ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΤΗΣ ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*
Η αγωνία της εποχής μας είναι αν ο αιώνας αυτός που ζούμε θα είναι η καμπή μιας σωτήριας μεταμόρφωσης ή ο αιώνας της μεγάλης οπισθοδρόμησης, ακόμα και της απόλυτης καταστροφής.
Η αρχική αισιοδοξία για το “πλανητικό χωριό” έχει προ πολλού διαψευσθεί και όλο και πιο πολλοί άνθρωποι αποκαρδιώνονται από το μέγεθος της βίας που μας απειλεί εμφανέστερα από κάθε άλλη φορά.
Ιδιαίτερα η σύγκρουση μεταξύ της Δύσης και του Αραβομουσουλμανικού κόσμου, η οποία, μετά το φρικαλέο “σώου” της 11/9, έχει πάρει πλανητικές διαστάσεις, μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα φονική, αν οι αντιμαχόμενοι καταφύγουν κάποια στιγμή στα “μη συμβατικά” όπλα.
Από τον Ιανουάριο του 2017, το Ρολόϊ της Αποκάλυψης (Doomsday Clock) προχώρησε στα 2,5 λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα, την δεύτερη πιο κοντινή προσέγγιση στην 12η ώρα από την έναρξή του πριν από εβδομήντα χρόνια, το 1947, στην αρχή της πυρηνικής εποχής.
Το Ρολόϊ της Αποκάλυψης είναι ένα σύμβολο που αντιπροσωπεύει την πιθανότητα μιας παγκόσμιας καταστροφής με ανθρώπινη υπαιτιότητα. Η δημιουργία του αποδίδεται στην διεθνή ομάδα ερευνητών, τους Chicago Atomic Scientists, που είχαν συμμετάσχει στο Σχέδιο Μανχάταν.
Μετά τις ατομικές βόμβες στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, άρχισαν να εκδίδουν το περιοδικό Bulletin of the Atomic Scientists, το οποίο, από την εμφάνισή του, απεικονίζει το Ρολόϊ σε κάθε του εξώφυλλο. Τα “Μεσάνυχτα” έχουν βαθύτερο νόημα, εκτός από την σταθερή απειλή του πυρηνικού πολέμου μεταξύ των υπερδυνάμεων.
Η “σύγκρουση των πολιτισμών” μπορεί “να γίνει πυρηνική” με διάφορους τρόπους ... και υπόγειες μεθοδεύσεις. Ο πιο ανεξέλεγκτος από αυτούς είναι να κλέψουν οι τρομοκράτες μια έτοιμη βόμβα ή πυρηνικό υλικό κατάλληλο για τέτοιου είδους όπλα και να κατασκευάσουν μ' αυτά μια βόμβα. Ή να τα προμηθευθούν από κάποιες μυστικές υπηρεσίες.
Οι τρομοκράτες, μάλιστα, σίγουρα είναι πιο αποφασισμένοι από τα κράτη στο να χρησιμοποιήσουν τα πυρηνικά όπλα που έχουν αποκτήσει. Οι κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και ψυχολογικές διαταραχές που θα προκαλέσει μια τέτοια χρήση θα είναι ολέθριες.
Το πλήθος στην πλατεία Σαν Κάρλο, στο Τορίνο, που έβλεπε στις αρχές Ιουνίου τον τελικό ποδοσφαίρου σε γιγαντοοθόνες καταλήφθηκε από πανικό, πράγμα που είχε πολύ μεγαλύτερες συνέπειες. Το γεγονός αυτό δείχνει την κατάσταση που επικρατεί σήμερα: μια ψύχωση τρομοφοβίας που πριμοδοτείται καταλλήλως από το πολιτικο-μιντιακό σύστημα.
Έτσι, η απειλή της πυρηνικής τρομοκρατίας αποτελεί ιδιαίτερο παγκόσμιο κίνδυνο λόγω και της συγκυρίας πολλών παραγόντων, όπως:
- της αυξημένης συχνότητας, της εξέλιξης και της φονικότητας των συμβατικών μορφών τρομοκρατίας
- των προφανών ενδείξεων κρατικής υποστήριξης, ακόμα και χρηματοδότησης, των τρομοκρατικών και τζιχαντιστικών ομάδων
- της αποθήκευσης και ανάπτυξης πυρηνικών όπλων σε περιοχές όπου υπάρχει πυκνή τρομοκρατική δραστηριότητα
- του αυξανόμενου αριθμού δυνητικών στόχων σε πολιτικά πυρηνικά προγράμματα
- των πολλών “μαύρων” και “γκρίζων” αγορών για πυρηνικό εξοπλισμό και υλικά.
Τέλος, σήμερα βλέπουμε το ISIS να επιχειρεί να σκορπίσει τον τρόμο σε μεγάλη κλίμακα, όχι μόνο στην Μέση Ανατολή αλλά και στην Ευρώπη.
Ο φόβος της κλιμάκωσης
Δεν πρέπει να αμφιβάλλει κανείς ότι το ISIS θα κλιμακώσει την τρομοκρατία του με πυρηνικές επιθέσεις, αν μπορέσει να αποκτήσει πρόσβαση σε τέτοια όπλα. Δεδομένης της αποθήκευσης μεγάλων ποσοτήτων σχάσιμων υλικών σε ολόκληρο τον κόσμο, μερικά από τα οποία δεν φυλάσσονται επαρκώς, η δημιουργία μιας αυτοσχέδιας πυρηνικής βόμβας μπορεί να είναι απολύτως εφικτή.
Συνεπώς, μια πυρηνική τρομοκρατική ενέργεια αποτελεί εφιάλτη σήμερα, μεγαλύτερο από τον πυρηνικό κίνδυνο που αντιμετωπίσαμε κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Αλλά οι περισσότεροι από εμάς δεν το γνωρίζουν.
Κι όμως, ειδικοί επιστήμονες, όπως ο Νομπελίστας φυσικός Frank Barnaby, λέει ότι είναι έκπληκτος που αυτό δεν έχει συμβεί ακόμη...
“Το πραγματικά τρομακτικό θέμα με το εμπλουτισμένο ουράνιο (HEU) είναι ότι από αυτό μπορεί πολύ εύκολα να κατασκευαστεί μια ατομική βόμβα. Το μόνο που χρειάζεται είναι δύο μεταπτυχιακοί φοιτητές και μια μικρή ποσότητα υλικού. Πιστεύω ότι πρέπει να φοβόμαστε πολύ την πιθανότητα πυρηνικής τρομοκρατίας”, τονίζει στην Daily Telegraph.
Ανάλογη προειδοποίηση είχε κάνει και ο Κόφι Ανάν, πρ. Γ.Γ. του ΟΗΕ, στο BBC πριν από αρκετά χρόνια: “Η πυρηνική τρομοκρατία αντιμετωπίζεται ακόμα σαν επιστημονική φαντασία. Θα ευχόμουν πραγματικά να είναι έτσι, αλλά δυστυχώς δεν είναι. Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο επικίνδυνα υλικά και μπόλικη τεχνογνωσία, όπου ορισμένοι τρομοκράτες δηλώνουν σαφώς την πρόθεσή τους να καταφέρουν πραγματικά καταστροφικά πλήγματα με πολλές απώλειες.
Έτσι και γίνει μια τέτοια επίθεση, όχι μόνο θα προκαλέσει παντού θάνατο και καταστροφή, αλλά θα κλονίσει και την παγκόσμια οικονομία”. Επίσης, πολλές μελέτες από πανεπιστήμια και ιδρύματα έχουν καταδείξει τα πολύπλοκα ζητήματα ετοιμότητας, αντιμετώπισης και αποκατάστασης μετά από πυρηνική τρομοκρατία.
Σε αντίθεση με τους ακαδημαϊκούς, οι οποίοι τείνουν σε μια πιο θεωρητική προσέγγιση, οι διαχειριστές καταστροφών, των οποίων η προσοχή επικεντρώνεται κυρίως στα πραγματικά προβλήματα που θα προκληθούν, εκτιμούν ότι, μετά από πυρηνική έκρηξη σε μια μεγάλη πόλη, ο συντονισμός των υπηρεσιών ασφαλείας και νοσηλείας θα είναι δύσκολος.
Μεγάλο μέρος των επικοινωνιακών υποδομών θα καταστραφεί ή θα αχρηστευθεί.Τα τραύματα, τα εγκαύματα και οι βλάβες από την ακτινοβολία θα θέσουν σε τρομερή δοκιμασία το σύστημα περίθαλψης λόγω της τεράστιας γεωγραφικής έκτασης της έκρηξης και του αριθμού των θυμάτων που θα προκαλέσει.
Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι το αρμόδιο προσωπικό, σε ποσοστό 30%-50%, θα απουσιάσει ή δεν θα μπορέσει να φθάσει στο πόστο του λόγω των επιπτώσεων μιας πυρηνικής καταστροφής. Πολλοί από αυτούς που δεν θα ανταποκριθούν θα προτιμήσουν να μείνουν με τις οικογένειές τους, ενώ άλλοι θα φοβούνται την απειλή της ακτινοβολίας για της υγεία τους.
Το λαθρεμπόριο των πυρηνικών
Οι κατά τόπους αστυνομικές αρχές, που συνεργάζονται με την Ιντερπόλ και το FBI, αναφέρουν ότι έχουν σταματήσει πολλές απόπειρες των λαθρεμπόρων να πουλήσουν πυρηνικό υλικό σε εξτρεμιστές στην Μέση Ανατολή τα τελευταία πέντε χρόνια.
Οι πιο επικίνδυνες περιπτώσεις φαίνεται να συνδέονται με την μαύρη αγορά της Μολδαβίας, όπως αναφέρει το Associated Press.
Αυτό είναι το σχετικό χρονοδιάγραμμα:
Το 2010, στο Κισινάου, πρωτεύουσα της Μολδαβίας, κατασχέθηκαν 1,8 kg Ουρανίου-238, όταν τρία άτομα προσπάθησαν να το πουλήσουν για 9 εκατομ. Ευρώ. Το 2011, συνελήφθησαν έξη άτομα που προσπάθησαν να πουλήσουν 1 kg Ουρανίου-235, κατάλληλου για κατασκευή όπλων, για 32 εκατομ. ευρώ. Είπαν ότι είχαν πρόσβαση και σε Πλουτώνιο.
Το 2014, λαθρέμποροι λέγεται ότι προσπάθησαν να πουλήσουν 200 g Ουρανίου-235, ρωσσικής πρόλευσης, σε μυστικούς πράκτορες ασφαλείας, για 1,6 εκατομ. δολλάρια. Κατασχέθηκε επίσης 1,5 kg Ουρανίου-235 σε ουκρανικό έδαφος, κοντά στα σύνορα με την Μολδαβία. Το 2015, μυστικός πράκτορας αγόρασε αμπούλα Καισίου-135. Στο κεντρικό Κισινάου βρέθηκε υλικό μολυσμένο από Καίσιο-137.
Το γεγονός ότι στην κατοχή ενός υπόπτου, ο οποίος συνδέεται με τους τρομοκράτες που έκαναν το μακελειό στο Μπατακλάν στο Παρίσι, στις 13 Νοεμβρίου 2015, βρέθηκε βίντεο παρακολούθησης υψηλόβαθμου Βέλγου πυρηνικού αξιωματούχου, όπως παραδέχτηκαν οι βελγικές αρχές στις 18/2/2016, είναι ένδειξη ότι το ISIS κάνει συντονισμένες προσπάθειες να αποκτήσει ραδιενεργό υλικό για τρομοκρατική επίθεση.
Η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (IAEA) και το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών επιβεβαίωσαν επίσης ότι είχε εξαφανιστεί ραδιενεργό υλικό από το 2015 στο Ιράκ, όπου το ISIS ήλεγχε εκτεταμένες περιοχές, δίνοντας στους φόβους πως η οργάνωση ίσως να έχει αποκτήσει υλικό για επίθεση νέες ανησυχητικές διαστάσεις.
Η ΙΑΕΑ προσδιόρισε το υλικό που χάθηκε στο Ιράκ ως Ιρίδιο-192, ένα υψηλής ακτινοβολίας ισότοπο που μερικές φορές αναζητείται για χρήση σε “βρώμικες” βόμβες, όπως έγραψαν οι New York Times στις 19 Φεβρουαρίου 2016.
Τέλος, ένας αριθμός ειδικών που μελετούν τις “βρώμικες” βόμβες, γνωστές τεχνικά ως μηχανισμοί διασποράς ραδιενέργειας (RDD), συμφωνούν ότι είναι πιθανόν το ISIS, και ίσως και άλλες εξτρεμιστικές ομάδες, να έχουν ήδη στην κατοχή τους ραδιενεργά υλικά.
Η απειλή της “βρώμικης βόμβας”
Η απειλή από ολοένα και πιο βίαιες ισλαμικές οργανώσεις -που επιδίδονται σε σκοτωμούς και στην πρόκληση ολέθρου σε μαζική κλίμακα- αυξάνεται με νέες και πιο αιματηρές επιθέσεις στην Μέση Ανατολή, στην Ευρώπη και παραπέρα.
Τα συστατικά μιας ραδιενεργής “βρώμικης” βόμβας υπάρχουν σε δεκάδες χιλιάδες ραδιενεργές πηγές, που βρίσκονται σε περισσότερες από 100 χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Χρησιμοποιούνται στην ιατρική και στις επιστήμες, σε νοσοκομεία, πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, στην γεωργία, στην βιομηχανία και από τα κράτη για διάφορους σκοπούς. Και σε όλα αυτά τα μέρη, οι συνθήκες φύλαξής τους είναι συνήθως χαλαρές, οπότε είναι εύκολο να κλαπούν και να πουληθούν στην μαύρη αγορά.
Στην Βάση Δεδομένων του Κέντρου Μελετών για την Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων James Martin(CNS – Center for Nonproliferation Studies) αναφέρεται ότι, το 2013 και το 2014, σε 325 περιστατικά, που έγιναν δημοσίως γνωστά, πυρηνικά ή άλλα ραδιενεργά υλικά χάθηκαν, κλάπηκαν ή γενικά βρέθηκαν σε αναρμόδια χέρια.
Τα περισσότερα περιστατικά στην παραπάνω βάση δεδομένων αφορούσαν μη-πυρηνικά ραδιενεργά υλικά ή συστατικά για μια “βρώμικη” βόμβα. Οι αναφορές ότι τρομοκράτες αναζητούν υλικά για την δημιουργία ραδιενεργής “βρώμικης” βόμβας είναι ανατριχιαστικές.
Επιπλέον, η πιθανότητα κάποιος τρομοκράτης να πυροδοτήσει μια “βρώμικη βόμβα” είναι πολύ υψηλότερη από έναν αυτοσχέδιο πυρηνικό μηχανισμό λόγω της μεγάλης διαθεσιμότητας ραδιενεργών πηγών. Ενώ το Εμπλουτισμένο Ουράνιο (HEU - highly enriched uranium) βρίσκεται σε λιγότερο από 25 χώρες, οι ραδιενεργές πηγές βρίσκονται σε χιλιάδες σημεία σε περισσότερες από 100 χώρες.
Σε αντίθεση με ένα πυρηνικό όπλο, μια ραδιενεργή “βρώμικη” βόμβα μπορεί να μην προκαλέσει καταστροφικούς αριθμούς θανάτων και τραυματισμών, αλλά, ανάλογα με την χημική της σύσταση, την μορφή και τον τόπο έκρηξης, μπορεί να αφήσει πίσω της ζημιές δισεκατομ. δολλαρίων λόγω του κόστους εκκένωσης και επανεγκατάστασης του πληθυσμού και της απολύμανσης της περιοχής -καθώς και της αναπόφευκτης συνέχισης των απειλών, πράγμα που μπορεί να έχει σοβαρές οικονομικές και ψυχολογικές επιπτώσεις.
Επίσης, είναι πιθανόν να χρειαστεί η κατεδάφιση αρκετών κτιρίων και η απομάκρυνση των ερειπίων. Η πρόσβαση στην μολυσμένη περιοχή μπορεί να απαγορευθεί για πολλά χρόνια, αφού θα πρέπει να γίνει ενδελεχής καθαρισμός προκειμένου να τηρηθούν στο ακέραιο οι περιβαλλοντικές οδηγίες για την προστασία του πληθυσμού.
Εξ αιτίας όλων αυτών, οι “βρώμικες” βόμβες συγκαταλέγονται κι αυτές στα “όπλα μαζικής καταστροφής”.
Παρά την σημαντική πρόοδο που έγινε στην Σύνοδο Πυρηνικής Ασφάλειας του 2014, παραμένουν οι σοβαρές προκλήσεις για την σωστή ασφάλιση των επικίνδυνων ραδιενεργών υλικών. Σ' αυτές περιλαμβάνονται:
- Η ελλιπής ταξινόμηση των ραδιενεργών υλικών. Ο Κώδικας Διαχείρισης περιλαμβάνει βασικές αρχές, σύμφωνα με τις οποίες τα κράτη “...πρέπει να πάρουν τα απαραίτητα μέτρα για να εξασφαλίσουν ότι οι ραδιενεργές πηγές στην επικράτειά τους υπόκεινται σε ασφαλή διαχείριση και προστατεύονται με ασφάλεια εφ' όρου ζωής”. Ζητά επίσης αποτελεσματική κρατική νομοθεσία και υπεύθυνους ελέγχους των ραδιενεργών πηγών.
- Έλλειψη παγκόσμιας κάλυψης και εφαρμογής του Κώδικα Διαχείρισης. Μέχρι σήμερα, μόνο 130 από το 168 κράτη-μέλη της IAEA (Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας) τηρούν τον Κώδικα Διαχείρισης (το 77%) και πολλές από αυτές τις χώρες δεν έχουν εκπληρώσει όλες τις πολιτικές δεσμεύσεις ώστε να τηρούν τους όρους της. Συνεπώς, ένας τεράστιος αριθμός ραδιενεργών πηγών βρίσκεται έξω από τους υπάρχοντες μηχανισμούς διεθνούς και εθνικής ασφάλειας.
- Ανοιχτές και μη-ασφαλισμένες εγκαταστάσεις θέτουν πρόβλημα ασφαλείας. Σε πολλά κράτη, το θεσμικό πλαίσιο για τον φυσικό έλεγχο και τον υπολογισμό ραδιενεργών πηγών είναι ανεπαρκές.
Σε αντίθεση με το πυρηνικό υλικό, που συνήθως φυλάσσεται σε δημόσιες και ασφαλείς εγκαταστάσεις, το ραδιενεργό υλικό χρησιμοποιείται και αποθηκεύεται από τον ιδιωτικό τομέα σε εγκαταστάσεις με ελάχιστη ή καμμία φυσική προστασία. Επιπλέον, ιατρικά, ακαδημαϊκά και ερευνητικά κέντρα βρίσκονται σε ανοικτό περιβάλλον προσβάσιμο σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων.
- Ο εντοπισμός των ραδιενεργών πηγών είναι μεγάλο πρόβλημα. Η χρήση ραδιενεργών πηγών είναι ευρέως διαδεδομένη και συχνά γίνεται διασυνοριακή διακίνηση των πηγών, πράγμα που κάνει δύσκολη για τα κράτη την συνεχή παρακολούθηση της πορείας τους, οπότε είναι εύκολο να κλαπούν.
Η περίπτωση της Βραζιλίας
Στα τέλη της δεκαετίας του '80, ένα περιστατικό στην Βραζιλία, που έλαβε μεγάλη δημοσιότητα, έφερε στο προσκήνιο την σημασία της σωστής ασφάλειας των επικίνδυνων ραδιενεργών πηγών.
Ένα ιδιωτικό κέντρο ακτινοθεραπείας στην πόλη Goiânia μετακόμισε σε νέες εγκαταστάσεις, αφήνοντας πίσω του μια μονάδα τηλεθεραπείας (εξωτερικής ακτινοθεραπείας) Καισίου-137, χωρίς να ενημερώσει τις αρμόδιες αρχές όπως υπαγορεύει ο νόμος.
Δύο κλέφτες εισήλθαν στην συνέχεια στους άδειους χώρους και, χωρίς να γνωρίζουν τι ήταν η μονάδα, αλλά πιστεύοντας ότι μπορεί να έχει κάποια αξία, επιχείρησαν να την πάρουν. Στην προσπάθειά τους, η κάψουλα της ραδιενεργού πηγής έσπασε και σκορπίστηκε αμέσως ραδιενεργό χλωριούχο άλας. Το περιβάλλον μολύνθηκε και αρκετοί πολίτες τριγύρω δέχθηκαν ακτινοβολία.
Μέρη της διαλυμένης μονάδας στην συνέχεια πουλήθηκαν για παλιοσίδερα σε έναν ιδιοκτήτη μάντρας, που παρατήρησε ότι μερικά από αυτά έλαμπαν με ένα μπλε φως στο σκοτάδι.
Επί ημέρες, φίλοι και συγγενείς ερχόντουσαν να δουν το φαινόμενο, οπότε θραύσματα μεγέθους ρυζιού από την φωτεινή πηγή σκορπίστηκαν σε αρκετές οικογένειες.
Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε επί πέντε ημέρες, διάστημα κατά το οποίο ένας αριθμός ανθρώπων παρουσίασε γαστρεντερικά συμπτώματα λόγω της έκθεσής τους στην ακτινοβολία.
Το περιστατικό και οι επιπτώσεις του κόστισαν σχεδόν 36 εκατομ. δολλάρια λόγω ζημιών στην περιοχή, ιατρικού κόστους και μακροπρόθεσμων περιβαλλοντικών προβλημάτων.
Υπήρξαν 28 περιστατικά ασθενών από ακτινοβολία, 20 άτομα νοσηλεύθηκαν και προκλήθηκαν τουλάχιστον τέσσερις θάνατοι. Πάνω από 112.000 άτομα ελέγχθηκαν για πιθανή ραδιενεργό μόλυνση. Επιπλέον, 101 σπίτια μολύνθηκαν σημαντικά και 41 σπίτια εκκενώθηκαν.
Η διαδικασία απολύμανσης απαίτησε να κατεδαφιστούν σπίτια και άλλα κτίρια, πράγμα που προκάλεσε την δημιουργία περίπου 3.500 κυβικά μέτρα ραδιενεργών στερεών αποβλήτων (αρκετών να γεμίσουν πάνω από τρία αμερικανικά γήπεδα ποδοσφαίρου από την μια εστία μέχρι την άλλη).
Αυτό το απλό περιστατικό είναι μια ένδειξη τού τι μπορεί να συμβεί σε μια οργανωμένη τρομοκρατική ενέργεια. [Πηγή: Radiological Security Progress Report, www.nti.org, 2014]
Η κοινωνία της “πυρηνικής ασφάλειας”
Ο εξαιρετικά υπαρκτός κίνδυνος της πυρηνικής τρομοκρατίας -όπως το έδειξε η δραματική άνοδος του “Ισλαμικού Κράτους” είναι ένα ακόμα πρόσχημα για την αυταρχικοποίηση της κοινωνικής καταστολής.
Στην Σύνοδο Πυρηνικής Ασφάλειας του 2016 εξετάσθηκαν αρκετά και διαφορετικά σενάρια για το μέλλον. Στο ένα άκρο, στις χώρες υψηλής ασφάλειας, όλα τα πυρηνικά όπλα και τα πυρηνικά υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε όπλα παγκοσμίως θα προστατεύονται συνεχώς και αποφασιστικά από κάθε δυνατή απειλή που μπορεί να θέσουν τρομοκράτες και κλέφτες. Ο αριθμός των τοποθεσιών όπου υπάρχουν τέτοια αποθέματα θα μειωθεί δραστικά.
Όμως, στο άλλο άκρο, στην σφαίρα της χαμηλής ασφάλειας, πολλά αποθέματα θα παραμείνουν “ευάλωτα” σε επικίνδυνο βαθμό. Θα ληφθεί μικρή μέριμνα για την ελαχιστοποίηση του αριθμού των τοποθεσιών όπου υπάρχουν πυρηνικά όπλα και τα απαραίτητα υλικά τους.
Η αμεριμνησία απέναντι στις απειλές και η χαμηλή ασφάλεια θα είναι όλο και περισσότερο ο κανόνας. Με την λογική αυτή, η πρόοδος στο ζήτημα της πυρηνικής ασφάλειας θα σταματήσει και τελικά θα αναστραφεί και θα αυξηθούν οι κίνδυνοι πυρηνικής τρομοκρατίας.
Ούτως ή άλλως, ο κόσμος έχει εισέλθει σε μια εποχή τυφλής τρομοκρατίας, στην οποία οι αντίπαλοι επιδιώκουν και έχουν την δυνατότητα να υλοποιήσουν το μέγιστο δυνατό μακελειό για να επιτύχουν τον σκοπό τους. Η δημιουργία μιας “βρώμικης” πυρηνικής βόμβας δεν είναι εύκολη, αλλά είναι δυνατή από μια τεχνικά καταρτισμένη τρομοκρατική ομάδα, όπως επιβεβαιώνουν πολυάριθμες σχετικές μελέτες.
Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι η απόκτηση των απαραίτητων πυρηνικών υλικών – αλλά υπάρχουν πολλές περιπτώσεις κλοπής πλουτωνίου ή εμπλουτισμένου ουρανίου σε ποσότητες κιλού. Το πυρηνικό υλικό για μια βόμβα είναι μικρό και δύσκολα εντοπίζεται, οπότε είναι πολύ δύσκολο να σταματήσει το λαθρεμπόριο πυρηνικών ή να εντοπισθεί το πυρηνικό υλικό εφόσον κλαπεί.
Οι συνέπειες της έκρηξης ενός τέτοιου “βρώμικου” όπλου των τρομοκρατών θα είναι σοβαρές, αφού θα μετατρέψει την καρδιά μιας σύγχρονης πόλης σε καιόμενα ραδιενεργά ερείπια, μεταδίδοντας ισχυρά “ωστικά κύματα”, οικονομικά και πολιτικά, σε ολόκληρο τον κόσμο.
Τουλάχιστον τρεις τρομοκρατικές ομάδες -η Αλ-Κάϊντα, το ISIS και η γιαπωνέζικη τρομοκρατική σέκτα AumShinrikyo- έχουν κάνει σοβαρές προσπάθειες να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα, και υπάρχουν επίσης στοιχεία για ενδιαφέρον από Τσετσένους τρομοκράτες.
Η Αλ-Κάϊντα είχε στοχευμένο πρόγραμμα πυρηνικών όπλων και επανειλημμένα επιχείρησε να κλέψει υλικό για πυρηνική βόμβα και να στρατολογήσει άτομα εξειδικευμένα στα πυρηνικά όπλα. Η Αλ-Κάϊντα προχώρησε μέχρι και σε πρόχειρες δοκιμές συμβατικών εκρηκτικών, στα πλαίσια του προγράμματός της για την πυρηνική βόμβα, στην έρημο του Αφγανιστάν.
Η «Αποκαλυπτική» ρητορική της ηγετικής ομάδας του Ισλαμικού Κράτους, που οραματίζεται τον τελικό πόλεμο μεταξύ των πιστών και των δυνάμεων των “σταυροφόρων” μιλά για την ανάγκη πολύ ισχυρών όπλων. Τα πρόσφατα περιστατικά, όπως αυτό με το ανώτερο στέλεχος βελγικών εγκαταστάσεων με μεγάλα αποθέματα εμπλουτισμένου ουρανίου, είναι ανησυχητικά σημάδια ενδιαφέροντος για πυρηνικά.
Το ISIS διαθέτει περισσότερα χρήματα, ελέγχει μεγαλύτερη επικράτεια και πληθυσμούς, και είναι πιο ικανό να στρατολογήσει ειδικούς από όλο τον κόσμο απ' ό,τι η Αλ-Κάϊντα όταν βρισκόταν στο απόγειο της δύναμής της.
Το καλοκαίρι του 2001, πολύ πριν την 11/9, είχαμε γράψει στο Τρίτο Μάτι για την απειλή ενός μεγάλου «θρησκευτικής» φύσεως τρομοκρατικού γεγονότος, που θα έδινε την αφορμή για την αναδιάρθρωση της Μέσης Ανατολής σύμφωνα με τα νεοταξικά σχέδια.
Σήμερα, μετά τις αρνητικές γι’ αυτές εξελίξεις, οι ελίτ της Παγκοσμιοποίησης έχουν αναδιπλωθεί και χρειάζονται ένα μείζον Σοκ για να το διαχειρισθούν, φοβίζοντας ξανά τους λαούς και περνώντας στην αντεπίθεση προκειμένου να αποκτήσουν απεριόριστη ισχύ. Δυστυχώς, αυτοί που ήταν υπεύθυνοι τόσο για τα Άουσβιτς, όσο και για τις Χιροσίμες, δεν θάχουν πρόβλημα να ορρωδήσουν προ ουδενός… Μακάρι να διαψευσθούμε.
*Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.120 – Ιούλιος 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου