Οίμος-Αθήνα: ΜΝΗΜΟΝΙΚΟΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ / ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΗΣ ΔΟΣΗΣ: 1.0/17.9.1947

ΟΙ «ΑΥΞΗΣΕΙΣ»

«Εμβολιάζει» ο Κωνσταντίνος Ι. Βαθιώτης

ΕΓΚΑΙΝΙΑΖΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ μια νέα σειρά αναρτήσεων με άκρως επίκαιρα κείμενα από βιβλία, εφημερίδες και περιοδικά, που είτε έχουν ξεχαστεί είτε είναι σε κάποιους άγνωστα.

Κάποιες φορές, όμως, δεν αποκλείεται τα κείμενα να πρέπει να στηριχθούν σε απομαγνητοφωνημένο υλικό από δηλώσεις ή αποσπάσματα ομιλιών επιδραστικών προσωπικοτήτων.

Όπως επισημαίνει ο Ηρακλής Ν. Πετιμεζάς στον πρόλογο του βιβλίου του «Ελληνική υποτέλεια και κλεπτοκρατία»:1

«Ο σύγχρονος άνθρωπος, ιδίως στον τόπο μας, υποφέρει από την έλλειψη μνημονικού. Αυτό το βιβλίο σκοπεύει στην καταπολέμηση της εθνικής αμνησίας».

Γι’ αυτό, η γενική κατηγορία υπό την οποία θα στεγασθούν αυτές οι αναρτήσεις, που στοχεύουν στην καταπολέμηση της λαϊκής αμνησίας τιτλοφορείται:

«Μνημονικός εμβολιασμός».

O εν λόγω αλληγορικός όρος, ο οποίος δημιουργήθηκε γι’ αυτήν την νέα κατηγορία του ιστολογίου, θα τίθεται πάντοτε στον υπότιτλο, και δίπλα σε αυτόν θα ταυτοποιείται η εκάστοτε αναμνηστική δόση. Ειδικότερα:

Θα προηγείται ο αύξων αριθμός της ανάρτησης και θα ακολουθεί η ημερομηνία δημοσίευσης του κειμένου που αποτελεί αντικείμενο «πνευματικού εμβολιασμού».

Επί παραδείγματι, η σημερινή πρώτη αναμνηστική δόση έχει λάβει τον αύξοντα αριθμό 1.0 (με αυτόν τον τρόπο αρίθμησης χλευάζεται η τιτλοφόρηση του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0») και μετά από αυτόν έχει τεθεί η ημερομηνία δημοσίευσης του κειμένου, το οποίο θα εμβολιασθεί στο μυαλό των αναγνωστών: 17.9.1947 (17 Σεπτεμβρίου 1947).

Σκοπός αυτών των αναρτήσεων είναι να βοηθήσουν τους αναγνώστες να ανακτήσουν την εξασθενημένη μνήμη τους ή να αποκτήσουν μνήμη για γεγονότα του μακρινού παρελθόντος που δεν τα έχουν βιώσει ή δεν τα έχουν πληροφορηθεί.

Στην πρώτη περίπτωση ο εμβολιασμός είναι για να θυμούνται, στην δεύτερη για να μαθαίνουν.

Επειδή όποιος δεν γνωρίζει ή δεν θυμάται, πολύ βαθιά κοιμάται, και άρα μπορεί να πιαστεί σε βαθύ-ολέθριο ύπνο κάτω από το πάπλωμά του, επείγει σε αυτούς τους πολύ πονηρούς καιρούς να «εμβολιαζόμαστε» όλοι μας τακτικά με πολύτιμη γνώση, ώστε να χτίσουμε ανοσία στην πάσης φύσεως συνωμοσία.

Γι’ αυτό στο βιβλίο «Από την πανδημία στην κλιματική αλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σε φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης» (εκδ. Αλφειός, 2023, σελ. 337) γίνεται λόγος για γνωσιακό εμβολιασμό.

Χάρη σε αυτού του είδους τον μεταφορικώς νοούμενο «εμβολιασμό» που θα πραγματοποιηθεί με αλλεπάλληλες αναμνηστικές δόσεις αναμένεται να εφοδιασθούν οι «εμβολιαζόμενοι» αναγνώστες με τα απαραίτητα πνευματικά αντισώματα ενάντια στην ροπή των κακοποιητών πολιτικών να μας αντιμετωπίζουν σαν βρέφη που πρέπει, όσο γίνεται συχνότερα, να τρομοκρατούνται, ώστε να μένουν καθηλωμένα πίσω από τα κάγκελα της κούνιας τους, επιζητώντας με γοερό κλάμα την προστασία των σαδιστών βρεφοποιητών τους.

Παράλληλα, τα πνευματικά αυτά αντισώματα θα μας βοηθήσουν να θωρακίσουμε την άμυνα του μυαλού μας απέναντι στις ύπουλες και λυσσαλέες επιθέσεις που εξαπολύουν συχνά-πυκνά εναντίον του λαού οι βρεφοποιητικοί ψευτοσωτήρες μας, οι οποίοι στην πραγματικότητα δρουν ως προβατόσχημοι λύκοι που ορέγονται τις καλοκάγαθες κοκκινοσκουφίτσες, ειδικότερα τα θεμελιώδη δικαιώματά τους.

Όποιος πολλαπλώς «εμβολιασμένος» με αναμνηστικές δόσεις γνωσιακού τύπου επιμένει να παραμένει τυφλωμένος και προσκολλημένος στους βασανιστές-βιοεξουσιαστές του, τότε είναι άξιος της μοίρας του και το πιθανότερο είναι ότι πάσχει από μια διαστροφή που θα μπορούσε να ονομασθεί «πολιτικός σαδομαζοχισμός».

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το πνευματικό περιεχόμενο της εκάστοτε αναμνηστικής δόσης θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αποτελεί εν μέρει μια εκδοχή των κειμένων-ρετρό.

Ωστόσο, το περιεχόμενο των αναρτήσεων «μνημονιακού εμβολιασμού» δεν θα είναι κατ’ ανάγκην ρετρό, αφού κάποιες αναρτήσεις θα τροφοδοτούνται και από νεότερα ή πρόσφατα κείμενα (ή, αντιστοίχως, από δηλώσεις ή αποσπάσματα ομιλιών) που θα ανήκουν στον 21ο (απατ)αιώνα, αλλά θα είναι εν πολλοίς άγνωστα ή ξεχασμένα.

ΜΝΗΜΟΝΙΚΟΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ / ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΗΣ ΔΟΣΗΣ: 1.0/17.9.1947

Στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ελλάδα» και, ειδικότερα, στο εξώφυλλο της 17ης Σεπτεμβρίου 1947 είναι δημοσιευμένο μέσα σε πλαίσιο δεξιά του τίτλου της εφημερίδας το ακόλουθο κείμενο:

OI «ΑΥΞΗΣΕΙΣ»

Η υπόθεση της αυξήσεως των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων αρχίζει να παίρνει μορφή αηδιαστικού εμπαιγμού.

Περίμεναν επί μήνες την άφιξη της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής. Ήρθε κάποτε και άρχισαν ατέρμονες παρελκυστικές συζητήσεις.

Και τον περασμένο Αύγουστο αποφασίσθηκε μια γελοία αύξηση για τους δημοσίους υπαλλήλους, που θα άρχιζε από τον μήνα Σεπτέμβριο.

Για τους συνταξιούχους η κυβέρνηση εισηγήθηκε στους Αμερικανούς πριν από μία εβδομάδα την αύξηση των συντάξεών τους στα 8,5% των εν ενεργεία μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, χωρίς να ανακοινωθεί ακόμα η έγκριση των μεγάλων προστατών μας.

Στο μεταξύ τα δεκαπενθήμερα πληρώνονται με βάση τα παλαιά μισθολόγια, ενώ οι συνταξιούχοι περιμένουν...

ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ 1Η ΔΟΣΗ

Ο, κατά το ανωτέρω δημοσίευμα, «αηδιαστικός εμπαιγμός» των δημοσίων υπαλλήλων της Ελλάδος, οι οποίοι επέλεξαν τον διορισμό τους στο Δημόσιο για να καταπολεμήσουν το άγχος τους, εξασφαλίζοντας έναν σταθερό μισθό και, αντιστοίχως, μια σταθερή σύνταξη κατά το τετριμμένο σλόγκαν «μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει» είναι παμπάλαιο φαινόμενο, το οποίο περιγράφεται εδώ ήδη από το 1947.

Ανάλογα με το αν μια κυβέρνηση θέλει να τρομοκρατήσει ή να προσηλυτίσει τους δημοσίους υπαλλήλους της, που αποτελούν την πιο ευάλωτη δεξαμενή ψηφοφόρων της, άλλοτε κραδαίνει τον μπαμπούλα της περικοπής των μισθών και των συντάξεων (αρκεί να θυμηθούμε τα όργια της εποχής των μνημονίων) και άλλοτε προαναγγέλλει αυξήσεις – πάντοτε με τις τυμπανοκρουσίες των ΜΜΕ.

Με την τρομοκράτηση των περικοπών κάθε κυβέρνηση πετυχαίνει την καταστολή του ελεγκτικού ή αντιστασιακού φρονήματος των πολιτών, ενώ με την παροχολογία πετυχαίνει να διαμορφώσει ένα ευχάριστο γι’ αυτήν κλίμα που θα την βοηθήσει να ανακτήσει την κλονισθείσα εμπιστοσύνη του κόσμου.

Φυσικά, οι παροχές είναι συνήθως ψίχουλα, τα οποία πετάνε οι κυβερνήτες στους ξεπουπουλιασμένους πολίτες και εκείνοι, δίχως ίχνος ντροπής, τρέχουν πίσω από τους βασανιστές τους για να τα μαζέψουν.

Για «γελοία αύξηση» μιλούσε το δημοσίευμα του 1947, σταθερά γελοίες είναι και οι σημερινές αυξήσεις που προαναγγέλλουν και υλοποιούν οι κυβερνήσεις του 21ου (απατ)αιώνα.

Από την πληροφορία ότι η Ελλάδα του 1947 ήταν εν αναμονή της «άφιξης της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής», προκύπτει αβίαστα ότι:

Όπως εν έτει 2025, έτσι και το 1947 οι Έλληνες ήσαν επαίτες της ξένης οικονομικής βοήθειας. Τότε, η Ελλάδα από βρετανικό είχε μεταβληθεί σε αμερικανικό προτεκτοράτο, αν και ο όρος «προτεκτοράτο» δεν είναι ακριβής.

Το 1995 ο Ηρακλής Ν. Πετιμεζάς έγραφε στο πρόλογο του βιβλίου του «Ελληνική υποτέλεια και κλεπτοκρατία»:2

«η Ελλάδα είναι ακόμη υπόδουλη, 165 χρόνια μετά από την τυπική ανακήρυξη της ψευτοανεξαρτησίας της – και δεν είναι ούτε καν προτεκτοράτο ώστε να χαίρει κάποιας προστασίας, αλλά ξενοκρατείται από Δυνάμεις που, αποδεδειγμένα, δεν έχουν φιλικές διαθέσεις, αλλά θέλουν να χρησιμοποιούν τη χώρα για τη διευθέτηση των προβλημάτων σ’ αυτή την περιοχή, βάσει των δικών τους συμφερόντων.

Διότι λοιπόν είναι μία χώρα όπου επικρατούν οι ντόπιοι πράκτορες των ξένων, οι οποίοι ζουν πλούσια σε βάρος της (εμείς οι άλλοι πληρώνουμε για να είμεθα υπόδουλοι), γι’ αυτούς όλους τους λόγους η Ελλάδα έχει πέσει θύμα αλλεπάλληλων συνωμοσιών».

Μάλιστα, ήδη από τις πρώτες αράδες του Προλόγου του3, ο Πετιμεζάς στηλίτευε το «εξουσιαστικό σύστημα» που κυβερνά την Ελλάδα:

«Με αυτό το σύστημα οι ξενικές επεμβάσεις κυβερνούν από της συστάσεως του νεωτέρου ελληνικού κράτους αυτή τη χώρα, αεί τελούσα υπό τη βαρεία Σκιά της Δύσεως».

Κατά τον Πετιμεζά4, ανάμεσα στις διεθνείς συνωμοσίες εναντίον της Ελλάδος, πέραν της εθνικής συμφοράς του 1922 και της Κυπριακής Τραγωδίας του 1974, συγκαταλέγεται ασφαλώς και η «εξοντωτική αναταραχή» της περιόδου 1944-1949.

Ο Πετιμεζάς κάνει λόγο για έναν «κοινωνικό μετασχηματισμό» και μια «επαναστατική αλλαγή» που:

«άρχισε με τον εμφύλιο και με τη ληστρική διαχείριση της ξένης βοήθειας από τις δεξιές κυβερνήσεις των Τσαλδαρικών (νικητών το 1946), επιτείνεται επί ΕΡΕ, για να φθάσει στο αποκορύφωμά της κατά την 20ετία 1974-1994 επί “Καραμανλο-Ανδρεϊσμού”, οπότε και η Ελλάδα μεταβάλλεται ανεπιστρεπτί σε μία διεθνοποιημένη ζώνη αναρχούμενης τριτοκοσμικής συντεχνιακής Πολιτείας».

Εστιάζοντας την προσοχή του στον πακτωλό χρημάτων που εισέπραξαν από τους Ευρωπαίους τα δύο μεγάλα κόμματα μεταξύ 1981 και 1995, ήτοι 33 δις δολάρια αναρωτιέται:

«Το μέγα θέμα είναι πού πήγαν αυτά όλα τα χρήματα; Και δεν είναι τα μόνα. Ελήφθη χωριστή στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ. Και επί πλέον δανείσθηκαν οι δύο Κυβερνήσεις (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ) τρισεκατομμύρια από το εσωτερικό (ομόλογα κτλ.), αλλά και από την ιαπωνική αγορά!

Πού πήγαν όλα αυτά τα χρήματα; Και να είχαμε τουλάχιστον νοσοκομεία, σχολεία, δρόμους, δασοπροστασία, φύλακες των αρχαιοτήτων, συκγοινωνίες, εργασία για όλους, ασφάλεια και λοιπά ενός ομαλού και προοδεύοντος δημοσίου βίου –θα ήταν νοητό–, αλλά τόσες σπατάλες με τόσες ελλείψεις είναι εγκληματικό και ακατανόητο».

Άρα, ανέκαθεν οι μεν κυβερνήτες ήσαν ζήτουλες-δωσίλογοι, οι δε κυβερνώμενοι παρτάκηδες-πατριδοκτόνοι.

«Ρωμιάτσους» αποκαλεί ο Πετιμεζάς τους διαχειριστικά ανέντιμους με ροπή προς την κλεπτοκρατία Νεοέλληνες πολιτικούς, συνθέτοντας τον ευφυή αυτόν νεολογισμό από τις λέξεις «Ρωμιοί» και «παλιάτσοι», δίδει δε τον εξής ορισμό: «Ρωμιοί της κακιάς ώρας»!5

Ο χαρακτηρισμός «Ρωμιάτσοι» ταιριάζει, ασφαλώς, και σε όσους ψηφίζουν τους ανέντιμους διαχειριστές-κλεπτοκράτες, δηλ. τα μέλη μιας διεφθαρμένης «πλουτοκρατικής ολιγαρχίας», κατά τον όρο του Πετιμεζά, ο οποίος σπεύδει να διεκυρινίσει:6

«Η διαφθορά της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας έχει πολύ στέρεες βάσεις, διότι […] έχει διαφθαρεί και ο λαός, πράγμα που οι εφημερίδες αποσιωπούν για να μη χάσουν αναγνώστες! Οι λίγοι μεγάλοι τρώνε τα πολλά.

Σήμερα όμως τρώνε και οι πολλοί μικροί ευνοούμενοι των κομμάτων και των Συντεχνιών, των Συνεταιρισμών, των ΔΕΚΟ, των διαφόρων οργανισμών του Δημοσίου, τους οποίου νέμονται οι κομματικές παρέες. Ακολουθεί η στρατιά των αργομίσθων.

Αναρίθμητοι σήμερα όσοι πωλούν την ψήφο τους. Γι’ αυτό το σύστημα δείχνει στέρεο, παρ’ όλα όσα γράφονται και καταγγέλλονται. Έχει λαϊκό έρεισμα η ολιγαρχία που κλέβει τα πολλά.

Εμμέσως στη λεηλασία και τα σκάνδαλα συμμετέχουν λαϊκές ομάδες με ευρεία βάση. Αυτό είναι το μέγα πρόβλημα. Γι’ αυτό είναι τόσο θρασείς και ενεργούν με τόση περιφρόνηση και σιγουριά οι μεγάλοι σκανδαλοποιοί».

Ο Ηρακλής Ν. Πετιμεζάς, ο χαρισματικός αυτός δημοσιογράφος, μεγάλος αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης επί γερμανικής κατοχής, διατελέσας υπουργός Τύπου και γόνος της σπουδαίας οικογενείας των αγωνιστών του ’21, διέθετε ένα καταπληκτικό ιστορικό Αρχείο και, βεβαίως, βαθιές γνώσεις για την πορεία που ακολούθησε στο διάβα του χρόνου το ελληνικό έθνος7.

Ό,τι έγραφε το 1995 ισχύει μέχρι κεραίας και για το 2025:8

«υπάρχει και σήμερα ένα παρακράτος με ισχυρό αφανή μηχανισμό, το οποίο κατ’ εντολή ξένων παραγόντων αποφασίζει πότε θα πέσει μια κυβέρνηση και ποια θα την διαδεχθεί.

Το κύριο στοιχείο της μεταβολής που επήλθε στον δημόσιο βίο, σε σχέση με την προπολεμική κατάσταση της χώρας είναι ότι σήμερα πολλοί υπουργοί δεν λογοδοτούν στη Βουλή ή στον πρωθυπουργό, αλλά στις ξένες Μυστικές υπηρεσίες που τους έχουν διορίσει».

Παρατηρώντας ο Πετιμεζάς ότι, καίτοι «η κρίση από την οποία πάσχει η χώρα αναγνωρίσθηκε δημοσίως από τους ανελθόντες στα ανώτατα αξιώματα –στα διαγγέλματά τους– ως “πολλαπλή και βαθιά”», αλλά «η κατάσταση παρατείνεται και χειροτερεύει» διαρκώς, αυτό σημαίνει ότι:9

«κάποια άλλη ανώτερη πολιτική εξουσία, ανώτερη από τους Προέδρους της Δημοκρατίας και τους Πρωθυπουργούς, έχοντας εχθρική διάθεση απέναντι στην Ελλάδα, επιβάλλει και διατηρεί αυτή την κατάσταση».

Ο Πετιμεζάς επεκτείνει την σκέψη του κάνοντας μια ζοφερή διαπίστωση που αφορά την οργανωμένη από τους αόρατους μαριονετίστες της υπερεθνικής ελίτ παγκόσμια κτηνωδία κατά των λαών:

«Το διεθνές σύστημα εξουσίας, το απόκρυφο και πραγματικό σύστημα είναι ολοκληρωτικό και συγκεντρωτικό κατ’ ανάγκην με τάσεις δικτατορίας και με χαλάρωση οιουδήποτε ηθικού κανόνος στη διακυβέρνηση της ανθρωπότητας.

Πρακτοροκρατία με καθολική ψηφοφορία!!! είναι το σύγχρονο πολιτειακό σύστημα του Δυτικού καπιταλιστικού κόσμου της ελεύθερης αγοράς και του οικονομικού πολέμου.

Ο αποκρυφισμός της πολιτικής εξουσίας αποτελεί γενικό φαινόμενο, που επεβλήθη από τη ραγδαία και ανεξέλεγκτη ανάπτυξη του πλούτου και τον πολλαπλασιασμό –μετά το 1980– του δυσώνυμου χρήματος. Για διακωμώδηση της Δημοκρατίας πρόκειται σήμερα – και παρ’ ημίν και στο εξωτερικό».

Κατά τον ίδιο:10

«Η δημοκρατία που προβάλλεται σήμερα είναι “ομοίωμα δημοκρατίας”. […] Περί τυπολατρείας πρόκειται. Η Δημοκρατία έχει θανατωθεί από την καπιταλιστική οικονομία, η οποία κυβερνά τις περισσότερες χώρες με “μονάρχες” τύπου Soros και λοιπών επιλέκτων στελεχών διεθνών μυστικών υπηρεσιών.

Οι βουλευτές και οι υπουργοί και οι αρχηγοί κομμάτων, οι αρθρογράφοι και σχολιαστές των ΜΜΕ χρηματοδοτούνται από τους ομίλους των μεγαλοεπιχειρηματιών, μεγαλοεκδοτών, εργολάβων του δημοσίου, πετρελαιάδων κσι λοιπών οικονομικών παραγόντων.

Το μεγάλο κεφάλαιο σήμερα ασκεί αφανώς αλλά κατ’ ουσίαν και τις 4 εξουσίες της παλαιάς αστικής δημοκρατίας: Νομοθετική, Εκτελεστική, Δικαστική και … Διαφωτίσεως (δηλ. Τύπου, Ραδιοτηλεόρασης), με υπαλλήλους της εκλογής του, που τιτλοφορούνται πρωθυπουργοί ή Πρόεδροι, βουλευτές ή Γενικοί Διοικητές, αλλά πράγματι είναι στην υπηρεσία των διαφόρων οικονομικών συγκροτημάτων που δεσπόζουν κυριαρχικά στη ζωή κάθε “δημοκρατικής χώρας”.

Αυτή η αφανής και τέλεια οργανωμένη υπερεξουσία του Μεγάλου Κεφαλαίου που κυβερνά τον κόσμο σήμερα, έχει διεισδύσει παντού και προσπαθεί να έχει υπό τον έλεγχό της όλες τις σημαντικές εκδηλώσεις του ανθρώπινου βίου».

Ειδικά με αυτήν την τελευταία του φράση, ο Πετιμεζάς φωτογραφίζει ένα παγκόσμιο ολοκληρωτικό καθεστώς, άρα μια αόρατη Παγκόσμια Κυβέρνηση!11

Κι όμως, τολμούν οι λαομπαίκτες πολιτικοί να απαξιώνουν ως οπαδό «θεωριών συνωμοσίας» όποιον ενστερνίζεται την τεκμηριωμένη άποψη του Ηρακλή Νικ. Πετιμεζά, η μνήμη του οποίου, όμως, δεν τιμάται ετησίως στα Καλάβρυτα ως συνωμοσιολόγου, αλλά ως διακεκριμένου δημοσιογράφου και λογοτέχνη.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Τον Απρίλιο του 2025, κυβέρνηση και δημοσιογράφοι αναστάτωσαν τους συνταξιούχους, ενημερώνοντάς τους ότι οι συντάξεις Μαΐου 2025 δεν μπορούσαν να πληρωθούν πριν από το Πάσχα. Αυτή την φορά, δηλαδή, οι συνταξιούχοι έπρεπε να ποτισθούν με δηλητήριο, ώστε να μη μπορέσουν να χαρούν ενόψει των πασχαλινών ημερών. Μας κυβερνούν ξεκάθαρα σαδιστές!