν χρησιμοποιούσε γραφές.
Αναφέρεται ότι το 986 οι Βούλγαροι του Βόλγα έστειλαν Ισλαμιστές κληρικούς στο Κίεβο σε μια προσπάθεια να προσηλυτίσουν τον Βλαντιμίρ και τον στενότερο κύκλο του στο Ισλάμ.
Σύμφωνα με ιστορίες, ο Βλαδίμηρος δέχθηκε επίσης ιεραποστόλους από τον Όθωνα Α’, αλλά τελικά η επιλογή του ήταν προκαθορισμένη από την ιστορία: Λόγω στενών στρατιωτικών και εμπορικών δεσμών με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και όχι μόνο, ο Βλαδίμηρος επέλεξε την ελληνορθόδοξη πίστη.
Ποιον λάτρευαν οι αρχαίοι Σλάβοι πριν από την άφιξη του Χριστιανισμού;
Ωστόσο, σε αντάλλαγμα για το βάπτισμα της Ρωσίας, ο Βλαδίμηρος ζήτησε το χέρι της Άννας Πορφυρογέννητης (963-1011), κόρης του βυζαντινού αυτοκράτορα Ρωμαίου Β’ (αυτή που είχε βαφτίσει την Όλγα). Ένας ειδωλολάτρης πρίγκιπας που παντρεύτηκε την κόρη του αυτοκράτορα σήμαινε ότι η Βυζαντινή Αυτοκρατορία αναγνώριζε τον Βλαντιμίρ ως ίσο. Ο Αυτοκράτορας δίστασε.
Εκείνη την εποχή, η Κωνσταντινούπολη προσπαθούσε να καταπνίξει την εξέγερση του στρατηγού Βάρδα Φωκά του νεότερου (940-989) και χρειαζόταν βοήθεια από τον ρωσικό στρατό.
Εν μέσω της σύγκρουσης, ο Βλαδίμηρος πήρε τη Χερσόνησο, μια βυζαντινή αποικία στην Κριμαία, και απείλησε να επιτεθεί στην Κωνσταντινούπολη.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ο αυτοκράτορας αποδέχθηκε τον γάμο και ο Βλαδίμηρος άρχισε τον εκχριστιανισμό της Ρωσίας. Στη συνέχεια οι Ρώσοι εγκατέλειψαν τη Χερσόνησο, επιστρέφοντάς την στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Αυτό που ήταν σημαντικό για τον γάμο της Άννας με τον Ρώσο πρίγκιπα ήταν ότι μαζί της πήγαν στο Κίεβο ιερείς και κλήρο – η δημιουργία μιας νέας Ορθόδοξης εκκλησίας έπρεπε να ανατεθεί σε σωστά χειροτονημένους ιερείς.
Η διαδικασία εκχριστιανισμού των ρωσικών εδαφών δεν ήταν εύκολη – όχι επειδή οι ειδωλολάτρες πιστοί αντιστάθηκαν στη μεταστροφή, αλλά επειδή οι ελεύθερες παγανιστικές χώρες δεν ήθελαν να υποταχθούν στην κυριαρχία του Κιέβου.
Τον 12ο αιώνα, τα περισσότερα ρωσικά εδάφη ασκούσαν τον Χριστιανισμό. Η διάδοση της κυριλλικής γραφής και της λογοτεχνικής παράδοσης ήταν ιδιαίτερα σημαντική σε αυτό το πλαίσιο: ήταν μετά το βάπτισμα της Ρωσίας που εμφανίστηκαν τα πρώτα μνημεία του αρχαίου ρωσικού γραπτού πολιτισμού.
Ακολούθησαν και άλλες πολιτισμικές αλλαγές, από την καθιέρωση των χριστιανικών εορτών (και νηστειών) έως τη σταδιακή αλλαγή των ταφικών παραδόσεων. Ειδικότερα, η εγκατάλειψη της παγανιστικής πρακτικής της καύσης, που αντικαταστάθηκε από ταφή (που συνίσταται στην τοποθέτηση των σορών στο έδαφος).
Το νυν βάπτισμα των Ρως ( Ρωσίας-Ουκρανίας) είναι βάπτισμα αίματος στον Δνείπερο του πολέμου.
Είναι βάπτισμα καθαρτήριο και εξιλέωσης. Εκτός από το βάπτισμα εν ύδατι και πνεύματι στην Ορθόδοξη παράδοση υπάρχει το βάπτισμα του αίματος (μαρτύριο) και το βάπτισμα δακρύων ( μαρτύριο συνείδησης).
Η εδραίωση του νεοπαγανισμού στην αποχριστιανοποιημένη Δύση και η επίδραση του στην μετασοβιετική Ρωσία-Ουκρανία αποτέλεσε ένα ανιστόρητο πισωγύρισμα για τις Ανατολικές χώρες. Η Ρωσία βρέθηκε αντιμέτωπη για μια ακόμη φορά μ’ ένα αδυσώπητο δίλλημα. Προσχώρηση στην Δύση σημαίνει πνευματικός θάνατος και απάρνηση του είναι της.
Εν τέλει μετά από μια περίοδο ταλανισμού κι αμφιταλάντευσης αυτοκαθορίστηκε και πάλι με βάση την ιστορία της. Η Ουκρανία απόλυτα πιο διαβρωμένη ( δεν σταθεροποιήθηκε ποτέ σε μια μετα-Γέλτσιν εποχή) βρέθηκε ακόμη πιο εκτεθειμένη και εναντιώθηκε στη στροφή της αδερφής δύναμης οπότε κι ο εμφύλιος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου