ΙΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΕΙΣ ΤΑ ΑΧΡΑΝΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΠΟΥ ΑΥΤΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΑ ΔΕΙΝΑ (ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΣΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΤΗΣ ΣΤΕΡΕΑΣ)

Ο ΤΡΩΓΩΝ ΜΟΥ ΤΗ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΠΙΝΩΝ ΜΟΥ ΤΟ ΑΙΜΑ ΕΧΕΙ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ, ΜΕΤΑΒΑΙΝΕΙ ΕΚ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗΝ

ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΚΕΠΕ, ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

+++

 Εγώ, άνθρωπε ειμί η ζωή, Εγώ η οδός, 

Εγώ η αλήθεια στο ψέμα αυτής της αποστατούσας,

 γήινης τώρα εδώ πορείας 

όπου τα πάντα έχουν γίνει οδό αμαρτίας.

 Εγώ η ουσία, η άγουσα στην ΑΝΩ ΒΑΣΙΛΕΙΑ, 

Εγώ το νήμα της ζωής σου, ψυχή κρατώ, 

Εγώ αν το κρίνω, κόβω αυτό. 

 

Εγώ είμαι παιδί μου το φως στο σκότος σου το ψυχικό, 

Εγώ η χαρά σου στα σκοτάδια της καρδιάς σου, 

Εγώ η αιώνια σου ευτυχία, 

Εγώ το νόημα, το βάθος, η ουσία. 

 Εγώ Η ΣΩΤΗΡΙΑ, 

άνευ Εμού ΤΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ, 

εσύ γίνεσαι ευθύς δούλος, 

παίγνιο στας παγίδας του πονηρού. 

 Εγώ μόνο το μπορώ εσέ να ελευθερώσω, 

Βασιλεία άρρητη, αιώνια να σου δώσω, 

Εγώ η Θεϊκή υπόσταση για εσένα, 

γιατί σε ρωτώ αποβάλλεις ως άφρων Εμένα; 

 Γιατί το σώμα και το αίμα μου εσύ δεν παίρνεις; 

 Γιατί παιδί μου τη θυσία μου την Σταυρική αποφεύγεις;

 Γιατί ως μωρός ενεργείς; 

 Σε ρωτώ, απάντησε μου ψυχή. 

 Εγώ τας αμαρτίας σου συγχωρώ, 

όταν με συναίσθηση ταπεινώσεως μου πεις: 

 «ΚΥΡΙΕ ΜΟΥ ΜΕΤΑΝΟΩ».

 Γιατί στο Ιερό μυστήριο της εξομολογήσεως δεν πλησιάζεις;

 Γιατί εθελοντικά, ασύνετα στον εαυτό σου,

 υπογραφή καταδίκης αιώνιας βάζεις; 

 Γιατί θες στης κολάσεως τα τοπία να εισέλθεις,

 σε φοβερά οδύνη να ζήσεις όταν εσύ αποδημήσεις;

 Τώρα ίσως στη λέξη ΚΟΛΑΣΗ γελάς ειρωνικά, 

ΜΑ ΘΑ ΤΗΝ ΒΡΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ. 

 

Τότε όμως αργά για μετάνοια, 

θα ‘χει λήξει η Θεϊκή μου μακροθυμία, 

την σπατάλησες εσύ στην γήινη σου πορεία, 

όταν ασύνετα έπαιζες, ως άσωτος, 

με τον θάνατο της αμαρτίας. 

 Σου ‘δινε ο πονηρός, διά αυτής, 

μια παροδική ηδονή στιγμής 

κι εσύ παιδί μου τον ακολουθούσες, 

την θυσία του Γολγοθά, του Σταυρού μου κάτω πετούσες.

 Νόμιζες πως αιώνια στη γη θα ζούσες, 

ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΟΥΣΕΣ, 

κορόϊδευες ίσως ΤΑ ΑΓΙΑ ΕΤΟΥΤΑ ΓΡΑΠΤΑ 

που σου ΄διδαν τα πιστά μου παιδιά.

 Τα περνούσες για ανθρωπινά, 

όμως όπου ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΛΑΛΕΙ,

 ο άνθρωπος πρέπει να βάζει μόνο το ΑΜΗΝ.

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΕΓΙΣΤΑ ΔΕΙΝΑ, 

ΓΟΡΓΑ ΘΑ ΤΑ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ, 

ΑΛΙ ΤΟΤΕ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΙΘΟΥΝΤΕΣ,

 ΣΤΟΥΣ ΜΗ ΜΕΤΑΝΟΟΥΝΤΕΣ.

Διάδωσε το Άγιο μου γραπτό, 

μήπως κάποια ψυχή σωθεί 

έστω στο ύστατο λεπτό.

ΑΜΗΝ ΚΥΡΙΕ, 

ΓΕΝΟΙΤΟ

 +++