ΕΦ ΟΣΟΝ ΟΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΓΙΝΑΝ ΜΙΣΘΩΤΟΙ Ο ΘΕΟΣ ΘΑ ΑΝΑΘΕΣΕΙ ΤΟΝ ΑΝΠΕΛΩΝΑ ΤΟΥ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣ

ΨΑΧΝΩ ΓΙΑ ΕΡΓΑΤΕΣ  Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΘΕΟΣ…

ΜΕΓΑ    ΤΟ    ΟΝΟΜΑ  ΤΗΣ    ΑΓΙΑΣ    ΤΡΙΑΔΟΣ

+++  

Πάρ’ τον σπόρο Μου και σπείρε, τώρα που είναι καιρός,

στο ζητάω ο Θεός σου, 

ο Σωτήρας σου Χριστός.

Βιάσου, τρέξε, μην διστάζης, δεν θα είσαι μοναχός,

δίπλα σου Εγώ θα στέκω, 

ο Μεγάλος ο Θεός.

Δεν το βλέπεις, σαν χωράφια, 

που προσμένουν την σπορά, 

έτσι καρτερούν για τούτο, 

τα θλιμμένα ψυχικά.

Η αγωνία και ο πόνος 

τα οργώσανε βαθειά,
και προσμένουν με λαχτάρα, 

την δική σου την σπορά.

Απ’ τ’ αμπάρι το δικό Μου, 

πού ’ναι η Άγια Γραφή,

τρέξε, πάρε εσύ τον σπόρο, 

η σπορά να ’ναι εκλεκτή.       

Ρίξε πλούσιο τον σπόρο, 

να μην τον τσιγκουνευτείς,
είναι ατέλειωτοι οι λόγοι,
της Αγίας Μου Γραφής.

Μην αφήσεις να περάσει,

 ο ευπρόσδεκτος καιρός,

είν’ της σωτηρίας ώρα, 

σου το λέγω ο Θεός.

Άστα όλα κι ασχολήσου, 

 τέκνον Μου με την σπορά, 

γιατί αν αδιαφορήσεις, 

ύστερα θα είναι αργά.

Φεύγει γρήγορα ο χρόνος, 

και αλλάζει ο καιρός,

την μεγάλη ευκαιρία, 

δεν θα έχεις συνεχώς.

Μην καθυστερής παιδί Μου,

 σε θερμοπαρακαλώ, 

χάνονται όλα τα παιδιά Μου, 

και πολύ Εγώ πονώ.

Είναι ανύσταχτος ο πλάνος, 

και κακούργος σατανάς,

και παραπλανά τα τέκνα, 

πούναι αφρούρηστα αυτά.

Δεν γνωρίζουν τι να κάνουν, 

δεν τους τόπε αυτό κανείς, 

ΑΦΟΥ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ ΕΡΓΑΤΕΣ,

 ΕΓΙΝΑΝ ΟΛΟΙ ΜΙΣΘΩΤΟΙ.

ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΟ ΧΟΥΖΟΥΡΙ, 

 ΔΕΝ ΧΑΛΑΝ’ ΤΗΝ ΘΑΛΠΩΡΗ ΤΟΥΣ, 

 ΕΝΑ ΜΟΝΑΧΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙΕΙ, 

ΜΗΝ ΧΑΘΟΥΝΕ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ ΤΟΥΣ.

ΑΛΙ! ΑΛΙ! ΚΑΙ ΤΡΙΣΑΛΙ ΤΟΥΣ!  

ΑΥΣΤΗΡΑ ΘΕ ΝΑ ΚΡΙΘΟΥΝ, 

ΠΟΥ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, 

  ΔΙΧΩΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΗΧΟΥΝ.

ΔΕΝ ΠΟΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΥΠΟΥΝΤΑΙ, 

ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΤΟΣΕΣ ΨΥΧΕΣ, 

ΕΓΙΝΑΝ ΟΛΟΙ ΣΑΡΚΟΛΑΤΡΕΣ,  

ΕΓΙΝΑΝΕ ΑΤΟΜΙΣΤΕΣ.

Και οι άνθρωποι χαμένοι, 

δίχως στήριξη καμία,
πάνε όλοι εις τον Άδη, 

 στου διαβόλου τα ταμεία.

Γι’ αυτό ψάχνω για εργάτες, 

ο Πατέρας ο Θεός,

να θελήσουν να εργαστούνε, 

να σωθεί και ο αδελφός.

Όλα Εγώ θα σας τα δώσω, 

ό,τι θα σας χρειαστεί,

πλούσια σπορά να γίνει, 

να ΄ναι η σοδειά καλή.

Και πολύ ακριβά πληρώνω, 

τους αμίσθωτούς Μου εργάτες, 

που ακούραστα δουλεύουν, 

μες στους δρόμους, μες στις στράτες.

Γιατί πονούν και αγαπούνε,

 κάθε πάσχοντα αδελφό τους, 

και τον οδηγούν σε Μένα, 

τον Σωτήρα και Θεό τους.

Του απλώνουνε το χέρι,

 με αγάπη και στοργή,

και έναν ώμο για να κλάψει 

και τον πόνο του να πει.

Ελάτε τέκνα αγαπημένα, 

σας ζητάω ο Θεός, 

όλοι σας να εργαστείτε, 

να σωθεί ο αδελφός.

Ελάτε, όλους σας προσμένω, 

κανείς δεν περισσεύει εδώ, 

για όλους έχω εργασία,  

ο σπόρος είναι αρκετός.

Σας το ξαναλέω τέκνα, 

να μην χάνετε λεπτό, 

ετελείωσε ο χρόνος,

 της παράτας ο καιρός.

Είναι τέκνον ευλογία,

νάσαι του Θεού εργάτης,

 πλούσιος θα τρέχει πάντα, 

για εσένα ο Ευφράτης.

Ευλογώ και περιμένω, 

 να 'ρθεις να καταταχθεις,

στο δικό Μου συνεργείο,

 άπειρα θα ευλογηθείς.  

Αμήν γένοιτο και τω Τριαδικώ Θεώ δόξα.

+++