Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΔΟΤΟ
ΣΤΗΝ ΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ
Οι ποιητές έδωσαν το παρόν, έστω και αργά...
Στην σημερινή ημέρα της ποιήσεως αφιερώνουμε τα δύο ανέκδοτα ποιήματα του Γ. Βολουδάκη που μας έστειλε,
ένα για την σημερινή πορεία των ποιητών κι ένα για την παγκόσμια ημέρα της ποιήσεως.
ΚΑΙΡΟΣ
Στή μνήμη τού Κ. Π..Καβάφη
Ἔρχεται κάποτε καιρὸς
Ἔρχεται κάποτε καιρὸς
πού δὲν τὸν ἔχεις δεῖ ποτὲ στὸ πρόσωπο
καιρὸς πού περιμένει τὴ φωνὴ σου
γιὰ τὰ δεινὰ, τὰ δόκανα, τοὺς δράκοντες
τὴν ἔρημη ζωὴ
πού ἀπλώνεται σὰν νόσος λοιμικὴ.
Τότε λοιπὸν ἄν δὲν μιλήσεις
μιλάει ἐκεῖνος φανερώνοντας τὸ πρόσωπό του
πρόσωπο ξένου ἐκδικητὴ τροπαιοφόρου
ρομφαία Νόμου νοεροῦ κρατῶντας στὸ δεξὶ του χέρι
καὶ μὲ το ἀριστερὸ ἀνασύροντας τὶς ζοφερὲς σκιὲς
ἀπ’τὶς ταλαίπωρες ψυχὲς, φωνάζει:
«Τώρα ἐκλύτρωση!
Στοιχηθεῖτε ἀδέλφια στὸ Μέγα Ἔλεος!»
Ἄν δὲν μπορεῖς τότε καὶ σὺ μὲ τὸ δικὸ σου τὸ σπαθὶ
νὰ τὸν ἀκολουθήσεις
φρόντισε τουλάχιστον τὴν φωνὴ
ἐκείνου τοῦ καιροῦ, ὅταν ἔρθει,
μὴν τὴν προδώσεις. Γ.Ε.Βολουδάκης 12/12/2007
ΠΟΙΗΣΕΩΣ ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΕΤΗ
Γιορτάζουνε τὴν ποίηση τὰ ἔαρα
στοῦ σύμπαντος τὰ ἐρεβώδη ἄκρα
πέφτει δροσιὰ στοῦ ἥλιου τὰ φλογώδη βλέφαρα
τὴ σκόνη ἀνάλαφρα φυσοῦν ἀπ’τὸ παλτὸ τους
τ’ἄστρα
Εὐθύνω τεθλασμένα ὄνειρα
ὁδοιπορῶντας μὲ συνεχόμενα πέλματα
στὴν ἄκρη τοῦ κρημνοῦ
πού καταλήγει σὲ ἀνοιχτὰ στόματα σπουργιτιῶν
χαρούμενων ἀπὸ τὴν προσδοκία τῆς τροφῆς τους.
Ὕστερα ἔφιππος κερδίζω
τὶς βελούδινες ἀκτὲς τῆς σιωπῆς
ἀφοῦ ἐμπλακῶ μὲ τὶς φθορὲς σὲ κονταρομαχίες
ἐνδεδυμένος τὸ βάρος πανοπλίας χειρογράφου
καὶ στὸ δεξί κρατῶντας τὸ κοντάρι τῆς γραφίδας
πού ὅταν ἐκτείνεται μοιάζει καὶ ἐν τέλει γίνεται
ἀφθαρσία
πνίγοντας στὸ μελάνι τὰ σκουλήκια.
Μὲ τὸ ἀριστερὸ μου χέρι μέσα στὰ λουλούδια
δρέπω ὁσμὲς
πού ἐκχέει τὸ ἔαρ τὸ ἀπρόσιτο
στὰ μάτια καὶ τὴν ὄσφρηση τοῦ μίσους.
Λύνοντας τὴν κορδέλα τοῦ ἐσώτερου ἐνιαυτοῦ
ἔχω τώρα πλέον κι ἐγώ τὴν παγκόσμια ἡμέρα μου
ὅπως στὴ γῆ ὁ κάθε πολύ μεθοδικὰ
κυνηγημένος.
Γ. Ε. Β. 21/3/2007 Παγκόσμια Ἡμέρα Ποιήσεως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου