ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ
Το ερώτημα δεν είναι αν θα υπάρξει πιστωτική κρίση, αλλά το πόσο μεγάλη θα είναι και η διάρκειά της… Αυτό αναφέρει σε πρόσφατη ανάλυσή του ο γνωστός οικονομολόγος Daniel Lacalle.
Ειδικότερα, όπως επισημαίνει, «Βάσει των στοιχείων τα οποία έχει δημοσιοποιήσει η Federal Reserve, μετά την κατάρρευση της Silicon Valley Bank, περίπου 98 δισεκατομμύρια δολάρια έχουν εξαερωθεί από το τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ.
Τα περισσότερα από αυτά τα χρήματα πήγαν σε αμοιβαία κεφάλαια, καθώς μάλιστα τα στοιχεία του Bloomberg δείχνουν ότι τα περιουσιακά στοιχεία αυτής της κατηγορίας αυξήθηκαν κατά 121 δισεκατομμύρια δολάρια την ίδια περίοδο».
Αν μη τι άλλο, τα δεδομένα υποδείχνουν τις προκλήσεις του τραπεζικού συστήματος εν μέσω κρίσης εμπιστοσύνης. Ωστόσο, όπως επισημαίνουν πολλοί αναλυτές, αυτός δεν είναι απαραίτητα ο βασικός παράγοντας που υπαγορεύει τον κίνδυνο μιας πιστωτικής κρίσης. Η εκροή καταθέσεων είναι σίγουρα σημαντικός κίνδυνος.
Από την άλλη, πολλές περιφερειακές τράπεζες θα πρέπει να μειώσουν την πιστωτική επέκτασή τους, καθώς οι καταθέσεις συρρικνώνονται. Εν προκειμένω αξίζει να σημειωθεί πως, σύμφωνα με το ΔΝΤ, στις Ηνωμένες Πολιτείες τα τραπεζικά δάνεια αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 19% της πιστωτικής επέκτασης, ενώ στη ζώνη του ευρώ είναι περισσότερο από 80%.
Σε αυτό το πλαίσιο, αυτό το οποίο μπορεί να προκαλέσει πιστωτική κρίση είναι η καταστροφή κεφαλαίου που έχει εγγραφεί στο ενεργητικό των περισσότερων τραπεζών. Η πτώση στις αποτιμήσεις των περιουσιακών στοιχείων όλων των ειδών mark-to-market, από δάνεια έως επενδύσεις, θα οδηγήσει τελικά σε μια αναπόφευκτη πιστωτική συρρίκνωση.
Τα πιστωτικά στάνταρντ έχουν ήδη αυστηροποιηθεί σημαντικά ενώ, σύμφωνα με τους αντίστοιχους δείκτες του Bloomberg, η πιστωτική επέκταση της οικονομίας τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη ζώνη του ευρώ έχει επιδεινωθεί ραγδαία. Και οι δύο δείκτες είναι κάτω από το χαμηλό του Μαρτίου του 2021.
Πρέπει, όμως, να θυμόμαστε ότι η αυστηροποίηση των πιστωτικών προτύπων ήταν ήδη πραγματικότητα πριν από την κατάρρευση της Silicon Valley Bank – αλλά ο έλεγχος της πραγματικότητας της καταστροφής κεφαλαίου στη βάση περιουσιακών στοιχείων του χρηματοπιστωτικού συστήματος απέχει πολύ από το να έχει γίνει.
Οι νεοσύστατες επιχειρήσεις πιθανότατα θα βιώσουν σοβαρό πρόβλημα χρηματοδότησης, καθώς η τεχνολογική φούσκα έσκασε, γεγονός το οποίο προοιωνίζεται καταστροφή κεφαλαίων στη βάση των περιουσιακών στοιχείων που κατέχουν private equity και venture capital, τα οποία έχουν καθυστερήσει τις απαιτούμενες απομειώσεις και αντιμετωπίζουν «έναν αποθαρρυντικό έλεγχο πραγματικότητας».
Η πρόβλεψή μας, λέει ο Lacalle, για την καταστροφή κεφαλαίου στη βάση του ενεργητικού των τραπεζών και των private equity είναι εξάλειψη αξίας σε ό,τι αφορά τα assets μεταξύ 15% και 25% – εκτίμηση η οποία είναι συνεπής με τη μέση μείωση της αγοραίας αξίας την περίοδο Οκτωβρίου 2021- Μαρτίου 2023.
Οι επενδύσεις σε real estate σε όλες τις ΗΠΑ και την Ευρώπη απαιτούν σημαντική επαναξιολόγηση τώρα που τα ακίνητα υποαποδίδουν, σύμφωνα με τη Morgan Stanley.
Οι αισιόδοξες αποτιμήσεις των επενδύσεων σε ακίνητα και εταιρείες στους ισολογισμούς των τραπεζών θα απαιτήσουν σημαντική ανάλυση και επακόλουθη διαγραφή, που θα οδηγήσει σε αυστηρότερα πιστωτικά πρότυπα και αυστηρούς επενδυτικούς όρους.
Καταστροφή κεφαλαίου
Η καταστροφή κεφαλαίου σε έναν κόσμο συνεχούς νομισματικής χαλάρωσης είναι πιθανό να αποτελέσει την κύρια αιτία στραγγαλισμού των πιστώσεων προς οικογένειες και επιχειρήσεις, καθώς τράπεζες και εταιρείες ιδιωτικών κεφαλαίων αντιμετωπίζουν απώλεια αξίας, αποδυνάμωση κερδών και έλλειψη ρευστότητας και επενδύσεων, που έγιναν σε υψηλές αποτιμήσεις και παράλογες τιμές.
Η κύρια πρόκληση αυτήν τη φορά είναι ότι καταστροφή κεφαλαίου συμβαίνει σχεδόν σε κάθε μέρος της βάσης περιουσιακών στοιχείων των τραπεζών: από το υποτιθέμενο τμήμα χαμηλού κινδύνου, τα χαρτοφυλάκια κρατικών ομολόγων, έως τις επιθετικές επενδύσεις σε ασταθή assets.
Το κερδοφόρο μέρος του ενεργητικού των τραπεζών πιθανότατα θα απαιτήσει σημαντικές προβλέψεις για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια – ένα θέμα που τέθηκε από τη Federal Reserve και την ΕΚΤ μήνες πριν από την τραπεζική κρίση.
Επιπλέον, καθώς οι κυβερνήσεις θα επιρρίψουν και πάλι την ευθύνη για τις πρόσφατες καταρρεύσεις στην έλλειψη ρυθμίσεων, είναι εξαιρετικά πιθανό να επιβληθούν νέοι κανόνες που θα απαιτούν από τις τράπεζες να δεσμεύουν πολλά κεφάλαια για προβλέψεις αναγνωρίζοντας εκ των προτέρων απώλειες στο χαρτοφυλάκιο δανείων.
Ακόμη και αν υποθέσουμε πως ο αντίκτυπος στους ισολογισμούς των τραπεζών θα είναι μέτριος, ο συνδυασμός υψηλότερων επιτοκίων, φθίνουσας αισιοδοξίας για την οικονομία, πτωτικής πορείας των ιδίων κεφαλαίων, έλλειψης ιδιωτικών επενδύσεων και πτώσης στις αποτιμήσεις των ομολόγων θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε τεράστια κρίση σε ό,τι αφορά την πρόσβαση σε πίστωση και χρηματοδότηση.
Από πού θα προέλθει η κρίση…
«Η κρίση θα προέλθει από ιδιωτικές άμεσες χορηγήσεις, μείωση ζήτησης ομολόγων υψηλής απόδοσης, ενώ τα θεσμικά μοχλευμένα δάνεια ενδέχεται να μειωθούν καθώς η πρόσβαση στη μόχλευση θα γίνει πιο ακριβή και τα ομόλογα επενδυτικού βαθμού ενδέχεται να συνεχίσουν να έχουν ισχυρή ζήτηση αλλά με υψηλότερο κόστος.
Το ερώτημα δεν είναι αν και πότε θα υπάρξει πιστωτική κρίση, αλλά πόσο μεγάλη και για πόσο. Λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος της περίφημης «φούσκας των πάντων» και το σταδιακό και αργό ξεφούσκωμά της, η κρίση που έρχεται, με άξονα τις κεντρικές τράπεζες, μπορεί να διαρκέσει χρόνια, ενώ το πολυπόθητο pivot το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να μετατρέψει το χρηματοπιστωτικό σύστημα σε zombie» καταλήγει ο Lacalle.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου