ΙΜΙΑ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
Του Ιωάννη Ιντζέ *Είναι αλήθεια ότι κάθε «σπιθαμή» της Ελλάδος είναι πολύτιμη και πρέπει να την υπερασπιζόμαστε με κάθε θυσία.
Το Αιγαίο πέλαγος, μία καθαρά ελληνική θάλασσα, διαθέτει εκατοντάδες βραχονησίδες οι οποίες, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, διαθέτουν ζώνη χωρικών υδάτων εύρους 12 ναυτικών μιλίων, μέσα στην οποία η Ελλάδα ασκεί πλήρη κυριαρχία, όπως και στην ξηρά.
Αυτό είναι κάτι που δεν το δέχεται η Τουρκία και προσπαθεί με διάφορους τρόπους και μεθοδεύσεις να το ανατρέψει.
Κάνει λόγο, για γκρίζες ζώνες (αδιευκρίνιστης κυριότητας νησιά), για ανάγκη αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης, για υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας και για ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο.
Μήπως και εμείς θα πρέπει να μιλάμε για ζωτικά συμφέροντα στην Κωνσταντινούπολη, την Σμύρνη ή τον Πόντο;
Μέσα σε αυτό το σκηνικό διαδραματίσθηκε η κρίση των Ιμίων το 1996. Μία προσπάθεια επιβολής της επεκτατικής πολιτικής της Τουρκίας σε βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Αυτή άλλωστε είναι μία «ψυχολογική τακτική» που εφαρμόζει η Τουρκία διαχρονικά. Δημιουργεί μία κρίση για να πετύχει κάποιο αποτέλεσμα και μία συμφωνία που θα της αναγνωρίσει κάποια δικαιώματα στο Αιγαίο για το μέλλον.
Έτσι, λίγο μετά τα Ίμια ο τότε Πρωθυπουργός της Ελλάδος Κωνσταντίνος Σημίτης, δέχτηκε την υπογραφή της πολύ βλαπτικής «Συμφωνίας της Μαδρίτης» (8 Ιουλίου 1997) με το πρόσχημα της δέσμευσης για «ειρήνη, ασφάλεια και ανάπτυξη σχέσεων καλής γειτονίας».
Μία συμφωνία που αναγνώριζε όμως «Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική τους κυριαρχία» αλλά και την δέσμευση για «αποφυγή μονομερών ενεργειών, ώστε να αποτραπούν συγκρούσεις οφειλόμενες σε παρεξήγηση». Δώσαμε δηλαδή «πάτημα» στην Τουρκία στο Αιγαίο.
Το ίδιο επαναλήφθηκε και πρόσφατα, όταν η Τουρκία με την κρίση του 2020 στο Αιγαίο και στον Έβρο πέτυχε στις 7 Δεκ 2023 την υπογραφή της «Διακήρυξης των Αθηνών». Μία αναθεωρημένη συμφωνία της Μαδρίτης δηλαδή. Μια ακόμη προσπάθεια κατευνασμού.
Στην κρίση των Ιμίων, στις 31 Ιαν 1996, τρεις ήρωες του Πολεμικού Ναυτικού μας, ο Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Έκτορας Γιαλοψός εκτελώντας μία δύσκολη αποστολή με ελικόπτερο πάνω από τα Ίμια, έπεσαν υπέρ πατρίδος. Έπεσαν υπερασπιζόμενοι την Ελληνική Κυριαρχία σε μία βραχονησίδα.
Δυστυχώς στην Ελλάδα υπάρχουν πολιτικοί και διαμορφωτές της κοινής γνώμης, που έχουν την άποψη ότι δεν αξίζει να γίνεται καυγάς, πόσο μάλλον πόλεμος για μία βραχονησίδα και ότι μέσω της οικονομικής ανάπτυξης και συνεργασίας με την Τουρκία θα λυθούν όλα μας τα προβλήματα.
Το πόσο λάθος είναι αυτή η θεωρία μπορεί να μας το πει η ιστορία, που δυστυχώς δεν διαβάζουμε σωστά, αλλά και οι δηλώσεις των Τούρκων αξιωματούχων που δείχνουν καθαρά τις προθέσεις τους όταν εξηγούν το δόγμα του «στρατηγικού βάθους της Τουρκίας», την «Γαλάζια Πατρίδα» και τις θεωρίες περί «πραγματικότητας» στο έδαφος.
Τι θα πρέπει να μας διδάξει η κρίση στα Ίμια και η θυσία των τριών ηρώων του πολεμικού μας ναυτικού:
1ον Μόνο ισχυρές ελληνικές ένοπλες δυνάμεις μπορούν να υπερασπιστούν την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας.
2ον Η εκάστοτε Κυβέρνηση θα πρέπει να δείχνει αποφασιστικότητα και σθένος σε κάθε προσπάθεια απειλής των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Η ηττοπάθεια και η υποτέλεια είναι κάτι που δεν ταιριάζει με τον ψυχισμό του Έλληνα και δεν διαμορφώνει εθνικό φρόνημα και συνείδηση.
3ον Η Τουρκία, όσο έχει σε ισχύ την απειλή πολέμου (casus belli), το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο και πρωτίστως την παράνομη κατοχή της Κύπρου, δεν μπορεί να λογίζεται ως ειλικρινής εταίρος με τον οποίο μπορούμε να αναπτύξουμε σχέσεις καλής γειτονίας και οικονομικής συνεργασίας.
Η ονομασία «Κροκόδειλος» της νέας Τουρκικής Ταξιαρχίας Πεζοναυτών στην Ίμβρο μας θύμισε αυτό που είχε πει ο Ουίνστον Τσώρτσιλ για την ναζιστική Γερμανία, ότι αυτός που επιχειρεί να την κατευνάσει «μοιάζει με κάποιον που ταΐζει έναν κροκόδειλο ελπίζοντας ότι θα τον φάει τελευταίο». Νομίζω ότι, μετά και τα γεγονότα στην Συρία, ταιριάζει απόλυτα με την Τουρκία.
Στα Ίμια δοκιμάσθηκε η αντοχή της εξωτερικής μας πολιτικής. Πρέπει να αποφασίσουμε έστω και τώρα ότι η εξωτερική πολιτική της Ελλάδος θα πρέπει να εδράζεται πρώτιστα και πάνω από όλα στην αρχή της Εθνικής Κυριαρχίας με κάθε κόστος και προσπάθεια.
Ακόμη και εάν πρόκειται για μία βραχονησίδα ή μια σπιθαμή εδάφους.
* Ο Ιωάννης Ιντζές είναι Αντιστράτηγος ε.α. απόφοιτος της Σχολής Εθνικής Άμυνας και κάτοχος ΜΑ στην «Εφαρμοσμένη Στρατηγική και τη Διεθνή Ασφάλεια». Είναι Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Προέδρου της ΝΙΚΗΣ και Υπεύθυνος του Τομέα Εθνικής Άμυνας της ΝΙΚΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου